Του Ηλία Κεφάλα
«Σ’
όλα του κόσμου τα ποτάμια η θλίψη βαραίνει το ίδιο στην καρδιά μας».
Προς στιγμήν νόμισα πως έφεγγε ὁ Ληθαίος της πόλης μου με αυτήν την αιθερική άχνα των κουτσουπιών που επαίρονται στις όχθες του. Αλλά δεν ήταν. Άλλο ποτάμι ήταν κι αυτό με τις πηγές του κατευθείαν μέσα στο όνειρο. Με τα ήρεμα ακύμαντα νερά και τη νωχελική του βάρκα κάτω από τα φεγγαρογνέματα του σπαταλημένου φούξια. Τι είναι οι κουτσουπιές; Μα ό,τι απέμεινε από τις παλιές νεράιδες.
Προς στιγμήν νόμισα πως έφεγγε ὁ Ληθαίος της πόλης μου με αυτήν την αιθερική άχνα των κουτσουπιών που επαίρονται στις όχθες του. Αλλά δεν ήταν. Άλλο ποτάμι ήταν κι αυτό με τις πηγές του κατευθείαν μέσα στο όνειρο. Με τα ήρεμα ακύμαντα νερά και τη νωχελική του βάρκα κάτω από τα φεγγαρογνέματα του σπαταλημένου φούξια. Τι είναι οι κουτσουπιές; Μα ό,τι απέμεινε από τις παλιές νεράιδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου