Ο διάλογος του Ιησού με τον Σακαφλιά (από το βιβλίο «Ο θρυλικός Σακαφλιάς» του Δημήτρη Τσιγάρα)

 

Σακαφλιάς: Κύριε, πάντα ήθελα να Σε συναντήσω. Έχω τόσα πολλά να Σε ρωτήσω, τόσες απορίες που πρέπει να μου λύσεις!

Ιησούς: Σε ακούω, Σακαφλιά.

Σακαφλιάς: Τι είδους θεϊκό σχέδιο είναι αυτό που ζούμε, Κύριε; Γιατί ο Θεός επιτρέπει στις αντίπαλες δυνάμεις του σύμπαντος να πετυχαίνουν τους σκοπούς τους;

Ιησούς: Από πού το συμπεραίνεις αυτό, Σακαφλιά;

Σακαφλιάς: Να, Κύριε... πέρα από τα τόσα δεινά που υπάρχουν πάνω στη γη, η μεγαλύτερη απόδειξη είναι ότι επετράπη στους ανθρώπους να σταυρώσουν τον ίδιο τον Γιο Του.

Ιησούς: Σε όλους δίνεται η ελευθερία –μαζί και η ευθύνη– να επιλέγουν μόνοι τους τον δρόμο που θα ακολουθήσουν.

Σακαφλιάς: Ναι, αλλά η ζωή είναι γεμάτη παραδείγματα όπου πάντα την πληρώνουν εκείνοι που υπερασπίζονται την ελευθερία και τις ιδέες τους. Ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο, εγώ έφαγα τις μαχαιριές, κι Εσένα... σε σταύρωσαν!

Ιησούς: Ναι, μα καταφέραμε να διατηρήσουμε ελεύθερη τη σκέψη και να υπερασπιστούμε την αλήθεια μας.

Σακαφλιάς: Κύριε, πάντα είχα ελεύθερη σκέψη, αλλά τώρα νιώθω το σύστημα αξιών μου να ασφυκτιά μπροστά σε τόση αδικία.

Ιησούς: Ε, και συ, Σακαφλιά, εδώ που τα λέμε, είχες τις αδυναμίες σου, τα τρωτά σου σημεία… άνθρωπος του υποκόσμου ήσουν.

Σακαφλιάς: Μα Κύριε, κι οι άνθρωποι του υποκόσμου δεν είναι δημιουργήματα του Θεού;

Ιησούς: Βεβαίως. Μα οι πράξεις και οι συμπεριφορές κρίνονται.

Σακαφλιάς: Ναι, αλλά σε σχέση με τον φονιά μου… ποιος από τους δυο μας ανήκει στις αντίπαλες δυνάμεις του σύμπαντος; Εγώ ή εκείνος;

Ιησούς: Κανένας. Και οι δύο είστε ενταγμένοι στο σχέδιο του Θεού.

Σακαφλιάς: Μα αυτό που ζούμε, Κύριε… είναι η οπτική ενός κόσμου που δημιουργήθηκε από έναν Θεό-καλλιτέχνη; Από έναν Θεό-δημιουργό;

Ιησούς: Βεβαίως και είναι, Σακαφλιά. Όπως με βλέπεις και σε βλέπω.

Σακαφλιάς: Και η ευτυχία… πού βρίσκεται;

Ιησούς: Στο σπίτι της αγάπης κατοικεί η ευτυχία· ανάμεσα στην τύχη και στην ατυχία.

Σακαφλιάς: Δηλαδή… Μέτρον ἄριστον;

Ιησούς: Και όχι μόνον.

Σακαφλιάς: Κύριε, μπερδεύτηκα πάλι… και ανησυχώ!

Ιησούς: Σακαφλιά, ο Θεός κατοικεί ανάμεσα στο φως και το σκότος, ανάμεσα στο καλό και το κακό, ανάμεσα στο Άλφα και το Ωμέγα. Εκεί ψάξε να Τον βρεις. Στα άκρα βρίσκεται η ύβρις… η τραγωδία. Χρησιμοποίησε το μυαλό και την καρδιά σου – και θα Τον βρεις.

Σακαφλιάς: Κύριε, μη με δοκιμάζεις! Δεν είμαι σοφός… Ένας απλός άνθρωπος του υποκόσμου που τα σκάτωσε ήμουν…

Ιησούς: Το σκεφτόσουν αυτό όσο ζούσες;

Σακαφλιάς: Και ναι και όχι, Κύριε… Ούτε θέλω να το σκέφτομαι. Θέλω να ησυχάσω.

Ιησούς: Ησύχασε! Σακαφλιά, δεν είσαι νεκρός! Ξύπνα! Όνειρο βλέπεις… τον εφιάλτη των πράξεών σου. Δεν είσαι εσύ νεκρός – απλώς οι άλλοι δεν υπάρχουν. Πήγαινε εν ειρήνη…

Σακαφλιάς: Κύριε, τα λες όλα αυτά εκ του ασφαλούς, γιατί Εσύ έχεις το προνόμιο της Ανάστασης… ενώ εμείς… είμαστε εγκλωβισμένοι ανάμεσα στη γέννηση και στον θάνατο. Ίσως τη Δευτέρα Παρουσία… τα ξαναπούμε…

 

 

ΑΝΑΛΥΣΗ

Ανάλυση του διαλόγου «Ο διάλογος του Ιησού με τον Σακαφλιά»:

1. Ταυτότητα και πλαίσιο του διαλόγου

Ο διάλογος φέρνει σε συνομιλία:

Τον Ιησού, σύμβολο θείας σοφίας, αγάπης, συγχώρεσης και αλήθειας.

Τον Σακαφλιά, μορφή του υποκόσμου και λαϊκό σύμβολο ανυπότακτου πνεύματος, που στην παράδοση συνδέεται με την ελευθερία, την παραβατικότητα και την τραγική μοίρα.

Η συνάντηση γίνεται σε μεταφυσικό χώρο (μετά θάνατον ή σε όνειρο), επιτρέποντας βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα.

2. Κύρια θέματα που αναδεικνύονται

1. Το πρόβλημα του Κακού και της Δικαιοσύνης

Ο Σακαφλιάς ρωτά:

«Γιατί ο Θεός επιτρέπει στις αντίπαλες δυνάμεις να πετυχαίνουν τους σκοπούς τους;»

Ο Ιησούς απαντά με αναφορά στην ελευθερία και ευθύνη των ανθρώπων, ενώ τονίζει ότι το σχέδιο του Θεού δεν αποκλείει τις συγκρούσεις και τις αντιθέσεις.

2. Το νόημα της θυσίας

Ο Σακαφλιάς επισημαίνει:

«Ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο, εγώ έφαγα τις μαχαιριές, κι Εσένα σε σταύρωσαν.»

Η κοινή μοίρα των ιδεαλιστών και αγωνιστών αναδεικνύεται, αλλά ο Ιησούς τονίζει ότι η σκέψη και η αλήθεια τους έμειναν ελεύθερες.

3. Η ελευθερία σκέψης σε συνθήκες αδικίας

Ο Σακαφλιάς δηλώνει πως νιώθει ότι «το σύστημα αξιών του ασφυκτιά», εκφράζοντας το υπαρξιακό άγχος που βιώνει κάθε άνθρωπος όταν η κοινωνική πραγματικότητα έρχεται σε αντίθεση με τα ιδανικά του.

4. Η φύση του ανθρώπου και η ευθύνη

Ο Ιησούς υπενθυμίζει τις αδυναμίες του Σακαφλιά, τονίζοντας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα του Θεού, αλλά οι πράξεις τους κρίνονται.

5. Η ευτυχία

Ο Ιησούς ορίζει την ευτυχία:

«Στο σπίτι της αγάπης κατοικεί η ευτυχία, ανάμεσα στην τύχη και στην ατυχία.»
υπονοώντας το μέτρο και την αγάπη ως κλειδιά της ευτυχίας.

6. Η θεϊκή παρουσία μέσα στις αντιθέσεις

Ο Ιησούς αποκαλύπτει:

«Ο Θεός κατοικεί ανάμεσα στο φως και το σκότος, ανάμεσα στο καλό και το κακό, ανάμεσα στο Άλφα και το Ωμέγα.»
εκφράζοντας ένα ολιστικό, μη δυϊστικό όραμα της θεότητας.

7. Η αναζήτηση της ανάπαυσης

Ο Σακαφλιάς ομολογεί πως «θέλει να ησυχάσει», εκφράζοντας τη βαθιά λαχτάρα για συμφιλίωση με το παρελθόν και απαλλαγή από τις τύψεις.

8. Η οντολογική αφύπνιση

Ο Ιησούς τελικά τον ξυπνά:

«Δεν είσαι νεκρός – απλώς οι άλλοι δεν υπάρχουν.»
υπονοώντας ότι ο Σακαφλιάς ζει εγκλωβισμένος σε έναν ψυχικό ή πνευματικό εφιάλτη.

3. Δομή του διαλόγου

1 Έναρξη: Η ειλικρινής επιθυμία του Σακαφλιά να μάθει.

2 Κλιμάκωση:

-Ερωτήματα για το κακό, την αδικία, το θεϊκό σχέδιο.

-Αναφορές σε ιστορικά παραδείγματα θυμάτων της ελευθερίας.

3 Κρίση:

-Παραδοχή αδυναμιών από τον Σακαφλιά.

-Αντιπαράθεση για το ποιος είναι κακός και ποιος όχι.

4 Λύση:

-Ο Ιησούς τονίζει την παρουσία του Θεού στις αντιθέσεις.

-Παροτρύνει σε στοχασμό με το μυαλό και την καρδιά.

5 Κάθαρση:

-Ο Ιησούς αφυπνίζει τον Σακαφλιά από τον «εφιάλτη».

-Αναγνώριση του περιορισμού της ανθρώπινης ύπαρξης («ανάμεσα στη γέννηση και τον θάνατο»).

4. Θεολογική – φιλοσοφική διάσταση

-Ο διάλογος αναδεικνύει το μυστήριο του κακού χωρίς εύκολες απαντήσεις.

-Τονίζεται η ευθύνη του ανθρώπου να επιλέξει ακόμα και μέσα στην αδικία.

-Η αλήθεια και η ελευθερία σκέψης παρουσιάζονται ως υπέρτατες αξίες.

-Η ειρήνη και η ανάπαυση δεν δίνονται αυτόματα, αλλά έρχονται όταν ο άνθρωπος αποδεχτεί το σχέδιο του Θεού και αναζητήσει το μέτρο και την αγάπη.

-Η θεϊκή παρουσία στο ενδιάμεσο των αντιθέτων θυμίζει αρχές της αποφατικής θεολογίας και της αρχαίας φιλοσοφίας (Ηράκλειτος, Στωικοί).

-Το στοιχείο της ανάστασης λειτουργεί συμβολικά ως πνευματική αφύπνιση.

5. Δραματουργική αξία

-Ο διάλογος θα μπορούσε να παρουσιαστεί θεατρικά, με τον Σακαφλιά να ζητά εξηγήσεις για το άδικο της ζωής και ο Ιησούς να απαντά με ήπια, αλλά σταθερή φωνή.

-Υπάρχει εσωτερική σύγκρουση στον Σακαφλιά: νοσταλγεί την ελευθερία αλλά βασανίζεται από τις τύψεις.

Το τέλος αφήνει ανοιχτό το ερώτημα της ελπίδας: «Ίσως τη Δευτέρα Παρουσία… τα ξαναπούμε…» υπονοώντας ότι η αναζήτηση της αλήθειας δεν τελειώνει.

6. Συμπέρασμα

Ο «Διάλογος του Ιησού με τον Σακαφλιά» είναι ένα φιλοσοφικό – υπαρξιακό κείμενο που:
-Θέτει μεγάλα ερωτήματα για το κακό, την ελευθερία και τη θεία δικαιοσύνη.
-Αντιπαραθέτει τη θεϊκή σοφία στην ανθρώπινη αγωνία.
-Υπογραμμίζει την ευθύνη του ανθρώπου να ζήσει με αγάπη και μέτρο, ακόμη και μέσα στην αδικία.
-Δείχνει ότι η ειρήνη και η σωτηρία βρίσκονται στην αναζήτηση νοήματος και στην αποδοχή της θεϊκής παρουσίας στις αντιθέσεις της ζωής.