125 χρόνια Δημοτικής Φιλαρμονικής Τρικάλων σε μια ιστορική εκδήλωση

 

Μια σημαντική εκδήλωση για την ιστορία, τη μουσική και τον πολιτισμό των Τρικάλων, συνδιοργανώνουν ο Δήμος Τρικκαίων, ο Σύλλογος Φίλων της Δημοτικής Φιλαρμονικής Τρικάλων και οι «Εκδόσεις Κρούπη», την Κυριακή 26 Ιουνίου 2022 στις 20:30 στο υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο (Φρούριο).

Πρόκειται για την ιστορία των 125 χρόνων της Δημοτικής Φιλαρμονικής Τρικάλων, η οποία ξετυλίγεται στο βιβλίο «Η ιστορία της Δημοτικής Φιλαρμονικής Τρικάλων 1896-2020» του Οδυσσέα Τράντου, που θα παρουσιαστεί στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης.

Στο δεύτερο μέρος θα τιμηθούν όλοι οι πρόεδροι, οι αρχιμουσικοί και οι μουσικοί της Φιλαρμονικής σε όλο το διάστημα της ιστορίας της. Την εκδήλωση θα προλογίσει ο κ. Γεώργιος Τσιλιμπάρης, απόστρατος Πλωτάρχης και αρχιμουσικός της μπάντας του Πολεμικού Ναυτικού. Θα παρουσιάσει η Δώρα Σαργιώτη, πολιτικός μηχανικός.

Στη διάρκεια της εκδήλωσης θα γίνει παρουσίαση ορισμένων σημαντικών γεγονότων, από την οπτική όμως του μουσικού συνόλου που έγραψε την δική  του ιστορία στα πολιτιστικά δρώμενα των Τρικάλων.
Μαζί με τα γεγονότα, οι μνήμες αναδιφούν σημαντικές προσωπικότητες της πόλης που άφησαν το δικό τους αποτύπωμα στην ιστορία της.  Επίσης, θα γίνει γνωριμία με έμπειρους και καταξιωμένους αρχιμουσικούς που υπηρέτησαν τη Δημοτική φιλαρμονική και προσέφεραν σημαντικό έργο στην παιδεία και στον πολιτισμό.
Τέλος, από τα μέλη της σημερινής Δημοτικής Φιλαρμονικής θα ακουστούν επιλεγμένα μουσικά κομμάτια – σταθμός στη μακρόχρονη ιστορία της.

Βιογραφικό του συγγραφέα

Ο Οδυσσέας Τράντος γεννήθηκε το 1970 στην Κοζάνη. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη στη Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών και στο τμήμα Έργων Υποδομής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως Τεχνολόγος Πολιτικός Μηχανικός και εργολήπτης Ιδιωτικών και Δημοσίων έργων με μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στον «Περιβαλλοντικό σχεδιασμό Έργων Υποδομής». Είναι παντρεμένος με τη Λία Κοραντζή και έχει δύο παιδιά, τον Χρήστο και τον Γιάννη. Το 1981 και σε ηλικία 11 ετών εντάχθηκε στη Δημοτική Φιλαρμονική Τρικάλων με δάσκαλο και αρχιμουσικό τον Παναγιώτη Σφαέλο. Από το 2000 και για περισσότερα από 8 χρόνια εκλέγονταν πρόεδρος της τριμελούς επιτροπής των μουσικών εκτελεστών της Δημοτικής Φιλαρμονικής. Το 2010 οργάνωσε και επιμελήθηκε την δημιουργία μικρού μουσείου στο κτήριο της Δωροθέας Σχολής όπου στεγάζεται η φιλαρμονική. Μετά από δύο χρόνια, η πρωτοβουλία αυτή θεσμοθετήθηκε με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, με τίτλο «Συλλογή αντικειμένων, εντύπων, αρχείων και πάσης φύσεως ντοκουμέντων της Δημοτικής Φιλαρμονικής». Το 2010 άρχισε να ερευνά και να μελετά την ιστορία της Φιλαρμονικής Τρικάλων. Τo 2012 συμμετείχε στην ορχήστρα σαξοφώνων «Κου-κλουξ-σαξ» του Δημοτικού Ωδείου Θέρμης με μαέστρο τον Θεόφιλο Σωτηριάδη. Έκτοτε συμμετείχε ως μουσικός σε διάφορες φιλαρμονικές. Το 2014 εμπνεύστηκε και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Συλλόγου Φίλων της Δημοτικής Φιλαρμονικής Τρικάλων και από το 2017 είναι πρόεδρος αυτού. Έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς στον τοπικό τύπο άρθρα σχετικά με τη Φιλαρμονική Τρικάλων.

Σκελετοί του κοντινού παρελθόντος

 

Του Ηλία Κεφάλα

Προσπάθησα να το προσεγγίσω και να το φωτογραφήσω από κοντά. Αδύνατον. Το χωριό το έχει αποκλείσει από παντού χωρίς ν’ αφήσει μια πρόσβαση ορατή για τον περίεργο επισκέπτη. Λες και θέλει να το πνίξει. Είναι απομεινάρι από αρχοντικό τοπικού τσιφλικά, το λεγόμενο κονάκι, που τώρα φιλοξενεί μονάχα κουκουβάγιες που θρηνούν. Δεν ξέρω συγκεκριμένα πράγματα για την ιστορία αυτού του έρημου πια κτίσματος. Ποιοι έμεναν δηλαδή πριν από κάποιες δεκάδες χρόνια μέσα του, τι απέγιναν αυτοί και οι απόγονοί τους και ποια κυρίως ήταν η διαγωγή τους και τα πεπραγμένα τους.

Ο κανόνας όμως ήταν ένας για όλους τους τσιφλικάδες της Θεσσαλίας. Να απομυζούν το αίμα των κολίγων. Η εξαντλητική υφαρπαγή της δεκάτης από τα εισοδήματα, η σκαιά συμπεριφορά και κυρίως το δικαίωμα της πρώτης νύχτας του κάθε γάμου στην περιοχή της δικαιοδοσίας τους έκαναν το πρόσωπό τους αφαντάστως πιο σκληρό από τον προκάτοχό τους Τούρκο μπέη. Τι τη θέλαμε την ελευθερία; Μονολογούσε ο παππούς μου. Με τον Τούρκο ζούσαμε πιο έντιμα και πιο ανακουφιστικά. Και να σκεφτεί κανένας ότι σύμμαχος των αιμοσταγών τσιφλικάδων ήταν το επίσημο Κράτος και η Εκκλησία. Δεν είδα δεσπότη να σηκώσει το ανάστημά του και να αφορίσει έναν τσιφλικά την ώρα που άρπαζε τη νύφη για να την πάει στο κονάκι του για να εισπράξει έτσι τον φόρο της σάρκας!