Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Η προσωπική εργασία στο Βαλτινό


Παλιότερα, τότε που η οικονομική δυνατότητα της χώρας ήταν άθλια, σαν σήμερα, οι κοινότητες είχαν υιοθετήσει την προσωπική εργασία για την κατασκευή διαφόρων κοινωφελών έργων.
Έτσι και στο Βαλτινό, για να ανοιχθεί το κεντρικό κανάλι που διέσχιζε το χωριό, για να στρωθούν με αμμοχάλικα διάφοροι δρόμοι, για να φυτευτούν διάφορα δένδρα στο χωριό, για να αντιμετωπιστούν έκτακτα καιρικά φαινόμενα … αποφάσιζαν να δουλέψουν όλοι, προσφέροντας προσωπική εργασία αφιλοκερδώς.
Κάθε ενήλικας και γερός άνδρας, έπρεπε να δουλέψει οκτώ μεροδούλια δωρεάν. Εξαιρούνταν βέβαια οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι στρατιωτικοί, αστυνομικοί και άλλα παραπλήσια επαγγέλματα, επίσης οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά και οι ανήμποροι.


Η προθυμία για την προσφορά εθελοντικής εργασίας ήταν τέτοια, που πολλοί αν και είχαν συμπληρώσει τα μεροδούλια, όταν εύρισκαν ευκαιρία έτρεχαν ξανά για βοήθεια…ακόμα και γέροι βοηθούσαν για να τελειώσει το έργο γρηγορότερα. 
Όσοι εξαιτίας της εργασίας τους δεν μπορούσαν να προσφέρουν προσωπική εργασία, ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν 50 δραχμές το μεροκάματο, δηλαδή 400 δραχμές, τα χρήματα αυτά ήταν η αμοιβή για κάποιους άλλους εξειδικευμένους εργάτες, που θα δούλευαν.


Οι σημερινές τσάπες, οι εκσκαφείς καθώς και τα σφυροτρύπανα, δεν υπήρχαν, (αλλά κι αν υπήρχαν δεν υπήρχαν τα χρήματα για να πληρωθούν) τα αντικαθιστούσαν τα χέρια των κατοίκων του χωριού, με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν, τα τσαπιά, τις αξίνες, τα φτυάρια, τις βαριοπούλες και τις σφήνες.
Έτσι εκεί που το κράτος δεν έφτανε, οι πολίτες παρεμβαίνανε με την προσωπική εργασία τους, και συμπλήρωναν το έλλειμμα.

επικοινωνιστε μαζι μας