Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Ο θερισμός



Εικόνες κιτρινισμένες, ξεχασμένες, αλλά ευλογημένες γιατί αποτυπώνεται η χειρονακτική εργασία του κάμπου. Ο μόχθος του αγρότη και της αγρότισσας σε ένα κάδρο το οποίο διατηρεί την γραφική σκηνογραφία, που είναι γεμάτη από γοητεία.


Όλο το σπίτι ξεχύνονταν με την πρωινή δροσούλα στο μόχθο του θερισμού.
Με τα δρεπάνια στο χέρι η αγροτιά ρίχνονταν μέσα στην ξανθιά θάλασσα των σιταριών.
Κι όταν κοντά στο γιόμα έτσουζε το κάμμα, κούρνιαζαν στον ίσκιο της γκορτσιάς. Εκεί έτρωγαν στη ψούρα την τριψάνα ταρατόρι, τη δροσιστική σούπα με αραιωμένο στο νερό σκορδόξυδο.


Μια έως δυο βδομάδες κρατούσε ο θέρος, για το ψωμί της χρονιάς, εκεί στην ερημική γαλήνη της εξοχής.
Και ξάφνου το γλυκό αεράκι ψιθυριστά να σου θυμίζει το τραγούδι:
"Καλομελετούν τα αγόρια, τραγουδούν οι νιές
κι άλλοι κουβαλούν δεμάτια, στρώνουν θημωνιές
βλογημένος πάντα ο κόπος κι η δουλειά τιμή
όλη η χώρα περιμένει το γλυκό ψωμί".

Η αλωνιστική μηχανή



Η αλωνιστική μηχανή ήταν ένα αγροτικό μηχάνημα διαχωρισμού του καρπού (σιτάρι κ.α.) από το άχυρο.
Την λέγανε και πατόζα, και άφησε πολλές νοσταλγικές αναμνήσεις σε όλους τους παλιότερους που έχουν βιώματα από αυτή την αγροτική εργασία.


Οι πρώτες πατόζες – αλωνιστικές μηχανές, εμφανίστηκαν στο Βαλτινό στη δεκαετία του 50, και ήταν μηχανοκίνητες. Την κίνηση την έπαιρναν από τρακτέρ LANTZ ή ΚLAITON.
Την έστηναν από το προηγούμενο απόγευμα στο λιβάδι ή σε κάποια περιφέρεια (μεριά) και η «γιορτή» ξεκινούσε χαράματα το πρωί "για να έχει δροσούλα" όπως έλεγαν.


Με ψάθινα καπέλα ή άσπρα μαντήλια στο κεφάλι και δρεπάνια στα χέρια, οι αγρότες θέριζαν τα χωράφια τους και με τα ζώα τους μετέφεραν

επικοινωνιστε μαζι μας