Πέμπτη 23 Αυγούστου 2018

Οι βόλοι, το παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων


Η ονειροπόληση και οι μνημονικές ανακλήσεις κατισχύουν της προσδοκίας και της απαντοχής. Γι’ αυτό οι περισσότεροι στρέφουμε το βλέμμα προς τα πίσω, αναζητώντας στο παρελθόν ένα απατηλό, άσειστο σημείο. Λαχταρούμε την πλάνη που θα παρηγορήσει την επίγνωση.
Εδώ η στιγμή της προσήλωσης στο παιχνίδι, το σημάδι, οι βόλοι.
Για την επίτευξη του στόχου απαιτούνταν ταλέντο, εξάσκηση, αυτοσυγκέντρωση και σταθερό χέρι.
Την μπίλια αγκάλιαζαν τα δάχτυλα του ενός χεριού. Μέσα στο κύρτωμα του δείκτη σταθεροποιούνταν η μπίλια και ο αντίχειρας από πίσω ως εκτοξευτήρας πίεζε και την εκσφενδόνιζε, αφού πρώτα γίνονταν το σημάδεμα με το ένα μάτι κλειστό. 
Οι βόλοι ήταν από πηλό, βαμμένοι με διάφορα χρώματα και στιλπνοί. Αργότερα αντικαταστάθηκαν από γυάλινες πολύχρωμες, (με μίξη χρωμάτων) μπίλιες. Από την πολλή χρήση τους έχαναν την στιλπνότητά τους και από τα τσουγκρίσματα πολλές φορές έφευγε και κανένα μικρό κομμάτι.
Όποιος είχε ταλέντο και καλό σημάδι κέρδιζε τους περισσότερους βόλους, στο παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων.


23 Αυγούστου 1881: Η απελευθέρωση της πόλης των Τρικάλων από τους Τούρκους




Τα Τρίκαλα είναι μια πόλη με πλούσιο ιστορικό παρελθόν, του οποίου τα υπολείμματα συνυπάρχουν με το «σύγχρονο» στην καρδιά της πόλης. Πρόκειται για μια από τις παλαιότερες πόλεις της Ελλάδας που το όνομα της χάνεται στα μυθολογικά χρόνια.
Αρχικά έφερε την ονομασία Τρίκκη ή Τρίκκη ή Τρίκα. Από το 1393 τα Τρίκαλα όπως και όλη η Θεσσαλία βρέθηκαν υπό τουρκική κυριαρχία, η πόλη των Τρίκαλων έγινε έδρα του βιλαετιού Τριχάλα και των μεγάλων απάχηδων της περιοχής. Κατά την περίοδο της τουρκικής κατοχής τα Τρίκαλα μαζί με την Λάρισα, αποτελούσαν τις μοναδικές αξιόλογες εμπορικά και οικονομικά πόλεις της Θεσσαλίας σε μια εποχή που η οικονομία της πόλης στηριζόταν στην αγροτική, την κτηνοτροφική παραγωγή και το εμπόριο που ήταν κυρίως στα χεριά Ελλήνων. Η πόλη των Τρικάλων διαδραμάτισε σπουδαίο ρολό σε όλες τις ιστορικές φάσεις του Ελληνισμού .
Τα Τρίκαλα, η αρχαία Τρίκκη, δέχθηκαν κατά καιρούς λεηλασίες, κατακτήσεις και ερημώσεις από διάφορους ξένους επιδρομείς, όπως Ρωμαίους, Γότθους, Σλάβους και τέλος Οθωμανούς Τούρκους. Σε καμία περίπτωση όμως δεν έχασαν το θάρρος και θέληση τους για ελευθερία. Την αμείλικτη σκλαβιά από Ασιάτη τύραννο 1393 έως 1403 και από 1420 έως 1881, την πολέμησαν όπως μπορούσαν οι Τρικαλινοί, με κάθε μέσο και κάθε θυσία. Στα μοναστήρια αλλά και στις διάφορες εκκλησίες του Νομού, καθώς και στις πρώιμες λειτούργησες Σχολές (της Τρίκκης, των Μετεώρων, της Καστανιάς και του Αμάραντου) έμαθε ο Τρικαλινός λαός τι είχε και τι έχασε. Έργο αυτού του περήφανου και ανυπότακτου λαού ήταν και η μεγάλη επανάσταση του 1600 που κήρυξε υψώνοντας το λάβαρο της εξεγέρσεως στο Φρούριο των Τρικάλων, ο φλογερός πατριώτης, Μητροπολίτης Τρίκκης, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ (ή ΣΚΥΛΟΣΟΦΟΣ). Προδομένο όμως το κίνημα εκείνο από τους Ναπολιτάνους δεν ήταν γραφτό να πετύχει. Η μανία των κατακτητών ήταν απερίγραπτη. Κατάσφαξαν, κυνήγησαν και φυλάκισαν πολυάριθμους Τρικαλινούς αλλά και κάτοικους των γύρω περιοχών που ήταν αναμεμειγμένοι στην επανάσταση αυτή.

επικοινωνιστε μαζι μας