Το πρώτο χιόνι στο χωριό

 

Το πρώτο χιόνι του φετινού χειμώνα έπεσε στο Βαλτινό με το λεπτό στρώμα της λευκής σκόνης, να αρχίζει να καλύπτει τις επιφάνειες του χωριού, δημιουργώντας μια εκπληκτική αντίθεση με τα γήινα χειμερινά χρώματα. Η φύση γύρο άσπρισε, καλύπτοντας σκεπές, αυλές, αυτοκίνητα, δρόμους, χωράφια και λιβάδια. Ο αέρας, καθαρός και αναζωογονητικός, έφερε την υπόσχεση των πραγματικών συνθηκών του χειμώνα. Κάποιοι έτρεξαν να απαθανατίσουν το μαγευτικό τοπίο και κάποιοι άλλοι έφτιαξαν τον χιονάνθρωπό τους. Εμάς μας ήρθε στο μυαλό η έκθεση που έγραψε ένας μαθητής για το πρώτο χιόνι, την οποία παραθέτουμε παρακάτω:

Έκθεση 3^η

Εν Λειβαδερώ τη 9-12-1966

«Τα πρώτα χιόνια»

Από βραδύς είχεν ξαστεριάν.

Του προυί σκόνητι η μάνα μ’ να πα να χέσι.

Ανοίγι ν’τπόρτα  Οπ! Χιόνι!

Σκοθήκαμι κι εμείς να κατρήσουμι.

Τι καντς αι ικεί; Δε βλεπς που κατράς; Πάει του χιόνι, είπι η αδερφόζμ.

Ύστερα πήγα στου παραθύρι κι έγλιπα του χιόνι.

Αυτό ήταν του πρώτου χιόνι στου χουριό μ'.

Το φεγγάρι

 

Γνωστή κι αυτή η αλήθεια από πολλούς αρχαίους συγγραφείς: οι Θεσσαλές γυναίκες την τέχνη της μαγείας γνώριζαν και κατεβάζαν το φεγγάρι στην αυλή τους, κάνοντας το υπαίθριο αλωνάκι μυστικό ναό. Έτσι κι απόψε που βλέπω αυτό το υπέρλαμπρο φεγγάρι να θωπεύει το βουνό και ύστερα να κατεβαίνει στα δρομάκια των χωριών, σαν λυπημένο πρόσωπο παιδιού που χάθηκε, ψάχνω να βρω που γίνονται τα μάγια, που δένονται τα ξόρκια, που θα δοθούν της μοίρας μας οι τελικοί χρησμοί.

Του Ηλία Κεφάλα «Λεζάντες για τ’ αόρατα», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ