Οι κινηματογραφικές αφίσες

 

Οι κινηματογραφικές αφίσες ήταν μεγάλα κομμάτια χαρτιού με εικόνες, φωτογραφία, σκίτσο ή κείμενο, στην αρχή ζωγραφισμένες με το χέρι και στη συνέχεια τυπωμένες, που αναρτιόνταν στις μαρκίζες των κινηματογράφων ή σε κάποιες πρόσφορες επιφάνειες ή σταντ.

Οι κινηματογραφικές αφίσες απογειώθηκαν τη δεκαετία του 1910, όταν οι βωβές ταινίες έγιναν κομμάτι της καθημερινής διασκέδασης και οι εταιρείες παραγωγής προσέλαβαν graphic designers για να αποτυπώσουν τη λάμψη της οθόνης στο χαρτί. Ήταν πανέμορφες διαφημίσεις που αναρτιόνταν στις μαρκίζες των κινηματογράφων και στους δρόμους, με σκοπό να δελεάσουν τους θεατές.

Στην Ελλάδα, οι ζωγράφοι δούλευαν μόνοι τους ή σε μικρές ομάδες, υπό την καθοδήγηση ενός βασικού ζωγράφου και πουλούσαν τις αφίσες τους σε διάφορα σινεμά.

Για το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα, οι ζωγραφισμένες, στο χέρι, αφίσες ήταν η νόρμα της εποχής.

Οι καλλιτέχνες για να δημιουργήσουν τις αφίσες στηρίζονταν πάνω στις έννοιες του φορμαλισμού, της αφαίρεσης, του μινιμαλισμού. Έννοιες που εισάγουν μόνο οτιδήποτε είναι αναγκαίο για την κατανόηση ενός έργου τέχνης (κάλλιστα κάποιες αφίσες θεωρούνται και ως έργα τέχνης).

Τη δεκαετία του ΄70 και του ΄80 οι εταιρείες παραγωγής άρχισαν να πουλάνε εκτυπωμένες πλαστικές αφίσες στα σινεμά.

Ώσπου εισέβαλε η ψηφιακή τεχνολογία και εξοβέλισε τις κινηματογραφικές αφίσες καθιστώντας τες πλέον μουσειακό υλικό.