Άνθρωποι και φύση συμπορεύονται στον αιώνιο κύκλο ζωής και θανάτου. Η επιβεβαίωση αυτού φαίνεται στην αιωνόβια Μουριά (Σκαμνιά) του χωριού μας, που βρίσκεται στην αυλή του σπιτιού, του Θωμά Βαγγελού.
Πρόκειται
για ένα δένδρο που αποτελεί σιωπηλό μάρτυρα της ιστορίας του τόπου, καθώς η
ηλικία, του μνημειακού αυτού δέντρου, φθάνει σχεδόν τα 150 χρόνια.
Ένα
δέντρο μνημείο, που συμπορεύτηκε με τα περισσότερα γεγονότα της ιστορίας του
χωριού.
Η
Μουριά αυτή είναι φορτωμένη με προγονικές μνήμες και κρύβει πολλά μυστικά μέσα της.
«Αυτή η σκαμνιά
είναι θεριακωμένη και σημαδιακιά, κρατάει από τον καιρό που ήταν ακόμη Τούρκοι στα μέρη μας.
Τότε το έχος τους οι άνθρωποι δεν το βάζαν στις τράπεζες, μα το θάβαν στα
καταγώγια των σπιτιών τους ή σε σημαδιακά μέρη. Ποιος ξέρει αν οι πρόγονοι δεν
έχουν θάψει κάποιο θησαυρό εκεί…», είχε πει κάποτε ένας γέροντας του
χωριού. Άλλοι πάλι μιλάνε για το ενδεχόμενο να είναι θαμμένος
εκεί, ο θησαυρός της Βεζυροπούλας Χανούμ Σούφμεη, που χάθηκε στην περιοχή.
Όπως
και να έχουν τα πράγματα με τις φημολογίες, τις δοξασίες και τις παραδόσεις περί
θησαυρού, ένα είναι σίγουρο, πως ο πλούτος της βρίσκεται στην θωριά της. Στον
ίσκιο της αιωνόβιας Μουριάς, που η περίμετρος του κορμού της ξεπερνάει τα 2
μέτρα, και το ύψος της τα 10 μέτρα, ειπώθηκαν παραμύθια, ιστορίες, μασλάτια, γιορτάστηκαν
πασχαλιές, έγιναν γλέντια, ακούστηκαν και χορεύτηκαν τραγούδια, ακούστηκαν
ξεφωνητά, χαρές και κλάματα από παιδικές φωνές. Κι αυτή στέκει εκεί αιώνες
τώρα, αγέρωχη, να συντροφεύει και να καλημερίζει τους ανθρώπους που διαβαίνουν το στρατί της και
να προσφέρει τον παχύ και δροσερό ίσκιο της, τους ζεστούς
καλοκαιρινούς μήνες.
Φέτος ο μήνας Φεβρουάριος, στο τόπο μας ήταν ηλιόλουστος και σε λίγες μέρες μπαίνουμε στην Άνοιξη. Η φύση θα αρχίσει κι αυτή με τη σειρά της, να αναγεννιέται και να ντύνεται με τα ανοιξιάτικα χρώματα, συμπαρασέρνοντας και την αιωνόβια Μουριά στην διαδικασία της άνθησης. Η Μουριά, όπως κάθε χρόνο θα ντύσει τα κλώνια της με το φύλλωμά της, τα μεγάλα καταπράσινα οδοντωτά, σε σχήμα καρδιάς, φύλλα, και στη συνέχεια θα καρποφορήσει. Ελπίζουμε αυτό να το κάνει συνέχεια, κάθε άνοιξη, μέχρι το τέλος του βίου της, καθώς ο χρόνος ζωής της Μουριάς μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 300 χρόνια.
Τέλος, από τη λαογραφία μας αξίζει να επιλέξουμε και να αναφέρουμε κάποιους στίχους που συνάδουν με αυτό το αιωνόβιο δέντρο. Στα τραγούδια του γάμου είναι συχνές οι παρομοιώσεις των νέων με δέντρα:
«Δέντρο είχα
στην αυλή μου για παρηγοριά δική μου…»
Και
για τον αρνητή της αγάπης και άπιστο:
«Εσείς οι νέοι
το ’χετε το δέντρο ν’ αγαπάτε
Και όταν φάτε
τον καρπό, το δέντρο λησμονάτε».
Χρόνος ζωής των
καρποφόρων δέντρων
Αμυγδαλιά
(almond) 40 -50 χρόνια
Αχλαδιά
(pear, asian pear) 150+ χρόνια
Βερικοκιά
(apricot) 25 – 40 χρόνια
Δαμασκηνιά
(plum cultivated) 15-30+ χρόνια
Ελιά
(olive) 500+ χρόνια
Εσπεριδοειδή
(citrus) (λεμονιά, πορτοκαλιά, μανταρινιά) 50+ χρόνια
Καρυδιά
(walnut) 60+ χρόνια
Καρυδιά
Πεκάν (pecan) 200+ χρόνια
Κερασιά
(cherry) 15 – 30 χρόνια
Κερασιά
Άγρια (cherry wild black) 200+ χρόνια
Κουκουναριά
(pinyon pine) Αιωνόβιο
Κυδωνιά
(quince) 30-50 χρόνια
Λωτός
(persimmon) 50-75 χρόνια
Μηλιά
(apple) 50 – 150 χρόνια
Μουριά
(mulberry) 300 χρόνια
Μουσμουλιά
(loquat) 100+ χρόνια
Νεκταρινιά
(nectarine) 15-20 χρόνια
Ροδακινιά
(peach) 15-20 χρόνια
Ροδιά
(pomegranate) 30+ χρόνια
Συκιά
(fig) 30-40+ χρόνια
Τζιτζιφιά
(jujube) 100+ χρόνια
Φιστικιά
(pistachio) 150+ χρόνια
Χαρουπιά
(carob) 100+ χρόνια
Χουρμαδιά (date palm) 150 χρόνια.
