Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Το ποδήλατο στο Βαλτινό



Το ποδήλατο είναι ένα δίτροχο όχημα, που κινείται καθώς ο αναβάτης του χρησιμοποιεί τη μυϊκή δύναμη των ποδιών του.
Στην κλασική του μορφή, το ποδήλατο αποτελείται από δύο τροχούς, οι οποίοι βρίσκονται ο ένας πίσω από τον άλλο και συνδέονται μεταξύ τους με μεταλλικό σκελετό. Βασικά επίσης μέρη ενός τυπικού ποδήλατου αποτελούν το τιμόνι, η σέλα, το σύστημα μετάδοσης της κίνησης και τα φρένα. Ως συμπληρωματικός εξοπλισμός, όχι δηλαδή απαραίτητος για τη λειτουργικότητα του ποδηλάτου, χρησιμοποιείται ένα πλήθος από εξαρτήματα.


Το ποδήλατο εκτός από ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο μεταφορικό μέσο, προσφέρεται και για άθληση και ψυχαγωγία. Μαζί με το κολύμπι και το τρέξιμο, θεωρούνται τα πιο αερόβια αθλήματα ενώ προσφέρεται και για ψυχαγωγία. Έτσι μπορούν να πραγματοποιηθούν σύντομες βόλτες με ποδήλατο, βραδινές έξοδοι, ημερήσιες εκδρομές και διάφορες άλλες ποδηλατοδρομίες.


Οι μνήμες των ανθρώπων του Βαλτινού που χρησιμοποιούσαν το ποδήλατο εκτός από τις διάφορες μετακινήσεις τους και για ψυχαγωγία παραμένουν άσβεστες.
Τότε που οι χώροι κυριαρχούνταν από την αρμονία και ήταν διαθέσιμοι,
Τότε που δεν υπήρχαν τα αυτοκίνητα να μονοπωλούν τους δρόμους,
Τότε που η ψυχαγωγία ήταν συνυφασμένη με το απλό και απέριττο, το ποδήλατο ως προσιτό αγαθό είχε κυρίαρχη θέση στις επιλογές των ανθρώπων.


Η χρήση του, είτε ως μέσο μετακίνησης, είτε ως μέσον μεταφοράς είτε ως όχημα για βόλτα, είτε ως όχημα για επίδειξη ακροβατικών ικανοτήτων, ήταν διαδεδομένη σε άντρες και γυναίκες.
Οι παρακάτω φωτογραφίες το αποδεικνύουν.
 

Μάνος Χατζιδάκις (Ξάνθη 23 Οκτωβρίου 1925 – Αθήνα 15 Ιουνίου 1994)



Ίσως ο Μάνος Χατζιδάκις να μην ήθελε να ζει την Ελλάδα του 2011.
Σε μια χώρα ξεπεσμένη, ατιμασμένη, σε ομαδική κατάθλιψη.
Σε μια χώρα που πολιτισμός πλέον σημαίνει δωρεάν cd στις κυριακάτικες εφημερίδες, χούλιγκαν στο Θέατρο Τέχνης, ορχήστρες στο χείλος της χρεοκοπίας, το - δικό του - Τρίτο πρόγραμμα αφημένο στην τύχη του, πορνοστάρ που «εκτελούν» τραγούδια του γυμνές σε κέντρα διασκέδασης, λαϊκούς καλλιτέχνες που πεθαίνουν μόνοι εγκαταλελειμμένοι και αβοήθητοι και τη Λυρική σκηνή έτοιμη να βαρέσει κανόνι. Ίσως για αυτόν να είναι καλύτερα που έφυγε νωρίς.
Για εμάς όμως η απουσία του, όσο περνά ο καιρός, γιγαντώνεται. Ο δημόσιος λόγος του, οι παρεμβάσεις του ήταν πάντα ένας οδηγός για τους ευαίσθητους και τους ανήσυχους. Ήταν μια ελπίδα. Το μόνο που μας σώζει είναι οι πολύτιμες ιδιωτικές (αφού πλέον στο ραδιόφωνο είναι σπάνιο να πετύχει κανείς μουσική του) ακροάσεις του έργου του. Ο «Μεγάλος Ερωτικός», η «Μυθολογία» ο «Καπετάν Μιχάλης», το «America America», τα «Reflections», οι «Μπαλάντες της Οδού Αθηνάς», η «Πορνογραφία», ο «Κύκλος του C.N.S.», είναι τα δικά μας αντικαταθλιπτικά, η δική μας αντίσταση και αντίδραση στην βιαιότητα της εποχής.



επικοινωνιστε μαζι μας