Είναι
μια διάφανη γραμμή υπογράμμισης του θαυμαστού που γίνεται στη συνέχεια και μια λευκή
επιφάνεια λεπτεπίλεπτης χροιάς και επικάθεται στην οπτική μας. Πόσες τέτοιες λευκές
γραμμές αυλακώνουν τη ζωή μας; Λίγες, πολύ λίγες, αλλά μας δένουν και μας ωθούν
στην αέναη συγκίνηση. Ω ασπρόρουχα των χωραφιών, πυκνά βαμβάκια, το άκρον άωτον
της ευγένειας που μπορεί να μας χαρίσει η φορτισμένη ατμόσφαιρα.
Του
Ηλία Κεφάλα
