Τα δυο άλογα της ψυχής

 

Σύμφωνα με την περιγραφή του Πλάτωνα, η ψυχή παρουσιάζεται ως μία αθάνατη ουσία η οποία κινείται στο υπερουράνιο χώρο αποτελούμενη από δύο άλογα.

Το ένα έχει την μορφή του άσπρου αλόγου και το άλλο του μαύρου.

Το άσπρο άλογο συμβολίζει την πνευματικότητα, την φιλοτιμία, τη σύνεση και τη σεμνότητα.

Το μαύρο άλογο, που συμβολίζει το αισθησιακό στοιχείο και την εντέλεια της σάρκας, δημιουργεί τις επιθυμίες, τα πάθη, την ροπή προς την ύβρη και την αλαζονεία.

Προϋπόθεση της ψυχικής υγείας είναι η ισορροπία των δύο αλόγων. Η μεσότητα. Όσο υπακούν στον ηνίοχο τα δύο άλογα, η ψυχή βρίσκεται σε αρμονία και επιτυγχάνεται η δικαιοσύνη.

Θερμή υποδοχή στον πρώτο μαθητή Δημήτρη, από το Χάρκοβο της Ουκρανίας

 

Θερμή υποδοχή επιφύλαξαν στον μικρό μαθητή, Δημήτρη από το Χάρκοβο της Ουκρανίας, την Τρίτη 29 Μαρτίου 2022, στο Δημοτικό Σχολείο Βαλτινού Τρικάλων, όπου ο Δ/ντής της Δ.Π.Ε. Τρικάλων, κ. Χρήστος Τρικάλης, τον υποδέχθηκε καλωσορίζοντας και προσφέροντάς του την τσάντα με το απαραίτητο εκπαιδευτικό υλικό, για το ξεκίνημά του στην τάξη!

Σ' ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο παγκόσμιο περιβάλλον λόγω ανθρώπινων μετακινήσεων ο ρόλος του σχολείου διαφαίνεται καταλυτικός στην προσαρμογή κι ένταξη των μικρών προσφυγόπουλων στο καινούργιο σχολικό και κοινωνικό πλαίσιο!

Στη μετάφραση βοήθησε ο δάσκαλος Χρήστος Παλαύρας, που πέρυσι υπηρετούσε σε ελληνικό σχολείο στο Χάρκοβο και φέτος στη Μαριούπολη μέχρι λίγες ημέρες πριν από την έναρξη του πολέμου.

Η κοπή των άρρωστων πλατάνων στη θέση «Πλατάνια» στο Βαλτινό

 

Ξεκίνησε την Δευτέρα 21-3-2022 η κοπή και απομάκρυνση των άρρωστων  πλατάνων που έχουν προσβληθεί από τον μύκητα «μεταχρωματικού έλκους» στη θέση «Πλατάνια», παραπλεύρως του κοιμητηρίου Βαλτινού.

Ο μύκητας του «μεταχρωματικού έλκους» είναι μια καταστρεπτική ασθένεια του πλατάνου, προκαλώντας νέκρωση των δέντρων.

Το παθογόνο αυτό, αποτελεί μια τεράστια απειλή για τα πλατάνια της Ελλάδας και γι’ αυτόν το λόγο επιδιώκεται με κάθε τρόπο η άμεση αντιμετώπισή του.

Η κοπή γίνεται σύμφωνα με τις υποδείξεις του Δασαρχείου Τρικάλων, το οποίο προσδιόρισε τα δέντρα που έχουν προσβληθεί από τον επικίνδυνο μύκητα.

Η προκύπτουσα ξυλεία μεταφέρεται σε ειδικό αποτεφρωτήριο όπου γίνεται η καύση της, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες.

Για τον λόγο αυτόν, δεν τίθεται θέμα εκμετάλλευσης της ξυλείας από την κοινότητα Βαλτινού, καθώς η παραγόμενη ξυλεία από την υλοτομία των ασθενών δέντρων καταστρέφεται με καύση σε αποτεφρωτήριο.

Παράλληλα θα γίνει και η καύση της επιφάνειας του εναπομείναντος μέρος του κορμού και ο ψεκασμός με ζιζανιοκτόνο, ενώ σε δεύτερο χρόνο θα ακολουθήσει εκρίζωση και φύτευση νέων δέντρων, σύμφωνα με τις υποδείξεις που θα γίνουν από το Δασαρχείο.

Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην όλη διαδικασία καθώς πολύ συχνά ο μύκητας μεταφέρεται από προσβεβλημένα σε υγιή δέντρα με τα εργαλεία υλοτομίας. Επίσης υπάρχει ο κίνδυνος από τα κομμένα κλαδιά των δένδρων, που επαφίενται στα σημεία της κοπής με άλλα μέρη να διατηρηθεί η ως άνω μόλυνση στις περιοχές κοπής.

Θυμάστε παλιότερα πως μαθαίναμε ποδήλατο;

 

Οι πιο πολλοί μάθαμε ποδήλατο έχοντας μια μοναδική βιωματική εμπειρία, αφού πρώτα, περάσαμε την κατάλληλη μεταβατική περίοδο γεμάτοι μώλωπες, από τα γδαρμένα γόνατα και τους κατατσακισμένους αγκώνες.

Το μέγεθος των ποδηλάτων ήταν μεγάλο για το σωματότυπο των παιδιών, για το λόγο αυτό, η προσπάθεια της εκμάθησης επιχειρούνταν από τα πλάγια, ανάμεσα από τον σκελετό του ποδηλάτου, με τα πόδια στα πεντάλ και τα χέρια στο τιμόνι.

Προσπαθώντας έτσι να μάθουμε ισορροπία με το ποδήλατο πέσαμε, χτυπήσαμε, γδαρθήκαμε στα γόνατα, κουραστήκαμε, θυμώσαμε, κλάψαμε, αλλά στο τέλος βρήκαμε τον τρόπο και τα καταφέραμε.

Στην αρχή κάποιος μεγαλύτερος ακολουθούσε από πίσω κρατώντας ελαφρώς τη σέλα και ήταν σε ετοιμότητα σε περίπτωση πτώσης. Σιγά-σιγά άφηνε ελεύθερο το ποδήλατο, για μικρά χρονικά διαστήματα και έτσι πειραματιζόμασταν και διορθώναμε την ισορροπία. Στη συνέχεια μας έδινε απλά ώθηση, έσπρωχνε δηλαδή, το ποδήλατο για την εκκίνηση και μας άφηνε να κάνουμε μερικές πεταλιές, ώστε να συνηθίσουμε μόνοι μας.

Με αυτή την εξάσκηση δεν αργούσε η στιγμή που αποκτούσαμε αυτοπεποίθηση και τα καταφέρναμε. Ξεκινούσαμε μόνοι μας, εξοικειωνόμασταν με την κίνηση, την ισορροπία, και αποκτούσαμε τον πλήρη έλεγχο και τον χειρισμό του ποδηλάτου.

Εκεί που δεν ξέραμε πού «πάνε τα τέσσερα», να που βρισκόμασταν όρθιοι και πανευτυχείς πάνω στο ποδήλατο κόβοντας βόλτες στις γειτονιές!

Το επόμενο βήμα ήταν οι ορθοπεταλιές.

Τα κοκόρια

 Περί κοκόρων, φίλοι μου, η ανάρτηση ετούτη,

η γνώση πέντε πετεινών θα μας χαρίσει πλούτη.

Ο κόκορας, ο πετεινός, ο αλέκτωρ, το κοκόρι

κι ο κόκοτας, που μας μιλούν, για το δικό τους stori.

 

Με το στητό παράστημα, το κόκκινο λειρί τους,

μας λεν την ιστορία τους, με την γνωστή φωνή τους.

Στίχοι, τραγούδια, ζωγραφιές στο ίδιο παραμύθι,

συλλέγονται, ανασύρονται, ξεφεύγουν απ’ τη λήθη.

 

Στίχοι τραγουδιών

Ο κόκορας ξυπνάει

Ο κόκορας ξυπνάει μα οι κότες όλες λείπουν
άδειο το κοτέτσι και τον πιάνει πανικός
βγαίνει έξω αλαφιασμένος τις κοτούλες του να ψάξει
«βρε που πήγαν, που γυρνάνε» συλλογίζεται ο φτωχός

Και τις βρίσκει αραγμένες στις ξαπλώστρες της πισίνας
με χυμούς και με φραπέδες και πολύχρωμα μαγιώ
άλλες με γυαλιά ηλίου κακαρίζουνε με χάρη
άλλες κάνουν μακροβούτια κι άλλες τρώνε παγωτό

Κικιρικου κικιρικου..
κοκοκοκοκοκοκο
κικιρικου κικιρικου..
κοκοκοκοκοκοκο.

Βρε κοτούλες μου τους λέει πάμε μέσα στο κοτέτσι
και υπόσχομαι να γίνω ο καλύτερος γαμπρός
θα σας φέρνω κάθε μέρα πίτουρα πολυτελείας
στις ποτίστρες θα `χω γάλα κι όλες θα σας αγαπώ

Μα οι κότες ξαναμμένες απ’ την ηλιοθεραπεία
του γυρίζουνε την πλάτη με γλυκά χασμουρητά
κι είναι τόσο ευτυχισμένες που δε θέλουν πια ν’ ακούσουν
για κοτέτσια, για ποτίστρες, για κοκόρια και αυγά

Στίχοι: του Γιώργου Χατζηπιερή

 

Είμαι κόκορας κεφάτος

-Είμαι κόκορας κεφάτος, ζωηρός και κοτσονάτος

κι έχω μπλέξει κάποια κότα, που τσιμπάει τα καρότα.

-Χτίζεις κόκορα παλάτια με τη σκέψη με τα μάτια,

αν κρατάνε τα φτερά σου, τότε κούνα την ουρά σου.

-Κουκουρίκου, το κοκόρι,

-κοκοκό, κάνει κι η κότα,

την τραβούσε με το ζόρι

και της άλλαζε τα φώτα.

-Έλα κότα μου να πάμε, μες στον κήπο μου να φάμε,

άσ’ τους άλλους τους κοκόρους κι από μένα τρώγε σπόρους.

-Είσαι κόκορας μουρντάρης και ζητάς να με τουμπάρεις,

σ’ έβλεπα κρυφά από τότες μέσα σε σαράντα κότες.

-Κότα μου θα με τρελάνεις, κακαρίσματα μου κάνεις

κι όπως πάμε θα πετάξω, στο κοτέτσι σου ν’ αράξω.

-Αν με θέλεις κόκορά μου, έλα πέστο στην κυρά μου

μη ζητάς αυγά να κάνω και στο δρόμο να τα χάνω.

Στίχοι: Γεράσιμου Τσάκαλου

Ο κόκορας

Κοίτα, κοίτα ο κοκορής μας, το καμάρι της αυλής μας,
κορωνάτος, σπιρουνάτος, κορδωμένος και τριζάτος
Με το κόκκινο λειρί του, την ουρά τη φουντωτή του,
μοιάζει, κι-κι-ρι-κι-κι, ταγματάρχης με στολή.

Πώς πετάγεται στη μάντρα, με το μάτι του σα χάντρα,
και κοιτάει ψηλά και κάτου και τινάζει τα φτερά του.

Και λαλεί σα να σαλπίζει το λαιμό του, λες, ξεσκίζει,

φοβερίζει, κι-κι-ρι, φοβερίζει όλη τη γη.

Μ’ αν εκεί σαλέψει κάτι, χούι, ώσπου να κλείσει μάτι,
(μια στριγλιά σκουίλα μπήγει και πηδάει κι όπου φύγει).

Σαν κουρέλι παραδέρνει, που ένα φύσημα το παίρνει,
(τι κακό, κα-κα-κα-κι, να τρυπώσει, να χαθεί.

Στίχοι: Βασίλη Ρώτα

Το κοκοράκι

Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι
θα σου αγοράσω ένα κοκοράκι,
το κοκοράκι κικιρικικί
να σε ξυπνάει κάθε πρωί.

Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι
θα σου αγοράσω μία κοτούλα,
η κοτούλα κοκοκό, το κοκοράκι κικιρικικί,
να σε ξυπνάει κάθε πρωί.

Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι
θα σου αγοράσω μία γατούλα,
η γατούλα νιάου νιάου,
η κοτούλα κοκοκό, το κοκοράκι κικιρικικί,
να σε ξυπνάει κάθε πρωί.

Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι
θα σου αγοράσω ένα πουλάκι,
το πουλάκι τσίου τσίου,
η γατούλα νιάου νιάου
η κοτούλα κοκοκό, το κοκοράκι κικιρικικί,
να σε ξυπνάει κάθε πρωί.

Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι
θα σου αγοράσω ένα γουρουνάκι,
το γουρούνι γρουτς γρουτς,
το πουλάκι τσίου τσίου,
η γατούλα νιάου νιάου
η κοτούλα κοκοκό, το κοκοράκι κικιρικικί,
να σε ξυπνάει κάθε πρωί.

Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι
θα σου αγοράσω ένα σκυλάκι,
το σκυλάκι γάου γάου,
το γουρούνι γρουτς γρουτς,
το πουλάκι τσίου τσίου,
η γατούλα νιάου νιάου
η κοτούλα κοκοκό, το κοκοράκι κικιρικικί,
να σε ξυπνάει κάθε πρωί.

Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι
θα σου αγοράσω ένα κοκοράκι,
το κοκοράκι κικιρικικί
να σε ξυπνάει κάθε πρωί.

Στίχοι: Νίκου Φατσέα

 

Της γειτονιάς ο κόκορας

Της γειτονιάς ο κόκορας περνιόντανε για μάγκας,
μα τώρα τον κατάλαβα πως ήταν ματσαράγκας
γιατί τα `κανε όλα ρόιδο και αποδείχτηκε κορόιδο.

Νόμιζε πως ήτανε σουλτάνος με χαρέμι
και κάθε κότα ήθελε μπροστά του να τον τρέμει
και στις γειτονιές γυρνούσε και με πόζα κελαηδούσε.

 

Μα μια μικρή που ήτανε στον έρωτα δασκάλα,
αφού τρελά τον μάδησε τον άφησε μπουκάλα.
Τώρα του `φυγε η μαγκιά του και του πέσαν τα φτερά του.

Στίχοι: Κώστα Καπλάνη

 

Είπα στον κόκορά μου

Είπα στον κόκορά μου

Είπα στον κόκορά μου

Είπα στον κόκορά μου

Κι όπου λαλεί πουρνό

Να κόψει τη συνήθεια

Να κόψει τη συνήθεια

Να κόψει τη συνήθεια

Για θα του βγει ξινό

 

Τι θέλεις και φωνάζεις Μήπως ξυπνάει κανείς;

Τι θέλεις και φωνάζεις Μήπως σ’ ακούει κανείς;

 

Θέλεις να μας ξυπνήσεις

Θέλεις να μας ξυπνήσεις

Θέλεις να μας ξυπνήσεις

Να πιάσουμε δουλειά

 

Δεν ήρθε ακόμα η ώρα

Δεν ήρθε ακόμα η ώρα

Δεν ήρθε ακόμα η ώρα

Εμείς ξυπνάμε αργά

 

Τι θέλεις και φωνάζεις Μήπως ξυπνάει κανείς;

Τι θέλεις και φωνάζεις Μήπως σ’ ακούει κανείς;

 

Εδώ είναι πολιτεία

Εδώ είναι πολιτεία

Εδώ είναι πολιτεία

 

Μεγάλη και τρανή

Για κοίτα να σωπάσεις

Για κοίτα να σωπάσεις

Για κοίτα να σωπάσεις

Μη χάσεις τη φωνή

 

Τι θέλεις και φωνάζεις Μήπως ξυπνάει κανείς;

Τι θέλεις και φωνάζεις Μήπως σ’ ακούει κανείς;

 

Στίχοι: Νίκος Τσιπουρλιάνος

 

Στου παιδιού μου τη χαρά

Στου παιδιού μου τη χαρά

έσφαξα ένα κόκορα

έφαγε όλη η Σαμψούντα,

χόρτασε κι Τραπεζούντα

Έχει-ν έχει-ν έχει-ν έχει-ν το σαλβάρι τρύπαν έχει-ν

Παραδοσιακό του Πόντου 

Ανοιχτή επιστολή προς τους διεθνείς Οργανισμούς «Πως μπορεί να αποτρέπονται οι πόλεμοι»

 

Η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου διεθνώς και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την αρχιτεκτονική ασφαλείας του πλανήτη.

Ο Πούτιν, ως εκπρόσωπος της Ρωσίας, η οποία είναι ένα από τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δηλαδή ένας από τους βασικούς πυλώνες της παγκόσμιας τάξης, αμφισβητεί με την πολεμική εισβολή του το απαραβίαστο των συνόρων –μια απαράβατη αρχή του διεθνούς δικαίου– χωρίς όμως, για αυτή την ενέργειά του, να μπορεί κανείς να του καταλογίσει ποινικές ευθύνες.

Επιχείρησε να δικαιολογήσει την εισβολή παρουσιάζοντας στο διάγγελμά του ένα αφήγημα που σβήνει από τον χάρτη την Ουκρανία και ξαναγράφει την Ιστορία σύμφωνα με τις επιθυμίες του. Βέβαια ο λαός της Ρωσίας δεν ρωτήθηκε αν επιθυμούσε ή όχι αυτή την εισβολή στην Ουκρανία.

Η πράξη αυτή του Πούτιν, είναι μια πράξη που δείχνει τον δρόμο της αυθαιρεσίας στις διεθνείς σχέσεις και ανοίγει τις ορέξεις κάθε επίδοξου τυράννου, να μην ενδιαφέρεται για το διεθνές δίκαιο και να επιβάλλει τις επιθυμίες του ατιμωρητί, βασιζόμενος στην εξουσία του και στην ισχύ των όπλων του.

Η στάση του Πούτιν απέναντι στην Ιστορία θυμίζει σε εμάς τους Έλληνες έντονα τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος αποκηρύσσει τη Συνθήκη της Λωζάννης που ορίζει τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας, θεωρώντας τη ένα λάθος του Κεμάλ. Ενώ συγχρόνως επικαλείται κάποια άλλα άρθρα της ίδιας Συνθήκης, τα οποία θεωρεί βολικά για τα συμφέροντά του, για να θέσει θέμα κυριαρχίας ελληνικών νησιών του Αιγαίου όπου είναι εγκατεστημένα ελληνικά στρατεύματα.

Στην παγκόσμια ιστορία έχουμε πάμπολλες αντίστοιχες περιπτώσεις ηγετών που, κατά το δοκούν, ο καθένας αμφισβήτησε και καταπάτησε το διεθνές δίκιο, χωρίς να λογοδοτήσει στη δικαιοσύνη, για τα πολεμικά του εγκλήματα και τα δεινά που επέφερε στον πλανήτη.

Η ιστορία δηλαδή, μας διδάσκει πως τις αποφάσεις των πολέμων δεν τις λαμβάνουν οι λαοί. Τις αποφασίζουν οι ηγέτες, εν ονόματι των λαών τους. Βασιζόμενοι στην εξουσία τους, φροντίζουν να δημιουργούν ερείσματα, προφάσεις κι επιφάσεις για να στηρίζουν και να δικαιολογούν τις ένοπλες θηριωδίες τους, και βέβαια οι πραγματικές αιτίες κρύβονται πίσω από τα συμφέροντα των ολιγαρχιών που εκπροσωπούν).

Όμως είναι άλλο πράγμα, ο ηγέτης να πράττει εν ονόματι του λαού και άλλο πράγμα να πράττει κατ’ εντολή του λαού.

Θα μπορούσε να υπάρξει στο μέλλον, η δυνατότητα αποτροπής στα φιλόδοξα σχέδια κάθε επίδοξου εισβολέα - ηγέτη, αν από τους Διεθνείς Παγκόσμιους  Οργανισμούς (ΟΗΕ, Διεθνή δικαστήρια κλπ.), δημιουργούνταν εκείνο το νομικό πλαίσιο, που θα προέβλεπε τον τρόπο λήψης αποφάσεως της ένοπλης εισβολής από μία χώρα σε μια άλλη χώρα.

Για να αποφασιστεί ένας πόλεμος θα πρέπει οι ηγέτες να θέτουν το ζήτημα στην ετυμηγορία του λαού και να αποφασίζει ο λαός, με εκλογές ή δημοψήφισμα, εάν επιθυμεί τον πόλεμο ή τη διπλωματική λύση των διαφορών. Να θεωρείται δηλαδή «έγκλημα πολέμου» η αυθαίρετη απόφαση του ηγέτη, για έναρξη πολεμικών επιχειρήσεων χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της πλειονότητας του λαού του. Να δούμε ποια Σπαρτιάτισσα μάνα και ποιος Σπαρτιάτης γονέας θα είχε τη δύναμη να πει: «ή ταν, ή επί τας», και θα ψήφιζε υπέρ μιας εμπόλεμης σύρραξης, όταν την επόμενη μέρα θα έπρεπε να αποχαιρετίσει το παιδί του που θα έφευγε για τα πεδία των μαχών; Και βέβαια, μετά το τέλος του πολέμου, ο αυθαιρεσίας ηγέτης με τους επιτελάρχες του να αντιμετωπίζουν την ποινή του θανάτου, από τα Διεθνή Δικαστήρια.

Με την πεποίθηση ότι αυτή η πρόταση είναι εφικτή να πραγματοποιηθεί καθώς στηρίζεται στις Δημοκρατικές αξίες για τη διασφάλιση της Παγκόσμιας Ειρήνης και της ευημερίας, καλώ όλες τις υγιείς δυνάμεις, όλες τις φιλειρηνικές οργανώσεις, όλα τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όλους τους Ευρωβουλευτές και κάθε υπεύθυνο πολίτη να υιοθετήσει αυτή την πρόταση, να αναληφθούν πρωτοβουλίες, ενέργειες και δράσεις από κοινού, ώστε να προωθηθεί προς την Παγκόσμια Κοινότητα, να γίνει πράξη και να αποτελέσει νόμος, που θα ισχύει στο Διεθνές –Παγκόσμιο Δίκιο.

Σήμερα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, με μια αλληλένδετη παγκόσμια οικονομία με αλληλεξαρτημένες σχέσεις, το βλέπουμε πως μια πολεμική σύρραξη έχει άμεσο και ισχυρό αντίκτυπο για ολόκληρη την Ανθρωπότητα και αφορά όλους τους λαούς, καθώς αρχίζουν να τρίζουν τα θεμέλια πάνω στα οποία βασίζεται ο σύγχρονος κόσμος.

Δημήτρης Τσιγάρας