Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Λουκέτο σήμερα και αύριο το Δημαρχείο Τρικκαίων.



Με τα πιο μελανά χρώματα περιέγραψε την οικονομική κατάσταση του δήμου Τρικκαίων ο δήμαρχος Χρήστος Λάππας στην χθεσινή ευρεία ενημερωτική σύσκεψη. Το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε πρόσφατα να ενημερώσει τους βουλευτές και τους εκπροσώπους φορέων του νομού μας για το διήμερο κλείσιμο των δημαρχείων στις 12 και 13 Σεπτεμβρίου 2012.
Οι συνεχιζόμενες περικοπές πόρων στο χώρο της αυτοδιοίκησης έχει επιδεινώσει την ήδη άσχημη κατάσταση με τους ΟΤΑ να έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος «ο κόμπος έφτασε στο χτένι για την Τ.Α. η οποία καλείται να δοκιμάσει τις δυνάμεις της αν θα σπάσει εις βάρος της ή θα καταφέρει να αντιπαλέψει την κατάσταση».
Μιλώντας με αριθμούς τόνισε ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν σε καμία περίπτωση και «αν συνεχιστεί η κατάσταση γρήγορα θα κληθούμε να παραδώσουμε τα κλειδιά σε άλλους».
Συμπλήρωσε μάλιστα ότι αν η κυβέρνηση επιμείνει στην τακτική της θα πάμε σε επ' αόριστον κλείσιμο των δημαρχείων και ομαδικές παραιτήσεις δημάρχων.
Καταθέτοντας μάλιστα τις προτάσεις του για το τι θα μπορούσε να συμβεί, απευθυνόμενος κυρίως στους βουλευτές, σημείωσε ότι «θα μπορούσε να υπάρξει επιμήκυνση των δανείων και για τις δημοτικές επιχειρήσεις, μείωση του επιτοκίου και περίοδο χάριτος».

Μια σάκα σε μια πλάτη


Κατάθεση ψυχής της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ


Τα βιβλία ατσαλάκωτα, τα τετράδια ανέγγιχτα, τα μολύβια, οι χάρακες, στυλό, γόμες, ψαλίδι, μαρκαδόροι. Και υποσχέσεις. Πάντα τα άγραφα τετράδια σαγηνεύουν υποσχέσεις και στόχους. Κάθε χρόνο η ίδια διαδικασία. Τα καινούργια βιβλία! Μάλλον όχι…Κάποτε έπρεπε να ντύνουμε τα βιβλία των παιδιών με μπλε κόλες. Έκανα μεγάλο αγώνα για την Ελισάβετ και τον Αρίστο. Όσος αγώνας απαιτείται από ανυπόμονο άνθρωπο! Μετά το άτεχνον (να το πω κομψά) της προσπάθειας μου, αναλάμβανε ο Γιάννης και ξένοιαζα. Αλίμονο στις μονογονείκες οικογένειες! Με τον Κώστα τα πράγματα είναι αλλιώς. Νέα ήθη. Πλέον αναλαμβάνουν τα βιβλιοπωλεία το ντύσιμο.
Κατά τα λοιπά… «Βαρετό, βαρετό» χαρακτηρίζει το σχολείο. Δεν τον αδικώ, αν και προσπαθώ να του εμπνεύσω το αντίθετο. Φιλότιμα προσπαθώ. Ωστόσο γυρίζω την ταινία της ζωής μου πίσω…


Θάθελα να θυμάμαι εμπνευσμένους δάσκαλους και καθηγητές. Μετά δυσκολίας έναν, άντε δυο. Θάθελα να θυμάμαι μονοπάτια γνώσης που μου υπέδειξαν και γενεές εμπνευσμένων μυαλών που έκανα κτήμα. Θάθελα…Κύκλους χαμένων ποιητών. Ώρες και ώρες χαραμισμένες σε ανούσιες διδασκαλίες. Η ανατομία του βατράχου! Πόσες ώρες η γενιά μου ασχολήθηκε με την ανατομία του βάτραχου…Και δεν συνάντησα έναν πούστη βάτραχο στη ζωή μου (δεν πιάνεται αυτός που σερβίρεται στο L’Abreuvoir ). Οικοκυρικά (τα θυμάστε;), Θρησκευτικά, Χημεία, Φυσική, Μαθηματικά, Νέα, Ιστορία. Το αγαπημένο μου μάθημα. Έπρεπε να τελειώσω το σχολείο για να μάθω… Κι ακόμα την παλεύω. Τι άλματα άτσαλα! Από την αρχαιότητα της μιας χρονιάς, στην γαλλική επανάσταση την επόμενη. Αμόρφωτα βγήκαμε. Κι πείτε όσα αντίθετα επιχειρήματα θέλετε.

επικοινωνιστε μαζι μας