Πρώτη
του Ιούνη σήμερα.
Η
μέρα ξυπνά απαλά, σαν να ψιθυρίζει ένα νέο ξεκίνημα.
Ανασαίνει
αργά, σαν παιδί που τεντώνεται στο ξύπνημα.
Η
γη μυρίζει ώριμο στάχυ και φρέσκο χώμα.
Το
καλοκαίρι δεν έρχεται ποτέ με βία.
Στην
πρώτη Ιουνίου δεν μετρούν τα ρολόγια.
Μετρά
η σκιά ενός σύννεφου που πέρασε αργά.
Το
πρώτο καρπούζι στο τραπέζι.
Το
πρώτο άγγιγμα του ήλιου στο δέρμα,
που
δεν καίει – θυμίζει.
Καλοκαίρι:
η εποχή που δεν σε ρωτάει.
Ανοίγει
τις πόρτες της ψυχής και μπαίνει μέσα ξυπόλητο,
με
άμμο στα μαλλιά και γεμάτα χέρια από αναμνήσεις που δεν έχουν ακόμα υπάρξει.
Κι
εμείς;
Καθόμαστε
στην άκρη αυτής της μέρας, σαν συνταξιδιώτες.
Με
μια κρυφή ελπίδα πως ό,τι δεν ειπώθηκε την άνοιξη,
θα
ανθίσει τώρα, κάτω από τον ήλιο του καλοκαιριού.
Καλοτάξιδο
να είναι το καλοκαίρι σας – και καρποφόρο, μέσα κι έξω!
