Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα
εδώ στα Βαλτσινιώτικα
θα λέμε τον καημό μας,
τα βάσανα, τις πίκρες μας,
τα ωραία απ΄ το χωριό μας!
Αφιερωμένο στον Σταύρο
Ένα παιδί απ΄ το Βαλτινό,
ένα μικρό αλάνι
πού ΄χει μαλλιά σαν το Χριστό
κι ακάνθινο στεφάνι.
Ένα παιδί του θανατά,
ένα αθώο μορτάκι
ανέβηκε στον Γολγοθά
και χόρεψε συρτάκι.
Το μερτικό του απ΄ τη χαρά
του στέρησε η μοίρα
και του ΄δωσε απλόχερα
κώνειο, χολή και μπίρα.
Άννας, Καϊάφας οι νονοί
κι οι Πόντιοι Πιλάτοι
του ΄δωσαν όνομα, «Σταύρο»
κι έναν σταυρό στη πλάτη.
Κι όσο κι αν τρέχει τα βουνά
κι αν βγαίνει στο σιργιάνι
έχει σπασμένα τα φτερά
τον ήλιο δεν τον φτάνει.