Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

Λαογραφικές σελίδες "Το λίχνισμα των δημητριακών"



Μέρος της αγροτικής εργασίας, παλαιότερα, ήταν και το λίχνισμα, το τελικό βήμα για τον αποχωρισμό του σπόρου των δημητριακών, όπως του κριθαριού και του σιταριού, από το άχυρο, ή του φασολιού από το κέλυφος.
Αφού το αλώνισμα ελευθέρωνε τους σπόρους από το περίβλημά τους και το άχυρο κόβονταν σε μικρά κομμάτια, λίχνιζαν όλο το μείγμα πετώντας το στον αέρα αντίθετα στη φορά του ανέμου με ειδικό φτυάρι ή δικράνι.


Το λίχνισμα γινόταν τις απογευματινές ώρες που συνήθως άρχιζε να φυσάει ο αέρας.
Στο λίχνισμα οι αγρότες στέκονταν κάθετα προς τον αέρα και με το φτυάρι πετούσαν ψηλά (1,5 μέτρα περίπου) το άχυρο και το σιτάρι. Η αύρα, που είναι ιδιαίτερα δυνατή το απόγευμα, παρέσυρε μακριά το περίβλημα και παραμέριζε το άχυρο ή το καύκαλο, ενώ οι σπόροι, επειδή ήταν βαρύτεροι, ξαναπέφτανε στο αλώνι. Με τον τρόπο αυτό γινότανε ο διαχωρισμός.


Για το λίχνισμα των φασολιών χρησιμοποιούσαν γκαζοτενεκέδες ώστε να μεταγγίζουν τους σπόρους και να λιχνίζονται από τον αέρα.
Στη συνέχεια τον καθαρό καρπό τον έβαζαν στα τσουβάλια, ενώ αυτόν που δεν είχε καθαρίσει τον έτριβαν και τον κοσκίνιζαν. Περνούσαν τους σπόρους από κόσκινο για να απομακρύνουν τα περιττά ξένα σωματίδια και τα πετραδάκια, και έτσι ήταν έτοιμοι για άλεσμα ή για αποθήκευση.


Τον καθαρό καρπό τον μετέφεραν και τον έριχναν στο κασόνι ή αμπάρι, βάζοντάς του φάρμακο αποστειρωτικό για να μην πιάσει «ψείρες» ή άλλα ζωύφια. Ενώ από τον καλλίτερο καρπό, ένα μέρος κρατούσαν για σπόρο της επόμενης χρονιάς.

επικοινωνιστε μαζι μας