Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018

Ταχυδρομικός διανομέας



Με τους όρους αγγελιαφόρος, κομιστής μηνυμάτων, φτερωτός Ερμής, ταχυδρομικός διανομέας, ή απλά Ταχυδρόμος, ορίζεται ο ταχυδρομικός υπάλληλος που λαμβάνει, μεταφέρει και διένειμε την αλληλογραφία.
Γνώριμη φιγούρα, που αγαπήθηκε, παλιότερα, καθολικά σε ολόκληρη την Ελλάδα, ξεμύτιζε από το βάθος της στράτας και έφερνε την χαρά και την ελπίδα με τα νέα που κουβαλούσε.
Αλήθεια όμως πως ήταν παλιά οι ταχυδρόμοι; Πως μετέφεραν τα γράμματα; 

Τους αποκαλούσαν αγροτικούς διανομείς και ήταν πραγματικά ήρωες γιατί μέσα από αντίξοες συνθήκες προσπαθούσαν να κάνουν το καθήκον τους.


Μια συλλογή φωτογραφιών και μια αναφορά στους παλιούς ταχυδρόμους μας ξαναθυμίζει την πιο συμπαθητική μορφή των αναμνήσεών μας.
Εχέμυθος και συνεπής με το λειτούργημά του, έρχονταν σε άμεση επαφή και δένονταν συναισθηματικά με την κάθε οικογένεια, τόσο στις χαρές, όσο και στις λύπες της ζωής.
Αντίκριζε μάτια βουρκωμένα, έρχονταν καθημερινά σε επαφή με την λαχτάρα και τον πόθο του νόστου. Έκανε τον παρηγορητή λέγοντας δυο λόγια ελπίδας για να απαλύνει τον πόνο.
Αντιμέτωπος με ταλαιπωρίες και κινδύνους, πότε διάβαινε λασπωμένους και κακοτράχαλους δρόμους, πότε μέσα στα κρύα, πότε στις ανυπόφορες ζέστες προσηλωμένος στο καθήκον να μεταφέρει το άγγελμα.
Η στολή του είχε χρώμα ανοιχτό γκρι και στη κεφαλή φορούσε πηλίκιο.
Φορτωμένος με την ταχυδρομική του τσάντα, που κρεμούσε μπροστά στο στήθος ή στην πλάτη του, κατέφθανε στο χωριό πότε με άλογο, πότε με ποδήλατο, πότε με μηχανάκι, πότε με αυτοκίνητο μα, ποτέ χωρίς χαμπέρια…



«Διορίστηκα στις 4 Σεπτεμβρίου του 1951 και υπηρέτησα ως αγροτικός διανομέας μέχρι το 1985. Το ’50 και το ’60 ήταν πολύ δύσκολα χρόνια. Δεν υπήρχε ούτε δρόμος ούτε γεφύρι. Πιανόμουν από τα πλατάνια, για να περάσω από το ποτάμι. Διέσχιζα 75 χιλιόμετρα την ημέρα, πότε με το μουλάρι -εάν είχε καλό καιρό- πότε με τα πόδια. Μες στο καταχείμωνο, που το χιόνι έφτανε στο ένα μέτρο, έπρεπε να περπατήσω μεγάλες αποστάσεις, για να πάω τα γράμματα και τις επιταγές στα νοικοκυριά.
Με περίμεναν σαν τον Μεσσία. Χαρμόσυνες και δυσάρεστες ειδήσεις, όλες συγκεντρωμένες μέσα στο τσαντάκι μου, τις μετέφερα από πόρτα σε πόρτα. Με αγωνία και μάτια βουρκωμένα -πολλές φορές- όλοι περίμεναν ένα γράμμα»,
 

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018

Νέα επιστήμονας, η συγχωριανή μας Οδοντίατρος Νάσια Ριζαργιώτη



Στην καθιερωμένη εκδήλωση αποφοίτησης της Οδοντιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η συγχωριανή μας Νάσια Ριζαργιώτη, ορκίστηκε και έλαβε το πτυχίο της, την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018, παρουσία πρυτανικών αρχών, καθηγητών, συγγενών και φίλων.


Μέσα σε μια ενθουσιώδη και ιδιαίτερα συγκινητική τελετή στη οποία παρευρέθη και πλήθος γονέων των διπλωματούχων πλέον Οδοντιάτρων, έλαμπαν από ευτυχία και οι γονείς της Νάσιας Ριζαργιώτη, ο Παύλος και η Δώρα, που βρέθηκαν δίπλα της και μοιράστηκαν με ικανοποίηση, χαρά και υπερηφάνεια την κατάκτηση της κόρης τους.
Και βέβαια, μετά την εκδήλωση ακολούθησαν άκρως συγκινητικές στιγμές με αγκαλιές, φιλιά, δάκρυα χαράς, χαιρετισμούς, διατύπωση ευχών και συγχαρητηρίων μεταξύ των φοιτητών, των φοιτητριών, των καθηγητών των συγγενών και φίλων.


Θερμά Συγχαρητήρια λοιπόν στην συγχωριανή μας, νέα επιστήμονα, οδοντίατρο Νάσια Ριζαργιώτη, που κατάφερε να επαληθεύσει την αρχαία ρήση «Τ’ αγαθά κόποις κτώνται», κάνοντας υπερήφανους πρωτίστως τον εαυτό της, αλλά και τους γονείς, συγγενείς και φίλους. 
Καλή σταδιοδρομία και πάντα επιτυχίες και χαρές!
Ακολουθεί φωτορεπορτάζ.

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

Αληθινές ιστορίες του τόπου μας



Με αφορμή το αφιέρωμα της Μικρασιατικής εκστρατείας παραθέτουμε μια αληθινή αφηγηματική ιστορία, καταγεγραμμένη από τον Θανάση Ζαμπακά.
Χειμώνας 1965-1966. Σούρουπο Δεκεμβρίου. Τα σχολεία κλειστά (15 ημέρες διακοπές).
Το χιόνι είχε φτάσει τους 30 πόντους και συνέχιζε να χιονίζει. Στο σπίτι, ο καπνός έβγαινε παχύς από την καμινάδα, ανέβαινε προς τα πάνω, κόντρα στην φορά του χιονιού και χάνονταν στα σύννεφα του θαμπού ουρανού. Έξω η σκαμνιά σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο, με απλωμένα τα κλωνάρια, σαν τεράστια χέρια προσπαθούσε να κρατήσει το χιόνι επάνω της, ώστε να μην πέσει κάτω στο χώμα.
Μια σκιά πήδηξε το χαντάκι της αυλής μας και σε λίγο ακούσαμε να χτυπά κάποιος την πόρτα.
«Ποιος»; φώναξε η γιαγιά και άνοιξε.
«Ά! Καλώς τον κουμπάρο». 
«Πέρνα – πέρνα μπάρμπα Γιώργο», του πρόσταξε ο πατέρας μου.
Εκείνος τίναξε το σκούτινο σακάκι του από το χιόνι, έβγαλε τις γαλότσες του και μπήκε μέσα.
«Έλα, έλα κάτσε, κάντε μέρος να καθίσει ο άνθρωπος κοντά στο τζάκι, για να ζεσταθεί», είπε η μάνα μου.
Ο μπάρμπα Γιώργος έκατσε στο κεφάλι του ντιβανιού, έβγαλε την πίπα του, εξ ου και το παρατσούκλι του, «Τσιμπούκας» και άρχισε να την περιεργάζεται.
Εγώ με την αδερφή μου, καθισμένοι στην άλλη άκρη, στο μπροστινό μέρος του κρεβατιού, παίζαμε κάνοντας φασαρία.
«Ε! ησυχία» είπε ο πατέρας, κοιτάζοντάς μας αυστηρά και μετά τις τυπικές κουβέντες  - «τα περί υγείας», «πως πάνε τα πράγματα;», «τι κάνει οικογένειά;» κλπ, πρότεινε στον επισκέπτη μας:
«Ένα τσιπουράκι θα το πιούμε;»
«Έ, βάλε ένα» είπε καταφατικά ο μπάρμπα Γιώργος.
«Άντε μπάρμπα Γιώργο να μας πεις και καμιά ιστορία, από την Τουρκία και άμα τα παιδιά είναι φρόνιμα θα καθίσουν να την ακούσουν κι αυτά», είπε ο πατέρας μου βάζοντας το τσιπουράκι.
Εμείς, σταματήσαμε αμέσως τις κουβέντες λες και κάποιος μας έκοψε απότομα τη λαλιά.
Ο μπάρμπα Γιώργος έξυσε την πίπα του, έβαλε καπνό, τον άναψε και τραβώντας μια βαθιά ρουφηξιά άρχισε να λέει:
«Στενάχωρα πράγματα θα σας πω, αλλά αφού το ’φερε η κουβέντα θα σας τα πω. Αν και κατά βάθος, δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα από τα γεγονότα αυτού του καταστροφικού πολέμου της Μικράς Ασίας.

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018

Αφηγήσεις από την Μικρασιατική εκστρατεία



Ως συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης που αφορά στην Μικρασιατική εκστρατεία, θεωρούμε αξιοσημείωτες κάποιες αφηγηματικές εικόνες (περιστατικά) να καταγραφούν στη συλλογική μας μνήμη.
Η μάχη στο Αφιόν Καραχισάρ ήταν ο επίλογος της Μικρασιατικής εκστρατείας. Τα αποτελέσματα ήταν οδυνηρά και εθνοκτόνα. Οι νεκροί Έλληνες σε όλη τη διάρκεια του αγώνα ανήλθαν στις 42.335 και οι αιχμαλωτισθέντες στις 15.000.
Από τα τρία εκατομμύρια των Ελλήνων της Μ. Ασίας πάρα πολλοί σφαγιάσθηκαν, ενώ ενάμισι εκατομμύριο κατέφυγαν στην Ελλάδα.
Οι διασωθέντες του στρατού μας μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα με πλοία του πολεμικού στόλου.
Εκεί λοιπόν κατά την υποχώρηση, ένας Τρικαλινός στρατιώτης ο Κώστας, από την πολλή κούραση δεν μπορούσε να προχωρήσει. Η εξάντληση ήταν εμφανής στο σώμα του και σωριάστηκε στο έδαφος. Ξαφνικά εμφανίστηκε, δίπλα του ένας έφιππος στρατιώτης ο συμπατριώτης του ο Νίκος και τον φωνάζει.
«Τι έγινε ρε Κώστα;»
«Κουμπάρε, σώσε με. Δεν μπορώ να κάνω βήμα» απόσωσε και είπε ο Κώστας.
«Μη φοβάσαι. Θα σε ανεβάσω στο άλογο και θα φύγουμε», είπε ο Νίκος κατεβαίνοντας από το άλογό του και βοήθησε τον Κώστα να ανέβει στο άλογο.
Έφιπποι και οι δύο, μετά από πολλή ώρα, έφτασαν κάποια στιγμή σώοι στην παραλία.


Στο πλοίο επικρατούσε πανικός. Κατατρομαγμένοι οι άνθρωποι στριμώχνονταν και επιβιβάζονταν στο πλοίο για την αναχώρηση.
Ο Κώστας βλέποντας τον πανικό που επικρατούσε πρότεινε το όπλο σε έναν άλλον στρατιώτη που ήταν επάνω στο πλοίο και του είπε να τον τραβήξει επάνω.
Έτσι και έγινε. Ανέβηκε στο πλοίο σκαρφαλώνοντας με την βοήθεια του συμπατριώτη στρατιώτη και αφού τον ευχαρίστησε του είπε:
«Από πού είσαι ρε παλικάρι;»
«Από τα Τρίκαλα». Είπε ο στρατιώτης.
«Από τα Τρίκαλα!» είπε ο Κώστας κοιτάζοντας καλύτερα και αναφώνησε:
«Γιάννη αδερφέ μου! Δεν σε γνώρισα».
«Μήπως σε γνώρισα εγώ; Έτσι όπως είμαστε άπλυτοι και αξύριστοι φυσικό είναι να μη γνωριζόμαστε ούτε τα αδέρφια…».

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018

Φωτογραφίες από την Μικρασιατική εκστρατεία



Η Μικρασιατική Εκστρατεία, γνωστή διεθνώς ως Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1919–1922  ήταν μια σειρά στρατιωτικών γεγονότων, που συνέβησαν κατά το διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μεταξύ Μαΐου 1919 και Οκτωβρίου 1922.
Μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα, ως νικήτρια χώρα, απέστειλε στρατό στη Μικρά Ασία.
Χιλιάδες νέοι Ελλαδίτες της εποχής που υπηρέτησαν, από το 1919 έως και το 1922, στους κόλπους της Στρατιάς της Μικρασίας, έζησαν αυτή την πολεμική περιπέτεια.
Το όνειρο της απελευθέρωσης των αλύτρωτων αδελφών της περιοχής φάνηκε προς στιγμή να πραγματοποιείται. Όμως σύντομα οι ελπίδες διαψεύσθηκαν. Στα τέλη Αυγούστου του 1922 τα τουρκικά στρατεύματα νίκησαν οριστικά τον ελληνικό στρατό. Η ήττα του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος είχε ως συνέπεια την καταστροφή του μικρασιατικού ελληνισμού και τον ξεριζωμό του από τις εστίες του, την αποκαλούμενη Μικρασιατική Καταστροφή.
Μια πολεμική περιπέτεια που διήρκεσε τρία ολόκληρα χρόνια και κατέληξε στη γνωστή τραγωδία.


Εκεί στα ματωμένα χώματα της Μικρασίας, στο ευρύτατο Μικρασιατικό μέτωπο, μια ολόκληρη γενιά πολέμησε, δοκιμάστηκε (και χάθηκε).
Πολλοί στρατιώτες από τον τόπο μας, που υπηρετούσαν εκεί και ήταν ντυμένοι στο χακί βρήκαν και λίγο χρόνο για φωτογράφιση.
Στις ελάχιστε στιγμές ξεκούρασης και ανάπαυλας, οι φωτογράφοι αποτύπωσαν στην ευαίσθητη πλάκα της συλλογικής μνήμης τις στιγμές και κατέγραψαν τα γεγονότα.
Φωτογραφίες που αποτυπώνουν τον στρατιωτικό βίο της ανάπαυλας αλλά και της μάχης στα διάφορα μέρη της Μικράς Ασίας.


Έτσι επιλέξαμε και παρουσιάζουμε κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες, που αφορούν σε στρατιώτες που κατάγονταν από το χωριό μας καθώς και από την ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων.

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018

Το νέο Καφέ «COZY Coffee drinks» στο Μεγάλο Κεφαλόβρυσο



Αξιοποιώντας την πείρα, την έμπνευση, τη γνώση αλλά και λαμβάνοντας υπόψη τις σύγχρονες ανάγκες των καιρών, οι υπεύθυνοι του Καφέ «COZY Coffee drinks» Θεοδόσης & Κώστας Πέτρου, ανέλαβαν, ανακαίνισαν και άρχισαν να λειτουργούν το νέο κατάστημά τους στο Μεγάλο Κεφαλόβρυσο Τρικάλων.
Οι συγχωριανοί μας Θεοδόσης & Κώστας Πέτρου, ολοκλήρωσαν έτσι την επίτευξη του στόχου τους, που ήταν η δημιουργία ενός χώρου που να εγγυάται την άνεση, την ευχάριστη διάθεση και την ικανοποίηση των πελατών τους.
Στον φιλόξενο και ζεστό χώρο, όπου μελετήθηκαν και αξιοποιήθηκαν όλες οι δυνατότητες που αφορούν την λειτουργικότητα, την ποιότητα και την αισθητική, πέτυχαν ένα άριστο επίπεδο αποτελέσματος και δημιούργησαν ένα νέο ξεχωριστό και προσεγμένο περιβάλλον με στυλ, άποψη και γούστο.


Από σήμερα πλέον, το νέο ανακαινισμένο Καφέ «COZY Coffee drinks» στο Μεγάλο Κεφαλόβρυσο προσφέρει τις υπηρεσίες του και αποτελεί την εναλλακτική πρόταση της περιοχής, όπου την ημέρα, αλλά και το βράδυ αποκτά ζωή προσελκύοντας τη νεολαία της ευρύτερης περιοχής.


Τις ευχές μας για καλές δουλειές!

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018

Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα του 1900-1930 με παλιές φωτογραφίες



Ένα φωτογραφικό ταξίδι στο παρελθόν, μέσα από υπέροχες φωτογραφίες της Ελλάδας του τότε, επιχειρούμε με τη σημερινή ανάρτηση στην εφημερίδα μας.
Πρόκειται για μια Ελλάδα ξεχασμένη που θαρρείς πως ο χρόνος έχει αποκρύψει την ομορφιά, το κάλλος και την γραφικότητά της.
Και να, μέσα από 30 νοσταλγικά φωτογραφικά κλικ διασώζεται το παρελθόν.
Και να, μέσω των παλιών φωτογραφιών ξαναζωντανεύει και εμφανίζεται μπροστά μας μια απρόσμενη ομορφιά, μια τελείως διαφορετική Ελλάδα.


Οι περισσότερες φωτογραφίες από την Ελλάδα του 1900-1930, είναι φωτογραφίες του Fred Boissonnas που δείχνουν έναν ήσυχο και διαφορετικό κόσμο.
Έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να περιπλανηθούμε και να ταξιδέψουμε σε διάφορα μέρη του τόπου μας, και να ξαναδιαβάσουμε την ιστορία και τον πολιτισμό μας μέσα από τις παλιές φωτογραφίες.


Καλό ταξίδι.

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018

Το γέλιο


Ίσως μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις στη ζωή είναι να ακούς το ξεκαρδιστικό γέλιο των μικρών παιδιών. Τα παιδιά γελούν χωρίς να τους νοιάζει και με έναν δικό τους κώδικα προτρέπουν το ένα το άλλο να γελάσουν και να ξαναγελάσουν. Από ένα σημείο και πέρα δεν ξέρουν γιατί γελούν, γελούν για το γέλιο και την εφορία που αυτό τους δημιουργεί. Τα μικρά παιδιά γελούν πολύ περισσότερο από τους μεγαλύτερους. Έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά γελούν περίπου 400 φορές, ενώ οι ενήλικες μόλις 17 φορές την ημέρα. Ο άνθρωπος γελά πριν ακόμα μιλήσει, είναι ένας ενστικτώδης μηχανισμός.
Το γέλιο έχει σημαντικά οφέλη τόσο σε ψυχολογικό, σωματικό και κοινωνικό επίπεδο.
1. Σύμφωνα με έρευνες το γέλιο μειώνει τις ορμόνες του στρες, όπως η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη και αυξάνει τις ορμόνες της χαράς και της ευχαρίστησης, όπως οι ενδορφίνες.
2. Το γέλιο μας χαλαρώνει, μας ενεργοποιεί, ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, δυναμώνει την καρδιά, μας κάνει πιο ανθεκτικούς στις ιώσεις και μειώνει τον πόνο. Είναι το καλύτερο δωρεάν φάρμακο και χωρίς παρενέργειες.
3. Οι δυσκολίες της καθημερινότητας μπορεί να μας καταβάλλουν ψυχολογικά. Το γέλιο απαλύνει την διάθεση, μας ανακουφίζει και μας βοηθά να έχουμε μια πιο θετική και αισιόδοξη ματιά στα πράγματα. Το να γελάμε σε δύσκολες καταστάσεις, δε σημαίνει ότι τις αγνοούμε, αλλά ότι μπορούμε να πάρουμε έστω λίγο απόσταση από αυτές και να τις αντιμετωπίσουμε πιο αποτελεσματικά. Αν επιμένουμε να βλέπουμε μόνο την αρνητική πλευρά, δεν μπορούμε εύκολα να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Αν τα δούμε με μια πιο θετική ματιά, θα μπορέσουμε να βρούμε εναλλακτικές, πιο βοηθητικές λύσεις. Το γέλιο μας βοηθά να έχουμε μια πιο θετική ματιά.
4. Όταν εστιάζουμε μόνο στα προβλήματα και παίρνουμε τα πάντα πολύ σοβαρά σιγά σιγά βουλιάζουμε. Το γέλιο έρχεται σαν αντίβαρο από την άλλη για να φέρει μια ισορροπία.
5. Όταν γελάμε γινόμαστε πιο ελκυστικοί και συμπαθείς στους άλλους. Όλοι θέλουν να βρίσκονται κοντά σε ένα άνθρωπο που γελά. Έτσι το γέλιο μας βοηθά να γνωρίσουμε καινούριους ανθρώπους και να ενισχύσουμε τις σχέσεις.
Διαβάστε ένα αστείο βιβλίο, δείτε ένα αστείο βίντεο ή μια κωμωδία. Το γέλιο είναι μεταδοτικό, πολλαπλασιάζεται όταν γελάμε παρέα με άλλους.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2018

Ο Κόζιακας



Όταν ο ήλιος ανατέλλει, οι χρυσές αχτίδες του «χτυπάν» πρώτα στο όμορφο κι αγέρωχο Κόζιακα (υψ. 1901μ.) και από εκεί αντανακλούν στο χωριό μας…
Μια κορυφογραμμή που κόβει τον ορίζοντα εκεί τόσο απότομα, ώστε να κινεί την περιέργεια των μικρών που ρωτούν: «τι είναι πίσω από κει;» και οι εξυπνότεροι να απαντούν: «Εκεί είναι η Τύρνα και το Λαντζ και πέεερα, πιο μακριά, είναι τα Γιάννενα εκεί παν τα αεροπλάνα που περνάν από δω».


.…Πολύ το αγάπησα αυτό το βουνό, φαντάζομαι το ίδιο να ισχύει και για όλους τους κατοίκους του χωριού μου. Αποτέλεσε σ΄ όλη μου τη ζωή που έζησα στο χωριό (μέχρι τα 25 μου περίπου) σημείο αναφοράς: Εκεί χτυπούσαν πρώτα οι αχτίδες του ανατέλλοντος ηλίου, εκεί έδυε ο βασιλιάς της ημέρας. Αυτό μας έλεγε αν θα βρέξει. Οι παλιακοί έλεγαν: «άμα ιδείς τον Κόζιακα να απολάει στύλια και ποδάρια πέρα, κατά την κορομηλιά, να περιμένεις βροχή». Και δεν έπεφταν έξω. Αυτό μας «έλεγε» πάλι πότε θα καλοκαιρέψει: «όσο ο Κόζιακας θα έχει έστω και μια χούφτα χιόνι, μην περιμένεις άνοιξη και μη γελαστείς και βάλεις ντομάτες στο κήπο, θα τις κάψει το κρύο». Κι είχαν δίκαιο. Το καλοκαίρι, όταν ο ήλιος ανέβαινε λίγο ψηλά (καμιά αξυάλη και κάτι), άμα κοιτούσες το βουνό, το κάμμα «έπαιζε» και έλεγες: «Ωρέ, τι λαμπάδα θα κάνει πάλι σήμερα», «θ΄ ανάψουν τα τσιουγκάνια στο Τόσκεσι», «Θα καεί το πελεκούδι». 

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2018

Απεβίωσε η Ειρήνη (Φρύνη) Στάθη – Νάζαρη



Απεβίωσε την Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2018 η συγχωριανή μας φιλόλογος, Ειρήνη (Φρύνη) σύζυγος Ευαγγέλου Στάθη, σε ηλικία 72 ετών.
Η Φρύνη, το γένος Κωνσταντίνου Νάζαρη γεννήθηκε το 1946 στη Λαζαρίνα Καρδίτσης. Ήταν παντρεμένη με τον φιλόλογο Ευάγγελο Στάθη και απόκτησαν δύο παιδιά, τον Σωτήρη και τον Κώστα.
Η σορός θα μεταφερθεί στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού, την Τετάρτη  21 – 11 – 2018 και ώρα  2.30 μ.μ., ενώ η κηδεία θα γίνει στις  3.00 μ.μ
Παρακαλούνται οι συγγενείς και φίλοι να προσέλθουν για τη συνοδεία στην εκφορά της.                         
Ο  ΣΥΖΥΓΟΣ             Ευάγγελος Στάθης 
ΤΑ  ΠΑΙΔΙΑ                Σωτήριος Στάθης και Στέλλα Ρίζου
                                     Κώστας Στάθης και Ράνια Πετσοδήμου
    ΤΑ  ΕΓΓΟΝΙΑ              ΤΑ  ΑΔΕΛΦΙΑ                ΤΑ ΑΝΗΨΙΑ
                                 ΟΙ  ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ
Σημ. Αντί στεφάνων τα χρήματα να δοθούν στο Ίδρυμα η Κιβωτός του Κόσμου , EUROBANK : 0026 0178 870100 872073
IBAN : GR3702601780000870100872073

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2018

Οφθαλμαπάτες



Η οφθαλμαπάτη είναι μια ανακολουθία ανάμεσα στην αντίληψη κάποιου και στην πραγματικότητα που υπάρχει μπροστά του.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα μάτια μεταφέρουν πολλές πληροφορίες στον εγκέφαλο, ο οποίος χρειάζεται μεγάλη διεργασία για να τις επεξεργαστεί όλες. Έτσι, έχει επινοήσει «συντομεύσεις» για να καταλάβει τι βλέπει. Οι σκιές, η προοπτική και το χρώμα είναι όλες οι ενδείξεις που χρησιμοποιεί ο εγκέφαλος για να πάρει αποφάσεις για το τι βλέπει.
Τα οπτικά ερεθίσματα που συλλαμβάνονται από τον αμφιβληστροειδή και στέλνονται μέσω του οπτικού νεύρου στον εγκέφαλο είναι πολύ περιορισμένα. Λαμβάνει περίπου το 10% των ερεθισμάτων που υπάρχουν στο οπτικό του πεδίο. Στη συνέχεια, εξηγεί τις ελάχιστες πληροφορίες που παίρνει, συμπληρώνοντας τα κενά με εκτιμήσεις και υποθέσεις για να καταλήξει στο τι είναι αυτό που βλέπει.
Έτσι, οι οφθαλμαπάτες είναι μια κατασκευή του εγκεφάλου και όχι πρόβλημα της όρασης. Ουσιαστικά, «δεν τον γελούν τα μάτια του», αλλά το μυαλό του.
Παρακάτω παρουσιάζουμε μερικές εικόνες οπτικής ψευδαίσθησης.


Στην παραπάνω εικόνα της οπτικής ψευδαίσθησης του Jacques Ninio με τίτλο Ninio’s Extinction Illusion, υπάρχουν 12 μαύρες κουκίδες, στις διασταυρώσεις, τις οποίες όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να τις δουν όλες, εξαιτίας της φτωχής περιφερειακής μας όρασης.


Στην εικόνα της οπτικής ψευδαίσθησης, οι 4 οριζόντιες μπλε γραμμές είναι ευθείες και παράλληλες αλλά δίνουν την αίσθηση ότι γέρνουν.
Σύμφωνα με τη σύγχρονη ερμηνεία του "Cafe Wall Illusion", το μυαλό μας μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι οι οριζόντιες μπλε γραμμές είναι καμπύλες και κάμπτονται. Η ψευδαίσθηση είναι της καλλιτέχνιδας Victoria Skye.

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2018

Ο μπαρμπα-Γιάννης ο κανατάς. Ένα τραγούδι, μια ιστορία



Ο μπαρμπα-Γιάννης ο κανατάς υπήρξε ένας περιβόητος και ιδιόρρυθμος τύπος, που έζησε στην Αθήνα την εικοσαετία 1860 - 1880.
Ήταν πλανόδιος πωλητής κανατιών και κατοικούσε στην Πλάκα (συνοικία Σκαγιάννη), επί της οδού Υπερείδου, σε ένα δωματιάκι. Στην αυλή του σπιτιού υπήρχε στάβλος, όπου άφηνε τον ξανθοκόκκινο γάιδαρό του. Εκεί στην αυλή τοποθετούσε επίσης, το ένα δίπλα στο άλλο, τα αιγινίτικα κανάτια όπως και άλλα προϊόντα αγγειοπλαστικής.
Από το πρωί ο μπαρμπα-Γιάννης γύριζε στους αθηναϊκούς δρόμους και διαλαλούσε την πραμάτεια του. Εκείνο όμως που τον έκανε διάσημο ήταν το γεγονός ότι, ενώ όλες τις μέρες της εβδομάδας τριγυρνούσε στην πόλη φορώντας βρόμικα ρούχα και έχοντας στο κεφάλι του χειμώνα καλοκαίρι ένα αχυρένιο σιφνέικο καπέλο, τις Κυριακές και τις γιορτινές μέρες έκανε την εμφάνιση του ντυμένος στην τελευταία λέξη της μόδας...
Ο μπαρμπα-Γιάννης ήταν ψηλός, ευλύγιστος, ξανθός, με παχύ μουστάκι, γαλανά μάτια και μεγαλόπρεπη εμφάνιση. Φορούσε ρεντιγκότα, ριγωτό παντελόνι, γυαλισμένα παπούτσια, γιλέκο γαρνιρισμένο με λουλούδια, χρυσή αλυσίδα ρολογιού και ψηλό καπέλο, ενώ στους ώμους έριχνε ένα σάλι κατά τρόπο ισπανικό…
Τις Κυριακές μετά τη λειτουργία έβγαινε από την εκκλησία σαν Άγγλος αριστοκράτης. Κατόπιν πήγαινε στο καφενείο «η ωραία Ελλάς» ή στο «Σολώνειον» -και τα δύο ήταν κέντρα των ανώτερων τάξεων των Αθηνών. Το απόγευμα παρακολουθούσε τη μουσική της φρουράς που παιάνιζε στην πλατεία Συντάγματος και, πριν δύσει ο ήλιος, έκανε τον περίπατο του στην οδό Πατησίων, στην οποία μπορούσε να συναντήσει κανείς ολόκληρη την πόλη.
Η κυριακάτικη μεταμόρφωσή του τράβηξε την προσοχή των Αθηναίων, με αποτέλεσμα ο μπαρμπα-Γιάννης, να γίνει κοινό θέαμα. Οι εφημερίδες της εποχής, κυρίως οι σατιρικές, γέμιζαν πολλές στήλες σημειώνοντας κάθε του κίνηση και κάνοντας τον γνωστό σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Αθηναϊκό τραγούδι (πάνω σε παλιά ιταλική μελωδία αγνώστου)
Α' εκτέλεση: Ελβίρα ντε Ιντάλγκο - Γιάννης Αγγελόπουλος, 1933
φωτογραφία: Το εξώφυλλο της παρτιτούρας που κυκλοφόρησε το 1934 σε ερμηνεία Πέτρου Επιτροπάκη (εκδόσεις Γαϊτάνος).

Η μελωδία του τραγουδιού προέρχεται από πολύ παλιό ιταλικό τραγούδι, την οποία έκανε γνωστή στο αθηναϊκό κοινό ο αρχιμουσικός της Βασιλικής φρουράς Ανδρέας Σάιλερ. Πάνω σ’ αυτήν τη μελωδία προσάρμοσε τους στίχους, και μάλιστα λέγεται πως, όταν έκανε την εμφάνιση του ο μπαρμπα-Γιάννης στο Σύνταγμα, η στρατιωτική ορχήστρα άφηνε κατά μέρος ότι άλλο έπαιζε και ανέκρουε το άσμα του μπαρμπα-Γιάννη, το δε πλήθος, κυκλώνοντάς τον, το έψαλλε εν χορώ, ενώ ο μπαρμπα-Γιάννης χαιρετούσε βγάζοντας το ψηλό καπέλο του.

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018

Αναμορφικά γκραφίτι που "ζωντανεύουν" από τους τοίχους



Ο Odeith είναι ένας καλλιτέχνης με βάση τη Λισαβόνα. Από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον στη προοπτική και τη σκίαση. Για σχεδόν 10 χρόνια είχε δικό του στούντιο τατουάζ, αλλά επέστρεψε στα μεγάλης κλίμακας γκράφιτι, τόσο προσωπικά όσο και για μεγάλες εταιρείες.


Ο καλλιτέχνης είναι περισσότερο γνωστός για τα anamorphic graffiti. Όταν κάποιος τα δει από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία αυτά αποκτούν ζωή και φαίνονται σαν να ξεπηδούν από τους τοίχους. 


Δείτε παρακάτω ορισμένα από τα έργα του.

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2018

Στη μάχη της σποράς, στη μάχη της σοδειάς



Εποχή της σποράς και οι αγρότες, έξω στα χωράφια, ραίνουν με τον ιδρώτα τους τη μήτρα της μάνας γης.
Η διαδικασία, λίγο- πολύ, γνωστή. Από νωρίς το φθινόπωρο οι γεωργοί καίνε τις καλαμιές, που έχουν μείνει στα χωράφια για να καταστραφούν τα ζιζάνια και μόλις πιάσουν οι πρώτες βροχές αρχίζει το όργωμα, που γίνεται με τα τρακτέρ. Ακολουθεί το σβάρνισμα όπου με ειδικά μηχανήματα, που τοποθετούν στα τρακτέρ, τις σβάρνες, σπάζουν τους σβώλους που δημιουργούνται με το όργωμα. Στη συνέχεια με τη σπαρτική μηχανή ρίχνουν το σπόρο  μαζί με το λίπασμα.  Η διαδικασία της σποράς διαρκεί μέχρι τα Χριστούγεννα.
Κάποιες φορές όμως, η σπορά γίνεται και με τα χέρια όπως τα παλιά χρόνια, τότε που δεν υπήρχαν οι μηχανές και χρησιμοποιούσαν αντί γι’ αυτές τα ζώα.


Όταν άρχιζαν οι πρώτες βροχές και μαλάκωνε το χώμα οι γεωργοί ξεκινούσαν με το όργωμα του χωραφιού. Το αλέτρι ήταν ξύλινο και αργότερα μεταλλικό και το έδεναν συνήθως σε ένα ή δυο άλογα, ή σε δυο βόδια. Στο όργωμα πρόσεχαν να πατάει το ένα ζώο μέσα στο διπλανό αυλάκι, για να γίνεται  ίσιο το όργωμα. 


Αφού τελείωνε το όργωμα, έριχναν το σπόρο με το χέρι. Το σπόρο τον είχαν μέσα σε ένα «δισάκι» (διπλό σάκο), ένα σάκο μπροστά και έναν πίσω, που στη μέση είχε ένα άνοιγμα, για να το κρεμάνε στο λαιμό. Όταν άδειαζε λίγο ο μπροστινός σάκος, έφερναν μπροστά τους τον πίσω σάκο, για να μην κουράζονται από το μεγαλύτερο βάρος του. Αυτό συνεχιζόταν μέχρι να αδειάσουν οι σάκοι, οπότε τους ξαναγέμιζαν. Μόλις τελείωνε η σπορά, για να σκεπαστεί ο σπόρος με χώμα, σβάρνιζαν στο χωράφι. Χρησιμοποιούσαν ξύλινες σβάρνες και τα τελευταία χρόνια σιδερένιες. Μπορούσαν να σπείρουν 2 – 3 στρέμματα την ημέρα.
Σήμερα, οι μηχανές αντικατέστησαν τη χειρονακτική εργασία των γεωργών.


Από 2-3 στρέμματα που έσπερναν την ημέρα παλιότερα, τώρα πιο ξεκούραστα σπέρνουν  30-40. Νέες ποικιλίες σιταριού τους δίνουν περισσότερο καρπό και τα λιπάσματα βοηθούν θεαματικά στην ανάπτυξη των σιτηρών.
«Αγρότη, αφέντη, δουλευτή, τη μάχη σαν κερδίσεις
και τα γεννήματα της γης μπροστά σου αντικρίσεις,
του μόχθου σου η πληρωμή, το οργίασμα της φύσης,
σαν έρθει εκείνη η στιγμή, που είναι να θερίσεις». 


Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2018

Τα νιάτα



Κάποτε ήμασταν νέοι. Φτερούγιζε η καρδιά μέσα στα νεανικά μας στήθη. Σπίθιζαν τα όνειρα στο μυαλό μας και φτερούγες φύτρωναν στην πλάτη μας για να πετάξουμε.
Επιθυμίες σωρεύονταν και αποθηκεύονταν μέσα σε χώρους που η ένταση και το άχθος ήταν απερίγραπτα. Τα συναισθήματα, τούφες από σύννεφα, περνούσαν στο θολό μας ουρανό σπρωγμένα από ένα βαρύθυμο, και κόντρα άνεμο.
Κρατούσαμε άμυνα ως παιδιά, ως έφηβοι, ως γόνιμες ηλικίες και συνεχίζαμε τον αγώνα. Κάναμε ομάδες, συνεργαζόμασταν, φτιάχναμε τον δικό μας κόσμο, τις δικές μας παρέες, τη δική μας κουλτούρα, τη δική μας γλώσσα, τις δικές μας συνήθειες.


Μα ο Χρόνος κυλά. Βαρύς οδοστρωτήρας, περνάει πάνω από τις νεανικές ψυχές.
Κι αναρωτιόμαστε, αν το ανθρώπινο είδος δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια στιγμή μέσα στην αιωνιότητα της ζωής.
Κι ο καιρός περνάει, κι ο Χρόνος πάντα αμείλικτος κι αδυσώπητος, δεν ξαναφέρνει ποτέ πίσω τα νιάτα και την ομορφιά της ζωής.
Κι έρχονται τα τραγούδια, ματαίως, να επιχειρήσουν την ανατροπή.
«Να ’σαν τα νιάτα, δυο φορές
τα γηρατειά καμία,
να ξανανιώσω μια φορά, να γίνω παλικάρι».


Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2018

Φθινοπωρινά χρώματα



Φθινόπωρο. Αυτή η εποχή είναι ο καλύτερος ζωγράφος της φύσης.
H φύση αλλάζει πρόσωπο και προετοιμάζεται για το χειμώνα. Με το πινέλο της δημιουργεί μαγικούς συνδυασμούς χρωμάτων.
Tο πράσινο χρώμα της χλωροφύλλης εξαφανίζεται σιγά - σιγά από τα φύλλα και αφήνει να αποκαλυφθούν τα φθινοπωρινά χρώματα.
Αγαπώ τα χρώματα του φθινοπώρου, γιατί είναι τα χρώματα του κατασταλάγματος και της ωριμότητας. 
Φέτος είχα την τύχη να απολαύσω τα χρώματα του κόκκινου, του πορτοκαλιού, του κίτρινου και του χρυσού σε ένα ορεινό χωριό της Καρδίτσας, στο Ανθοχώρι.
Το χωριό Ανθοχώρι Καρδίτσας αναπτύσσεται σε υψόμετρο 700 μέτρων μέσα σε ένα κατάφυτο τοπίο. Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν «Φλωρέσι» και σύμφωνα με την τοπική παράδοση προέρχεται από τη λατινική λέξη «Flores, που σημαίνει λουλούδι, (άνθος).
Σε τούτη την ορεινή γωνιά της Θεσσαλίας, λοιπόν, (στο άνθος), αφήνεις τη φύση να σου δείξει το δρόμο απολαμβάνοντας τη σιωπή των φθινοπωρινών δέντρων, την αγριάδα του φαραγγιού και τον παφλασμό των νερών.
Τα φθινοπωρινά φύλλα έντυσαν το τοπίο προσθέτοντας σταδιακά εκατοντάδες κίτρινες, πορτοκαλί και κόκκινες πινελιές στην πλατεία του χωριού και στους δασοσκέπαστους λόφους.

Εκεί που κυριαρχούσε το πράσινο, το καλειδοσκόπιο της φύσης δείχνει τώρα τις καφέ και κοκκινοκίτρινες αποχρώσεις.
Τα αειθαλή πεύκα και οι κέδροι δημιουργούν ένα σκούρο φόντο για τα φυλλοβόλα ξαδέλφια τους​ -τα δέντρα που ρίχνουν τα φύλλα τους- με τα ζωηρόχρωμα κόκκινα και κίτρινα χρώματά τους.
Δεν έχασα την ευκαιρία, έβγαλα πολλές φωτογραφίες. Μεταξύ αυτών, φωτογράφισα τον αιωνόβιο φρουρό, τον θαλερό πλάτανο του χωριού, που έραινε με τα φύλλα του την πλατεία και την πέτρινη βρύση, που σιγοψιθύριζε με το κελαριστό νερό της. 
Τα υπόλοιπα στοιχεία της πρώτης φωτογραφίας: σχολείο, δρόμος, καπνός, βουνό..., δίνουν τις δικές τους αποχρώσεις στη σύνθεση του τοπίου. Κι είναι τέτοιες και τόσες οι αποχρώσεις που θα τις ζήλευαν και οι καλύτεροι ζωγράφοι!

Δημήτρης Τσιγάρας

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018

Αρχαία ερείπια ανακατασκευάζονται μέσω gif



Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, φυσικές -αλλά και σκόπιμες- καταστροφές αντιστρέφονται για να μας δείξουν πώς έμοιαζαν αρχαία κτήρια.
Σήμερα, η θέα ενός αρχαίου αρχιτεκτονικού θαύματος -όπως ο Παρθενώνας, η Πυραμίδα του Ήλιου και ο Ναός του Λούξορ- αφήνονται στη φαντασία των επισκεπτών για το πώς ήταν στις ημέρες της δόξας του. Η NeoMam, σε ένα project για τη Expedia, παρουσιάζει πολλά αρχαία κτήρια μέσω μιας σειράς gif.



Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018

Η Πύλη Τρικάλων



Η γραφική κωμόπολη της Πύλης φημίζεται για τις φυσικές ομορφιές και για τα θαυμαστά μνημεία της. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στη είσοδο του μεγαλόπρεπου φαραγγιού, το οποίο σχηματίζεται από τις απόκρημνες βουνοπλαγιές του Κόζιακα και του Ιτάμου. Την κοιλάδα της Πύλης, διαρρέει ο Πορταϊκός ποταμός, ο οποίος χωρίζει την ομώνυμη κωμόπολη από τον ιστορικό οικισμό των Μεγάλων Πυλών (Πόρτα Παναγιά), ονομαστό για τον λαμπρό βυζαντινό ναό της Ακαταμάχητης Θεοτόκου. Τόπος παραδεισένιος είναι η Πύλη, που γοητεύει κάθε ανυποψίαστο επισκέπτη. Την ομορφιά της ύμνησαν, με γραφίδες και πινελιές, οι περιηγητές και οι ζωγράφοι των περασμένων αιώνων. Εδώ, κυριαρχεί το πράσινο και η αφθονία των τρεχούμενων νερών. Λιθόστρωτα μονοπάτια σε οδηγούν σε δασωμένες χαράδρες, σε ανεξερεύνητα σπήλαια και σε πηγές με κρυστάλλινα νερά, που κατηφορίζουν ορμητικά σχηματίζοντας μικρούς καταρράκτες. Κι όταν ο δρόμος σε φέρει στην Παλιά Πύλη και περπατήσεις στα πλακόστρωτα σοκάκια της, θα συναντήσεις γραφικές γειτονιές με χρώματα κι οσμές μιας άλλης εποχής. Εντυπωσιακές εκκλησίες και μικρές πλατείες με τις πετρόχτιστες βρύσες προβάλλουν με χάρη. Ενώ, την κοίτη του Πορταϊκού τη στολίζουν επιβλητικά γεφύρια, που χτίστηκαν σε διαφορετικές εποχές, συνθέτοντας ένα πάζλ θεσπέσιας ομορφιάς.
Στη φωτογραφία, η Πύλη με την ασπρόμαυρη λαϊκή αρχοντιά της, όπως την αποθανάτισε το 1963 ο φακός του Ευθυμίου Γραδούλα.
 
Του Βασίλης Πανάγου

Τρίκαλα: Απαρέγκλιτα ο νόμος για το κάπνισμα




Με την έλευση της πρώτης φθινοπωρινής βροχής στα Τρίκαλα, ήρθε και το πρόστιμο για το κάπνισμα.  Ο Δήμος Τρικκαίων προέβη σε ελέγχους για να συνεχιστεί και να τηρηθεί η περυσινή καμπάνια για το κάπνισμα με την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου. Μάλιστα, το βράδυ της Παρασκευής μετά τις 23.00 έγιναν 5 έλεγχοι σε καταστήματα στο κέντρο της πόλης και βεβαιώθηκε μία παράβαση από το προσωπικό της Δημοτικής Αστυνομίας.
Η εφαρμογή του νόμου, όπως πολλές φορές είχε τονίσει η δημοτική αρχή, είναι θέμα υγείας και ένα μεγάλο «στοίχημα» για ολόκληρη την πόλη και τον Δήμο. Τα πρόστιμα είναι υψηλά και ξεκινούν απόν 600€ για κάθε παράβαση, 1200€ τη δεύτερη φορά, 2400€ την τρίτη φορά. Στην τέταρτη υποτροπή ανακαλείται προσωρινά η άδεια λειτουργίας του καταστήματος για 10 ημέρες, ενώ στην πέμπτη υποτροπή ανακαλείται οριστικά η άδεια λειτουργίας.
Ο Δήμος ζητά τη συνεργασία των επαγγελματιών, όπως συνέβη και την περυσινή χρονιά, καθώς πάγια πεποίθηση της δημοτικής αρχής είναι πως τέτοια ζητήματα δεν λύνονται με κατασταλτικά μέσα.

Από το γραφείο Τύπου

επικοινωνιστε μαζι μας