Η Ανάσταση στο Βαλτινό

 

Κορυφώθηκαν οι Πασχαλινές, εορταστικές εκδηλώσεις, με την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού.

Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οι πιστοί συγκεντρώθηκαν στην εκκλησία του χωριού, κρατώντας λαμπάδες, με κατάνυξη και προσμονή.

Λίγο πριν από τις 12 τα μεσάνυχτα, τα φώτα του ναού έσβησαν και ο ιερέας εξήλθε από το ιερό κρατώντας τη φλόγα του Αγίου Φωτός. Με τη φράση «Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός», ο ιερέας Κων/νος Ζαχαράκης, ανυψώνοντας τις λαμπάδες με το φως της Αναστάσεως, προσκάλεσε τους πιστούς να ανάψουν τις λαμπάδες τους και να μεταδώσουν το φως.

Οι πιστοί έσπευσαν με τις λευκές λαμπάδες να πάρουν το άγιο φως και να σηματοδοτήσουν την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, το πέρασμα από το θάνατο στη ζωή και τη νίκη του φωτός απέναντι στο σκοτάδι.

Στη συνέχεια ο κόσμος κατευθύνθηκε έξω από τον ναό για την τέλεση της  υπαίθριας λειτουργίας της Αναστάσεως. Και να, ακριβώς τα μεσάνυχτα, μετά την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου, ο ιερέας έψαλλε  το χαρμόσυνο «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών», ενώ οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα και ο κόσμος αντάλλασσε ευχές: Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη». Η στιγμή αυτή γέμισε συγκίνηση και χαρά. Πολλοί αγκαλιάζονταν και φιλιούνταν, ενώ κάποιοι έριχναν πυροτεχνήματα, τιμώντας το θαύμα της Ανάστασης.

Μετά την τελετή, οι περισσότεροι επέστρεψαν στα σπίτια τους για το παραδοσιακό Αναστάσιμο δείπνο, με μαγειρίτσα και κόκκινα αυγά, διατηρώντας έτσι τη συνέχεια της παράδοσης.

Το Πάσχα ως φιλοσοφική έννοια

 

Το Πάσχα, με την έννοια της αναγέννησης που κουβαλάει, μας καλεί να αναστοχαστούμε τη δύναμη της αντοχής και της συνεχούς εξέλιξης.

Αυτό που κάνει το Πάσχα να ξεχωρίζει, φιλοσοφικά, είναι η συνάντηση του παλιού με το νέο, της παράδοσης με το καινούριο, της δύναμης της φύσης με την ανθρώπινη συνειδητότητα. Είναι μια γιορτή που μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι συνεχώς σε κίνηση, ότι τα πράγματα δεν παραμένουν στατικά και ότι κάθε τέλος είναι ταυτόχρονα μια νέα αρχή.

Το Πάσχα, λοιπόν, γίνεται μια πρόσκληση για να αποδεχθούμε τη ροή της ζωής, να αφεθούμε στον κύκλο της και να αναγνωρίσουμε ότι σε κάθε στιγμή της ύπαρξής μας, υπάρχει η δυνατότητα της αναγέννησης – είτε πρόκειται για προσωπική εξέλιξη, είτε για κοινωνική αλλαγή είτε για τη βαθύτερη κατανόηση του κόσμου γύρω μας. Είναι μια υπενθύμιση ότι, όπως και η φύση, έτσι και εμείς έχουμε την ικανότητα να ξαναγεννιόμαστε, να μεταμορφωνόμαστε και να αναδεικνύουμε τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος.