Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Ιδεολογικό δίπολο και έλλειψη ηγέτη!


Του Παναγιώτη Δήμου
Εν έτη 2015 βρισκόμαστε στο απόγειο μιας πολιτικής κρίσης η οποία κράτησε και κρατάει πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ’όσο φανταζόμασταν, όταν αντιληφθήκαμε πριν από μια πενταετία περίπου ότι… περνάμε τις πύλες της. Στην ‘‘πρώτη’’ καρέκλα της χώρας κάθισαν εφτά διαφορετικοί άνθρωποι οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν τήρησαν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις. Το συγκεκριμένο άρθρο δεν έχει σκοπό την χειραγώγηση του αναγνώστη και την προτροπή του ως κάποια συγκεκριμένη ιδεολογική και κομματική κατεύθυνση, παρά μόνο έχει σκοπό να προβληματίσει ευχάριστα και να συγκινήσει τις σκέψεις του, σε ό,τι αφορά την κρίση στην οποιανδήποτε μορφή της (οικονομική, πολιτική, κοινωνική). Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Αναμφίβολα, παρότι το νεαρό της ηλικίας μου, μου είναι εύκολο να διαπιστώσω πως η Ελλάδα έχει σοβαρή έλλειψη σε πολιτικούς αρχηγούς και άνακτες και σε εσωτερικό, αλλά και σε εξωτερικό επίπεδο. Σας προκαλώ να κάνετε μια ευχάριστη αναδρομή στο παρελθόν και να συγκρίνεται τους τότε ηγέτες με τους σημερινούς, ανεξαρτήτως ‘’χρωμάτων’’, ιδεολογιών και κυβερνήσεων. Η αλήθεια πως το άγχος που μου προκάλεσαν τα ΜΜΕ τα προηγούμενα χρόνια μου έδωσε το έναυσμα να ασχοληθώ με την πολιτική και να διαμορφώσω την δική μου άποψη περί ηγετών του σήμερα και του χτες.


Όσον αφορά το σήμερα το μόνο που μπορούν να μου προκαλέσουν οι συνεδριάσεις της Βουλής είναι γέλιο. Σοβαρή έλλειψη συνεννόησης, χάος και μια τόσο άσχημη διαχείριση της ελληνικής γλώσσας, που με κάνουν να πιστεύω πως η συνεδρίαση των 300 αυτών ατόμων δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μία απλή συνέλευση πολυκατοικίας, όπου οι γείτονες θα κοντραριστούν για το... χαλασμένο ασανσέρ και τα κοινόχρηστα. Αλλά όχι! Αυτοί οι άνθρωποι εκεί μέσα αποφασίζουν για το μέλλον μας και, για να το δω και εγωιστικά, το μέλλον μου! Είναι άδικο να ακούω φράσεις στη Βουλή όπως ‘’τζάμπα μάγκας’’ ή ‘’σκάσε χοντρέ’’ και λέξεις του τύπου ‘’φασισταριά’’, ‘’κομούνια’’ και λοιπούς αισχρούς χαρακτηρισμούς που είναι αδιανόητο να ακούσεις σε καφενείο του χωριού. Είναι άδικο και για μένα που ανυπομονώ να πάρω την ζωή στα χέρια μου, αλλά η μεγαλύτερη αδικία και ντροπή είναι για τους ανθρώπους που εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό, μέσα στον ιερότερο χώρο της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας.

επικοινωνιστε μαζι μας