Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Αληθινές ιστορίες του χωριού


Είχε τελειώσει τη λειτουργία ο παπά Θανάσης Βότσιος και ο κόσμος άρχιζε σιγά σιγά να συγκεντρώνετε στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας. Ήταν 2 Μαίου 1910 και πανηγύριζε το χωριό. Παλιά συνήθεια, αυτή τη μέρα στο Βαλτινό, να το γλεντάνε με τραγούδια και χορούς.
Τα όργανα, ένας λαουτιέρης, ένας με κλαρίνο και ένας με νταούλι, δεν άργησαν να συγχρονιστούν και άρχισαν να παίζουν. Αλλά κι ο χορός δεν άργησε καθόλου να στηθεί. Ένας εσωτερικός κύκλος με γυναίκες και ένας κύκλος εξωτερικός, με άντρες συγχρονίζονταν στο ρυθμό και στους ήχους του δημοτικού τραγουδιού.
Ο κόσμος χόρευε με τη σειρά, άλλοι καμάρωναν, άλλοι χτυπούσαν παλαμάκια, ήταν και το έθιμο της χαρτούρας και κάπου, κάπου οι άντρες έριχναν το κέρασμά τους στα όργανα και έτσι το γλέντι συνεχίζονταν.


 

Εκεί κάπου προς το τέλος μπήκε μπροστά στο χορό και ο Χρήστος Μπαντόλιας.
«Φτώχια καταραμένη» ο Χρήστος, όχι δηλαδή πως οι άλλοι ήταν πλούσιοι, απλά ήταν λίγο σε καλύτερη μοίρα.
Μερακλώθηκε λοιπόν ο Χρήστος και άρχισε να χορεύει λεβέντικα ένα υπέροχο τσάμικο τραγούδι. Ήταν μερακλής, χορευταράς και περήφανος ο Χρήστος, όμως δεν είχε να κεράσει κάτι στα όργανα και αυτοί το μισόκοψαν το τραγούδι.
Ζήτησε να χορέψει και δεύτερο τραγούδι.
Τα όργανα κοιταχτήκανε για λίγο μεταξύ τους… και μετά άρχισαν να παίζουν.
Δεν έβλεπαν όμως κέρασμα και το παίξιμό τους ήταν χαλαρό και άτονο.
Ο Χρήστος κατάλαβε την ατονία των οργάνων και τους έκανε νόημα με το χέρι να παίξουν κανονικά. Τα όργανα τίποτα, συνέχιζαν το άτονο και χαλαρό παίξιμο.
Ο Χρήστος τους ξαναέκανε νόημα, και αυτοί τίποτα…
Ένοιωσε τέτοια προσβολή και τέτοια περιφρόνηση, που καλύτερα να «άνοιγε η γη να τον καταπιεί».
Πείρε ανάποδες και μέσα σ΄ όλο τον κόσμο, την ώρα που πλησίαζε κοντά στα όργανα, έφτιαξε μια αεροδυναμική χορευτική φιγούρα και έδωσε μια δυνατή κλωτσιά στο νταούλι. Το νταούλι έφυγε από τα χέρια του νταουλιέρη και έσπασε. Τα όργανα σάστισαν και σταμάτησαν να παίζουν. Πήγε να γίνει φασαρία, αλλά επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι και απετράπη.
Ο κόσμος αναστατώθηκε, το γλέντι χάλασε και το πανηγύρι διαλύθηκε.
Ο Χρήστος πήρε το σακάκι του, το φόρεσε, κοίταξε προς την εκκλησία σα να ζητούσε συγνώμη από τον Άγιο Αθανάσιο, έκανε το σταυρό του και έφυγε...



Έξαλλος ο Κώστας Ψύχος…


Στην τοπική εφημερίδα «Διάλογος» της Δευτέρας 1 Αυγούστου 2011 γίνεται αναφορά στην αντίδραση του Δημοτικού Συμβούλου της Δημοτικής Ενότητας Καλλιδένδροου του Δήμου Τρικκαίων, κ. Κώστα Ψύχου για την διενέργεια δημοσκόπησης. Το συγκεκριμένο σχόλιο έχει ως εξής:


«Πρόκληση χαρακτηρίζει την απόφαση της Δημοτικής Αρχής να προχωρήσει στη διενέργεια … δημοσκόπησης για να καταγραφούν οι θέσεις των πολιτών αναφορικά με τις συγχωνεύσεις σχολείων στη περιοχή, ο δημοτικός σύμβουλος Κώστας Ψύχος. «Δεν είναι δυνατόν σε μια εποχή που ο κόσμος και η αγορά στενάζουν ο Δήμαρχος Χρήστος Λάππας να αποφασίζει έτσι την διενέργεια δημοσκόπησης η οποία θα κοστίσει 10.000 ευρώ στο Δήμο» λέει και τη θέση αυτή διατύπωσε και στην Οικονομική Επιτροπή όπου ετέθη το ζήτημα και ο ίδιος το καταψήφισε. Και η αλήθεια είναι ότι η κοινωνία μίλησε και αντέδρασε στις συγχωνεύσεις σχολείων με τον πιο δυναμικό τρόπο, οπότε… τι δημοσκοπήσεις χρειαζόταν;…»

επικοινωνιστε μαζι μας