Η αξία της φιλίας

 

Η Διεθνής Ημέρα Φιλίας καθιερώθηκε το 2011 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 30 Ιουλίου. 

Τα βασικό πιστεύω των εμπνευστών της Διεθνούς Ημέρας Φιλίας είναι ότι η φιλία μεταξύ των λαών, χωρών, πολιτισμών και ατόμων, μπορεί να γεφυρώσει τις διαφορές και να συμβάλλει στην εμπέδωση της ειρήνης σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η φιλία κατά τον Αριστοτέλη είναι ένα είδος αρετής ή τουλάχιστον συνυφασμένη με την αρετή.

Αποτελεί μία από τις βασικότερες έννοιες της ανθρώπινης νόησης και δραστηριότητας και γι’ αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο που η έννοιά της εξετάζεται και αναλύεται σε δύο κεφάλαια των Ηθικών Νικομαχείων.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Φιλίας (30 Ιουλίου) ήρθε η ώρα να θυμηθούμε τα τρία είδη φιλίας κατά τον σπουδαίο αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο και να αναγνωρίσουμε το ένα που αξίζει πραγματικά.

«Η φιλία είναι ένα είδος αρετής ή τουλάχιστον συνυφασμένη με την αρετή. Εκτός όμως απ’ αυτό, η φιλία είναι και πράγμα πάρα πολύ αναγκαίο στη ζωή του ανθρώπου, γιατί κανείς δεν θα προτιμούσε να ζει χωρίς φίλους, έστω κι αν έχει στην κατοχή του όλα τα άλλα αγαθά. Γι’ αυτό ακόμα και οι πλούσιοι και εκείνοι που κατέχουν αξιώματα και πολιτική εξουσία, πιστεύουν ότι η παρουσία φίλων είναι πολύ μεγάλη ανάγκη. Εξάλλου οι άνθρωποι στη φτώχεια και στις άλλες δυστυχίες τους, πιστεύουν ότι το μόνο καταφύγιο είναι οι φίλοι. Επιπλέον, οι φίλοι συνδράμουν τους νέους, ώστε να τους αποτρέψουν από τα λάθη, και, προκειμένου, για τους μεγάλους στην ηλικία, τους φροντίζουν και αναπληρώνουν τις δυνάμεις που τους λείπουν. Δύο πηγαίνουν μαζί, διότι και οι δυο είναι πιο ικανοί να κατανοήσουν από κοινού και να ενεργήσουν», είχε πει.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη τα δύο πιο συνηθισμένα είδη φιλίας βασίζονται στη σύμπτωση.

Η φιλία ωφελιμότητας

Σε αυτό το είδος φιλίας, οι δύο άνθρωποι δεν έχουν αληθινά φιλικά συναισθήματα αλλά βασίζονται ο ένας στον άλλο διότι έχουν καρπώνονται ανταλλάγματα. Δεν έχει μόνιμο χαρακτήρα και μόλις τελειώσουν τα οφέλη, ολοκληρώνεται και η φιλία.

Ο Αριστοτέλης παρατήρησε πως αυτού του είδους φιλίας είναι σύνηθες στους ηλικιωμένους, ενώ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι σχέσεις με τους συναδέλφους. Εάν αλλάξει η κατάσταση, αλλάζει και η σύνδεση με αυτούς.

Η φιλία ευχαρίστησης

Αυτό είναι το πιο συνηθισμένο είδος ανάμεσα στους νέους. Είναι η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των συμμαθητών, των συμφοιτητών ή εκείνων που έχουν μια κοινή δραστηριότητα.

Η φιλία εδώ είναι συναισθηματική αλλά είναι σύντομη. Μόλις τα κοινά ενδιαφέροντα «εξανεμίζονται», τότε σταματά και η απόλαυση της φιλίας. Αυτό, συνήθως, συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος αλλάζει και ωριμάζει.

Ο Αριστοτέλης, αν και δεν χαρακτήρισε αρνητικά τα δύο παραπάνω είδη, εκτίμησε πως το βάθος τους περιορίζει την ποιότητά τους.

Η φιλία της αρετής

Η τρίτη μορφή φιλίας που σκιαγράφησε ο Αριστοτέλης είναι και η καλύτερη.

Η σχέση των δύο βασίζεται στις κοινές αρετές και ιδανικά. Οι ίδιοι άνθρωποι και οι αξίες, που αντιπροσωπεύουν, παρέχουν το κίνητρο για τα δύο μέρη αν βρίσκονται το ένα στη ζωή του άλλου.

Η φιλία κρατά μέχρι τέλους και απαιτείται βασικό επίπεδο καλοσύνης, χρόνος και εμπιστοσύνη. Για να πετύχει ο ένας χρειάζεται να ξέρει πολύ καλά τον άλλον, να τον έχει δει στη χειρότερη του στιγμή και να τον κοιτά να την ξεπερνάει.

Αυτές οι σχέσεις απαιτούν χρόνο και αφοσίωση, αλλά όταν ανθίσουν τα δύο μέρη καρπώνονται εμπιστοσύνη, θαυμασμό και δέος. Φέρνουν μαζί τους μερικές από τις πιο γλυκές χαρές της ζωής.

Οι φιλίες της ωφελιμότητας και της απόλαυσης έχουν έλλειψη βάθους και δεν έχουν σταθερή βάση. Αντίθετα, η καλλιέργεια ενάρετων φιλιών που οικοδομήθηκαν στην εκτίμηση του χαρακτήρα και της καλοσύνης κρατά για μια ζωή. Για τον Αριστοτέλη, λίγα πράγματα πλησίαζαν την αξία μιας τέτοιας φιλίας.

Γιατί τελικά η ζωή είναι πολύ μικρή για να την περάσουμε με λάθους ανθρώπους.

 

Πηγή: https://www.iefimerida.

Τα Ηρώα του Βαλτινού

 Ηρώον πεσόντων του Βαλτινού 1^ον  

Το μνημείο ηρώον πεσόντων του Βαλτινού βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού. Πρόκειται για έναν οβελίσκο, μια επιτύμβια συμπαγή μαρμάρινη στήλη, τοποθετημένη πάνω σε ένα μαρμάρινο βάθρο τριών επιπέδων. Η κορυφή της στήλης καταλήγει σε μια πυραμοειδή απόληξη.

Στην προμετωπίδα της στήλης υπάρχει ανάγλυφη παράσταση, που εικονίζει δυο όπλα σε θέση χιαστί, τα οποία στεφανώνουν δυο κλάδοι δάφνης. Ο συμβολικός χαρακτήρας της παράστασης παραπέμπει στην τιμή και στη δόξα των όπλων και των μαχητών με τα οποία αντιστάθηκαν οι  πεσόντες. Τα άρματα και η γενναιότητα των οπλιτών υπερασπίζουν την ελευθερία και την ειρήνη, ενώ τα αειθαλή φύλλα της δάφνης συμβολίζουν την αιωνιότητα και την αθανασία.

Κάτω από την παράσταση αναγράφονται εγχάρακτα τα ονόματα των πεσόντων στους πολέμους του 1912 -1922 ως εξής:

 «ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΒΑΛΤΣΙΝΟΥ

ΟΙ ΕΝ ΠΟΛΕΜΟΙΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ 1912-1922

ΔΗΜ.               ΣΤΕΦ.             ΤΖΙΚΑΣ                      ΛΟΧΙΑΣ

ΚΩΝ.               ΛΑΜΠ.            ΣΤΑΥΡΕΚΑΣ              ΔΕΚΑΝ.

ΗΛΙΑΣ            ΔΗΜ.               ΖΑΧΟΣ                       ΔΕΚΑΝ.

ΚΩΝ.               ΔΗΜ.              ΠΕΤΡΙΚΑΣ                 ΔΕΚΑΝ.

ΓΕΩΡΓ.           ΔΗΜ.              ΚΡΟΥΠΗΣ                  ΔΕΚΑΝ.

ΓΕΩΡΓ.           ΚΩΝ.               ΜΠΑΛΟΥΤΣΟΣ

ΣΠΥΡ.              ΑΘΑΝ.            ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ

ΙΩΑΝ.             ΔΗΜ.               ΒΟΤΣΙΟΣ

ΘΕΟΔ.            ΔΗΜ.               ΚΟΥΦΟΧΡΗΣΤΟΣ

ΝΙΚΟΛ.                                   ΠΑΖΑΡΑΣ

ΔΗΜ.               ΑΘΑΝ.            ΣΚΑΠΕΤΗΣ

ΔΗΜ.               ΚΩΝ.              ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ

ΧΡΗΣΤ.          ΔΗΜ.               ΚΑΤΣΙΟΥΛΗΣ

ΝΙΚ.                ΕΥΑΓ.              ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ

ΔΗΜ.               ΚΩΝ.              ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΣΤΕΡ.               ΚΩΝ.             ΚΥΡΙΑΚΟΣ

ΝΙΚ.                ΘΕΟΔ.            ΦΑΡΜΑΚΗΣ

ΔΗΜ.               ΚΩΝ.              ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΗΛΙΑΣ            ΒΑΣ.                ΧΟΥΤΑΣ

ΙΩΑΝ.             ΑΘΑΝ.            ΤΣΙΑΤΙΟΥΛΑΣ

ΒΑΣ.                ΕΥΘ.               ΑΚΡΙΒΟΣ

ΒΑΣ.                ΕΥΑΓ.             ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ

ΒΑΣ.                ΑΠ.                  ΝΙΚΛΙΤΣΙΩΤΗΣ

ΑΝΑΣΤ.           ΕΥΘ.               ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

ΒΑΣ.                ΕΥΘ.               ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ».

Το μνημείο αναγέρθηκε το 1954, από την Κοινότητα Βαλτινού, προς τιμή και ανάμνηση των πεσόντων, της παραπάνω περιόδου που τότε ήταν κάτοικοι της κοινότητας Βαλτινού.

Η κοινότητα Βαλτινού παλαιότερα απαρτίζονταν από τα χωριά Βαλτινό, Κάτω Ελάτη και Φωτάδα. Για τον λόγο αυτό, τα αναγραφόμενα ονόματα των πεσόντων πάνω στην μαρμάρινη επιτύμβια στήλη, είναι και από τα τρία χωριά.

Ηρώον Αγνώστου Στρατιώτη Βαλτινού 2^ον  

Στο Βαλτινό επίσης, υπάρχει και το νεότερο μνημείο ηρώον του Αγνώστου Στρατιώτη, που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία. Ανεγέρθηκε το 1985, στην κεντρική πλατεία του χωριού, από την κοινότητα Βαλτινού, και είναι αφιερωμένο στον Άγνωστο Στρατιώτη, προς τιμή και ανάμνηση όλων εκείνων των αγωνιστών και ανώνυμων πολεμιστών του Α΄ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πρόκειται για μια μαρμάρινη πλάκα, σχήματος ορθογωνίου παραλληλεπιπέδου, η οποία είναι τοποθετημένη πάνω σε ένα λιθόκτιστο βάθρο, δύο επιπέδων, με επεξεργασμένους κυβόσχημους λίθους. Το βάθρο των δύο επιπέδων έχει τριγωνικό σχήμα, με την υποτείνουσα να αποτελεί την μπροστινή πλευρά. Το κάθε επίπεδο είναι επιστρωμένο με μάρμαρο, ενώ δεξιά και αριστερά του πρώτου επιπέδου υπάρχουν δύο διακοσμητικοί μαρμάρινοι κιονίσκοι.

Στην μπροστινή πλευρά του βάθρου υπάρχουν τρία σκαλοπάτια πρόσβασης και ένα πλατύσκαλο.

Στην πρόσοψη της πλάκας που είναι τοποθετημένη στο δεύτερο επίπεδο του βάθρου, υπάρχει εγχάρακτη μια παράσταση που φέρει το σχέδιο μιας κόκκινης φλόγας φωτιάς, ένα πράσινο κλάδο δάφνης και την αναγραφόμενη φράση: «Στον Άγνωστο Στρατιώτη».

Η φλόγα συμβολίζει τη φωτιά, η οποία παραπέμπει στον αρχαίο ελληνικό μύθο του Προμηθέα και της κλοπής της φωτιάς από τον Δία, με την οποία οι άνθρωποι λαμβάνοντάς την ως δώρο και ύψιστη ευεργεσία, μπόρεσαν να ελέγξουν την φύση και να δημιουργήσουν πολιτισμό. Ο κλάδος δάφνης είναι το σύμβουλο της ειρήνης της δόξας και της τιμής καθώς τα αειθαλή φύλλα του συμβολίζουν την αιωνιότητα και την αθανασία. Έτσι το κλαδί δάφνης γίνεται σύμβολο της αναγνωρισμένης επιτυχίας της υψηλής απόδοσης της νίκης και της προόδου.

Στη δεξιά πλευρά του μνημείου, ορθώνεται ο ιστός και η ελληνική σημαία.

Σε κάθε εθνική γιορτή στο μνημείο αυτό γίνεται κατάθεση στεφάνων από τις αρχές, τους φορείς και τους μαθητές των σχολείων του χωριού.

Από το βιβλίο «ΜΝΗΜΕΙΑ  ΗΡΩΑ ΤΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ», του Δημήτρη Τσιγάρα..

ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ

 

Στέκεται εκεί φανταχτερό και εξημερωμένο ανάμεσα στις πυκνόφυλλες χλωρασιές. Μοιάζει με το βραβείο της ημέρας. Σαν την απροσδόκητη έκπληξη της οδοιπορίας. Απλώνω το χέρι μου να το δρέψω και να το χαρίσω στο ανθογυάλι μου, αλλά, όμως, διστάζω και σταματάω με το χέρι μου μετέωρο. Άραγες, μου αξίζει; Μπορώ να το στερήσω από το τοπίο; Όχι, όχι ποτέ. Αντί να είναι γέρας του μελαγχολικού οδοιπόρου, ας είναι κορώνα αυτής της απόμερης φυσικής γωνιάς. Προτού έλθει κάποιος σκαιός και μου το κάψει.

Του Ηλία Κεφάλα

Τα Βαλτσινιώτικα

 Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ’ το χωριό μας!

Χρόνια αγρότισσα, στη γη

ποιος θα τηνε παραβγεί,

στη φροντίδα, στη σπορά,

στο μεράκι, τη γιαγιά;

 

Πλούσια φέτος η σοδειά!

Να τη η καλαμποκιά,

ένα μέτρο απλωσιά

κι έχει οχτώ ροκοπαιδιά.

 

Με νεράκι την ποτίζει

και το χώμα της σκαλίζει,

της μιλάει, της ψιθυρίζει

κι αυτή δώρα της χαρίζει!

 

Είχαν γνώση οι παλιοί

και σεβόντουσαν τη γη.

Ντόπιος σπόρος, κλασικός

κι ο καρπός βιολογικός!!!

Και σου δίνει μια σοδειά!!!

«Βόηθα θεέ και Παναγιά»!

Η μεγάλη μάχη με τις φλόγες

 

Τα δάση αποτελούν  τη φυσική μας ασπίδα έναντι των πλημμυρών, της διάβρωσης του εδάφους και της κλιματικής κρίσης, ενώ είναι οι πνεύμονες Γης και ανθρώπου.

Όμως λόγω της  εγκατάλειψης του πρωτογενούς τομέα, της αστικοποίησης αλλά και της κλιματικής κρίσης, βλέπουμε πλέον πυρκαγιές αυξημένης έντασης και, μάλιστα, όλο και πιο συχνά, με μεγάλες επιπτώσεις, όχι μόνο στα φυσικά οικοσυστήματα αλλά και στις ανθρώπινες κοινότητες.

Το φαινόμενο αυτό φαίνεται πως επιταχύνεται τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να προκαλούνται όλο και πιο σοβαρά προβλήματα για την κοινωνία, ενώ παράλληλα περιορίζεται και η δυνατότητα φυσικής αποκατάστασης των δασικών οικοσυστημάτων μετά από πυρκαγιές. 

Όπως δείχνει η εμπειρία αλλά και τα επιστημονικά δεδομένα, η καταστολή από μόνη της δεν αρκεί για την αποτελεσματική διαχείριση των πυρκαγιών και, εν τέλει, την προστασία των δασών. 

Απαιτείται να επικεντρωθούμε στην αξία της πρόληψης των πυρκαγιών, στην ευαισθητοποίηση και ενδυνάμωση των πολιτών και στην προώθηση ολοκληρωμένων προτάσεων προς την Πολιτεία. Απαιτείται ο σχεδιασμός ενός ολοκληρωμένου και ενισχυμένου πλαισίου πρόληψης, το οποίο μπορεί να επιφέρει μείωση τόσο της έντασης, όσο και της συχνότητας των δασικών πυρκαγιών.

Ο ρόλος των τοπικών κοινωνιών στην επιτυχημένη πρόληψη είναι κομβικός, γι’ αυτό χρειάζεται αλλαγή στο σχεδιασμό και βελτίωση στις υποδομές πρόληψης μέσω της εκπόνησης και εφαρμογής σύγχρονων τοπικών σχεδίων πρόληψης και αντιπυρικής προστασίας. 

Περιφράζεται το δάσος της Παναγίας Βαλτινού

 

Το Δάσος της Παναγίας του Βαλτινού, είναι γνωστό πως ανακηρύχθηκε «Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης» το 2018.

Οι κίνδυνοι που διατρέχει καθημερινά ως φυτοκοινωνία είναι η παράνομη υλοτομία δέντρων για καύσιμη ύλη και πασσάλους, η έντονη παρουσία και ανάπτυξη αναρριχητικών φυτών και η αυθαίρετη ρίψη σκουπιδιών.

Με στόχο την εξασφάλιση της ασφάλειας, της λειτουργικής και αισθητικής αναβάθμισής και βελτίωσης του χώρου και κατ’ επέκταση των εγκαταστάσεων του δάσους, ξεκίνησε η περίφραξη του χώρου της Παναγίας Βαλτινού από τον δήμο Τρικκαίων, με πασσάλους και συρματόπλεγμα.

Κατά την εκτέλεση των εργασιών, προβλέπεται να γίνει η προετοιμασία του εδάφους με την απομάκρυνση της βλάστησης, προκειμένου να γίνει τοποθέτηση συρματοπλέγματος, για την περίφραξη, με όλα τα απαραίτητα (αντηρίδες, σύρμα κτλ.), στηριγμένη σε σιδηροπασσάλους, οι οποίοι θα τοποθετηθούν ανά 2 μέτρα, και θα έχουν ύψος 1,60 μέτρα.

Επίσης στα σημεία εισόδου – εξόδου θα τοποθετηθούν δίφυλλες σιδερένιες θύρες.

Σε όλη την έκταση του δάσους απαγορεύεται οποιαδήποτε επέμβαση εκτός από τις χρήσεις της για επιστημονικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς, για την οργάνωση ήπιας υπαίθριας αναψυχής και τα απολύτως αναγκαία έργα προστασίας, διαχείρισης, διατήρησης και ανάδειξης του δάσους, μετά από έγκριση των σχετικών μελετών, σύμφωνα με τις διατάξεις της Δασικής Νομοθεσίας και περί προστασίας των Διατηρητέων Μνημείων της Φύσης.

Βουτιές στη θάλασσα - ένα διαχρονικό παιχνίδι

 

Ίσως η σημερινή ημέρα να είναι η πιο ζεστή μέρα του έτους γι’ αυτό ας την απαθανατίσουμε με την ανάρτηση δυο εικόνων δροσιάς και ξενοιασιάς. Μια εικόνα παλαιότερης εποχής και μια εικόνα σημερινής εποχής που το θέμα τους έχει να κάνει με τις θαλάσσιες βουτιές των παιδιών.  

Στην εποχή μας το καλοκαίρι απαθανατίζεται κυρίως μέσα από οθόνες κινητών, που απεικονίζουν όμορφες στιγμές με ακρίβεια και ζωντάνια που δεν υπήρχαν παλιότερα. Αρκεί, βέβαια, εκείνοι που φωτογραφίζονται να προλαβαίνουν και να ζήσουν για να δημιουργήσουν πραγματικές αναμνήσεις.

Τα παιδιά πάντως των φωτογραφιών αυτό ακριβώς φαίνεται πως έκαναν και κάνουν· να ρουφάνε δηλαδή τη ζωή ως το μεδούλι απολαμβάνοντας ξένοιαστα τις βουτιές και το παιχνίδι στα δροσερά νερά της θάλασσας.

Καλό καλοκαίρι!

Μια παλιά φωτογραφία κάπου εκεί στο Βαλτινό

 

«Μια παλιά φωτογραφία
κι ένα γράμμα ξεχασμένο
κάποιο όνειρο χαμένο
μου θυμίσανε ξανά.

Και στα χέρια σαν το πήρα
με λαχτάρα όπως πρώτα
άνοιξε του νου η πόρτα
και προβάλλαν τα παλιά.

Οι αναμνήσεις γίνανε βόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να μη σε πλήγωναν...».

Μια παλιά φωτογραφία μπορεί να φέρει χίλιες θύμησες στο μυαλό!

Την κοιτάζεις, πολλές φορές, ώρες ολόκληρες και αναπολείς τα περασμένα. Αναπολείς καταστάσεις, τοποθεσίες, πράγματα, πρόσωπα, που ίσως έχεις ξεχάσει με το πέρασμα των χρόνων.

Παρατηρώντας και διαβάζοντας τη συγκεκριμένη φωτογραφία θα μπορούσε κανείς, κατ’ αρχάς, να δει την αντικειμενική αναπαράστασή της: Είναι η φωτογραφία τεσσάρων ανθρώπων, που αναπάντεχα μπορεί να προκαλέσει ενδιαφέρον και προπαντός σχόλια. Μπορεί κανείς να προσέξει τα ρούχα τους, την εμφάνισή τους και να καθορίσει το χρόνο όπου τραβήχτηκε η φωτογραφία και τον τόπο (κάπου κοντά στο 1965 σε αγροτικό περιβάλλον του Βαλτινού).

Σχολιάζοντας στη συνέχεια τα πρόσωπα και τα ονόματα, η Βάσω, η Ντίνα, η Πόπη, ο Γιάννης μπορεί να προσδιοριστεί και το κοινωνικό περιβάλλον που μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά. Περιβάλλον που παραπέμπει στις συνθήκες της ένδειας και της στέρησης της δεκαετίας του '60. Τα πρόσωπα αποπνέουν μια αίσθηση μελαγχολίας που αναγνωρίζεται στο σύνολο σχεδόν των φωτογραφιών των παιδιών των συγκεκριμένων κοινωνικών στρωμάτων. Μια τιμωρημένη στην ουσία παιδική ηλικία, που ως μόνη προοπτική επιβίωσής της είχε την πρόωρη κοινωνική της ενηλικίωση. Τέλος μπορεί να προσέξει κανείς τη στάση των σωμάτων, το μετωπικό κοίταγμα στο φακό κατανοώντας ότι μια κλειστή - παραδοσιακή - κοινωνία δε μπορεί παρά να επέβαλλε, ακόμα και στα παιδιά, την απαιτούμενη κοινωνική σοβαρότητα.

Μια παλιά φωτογραφία, ιδία των παιδικών και νεανικών χρόνων, πόσα και πόσα δεν θυμίζει !!!

Τα Μνημεία - Ηρώα πεσόντων του νομού Τρικάλων

Ένα μνημειώδες έργο έρευνας, καταγραφής και μελέτης όλων των γλυπτών μνημείων ηρώων πεσόντων του νομού Τρικάλων ολοκληρώθηκε και δίνεται στη δημοσιότητα μέσω αυτόνομης ιστοσελίδας και βιβλίου.

Πρόκειται για το σύνολο των γλυπτών μνημείων της εδαφικής περιφέρειας του νομού Τρικάλων, από μικρούς οικισμούς, κοινότητες, πόλεις, συνοικίες και πρωτεύουσες, όλων των Περιφερειακών Ενοτήτων των τεσσάρων δήμων (Τρικκαίων, Μετεώρων, Πύλης και Φαρκαδώνας).

Στην μελέτη παρουσιάζεται φωτογραφικό υλικό για κάθε μνημείο, γίνεται λεπτομερής περιγραφή και αναφορά για την τοποθεσία που βρίσκεται, για τον φορέα και τη χρονολογία ανέγερσης, για τους γλύπτες και καλλιτέχνες που φιλοτέχνησαν τα έργα, για τα υλικά και τον τρόπο δόμησης και παράλληλα γίνεται περιγραφική αναφορά στους ποικίλους συμβολισμούς και τα νοήματα που αποδίδονται στα γλυπτά έργα.

Με την ελπίδα να έχει εμφιλοχωρήσει στις σελίδες της ιστοσελίδας και του βιβλίου το ουσιώδες και η α-λήθεια της μνήμης, που νικάει τον θάνατο, εύχομαι το έργο αυτό να προκαλέσει έμπνευση και δημιουργικό ενδιαφέρον για τις νεότερες γενιές.

Ευχαριστώ θερμά τον κ. Στέργιο Κουτή, Διοικητικό Υπάλληλο της Οικονομικής Εφορίας Τρικάλων, για την σημαντική βοήθειά του, στην καταγραφή των μνημείων κατά τις επιτόπου επισκέψεις μας στα χωριά των Τρικάλων.

Δημήτρης Τσιγάρας

Για να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα πατήστε εδώ

Περί αγνοίας στοχασμός

 

Η άγνοια είναι έλλειψη γνώσης ή κατανόησης.

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τη σκληρότητα, τη βαρβαρότητα και την αγένεια. 

Η μόνη δικαιολογία είναι η άγνοια. 

Το κακό είναι ένδειξη άγνοιας. 

Την ελευθερία του ανθρώπου να αμαρτάνει από άγνοια τη ζήλεψαν ακόμα και οι θεοί.

Ο άνθρωπος έχει το άλλοθι της τυφλόμυγας, έρχεται στη γη με καλυμμένα τα μάτια του, τελεί εν συγχύσει και δεν γνωρίζει, δεν ενθυμάται η ψυχή του από πού έρχεται, που πηγαίνει και ποιος είναι ο σκοπός του.

Αν τα θυμηθεί γίνεται αυτόχρημα καλός κι αγαθός, γίνεται αρμονικός με τον εαυτό του, με τα κύτταρα του και με τον σύμπαντα κόσμον.

Αν δεν θυμάται του φταίνε όλα, του φταίει ο διαφορετικός, ο απέναντι, ο αλλόθρησκος, ο αλλοεθνής, ο αλλόγλωσσος... 

Ο διαφορετικός όμως, αυτό το εξιλαστήριο θύμα, ο αποδιοπομπαίος τράγος, δεν φταίει σε τίποτα γιατί τελεί κι αυτός σε καθεστώς παντελούς άγνοιας ή ημιάγνοιας. Και χειρότερη από την άγνοια είναι η δοκησισοφία και η ημιμάθεια.

Άρα το κακό, το πρόστυχο, το ανήθικο το προσβλητικό και το επιθετικό είναι απλώς, αποτέλεσμα της άγνοιας των νόμων του σύμπαντος κόσμου.

ΜΟΝΟΝ ΩΣΕΙ ΧΟΡΤΟΣ;

Η φράση μάς πλευροκοπά μέσα από τη μνήμη: «ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει…» Το αγριολούλουδο με κοιτάζει και διαμαρτύρεται. «Ώστε έτσι, λοιπόν; Μόνο χόρτος και μόνον εξανθήσει; Μα δεν βλέπετε τα πέταλά μου που είναι ανοιχτά σαν αγκαλιά για να χωρέσουν όλο τον κόσμο; Δεν βλέπεται που προσπαθώ να καταδείξω την ομορφιά, σαν το μόνο αντίδοτο στη θνητότητα; Πότε θα μάθετε να βλέπετε όχι μόνο από πάνω προς τα κάτω, αλλά και από κάτω προς τα πάνω;;»

Του Ηλία Κεφάλα

 

 

Απεβίωσε ο συγχωριανός Μιχάλης Ε. Παπακώστας

 

Απεβίωσε την Τετάρτη 5 Ιουλίου 2023 ο συγχωριανός μας Μιχάλης Παπακώστας σε ηλικία 62 ετών. Ο Μιχάλης Παπακώστας του Ευαγγέλου και της Αφροδίτης  γεννήθηκε στο Βαλτινό το 1961. Παντρεύτηκε με την Κωνσταντινιά  και απόχτησαν δύο παιδιά, την Αφροδίτη και τον Παύλο.

Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε  την Παρασκευή 7 Ιουλίου και ώρα 19:00 στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού Τρικάλων.

Τον επικήδειο λόγο για τον εκλιπόντα εκφώνισε ο Στέφανος Βαγγελός

«Το τελευταίο «αντίο» 7.7.2023

Αγαπημένε μας Μιχάλη,

Την ώρα που σου απευθύνουμε το τελευταίο «αντίο» είναι πολύ μεγάλη η στεναχώρια και αβάσταχτος ο πόνος.

Είμαστε εδώ για να σε αποχαιρετίσουμε όλοι μαζί. Στο πλευρό σου, πριν το τελευταίο ταξίδι σου, η οικογένειά σου:

Τα πολυαγαπημένα σου παιδιά Αφροδίτη και Παύλος και η αγαπημένη σου σύζυγος Ντίνα.

Δίπλα σου, ο αδερφός σου με την οικογένειά του, αγαπημένοι συγγενείς, συγχωριανοί και φίλοι που σε αγαπήσαμε.

Κάποιοι από μας είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε μαζί. Πήγαμε στο ίδιο σχολείο, παίξαμε στις ίδιες αλάνες, σεργιανίσαμε στις ίδιες γειτονιές, μπαινοβγαίναμε στα ίδια σπίτια, μοιραστήκαμε το φαγητό μας.

Ζήσαμε μαζί πολλά. Στηρίξαμε ο ένας τον άλλο, γίναμε φίλοι.

Ήρθε η περίοδος της νιότης. Εσύ ειδικευόμενος στην τέχνη σου, κατάφερνες με τα χρώματά σου να συμβάλλεις στο χτίσιμο του καινούριου, να ομορφαίνεις την καθημερινότητα των ανθρώπων, να αλλάζεις την ψυχική τους διάθεση, αλλά δεν σου αρκούσε αυτό.

Ζούσαμε τη φτώχεια, τη βιοπάλη, την κοινωνική αδικία γύρω μας και θέλαμε να κάνουμε κάτι πιο σημαντικό. Τότε μας συνεπήρε το όραμα να αλλάξουμε τον κόσμο. Να τον κάνουμε ειρηνικό, δίκαιο, χωρίς φτώχεια κι εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο με ελευθερίες και δικαιώματα για όλους! Κι έτσι ανταμώσαμε με άλλους συνομήλικους και εκτός από φίλοι γίναμε και σύντροφοι στον κοινό μας αγώνα. Κοινές αναζητήσεις, αγωνίες, πολιτικές δράσεις, προβληματισμοί σε δύσκολους καιρούς.

Προσπάθησες στη ζωή σου, έμεινες σταθερός σε αυτές τις πανανθρώπινες αξίες πιστεύοντας πως πάνω από το ατομικό συμφέρον πρέπει να βάζουμε την ευημερία ολόκληρης της κοινωνίας. Δύσκολος δρόμος για έναν βιοπαλαιστή, πολλά τα προβλήματα αλλά δρόμος τίμιος. Δρόμος που αξίζει να τον περπατούμε με ψηλά το κεφάλι.

Θυμάμαι : “Να βάλουμε κι εμείς ένα λιθαράκι. Να ρίξουμε τον σπόρο! Κι αν δεν καρπίσει τώρα, θα ζήσουν καλύτερα τα παιδιά, οι νέες γενιές που θα ΄ρθουν”.

Δικά μας παιδιά δεν είχαμε ακόμη. Για τα παιδιά όλου του κόσμου νοιαζόμασταν.

Η ζωή συνέχισε τον ανήφορό της. Δούλευες πάντα αθόρυβα και σεμνά προσφέροντας τον καλύτερο εαυτό σου. Συστηματικός, υπεύθυνος, πολύ καλός επαγγελματίας. Λογάριαζες τη γνώμη του άλλου, σεβόσουν την παρουσία του, υποστήριζες με πάθος ότι θεωρούσες σωστό και δίκαιο.

Το ενδιαφέρον σου για τα κοινά και η διάθεσή σου για προσφορά στον τόπο μας σε οδήγησε να ασχοληθείς και με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την οποία υπηρέτησες από τη θέση του Προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου.

Τα χρόνια κύλησαν. Ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη, η εκτίμηση και η αγάπη παρέμειναν.

Κάπου εκεί η ζωή σου χαμογέλασε και έφερε στο δρόμο σου την καλή σύζυγό σου Ντίνα και τα παιδιά σου που τα λάτρεψες. Έτσι άρχισε μια νέα περίοδος που σου χάρισε πολλές ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές και πάνω από όλα τη χαρά και την αγάπη των παιδιών, που έγιναν το κύριο μέλημά σου. Στάθηκες υπεύθυνος γονιός, σωστός γονιός θέλοντας να προσφέρεις στην οικογένειά σου ό,τι καλύτερο μπορούσες.

Ήταν τα ωραία χρόνια ! Χρόνια αυξημένων ευθυνών αλλά ωραία χρόνια!

Μετά ήρθαν τα δύσκολα...

Η ύπουλη ασθένεια σε χτύπησε. Εσύ που έμαθες όμως να αγωνίζεσαι, στάθηκες όρθιος! Δεν λύγισες! Ξαναγύρισες στη δουλειά, γέμισες γύρω σου ελπίδες και ανακούφιση.

Όμως το ένα χτύπημα διαδέχονταν το άλλο.

“Θα το παλέψω όσο μπορώ”, μου είπες.

“Ελπίζω να τα καταφέρω”.

Στα δύσκολα αυτά χρόνια οι δικοί σου άνθρωποι έδωσαν τον δικό τους αγώνα. Είχες δίπλα σου ακούραστους συμπαραστάτες. Η δική σου ελπίδα τους δυνάμωνε. Ο δικός σου αγώνας, αγώνα που έδινες με υπομονή, θέληση για ζωή και αξιοπρέπεια τους εμψύχωνε. Εσύ αντλούσες δύναμη από την αγάπη που σου πρόσφεραν και οι δικοί σου άνθρωποι έπαιρναν δύναμη και κουράγιο από ένα δικό σου χαμόγελο, από τον δικό σου καλό λόγο.

Πάλεψες πολλές φορές! Σηκωνόσουν και πάλι.

Η τελευταία μάχη ήταν η πιο δύσκολη. Τα μέσα της Ιατρικής επιστήμης εξαντλήθηκαν. Συνέχισες να δίνεις τον αγώνα μόνος σου.

Είναι άδικο να φεύγουν άνθρωποι που δεν έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής. Χτες ήταν ο τελευταίος αποχαιρετισμός στον Αντώνη. Σήμερα συγγενείς και φίλοι αποχαιρετούμε εσένα.

Ξέρουμε ότι από ενέργεια δημιουργηθήκαμε και ενέργεια θα γίνουμε.

Όπου κι αν βρεθείς, θα περιμένουμε ένα σημάδι, μια μικρή αναλαμπή για να επικοινωνούμε νοερά μαζί σου!

Θα σε θυμόμαστε πάντα!

Καλό ταξίδι στη γειτονιά του κυρ- Βαγγέλη, της κυρα- Αφροδίτης, στη γειτονιά φίλων και συγγενών που έφυγαν, στη γειτονιά των Αγγέλων!

Καλό ταξίδι Μιχάλη! Θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας!».

Απεβίωσε ο συγχωριανός Αντώνιος Β. Βότσιος

 

Απεβίωσε την Τετάρτη 5 Ιουλίου 2023 ο συγχωριανός μας Αντώνιος Β. Βότσιος σε ηλικία 52 ετών. Ο Αντώνιος Βότσιος του Βασιλείου και της Σταμούλως γεννήθηκε στο Βαλτινό το 1971. Παντρεύτηκε με την Ευαγγελία Αμβράζη και απόχτησαν δύο παιδιά, τον Βασίλειο και τον Δημήτριο.

Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε  την Πέμπτη 6 Ιουλίου και ώρα 19:00 στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού Τρικάλων.