Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Τι μας έμαθε η κρίση για την Ελλάδα

Η έκθεση που ξεχώρισε και προσέφερε στην Κατερίνα-Μαγδαληνή Μουρελάτου, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, την πρωτιά και την υποτροφία των «ΝΕΩΝ» για τον μήνα Αύγουστο.


Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα λειτούργησε σαν παραισθησιογόνο - καθώς οι Έλληνες πίστεψαν πως αν με οποιονδήποτε τρόπο ρεύσει στη χώρα χρήμα όλα τα μεγάλα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα που ήρθαν στην επιφάνεια θα λυθούν και η Ελλάδα θα μετατραπεί εν ριπή οφθαλμού σε γη της επαγγελίας. Ομως τα προβλήματα δεν είναι μόνο οικονομικά και η κρίση έδωσε τη δυνατότητα σε ελάχιστους ανθρώπους που μπορούν να προβληματιστούν την εικόνα μιας κοινωνίας σε αποσύνθεση.
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται ουσιαστικά σε μια κατάσταση σήψης, δεν υπάρχει πτυχή του κοινού βίου που να μην κραυγάζει το απόλυτο κοινωνικό αδιέξοδο: η καταρρέουσα δημόσια υγεία και παιδεία, η νομιμοποίηση της αναξιοκρατίας, η ανεπάρκεια της ελληνικής Δικαιοσύνης, η φοροδιαφυγή, η διαπλοκή, ο χρηματισμός του δημόσιου λειτουργού, η υπερφόρτωση ανίκανων στελεχών στο Δημόσιο, η παράλυση και η διαφθορά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όλα μαρτυρούν την ύπαρξη εδώ και δεκαετιών ενός κράτους που βρισκόταν σε νεκροφάνεια.
Ο Έλληνας είχε βουτήξει στο πνεύμα του άκρατου καταναλωτισμού και είχε αντικαταστήσει στο λεξιλόγιό του την αλληλεγγύη με τον εγωισμό, την αριστεία με τη μετριότητα, τη σεμνότητα με τον εξευτελισμό, τη δικαιοσύνη με την ανομία. Ο Έλληνας πολύ πριν από την κρίση έπαψε να προσδίδει νόημα σε αξίες όπως η φιλοπονία, η σεμνότητα, η αυτογνωσία, η εγκαρτέρηση, η μετριοπάθεια, η υπακοή στους νόμους, η τιμιότητα, η φιλαλήθεια, η ενεργός ενασχόληση με τα κοινά. Είχε ιεραρχήσει τις σωματικές και υλικές αξίες πολύ πιο πάνω από τις ηθικές και τις πνευματικές. Έπαψε να αναζητεί την κοσμιότητα, τη δικαιοσύνη και τη σωφροσύνη, πλέον το προσωπικό συμφέρον ήταν πολύ πιο πάνω από το κοινό. Η οικογένεια, με την αρρωστημένη της μορφή, βρίσκεται πριν και πάνω από όλα, ο Έλληνας δεν διστάζει να διορίσει το ανάξιο συνήθως παιδί του εις βάρος του άξιου παιδιού του γείτονα που δεν έχει τις ίδιες γνωριμίες, ακολουθώντας έτσι τους άγραφους νόμους της μαφίας.
Ο Έλληνας δεν παράγει, το εκπαιδευτικό σύστημα αναπτύσσεται ασύμμετρα υπακούοντας τους νόμους της ψηφοθηρίας και όχι τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας. Η γεωργική τεχνολογία και η εφαρμοσμένη τεχνολογική έρευνα είναι σχεδόν ανύπαρκτες, ωστόσο η παραγωγή ιατρών, φαρμακοποιών, δικηγόρων, μηχανικών και αρχιτεκτόνων είναι ικανή να καλύψει τις ανάγκες ολόκληρων κρατών.

επικοινωνιστε μαζι μας