Ξαδερφικό αντάμωμα στο Βαλτινό της καρδιάς τους

 

Στο αγαπημένο τους Βαλτινό, τον τόπο που μεγάλωσαν και τους δένει με δεσμούς αίματος, μνήμης και νοσταλγίας, αντάμωσαν ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου τέσσερα πρώτα ξαδέρφια: ο Παναγιώτης Σταυρέκας, η Μαρία Σταυρέκα, ο Θέμης Γκιζλής και ο Γιάννης Σταυρέκας, μαζί με τους συζύγους τους. Με αφορμή το μεγάλο πανηγύρι της Παναγίας, κάθισαν γύρω από ένα τραπέζι στην φωτισμένη πλατεία του χωριού — εκεί όπου άλλοτε έτρεχαν παιδιά και άκουγαν ιστορίες από τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους.

Τους κέρασε ο τόπος όλα τα καλά του: ψητά, μεζέδες, χωριάτικες σαλάτες, κρασί και μπύρα, μα πιο πολύ τους δρόσισε η χαρά της ανταμώσεως. Έφαγαν, ήπιαν και γιόρτασαν, όπως άλλοτε, όταν η πλατεία έσφυζε από μουσικές και φωνές. Αντάλλαξαν ευχές, εμπειρίες ζωής, ξεδίπλωσαν μνήμες από παιδικά καλοκαίρια, «κλεφτά» πανηγύρια, παιχνίδια στη βρύση και απογεύματα στα καφενεία με τους γονείς τους. Οι σύζυγοι συμμετείχαν κι αυτοί στην ευχάριστη παρέα, δένοντας τη σημερινή ζωή με τις ρίζες του τόπου.

Το τραπέζι γέμισε γέλια, συγκίνηση και μια γλυκιά υπόσχεση: να μη χαθούν ξανά, να ξαναβρεθούν κάθε Δεκαπενταύγουστο κάτω από τον ίσκιο των δέντρων της πλατείας, κρατώντας ζωντανή τη συγγένεια και την παράδοση. Γιατί στο Βαλτινό δεν συναντιούνται μόνο οι άνθρωποι — συναντιούνται οι εποχές, οι γενιές και το βαθύ «μαζί» που τους κρατά δεμένους, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Με τον Πανηγυρικό Εορτασμό της Παναγίας ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις στο Βαλτινό

 

Ανήμερα της Παναγίας, την Παρασκευή 15 Αυγούστου, στις 7:30 π.μ., στο όμορφο ξωκλήσι της Παναγίας Βαλτινού, τελέστηκε ο Όρθρος και στη συνέχεια η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, με Θείο Κήρυγμα, αρτοκλασία και το Ύψωμα της Παναγίας.
Με βαθιά κατάνυξη, οι πιστοί και φιλέορτοι της περιοχής προσήλθαν για να συμμετάσχουν στη μεγάλη αυτή εορτή της Ορθοδοξίας, λαμβάνοντας τη χάρη και την ευλογία της Παναγίας, σε μια ατμόσφαιρα πνευματικής χαράς και κοινής προσευχής.

Τα άγραφα παραλειπόμενα της Παναγίας Βαλτινού. Β΄ μέρος

 

Το μεγάλο πανηγύρι της Παναγίας Βαλτινού δεν είναι μόνο το καντήλι που τρέμει μπροστά στην εικόνα, ούτε ο ήχος του εσπερινού που χάνεται στα βάθη του δάσους. Είναι, κυρίως, οι μικρές ανθρώπινες σκηνές που ξεπετάγονται σαν αναλαμπές πίσω από τα επίσημα: ο αγώνας για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών, οι εθελοντές με τις κουτάλες, τα ξύλινα τραπέζια όπου συγκαθίζονται άγνωστοι, πλάι-πλάι σαν παλιοί γνώριμοι. Είναι η γιορτή της πίστης και της κοινότητας, που κάθε χρόνο αφήνει πίσω της τέτοιες ανεπίσημες στιγμές — τα «παραλειπόμενα» που κρατούν ζωντανή τη μυστική καρδιά του πανηγυριού.

Τα άγραφα παραλειπόμενα της Παναγίας Βαλτινού

 

Πέρα από το τυπικό πρόγραμμα του εσπερινού και τη ρυθμική ομορφιά των ψαλμών, το πανηγύρι της Παναγίας Βαλτινού ζωντανεύει μέσα από μικρές, ανεπίσημες στιγμές — τα παραλειπόμενα που η παράδοση κρατά ζωντανά, από γενιά σε γενιά. Είναι οι λεπτομέρειες που δεν καταγράφονται στα επίσημα προγράμματα, αλλά μένουν χαραγμένες στη μνήμη όσων περνούν το δάσος και νιώθουν τη γιορτή να τους αγκαλιάζει.

Στην καρδιά του πανηγυριού, μια κοπέλα κρατά την τιμώμενη εικόνα της Παναγίας. Οι πιστοί την ασπάζονται με σειρά, όπως ορίζει το έθιμο, και η ίδια, μέσα από την ευλάβεια και τη χαρά, γίνεται η προσωποποίηση της παράδοσης: η τυχερή Βάσω Γεωργίου που «αγόρασε το τάμα», κρατώντας την εικόνα που φέρνει ευλογία στο χωριό.

Και γύρω της, η γλυκιά μυρωδιά του Φαρσαλινού χαλβά γεμίζει τον αέρα. Δύο κυρίες, που κάθε χρόνο, πουλούν τον παραδοσιακό χαλβά στους πάγκους: μια εικόνα γνώριμη και ανακουφιστική για όσους επιστρέφουν κάθε χρόνο.

Τα παιδιά τρέχουν στους πάγκους με παιχνίδια, τα μάτια τους αστράφτουν καθώς διαλέγουν μικρούς θησαυρούς, ενώ οι μεγάλοι μοιράζονται γέλια και νοσταλγία: χρώματα και χαμόγελα που ξυπνούν παιδικά πάθη σε κάθε γενιά.

Στον παρασκηνιακό χώρο, οι μάγειροι ετοιμάζουν με φροντίδα το φαγητό, και οι εθελοντές μοιράζουν την αλάδωτη φασολάδα στους πιστούς: η ώρα της προσφοράς και της κοινής γεύσης που δένει την κοινότητα. 

Οι τραπεζοπάγκοι γεμίζουν, κι οι προσκυνητές τρώνε μαζί, σαν παλιοί γνώριμοι, ανταλλάσσοντας κουβέντες και χαμόγελα: μια γιορτή που γίνεται γεύση και συντροφιά.

Στον ναό, το πλήθος εισέρχεται και εξέρχεται κατά τον εσπερινό, ποτάμι ευλάβειας στο δάσος. 

Οι ιερείς μοιράζουν αντίδωρο και αρτοκλασία από την υπαίθρια εξέδρα: οι πιστοί παίρνουν ευλογία και θυμήματα για το σπίτι τους, κομμάτια μίας γιορτής που δεν τελειώνει ποτέ.

Κι όταν όλα σιγά σιγά τελειώσουν, μένουν οι ψίθυροι, οι μυρωδιές και τα χαμόγελα — τα μικρά παραλειπόμενα που κρατούν ζωντανή τη μυστική καρδιά του πανηγυριού, μέχρι να ξημερώσει ξανά η γιορτή στο δάσος της Παναγίας Βαλτινού.