Πέρα από το τυπικό πρόγραμμα του εσπερινού και τη ρυθμική ομορφιά των
ψαλμών, το πανηγύρι της Παναγίας Βαλτινού ζωντανεύει μέσα από μικρές,
ανεπίσημες στιγμές — τα παραλειπόμενα που η παράδοση κρατά ζωντανά, από γενιά
σε γενιά. Είναι οι λεπτομέρειες που δεν καταγράφονται στα επίσημα προγράμματα,
αλλά μένουν χαραγμένες στη μνήμη όσων περνούν το δάσος και νιώθουν τη γιορτή να
τους αγκαλιάζει.
Στην καρδιά του πανηγυριού, μια κοπέλα κρατά την
τιμώμενη εικόνα της Παναγίας. Οι πιστοί την ασπάζονται με σειρά, όπως ορίζει το
έθιμο, και η ίδια, μέσα από την ευλάβεια και τη χαρά, γίνεται η προσωποποίηση
της παράδοσης: η τυχερή Βάσω Γεωργίου που «αγόρασε το τάμα»,
κρατώντας την εικόνα που φέρνει ευλογία στο χωριό.
Και γύρω της, η γλυκιά μυρωδιά του Φαρσαλινού
χαλβά γεμίζει τον αέρα. Δύο κυρίες, που κάθε χρόνο, πουλούν τον
παραδοσιακό χαλβά στους πάγκους: μια εικόνα
γνώριμη και ανακουφιστική για όσους επιστρέφουν κάθε χρόνο.
Τα παιδιά τρέχουν στους πάγκους με παιχνίδια,
τα μάτια τους αστράφτουν καθώς διαλέγουν μικρούς θησαυρούς, ενώ οι μεγάλοι
μοιράζονται γέλια και νοσταλγία: χρώματα και
χαμόγελα που ξυπνούν παιδικά πάθη σε κάθε γενιά.
Στον παρασκηνιακό χώρο, οι μάγειροι ετοιμάζουν
με φροντίδα το φαγητό, και οι εθελοντές μοιράζουν την αλάδωτη φασολάδα στους
πιστούς: η ώρα της προσφοράς και της κοινής
γεύσης που δένει την κοινότητα.
Οι τραπεζοπάγκοι γεμίζουν, κι οι
προσκυνητές τρώνε μαζί, σαν παλιοί γνώριμοι, ανταλλάσσοντας κουβέντες και
χαμόγελα: μια γιορτή που γίνεται γεύση και
συντροφιά.
Στον ναό, το πλήθος εισέρχεται και εξέρχεται
κατά τον εσπερινό, ποτάμι ευλάβειας στο δάσος.
Οι ιερείς μοιράζουν αντίδωρο
και αρτοκλασία από την υπαίθρια εξέδρα: οι
πιστοί παίρνουν ευλογία και θυμήματα για το σπίτι τους, κομμάτια μίας γιορτής
που δεν τελειώνει ποτέ.
Κι όταν όλα σιγά σιγά τελειώσουν, μένουν οι
ψίθυροι, οι μυρωδιές και τα χαμόγελα — τα
μικρά παραλειπόμενα που κρατούν ζωντανή τη μυστική καρδιά του πανηγυριού, μέχρι
να ξημερώσει ξανά η γιορτή στο δάσος της Παναγίας Βαλτινού.
