Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

Το χωριό - Δρόμοι - Πλατείες


Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

Σήμερα το χωριό έχει σχετικά καλή ρυμοτομία. Μεγάλοι και φαρδοί δρόμοι, μικρότεροι και στενότεροι χωρίζουν το χωριό σε γειτονιές, σε μαχαλάδες και πλατείες. Όλοι αυτοί οι δρόμοι ασφαλτοστρώθηκαν τα τελευταία χρόνια. Ένας μεγάλος δρόμος, ο κεντρικός, που παλιότερα λεγόταν δημοσιά, χωρίζει στενόμακρα το χωριό σχεδόν στα δύο. Παλιότερα όλοι οι δρόμοι ήταν χαλικοστρωμένοι, ενώ πριν το 1960 ήταν χωματόδρομοι. Το χειμώνα λίμναζαν, γέμιζαν λάσπες και λασπόνερα «ως το γόνατο», ενώ το καλοκαίρι οι λάσπες αυτές «έκοβαν κουρνιαχτό «ως το κότσι». Έτσι δυσκολεύονταν στην κίνηση και την κυκλοφορία όχι μόνο τα κάρα και τα ζώα, αλλά και οι άνθρωποι. Τα λασπόνερα του χειμώνα δημιουργούσαν στους δρόμους το καλοκαίρι γούρνες και «ζντραγκάνες», δυσκολεύοντας πολύ τα φορτωμένα κάρα. Το χειμώνα, πέρα από τις δυσκολίες και τα εμπόδια, παρατηρούσες συχνά γραφικές σκηνές και εικόνες σε ορισμένα σημεία των δρόμων εκείνων: παπιά να κολυμπούν στα ξεχειλισμένα από χαντάκια νερά, άνθρωποι, ιδίως μικρά παιδιά, να κολλάν με τα καουτσούκια και τις γαλότσες στις λάσπες, μεγαλύτερα παιδιά να κινούνται στη γειτονιά ως «ξυλοπόδαροι» (με ψηλά ξύλινα πόδια – φούρκες).


 Η πλατεία στην Εκκλησία (Αγίου Αθανασίου)
Στο Βαλτινό, εκτός από την πλατεία της Γελαδαριάς υπάρχει και η άλλη πλατεία, μπροστά στην εκκλησία, μια έκταση 2 στρεμμάτων περίπου. Το σχήμα της ήταν ορθογώνιο τετράπλευρο. Οι δύο στενές πλευρές ενώνονταν με τους ίδιους δρόμους που υπάρχουν και σήμερα: αυτόν που ξεκινάει από το σπίτι του Στέφου Ψύχου και φθάνει ως το σπίτι του Γιάννη Γεωργίου και τον άλλον τον μεγάλο, όπου ακριβώς βρίσκεται το σημερινό νηπιαγωγείο. 



Οι άλλες δύο πλευρές, οι μακρινές, συνόρευαν με τα σημερινά οικόπεδα του Γιάννη Βαγγελού και του Γιάννη Βερβέρα η μία και με το οικόπεδο της εκκλησίας η άλλη. Ένας δρόμος που ξεκινούσε από το σημερινό Νηπιαγωγείο ως το ξυλουργείο του Βερβέρα χρησιμοποιούνταν κυρίως από τους κατοίκους που έμεναν σ’ εκείνους τους μαχαλάδες ή γειτονιές: τους Παπαδαίους, τους Αποχαίους, τους Σταμουλαίους. Αλλά και για όλους τους κατοίκους του χωριού αποτελούσε πέρασμα ο δρόμος αυτός, κυρίως για όλους από τους κάτω μαχαλάδες που πήγαιναν στην εκκλησία ή για κείνους που διοχετεύονταν στο ζευγαρολίβαδο και στα αλώνια.


Μια σειρά από πανύψηλους φτελιάδες ξεκινούσε ακριβώς απέναντι από το σπίτι του Θανάση Σωτ. Σταμούλη, έκανε το γύρω της πλευράς προς το σπίτι του Γιάννη Βερβέρα και έφτανε ακριβώς λίγα μέτρα μπροστά από το σημερινό Νηπιαγωγείο. 

επικοινωνιστε μαζι μας