Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

Χριστουγεννιάτικη μαγεία στα Τρίκαλα


Ο 6ος κατά σειρά Μύλος των Ξωτικών, το Χριστουγεννιάτικο χωριό που έχει στηθεί λίγα μόλις μέτρα μακριά από το κέντρο της πόλης των Τρικάλων είναι γεγονός. Για έκτη συνεχή χρονιά είναι κοντά μας, περιμένοντας μικρούς και μεγάλους επισκέπτες να τους ταξιδέψει στην θαλπωρή των γιορτών και τη μαγεία των Χριστουγέννων. 


Με μια ανεπανάληπτη τελετή έναρξης, τα Τρίκαλα υποδέχθηκαν την έναρξη του πιο μαγικού παραμυθιού σε όλη τη χώρα. Η 45λεπτή θεατρική – μουσική – χορευτική παράσταση το απόγευμα της περασμένης Κυριακής, ήταν ο προάγγελος της μαγικής ατμόσφαιρας στον Δήμο Τρικκαίων για όλο το επόμενο διάστημα, με τη διοργάνωση της e-trikala ΑΕ. Οι πειρατές είδαν από μακριά τη λάμψη και το χαμόγελο και πίστεψαν ότι  επρόκειτο για χρυσάφι. Επεχείρησαν να επιτεθούν, αλλά μετά τη μονομαχία, τα ξωτικά νίκησαν και ο αρχηγός των πειρατών, ο Μαντάρας, άφησε έξω από τον μύλο το καράβι. Μόλις η Δημοτική Αστυνομία πήγε να του κόψει κλήση – διότι, ως γνωστόν, απαγορεύονται τα καράβια στους ποδηλατόδρομους των Τρικάλων – εμφανίστηκε ο δήμαρχος. Ο κ. Δημήτρης Παπαστεργίου συνέστησε στον αρχιπειρατή την κανονική διαδικασία, μέσω αίτησης στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής για κατάληψη κοινόχρηστου χώρου. 


Οι πειρατές δέχθηκαν τους όρους και πλέον… θα βρίσκονται για τις υπόλοιπες 43 ημέρες μαζί με τα ξωτικά, στη μεγαλύτερη γιορτή αγάπης στη χώρα. Η αντίστροφη μέτρηση έφερε αιωρούμενους πειρατές και αέρινα ξωτικά στον Μύλο, να αναρτούν για το επόμενο διάστημα, το σήμα των πειρατών, απόδειξη της συμμαχίας, της νίκης του καλού, της χαράς και του χαμόγελου. 

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Λαϊκή βραδιά το Σάββατο στο Βαλτινό



Το Καφέ «fuego», υπό την διεύθυνση του κ. Ανδρέα Μπάλτου, στο Βαλτινό, διοργανώνει το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016 μουσικοχορευτική λαϊκή βραδιά με ζωντανή μουσική ορχήστρα.
Το προεόρτιο Χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα θα ξεκινήσει στις 9.30 μ.μ. και θα περιλαμβάνει δημοτική και λαϊκή μουσική ορχήστρα, διαθέσιμη πίστα για χορό, ενώ η είσοδος θα είναι ελεύθερη.


Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Χειμωνιάτικες εικόνες


Ο χειμώνας είναι προ των πυλών και η φύση, έτοιμη όπως πάντα, μας φανερώνει τα ενδύματα των εποχών. Δείγμα της ομορφιάς του χειμερινού καιρού, που επίκειται, είναι οι παρακάτω χειμωνιάτικες εικόνες:






Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Απεβίωσε η Ελένη συζ. Γεωργίου Κουφοχρήστου


Απεβίωσε η συγχωριανή μας Ελένη συζ. Γεωργίου Κουφοχρήστου, το γένος Κωνσταντίνου Λιατίφη από το Γοργογύρι, την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016 σε ηλικία 94 ετών.
Η Ελένη Κουφοχρήστου γεννήθηκε το 1922 στο Γοργογύρι Τρικάλων. Παντρεύτηκε με τον Γεώργιο Αναστ. Κουφοχρήστο και απόχτησαν δύο παιδιά. Τον Νικόλαο, και τον Αναστάσιο.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

Τα πέτρινα αρχοντικά των Τρικάλων


Η επιλογή ενός περίπατου, στα σοκάκια της πόλης, με μια στοχευόμενη διάθεση αναζήτησης, εμβάθυνσης και κατανόησης της ιστορίας του αστικού περιβάλλοντος, καταλήγει πολλές φορές να αποζημιώσει τον περιπατητή, με τα στοιχεία της έκπληξης, της ευχαρίστησης αλλά και της αποθησαύρισης γνώσεων.  
Μέσα στο βαθύ, αστικό ανάγλυφο της πόλης των Τρικάλων, που κάνει έναν απλό περίπατο κυνήγι θησαυρού, αναρωτιέται κανείς: ποια μπορεί να είναι η σύζευξη της λειτουργίας και του κάλλους που επιζεί σε έναν αστικό χώρο; Αυτή η έννοια, η λεπτή, δηλαδή, ισορροπία που με τεράστια δυσκολία και συχνά με αποτυχία, επιχειρεί να βρει ο σύγχρονος άνθρωπος, σε ένα περιβάλλον υψηλής αισθητικής;
Δυστυχώς η κατάσταση του πολεοδομικού ιστού της πόλης των Τρικάλων έτσι όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία 40 χρόνια χαρακτηρίζεται, από άποψη αισθητικής, ανώνυμη έως ενοχλητική. Το αδηφάγο τσιμέντο της χρηστικής αντιπαροχής με την κυριαρχία των πολυκατοικιών λειτουργεί εις βάρος της αισθητικής. Ενώ οι παρουσίες παλαιών κτισμάτων που διατηρούν μια ικανοποιητική αισθητική άποψη και μια παλιά αίγλη είναι ελάχιστες.

Σε μια περιδιάβαση αναζητήσαμε και εντοπίσαμε κατηγοριοποιημένα παλιά πέτρινα κτίρια που έχουν κοινή αρχιτεκτονική δομή, κοινή αισθητική, κοινό χρόνο κατασκευής και κοινούς κατασκευαστές (μαστόρους).
Αυτά τα καστρόσπιτα των Τρικάλων, μέσα στην οχλοβοή της πόλης φέρουν επάνω τους μια μελαγχολική μοναξιά. Κάποτε ήταν τα αρχοντικά της πόλης που οι ιδιοκτήτες τους θα τα καμάρωναν. Κάποτε ήταν τα «μοντέρνα» σπίτια της πόλης, με τις ανέσεις που ήθελαν τότε οι αστοί.
Σήμερα, παρά την αρχοντιά τους έχουν μια θλιμμένη όψη, έχουν έναν κόσμο σιωπής που τα τυλίγει. Παράκαιρα στέκουν εκεί, ως μάρτυρες μιας άλλης εποχής και μας ψελλίζουν τα μυστικά τους. Μέσα από τον ψιθυριστό τους λόγο μας αυτοσυστήθηκαν και μας είπαν τα παρακάτω:


Το αρχοντικό της οικογένειας Δημητρίου Πελέκη (Δικηγόρος) βρίσκεται στην πλατεία Δεσποτικού στα Τρίκαλα. Πρόκειται για ένα πέτρινο αρχοντικό με μεγάλα, άνετα και ψηλοτάβανα δωμάτια. Κατασκευάστηκε από τους εμπειροτέχνες μαστόρους αδελφούς Αργυρόπουλου το έτος 1910. 

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

ΠΟΙΗΣΗ Ἢ ΗΘΙΚΗ;




Το Σάββατο 19-11-2016 στη Στοά του Βιβλίου της Αθήνας έλαβε χώρα η ημερίδα του περιοδικού ΔΕΚΑΤΑ του Ντίνου Σιώτη με θέμα "Ποίηση και ηθικές αξίες" με 20 ομιλητές. Μεταξύ των ομιλητών ήταν και ο συντοπίτης μας, ποιητής Ηλίας Κεφάλας. Παρουσιάζουμε παρακάτω το κείμενο της ενδιαφέρουσας εισήγησής του.





ΠΟΙΗΣΗ Ἢ ΗΘΙΚΗ;
Τὸ ἐρώτημα τοῦ τίτλου ἐκφράζει μιὰ γενικῆς φύσεως ἀπορία καὶ ἕναν προβληματισμὸ δεοντολογικῆς ὑφῆς. Ναὶ στὴν ποίηση, ἀνεξαρτήτως τῶν δεσμεύσεων τῆς ἠθικῆς ἤ ναὶ στὴν ἠθική, ἀνεξαρτήτως τῶν βλέψεων τῆς ποιητικῆς τέχνης; Στὸ δέον, φυσικά, τοῦ ζητήματος δὲν ἐμφιλοχωρεῖ καμία ταλάντευση. Ἀπερίφραστα ἐπιλέγουμε τὴν ἠθικὴ ὡς ἔννοια καὶ ὡς ἀρχή, ποὺ πρέπει νὰ διέπει ἐν γένει τὴ ζωή μας καὶ νὰ σφραγίζει κάθε συμπεριφορὰ στὴν καθημερινότητά μας. Ὡστόσο, συνεχίζει καὶ ἐπιμένει τὸ ἐρώτημα, ἡ ἠθικὴ τοῦ ἀτόμου πρέπει νὰ μεταφέρεται στὰ ἔργα τέχνης του; Πρέπει νὰ τὰ ἐπηρεάζει; Τὸ ναὶ κι ἐδῶ εἶναι μιὰ εὔκολη ὑπόθεση. Ἀλλά, τὸ ἐρώτημα ξαναβγαίνει ἀπὸ διπλανὸ δρόμο. Εἶναι ἀναγκαῖο αὐτὸ νὰ συμβαίνει; μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ἄν δὲν συμβεῖ, ἡ τέχνη θὰ ἔχει πρόβλημα; Ἐδῶ ἀρχίζουν οἱ διάφορες σκέψεις μὲ ἀναφορὰ βέβαια σὲ συγκεκριμένες στάσεις τοῦ κοινοῦ μας βίου.
Πρὶν πᾶμε ὅμως παρακάτω θὰ πρέπει νὰ δώσουμε κάποιους ὁρισμούς, οἱ ὁποῖοι ὡς ἕνα βαθμὸ θὰ εἶναι καὶ περιορισμοὶ στὴν ἀνάπτυξη τοῦ θέματός μας. Κατ᾽ ἀρχὰς τὶ εἶναι ἡ ποίηση καὶ τὶ εἶναι ἡ ἠθική;
Γιὰ τὴν ποίηση ὑπάρχουν τόσοι πολλοὶ ὁρισμοί, ποὺ εἶναι σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει κανένας. Ἡ ποίηση, δηλαδή, δὲν ὁρίζεται, ἐπειδὴ δὲν περιορίζεται, ἑπομένως εἶναι τὰ πάντα, ἀκόμα καὶ ἠθική, χωρὶς αὐτὸ νὰ εἶναι καὶ τὸ ἀπαραίτητο γνώρισμά της. Κι ἀμέσως ἕνα παρεπόμενο ἐρώτημα:
Ποῦ πρέπει νὰ εἶναι ἠθικὸς ὁ ποιητής; μέσα στὸ ποίημα ἤ μέσα στὸν κόσμο; Γιὰ τὸ δέον τῆς ἀπάντησης, βέβαια, δὲν χρειάζεται σπουδαῖος προβληματισμός. Ὁ κόσμος προηγεῖται σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις. Ἀλλὰ καὶ πάλι τὸ ποίημα δὲν εἶναι κόσμος; Ἤ, ὁ κόσμος δὲν ὑπεισέρχεται μέσα στὸ ποίημα; Ὅμως ἐπιτρέψτε μιὰ μικρὴ διακοπὴ στὶς περὶ ποιήσεως προβληματικές. Πᾶμε γιὰ λίγο στὴν ἠθική.

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

Ο κύβος του Ρούμπικ




Τον «μαγικό κύβο» κατασκεύασε το 1974 ο Ούγγρος γλύπτης και καθηγητής Αρχιτεκτονικής Ερνε Ρούμπικ. Κυκλοφόρησε το 1977 στην Ουγγαρία, το 1980 στην παγκόσμια αγορά, και έως το 1985 είχε μπει σε περισσότερα από 100 εκατ. σπίτια. Μετά μια περίοδο ύφεσης λόγω δικαστικών εκκρεμοτήτων, από το 1995 ζει νέες δόξες. Θεωρείται το εμπορικότερο παιχνίδι στον κόσμο. Άκρως εθιστικός, μια ακατανίκητη αέναη πρόκληση: 43.252.003.274.489.856 διαφορετικές διατάξεις του είναι δυνατές, και για να τις δει κανείς χρειάζεται 1,4 τετράκις εκατομμύρια έτη. Ο καλύτερος παίκτης χρειάστηκε φέτος 4,7 δευτερόλεπτα για τη λύση (το 1992 ο παγκόσμιος πρωταθλητής είχε χρειαστεί 25,98΄΄ και το 2004, 14,52΄΄). Στοίχημα, η λύση με τις λιγότερες δυνατές κινήσεις, η εύρεση του επονομαζόμενου «αριθμού του θεού» (μόνο ένα υπερφυσικό ον θα μπορούσε να λύσει τον κύβο του Ρούμπικ με τις ελάχιστες δυνατές –με 20– κινήσεις). Υπερυπολογιστής χρειάστηκε πρόσφατα 26...


Ο ίδιος ο Ρούμπικ πιστεύει, πίστευε πάντα ότι ο μαγικός κύβος του είναι πάνω απ’ όλα ένα έργο τέχνης, ένα αρθρωτό γλυπτό που συμβολίζει τις μεγάλες αντιθέσεις της ανθρώπινης κατάστασης: πρόβλημα - λύση· απλότητα - πολυπλοκότητα· τάξη - χάος. Ένα παιχνίδι διάσπασης και ανασχηματισμού, αποκωδικοποίησης και κωδικοποίησης, που επιτρέπει αμέτρητες παραλλαγές.
Η ακατανίκητη έλξη της επίλυσης του μυστηρίου, χωρίς αναγκαστικά μια αλγοριθμική ή υπολογιστική μαθηματική δεξιότητα, αλλά με απαραίτητο το πάθος της αναζήτησης, λίγο από εκείνο το κάτι που υπήρχε παντοδύναμο στη βάση των κινήτρων όλων των μεγάλων ερευνητών, των φιλοσόφων - επιστημόνων, του Αριστοτέλη, του Ευκλείδη, του Λάιμπνιτς, του Φρέγκε (θεμελιωτή της σύγχρονης λογικής), του Χίλμπερτ, του Πουανκαρέ, του Βίτγκενσταϊν, του Γκέντελ, του Τούριγνκ –πατέρα των υπολογιστών–, έναν κόκκο από την πρόκληση της εικασίας του Γκόλντμπαχ, λίγο από το όραμα της παντοδυναμίας του ορθολογισμού και της επιστήμης, από την ποίηση των υπολογισμών, από το κυνήγι της αλήθειας μέσω της λογικής, από την υπερβολή της έμπνευσης που διογκώνει τον νου μέχρι εκρήξεως... 


Η προσπάθεια για τη λύση επιφέρει ό,τι όλα τα δισεπίλυτα προβλήματα: τη γνώση του μέτρου, της λιτότητας, της οικονομίας, του σχεδιασμού, της δομής, της τάξης, της σαφήνειας, της διαχείρισης του χρόνου· κάνει φανερή τη σημασία του ταξιδιού πέρα από τον στόχο, εντονότερη την αίσθηση της απορίας, μεγαλύτερη την περιέργεια και τη διάθεση για ανακάλυψη, μέχρι εκείνη την ξαφνική φώτιση, όταν αναπάντεχα τα πάντα ταιριάζουν μεταξύ τους. Μια διαδικασία μέσω της οποίας παράγονται αποτελέσματα, κατασκευάζεται ένα νόημα – μια πράξη δημιουργίας. Η σύνθεση ενός σύμπαντος που είναι αύταρκες και από το οποίο το μόνο που απαιτείται είναι η συνέπεια... Δηλαδή ένας κόσμος συναρπαστικός, όχι πραγματικός, αλλά που μπορεί να επιβιώσει μέσα σε κάθε πραγματικότητα...

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Πρόταση για ανακήρυξη του δάσους της "Παναγίας" Βαλτινού ως δάσος Φράξου



Τα δάση Φράξου αποτελούν πολύτιμα δασικά οικοσυστήματα στην Ελλάδα αλλά και στα Βαλκάνια γενικότερα. Φυτοκοινωνίες του είδους Φράξου είναι σπάνιες σε αμιγή σύνθεση και διακρίνονται για τη φυσική τους ομορφιά, την οικολογική και βιολογική αξία τους.
Ένα τέτοιο δάσος είναι και το δάσος της «Παναγίας» Βαλτινού.
Ο Δήμος Τρικκαίων προτίθεται να συντάξει και να υποβάλλει ειδική Περιβαλλοντική  Μελέτη για τις δύο αμιγείς συστάδες Φράξου στις θέσεις «Παναγία» Βαλτινού και Δενδροχωρίου, συνολικής έκτασης περίπου 40 στεμμάτων, ώστε να χαρακτηριστούν ως προστατευόμενοι φυσικοί σχηματισμοί και να ανακηρυχθούν από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, ως Μνημεία Φύσης, στοχεύοντας στην προστασία, την αειφορική διαχείριση και ανάδειξη των δασικών οικοσυστημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Λόγω της περιβαλλοντικής ιδιαιτερότητάς αυτών των δασών, η ζωτικότητά τους κρίνεται αναγκαία και απαιτείται άμεσα η προστασία τους.
Παράλληλα θα υπάρχει η δυνατότητα να αξιοποιηθούν οικοτουριστικά και να
αποτελέσουν έναν από τους σημαντικότερους πόρους του οικολογικού κεφαλαίου της περιοχής μας.
Παρόμοιας σύστασης δάσους, ο Φράξια Λεσινίου, που ήδη ανακηρύχθηκε το 1985, διατηρητέο μνημείο της φύσης, ως πολύτιμο υπόλειμμα αυτοφυούς φυτοκοινωνίας, με ιδιαίτερο βοτανικό, φυτογεωγραφικό και αισθητικό ενδιαφέρον και ανήκει στο Εθνικό Πάρκο Μεσολογγίου Αιτωλικού.
Παρακάτω παρουσιάζουμε ένα βίντεο από το δάσος του Φράξου, στο Λεσίνι Αιτωλοακαρνανίας:


Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Κατά της ρυπογόνου επένδυσης τάχθηκε και ο Δήμος Τρικκαίων




Κατά της έγκρισης περιβαλλοντολογικής μελέτης, του έργου Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας με καύση βιοελαίων και βιορευστών, που πρόκειται να γίνει στο Βαλτινό, τάχθηκε και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Τρικκαίων.
Συγκεκριμένα στην τακτική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 15ης Νοεμβρίου 2016 το σώμα αποφάσισε κατά συντριπτική πλειοψηφία κατά της έγκρισης της μελέτης περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων, μειοψηφούντων, του Απόστολου Παππά και του κ. Μιχάλη Μπάρδα που ψήφισε παρόν.
Ακολουθούν ορισμένα αποσπάσματα από τις τοποθετήσεις των δημοτικών συμβούλων και του Δημάρχου στο παρακάτω βίντεο:




Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας


Την Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016, στις 19.00 ώρα, στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, του Δήμου Τρικκαίων, θα συζητηθεί το θέμα για το «Σταθμό Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας με καύση βιορευστών – βιοελαίων» που πρόκειται να γίνει στο Βαλτινό.
Η παρουσία των κατοίκων της περιοχής στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου θα βοηθήσει στην λήψη απόφασης για την αποτροπή του ρυπογόνου έργου.
Να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας όλοι εκεί!


Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016

Γραφικές εικόνες από την ζωή της παλιάς πόλης των Τρικάλων


Μια σπάνια συλλογή 18 παλαιών φωτογραφιών, του Gerhard Haubold, που απεικονίζουν σκηνές από την εμπορική κίνηση της πόλη των Τρικάλων, την Δευτεριάτικη λαϊκή αγορά, και τα χασάπικα, είδαν το φως της δημοσιότητας στο διαδίκτυο. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες το 1959 και αντλήθηκαν από την ιστοσελίδα «Το κέρας της Αμάλθειας».


Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

Η Ελληνική ταβέρνα


«Μες στην υπόγεια την ταβέρνα
μες σε καπνούς και σε βρισιές
απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα
όλη η παρέα πίναμε εψές…».
Η παραδοσιακή ταβέρνα με την κεχριμπαρένια ρετσίνα, το νόστιμο μεζέ, τη καλή παρέα και το λυτρωτικό τραγούδι, αποτέλεσε για πολλές γενιές η μήτρα της λαϊκής διασκέδασης.  
Κατεβαίνεις μερικά σκαλοπάτια ή περνάς την ξύλινη πόρτα και βρίσκεσαι σε έναν κόσμο διαφορετικό. «Εδώ οι άνθρωποι μιλούν με τη γλώσσα της ψυχής και όχι της λογικής. Πίνουν, μιλούν, τραγουδούν, γλεντούν, αδελφώνονται, αγαπούν, πονούν, υποφέρουν, θυμούνται, λυτρώνονται».
Χώρος επικοινωνίας, έκφρασης του λαϊκού κεφιού, διασκέδασης και γέλιου.
Χώρος καλαμπουριού, ξεδόματος, ονειροπώλησης, χαλάρωσης και απόλαυσης. 
Χώρος εξομολογήσεων, αρσενικών αλληλοεκμυστηρεύσεων, πονεμένων ερωτικών ιστοριών και αθεράπευτων ερώτων.


Χώρος λησμονιάς – βοηθούσης της οινοποσίας – διαφυγής από τα ντέρτια και τους καημούς της ζωής.
Χώρος δημιουργίας, διαφύλαξης και ανανέωσης του μοναδικού πολιτιστικού μας αγαθού που είναι οι τοπικές μας κουζίνες.
Χώρος ομαδικής ψυχοθεραπείας με θεράποντα τον ταβερνιάρη. Πρώτες συναντήσεις, ερωτικές εξομολογήσεις, αλλά και πολιτικές αναλύσεις και συνωμοτικές μαζώξεις. 
Χώρος κοινωνικών συναθροίσεων, οικογενειακών γιορτών όπου επιβεβαιώνεται η κοινωνική συνοχή, χαράς σπουδαίων γεγονότων, όπως γάμοι, βαφτίσια κλπ.
Χώρος υπέρβασης της ζοφερής πραγματικότητας, διέξοδος και διαφυγής από τη μοναξιά.


Χώρος όπου ικανοποιείται η πείνα και η δίψα, αλλά όπου το φαγητό και το πιοτό δεν είναι παρά η αφορμή για να ενωθεί η μια ψυχή με την άλλη, να βρει την άκρη του νήματος, να αποκαλύψει την ατομική αλήθεια και να ενωθεί με το πανανθρώπινο. 
Τέλος, χώρος ιστορικής μνήμης, συζητήσεων και σχολιασμού της καθημερινότητας, διαμόρφωσης της κοινωνικής συνείδησης.

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016

«Σιωπηλός μάρτυρας» η φυλακή Τρικάλων


του Δημήτρη Τσιγάρα

Την Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016, στο πλαίσιο της εναρκτήριας προβολής ταινιών της Κινηματογραφικής Λέσχης Τρικάλων προβλήθηκε, στον δημοτικό κινηματογράφο, του μύλου Ματσόπουλου, η ταινία – ντοκιμαντέρ, του βραβευμένου σκηνοθέτη Δημήτρη Κοτσιαμπασάκου, «Σιωπηλός μάρτυρας».
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την αριστουργηματική αυτή ταινία, που ήδη έχει βραβευθεί στο10ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας, με τα βραβεία σκηνοθεσίας και μουσικής.
To 2006 η Φυλακή Τρικάλων έκλεισε  ύστερα από 110 χρόνια λειτουργίας. Επτά πρόσωπα που συνδέθηκαν καθοριστικά με τη φυλακή, επιστρέφουν σ’ αυτή για να ανασυνθέσουν το παρελθόν της, φωτίζοντας με τις προσωπικές τους αφηγήσεις διαφορετικές όψεις της ιστορίας της νεώτερης Ελλάδας.
Παράλληλα ο φακός του Δημήτρη Κοτσιαμπασάκου κινηματογραφεί, καταγράφει και προβάλλει τον τρόπο που επιτάσσει ο πολιτισμός μας, την αλλαγή χρήσης ενός ιστορικού κτιρίου, των φυλακών της πόλης των Τρικάλων και τις επιπτώσεις που έχει η αδιαφορία και ανευθυνότητα της πολιτείας.
Την διαχείριση της συλλογικής μας μνήμης, τη σύγκρουση αρχαίου και νεότερου πολιτισμού, την ανυπεράσπιστη και παρατημένη, στο έλεος της καταστροφής, ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Συγκλονίζει το πλάνο με την «ευαίσθητη διασώστρια» Μαρούλα Κλιάφα, να ψάχνει εναγωνίως και απελπισμένα στα συντρίμμια της μπουλντόζας, «να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται».
Μου θύμισε μια άλλη παρόμοια ταινία του σκηνοθέτη Φίλιππου Κουτσαφτή με τίτλο «Αγέλαστος πέτρα» όπου ο Παναγιώτης Φαρμάκης, μια περιπλανώμενη μορφή που έζησε τις μέρες του «πάνω από τη γη και κάτω από τα σύννεφα» διασώζοντας ανιδιοτελώς ευρήματα αρχαιολογικά στην Ελευσίνα, η οποία εκβιομηχανοποιήθηκε με καταστροφικές συνέπειες για την περιοχή και τους αρχαιολογικούς της χώρους.
Όμως, στη ταινία «Σιωπηλός μάρτυρας» τίθεται αβίαστα και το ερώτημα του σκοπού της φυλάκισης.
Ο θεατής βρίσκεται μετέωρος ανάμεσα στο άλυτο πρόβλημα της εκλογής, όπου τα αντίθετα συμπίπτουν: η ελευθερία και η φυλακή. Κάθε εκλογή έχει μέσα της το στοιχείο της έπαρσης και της ενοχής. Η ενοχή όμως τιμωρείται και, για ν' αποφέρει θετικά για το κοινωνικό σύνολο αποτελέσματα, είναι απαραίτητη η φόρτιση της τιμωρίας μ' ένα στοιχείο σωφρονισμού για τον κατηγορούμενο και παραδειγματισμού για τους άλλους.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

Η «Ρεμπέτικη βραδιά» του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού


Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η «Ρεμπέτικη βραδιά» του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016 στο καφέ «Fuego» στο Βαλτινό.
Ήταν μια όμορφη βραδιά, γεμάτη μουσική, χορό και κέφι που έδωσε την ευκαιρία σε όσους παραβρέθηκαν, να διασκεδάσουν, να χαρούν και να επικοινωνήσουν.


Στην αρχή της βραδιάς, προλόγισε εκ μέρους του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού, η Δώρα Περεντίδη, η οποία ευχαρίστησε όλους όσους παραβρέθηκαν στην πρωτοβουλία αυτή, ευχόμενη σε όλους, καλή διασκέδαση.
Στη συνέχεια η βραδιά εξελίχθηκε πολύ όμορφα με την παρουσία πολλών μελών και φίλων του Συλλόγου, όπου διασκέδασαν μέχρι αργά το βράδυ.
Ακολουθεί φωτορεπορτάζ

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016

«Το παπούτσι» του Ηλία Κεφάλα



Φιλοξενούμε σήμερα ένα υπέροχο ποίημα του συντοπίτη μας ποιητή Ηλία Κεφάλα με τίτλο «Το παπούτσι», από το νέο του βιβλίο «Λεζάντες για τα’ αόρατα» εκδόσεις «Γαβριηλίδης».

ΤΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙ

Αυτό που θέλω - είπε το παπούτσι -
Είναι να μη στέκομαι
Σαν ένα σκοτεινό άδειο στόμα
Μ’ ένα χαώδες κενό στα σωθικά μου
Ράθυμο άνοιγμα σαν κουτό χασμουρητό
Γιατί ποθώ να γεμίσω με αυτό
Που η ζωή πάντοτε απαιτεί από μένα
Με αυτό που αντισταθμίζεται
Με το εύρος του κενού μου
Μ’ ένα ισόρροπο και επιδέξιο πόδι θέλω να πω
Αν πρέπει να ονομάσουμε κάπως τα πράγματα
Και να αδράξουμε ύστερα
Αυτό το μυρμήγκιασμα της ψυχής
Που μας απογειώνει από τη χαμέρπεια
Γιατί μόνο έτσι θα ακυρώσω το κούφιο της ζωής
Θα δώσω ένα τέλος στη στασιμότητα
Θ’ αρχίσω επιτέλους τα ταξίδια
Και θα είμαι εγώ που πάντοτε θα φεύγω
Αλλά και πάντοτε θα έρχομαι

Γιατί πως αλλιώς λέγεται η ελευθερία
Παρά προσαρμογή στην πιο κρυφή επιθυμία;

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016

Απεβίωσε η Φωτεινή συζ. Ιωάννου Παπακώστα


Απεβίωσε η συγχωριανή μας Φωτεινή συζ. Ιωάννου Παπακώστα, το γένος Γεωργίου Ζαμπακά, το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016 σε ηλικία 89 ετών.
Η Φωτεινή Παπακώστα γεννήθηκε το 1927 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με τον Ιωάννη Παπακώστα και απόχτησαν τρία παιδιά. Την Αθανασία, την Σταυρούλα, και τον Αντώνιο.

Γύρισε με το χάλκινο μετάλλιο στο χωριό μας ο Κωνσταντίνος Τσιγάρας


Την Τρίτη θέση κατέκτησε ο συγχωριανός μας αθλητής Κωνσταντίνος Τσιγάρας, στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων – Κορασίδων στους αγώνες ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ, που πραγματοποιήθηκαν στις 4 -5 -6 Νοεμβρίου 2016 στο κλειστό γυμναστήριο «Τάσος Καμπούρης», στην Κάνηθο Χαλκίδας.
Μετά τους προκριματικούς αγώνες στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε προκριθεί στους 8 καλύτερους, ο συγχωριανός μας αθλητής, Κωνσταντίνος Τσιγάρας, αγωνίστηκε στον τελικό της κατηγορίας του και κατέκτησε την τρίτη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ, αποδεικνύοντας τις μεγάλες δυνατότητες που διαθέτει όσον αφορά την καλή φυσική κατάσταση και την άρτια τεχνική κατάρτιση.


Κατά την απονομή των μεταλλίων, ο Κωνσταντίνος Τσιγάρας ανέβηκε στο τρίτο βάθρο και παρέλαβε το μετάλλιό του κάνοντας υπερήφανους τους δικούς του ανθρώπους, αλλά και όλους τους Τρικαλινούς.
Συγκεκριμένα τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:
1η θέση: Σταύρος Παπαγεωργάκης Α.Σ. Πηλέας-Αθήνα
2η θέση: Γιάννης Κόκκινος Αστέρας Λουτρακίου
3η θέση: Κωνσταντίνος Τσιγάρας Ζευς Τρικάλων.


Αξίζει να σημειωθεί πως, η Ελληνική Ομοσπονδία ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ με τη συμπαράσταση του ΔΟΑΠΠΕΧ, πραγματοποίησε στην πόλη της Χαλκίδας αγώνες ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ, στο πλαίσιο του πανελληνίου πρωταθλήματος Παίδων – Κορασίδων, με τη συμμετοχή 500 και πλέον αθλητών/τριών.


Η Εφημερίδα μας συγχαίρει τον συγχωριανό μας αθλητή Κωνσταντίνο Τσιγάρα και τον προπονητή του Κώστα Χαντζή και εύχεται πάντα επιτυχίες!

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016

«Σιωπηλός μάρτυρας» σε πρώτη δημόσια προβολή στα Τρίκαλα



Την Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016, στον δημοτικό κινηματογράφο, μύλος Ματσόπουλου και ώρα έναρξης 21.45 θα προβληθεί η βραβευμένη ταινία του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου «Σιωπηλός μάρτυρας».
Ο συντοπίτης βραβευμένος τρικαλινός σκηνοθέτης δέχθηκε την πρόταση της Κινηματογραφικής Λέσχης και με αφορμή το τρικαλινό του θέμα, τις φυλακές Τρικάλων, συνεργάζεται και παρουσιάζει σε πρώτη δημόσια προβολή, εκτός φεστιβάλ – ντοκιμαντέρ, το τελευταίο του βραβευμένο έργο.
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης θα βρεθεί στα Τρίκαλα και αμέσως μετά την προβολή, θα γίνει συζήτηση για το ντοκιμαντέρ και όσα εξαιρετικά αναφέρει και προβάλλει για την ιστορική μας μνήμη.
To 2006 η Φυλακή Τρικάλων έκλεισε  ύστερα από 110 χρόνια λειτουργίας. Επτά πρόσωπα που συνδέθηκαν καθοριστικά με τη φυλακή, επιστρέφουν σ’ αυτή για να ανασυνθέσουν το παρελθόν της, φωτίζοντας με τις προσωπικές τους αφηγήσεις διαφορετικές όψεις της ιστορίας της νεώτερης Ελλάδας.
Τι επιφυλάσσει το μέλλον για το ιστορικό συγκρότημα της φυλακής; Ποια θα είναι η νέα χρήση του; Μια απροσδόκητη ανακάλυψη φέρνει στο φως το κρυμμένο μυστικό του μνημείου και θέτει ένα καίριο ερώτημα: πώς διαχειριζόμαστε την ιστορική μνήμη;
Επτά άνθρωποι θυμούνται. Ένας τόπος μνήμης λύνει τη σιωπή του. 


Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, στην ταινία συμμετέχει και ο αείμνηστος συγχωριανός μας Αλκιβιάδης Ζαμπακάς.
Συντελεστές της ταινίας
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος
Έρευνα-σενάριο: Γλυκερία Πατραμάνη
Διεύθυνση φωτογραφίας: Χάρης Φάρρος
Μοντάζ-σχεδιασμός ήχου: Χρήστος Γιαννακόπουλος
Μουσική-μίξη ήχου: Βαγγέλης Φάμπας
Παραγωγή: KinoLab
Παραγωγός: Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος
Διακρίσεις:
Βραβείο σκηνοθεσίας 10ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας
Βραβείο μουσικής 10ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας


Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

Περιδιαβαίνοντας τις γειτονιές στην πόλη των Τρικάλων


Η οδός Καραϊσκάκη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία περίληψη της παλιάς πόλης των Τρικάλων, η οποία ανήκει στη γοητευτική συλλογή των μικρών δρόμων της, που αξίζει να εστιάσει κανείς την προσοχή του και να ανακαλύψει μικρά αρχιτεκτονικά διαμαντάκια της παλιάς εποχής.
Αυτό που κάνει την οδό Καραϊσκάκη κάπως ιδιαίτερη είναι ότι, τμηματικά και κατά μήκος της περικλείει ανθολογίες Τρικαλινών κτιρίων χαμηλής δόμησης, από αμιγώς νεοκλασικά έως πρόσφατης κατασκευής κτίρια, που διατηρούν την αίγλη και τον χαρακτήρα της παλιάς πόλης. Άλλα παρουσιάζουν αρχιτεκτονικό και ιστορικό ενδιαφέρον και άλλα απλώς ενυπάρχουν στην ηρεμία της. 


Αν βρεθείτε εκεί διασχίστε την όλη.
Εδώ, περιγραφικά και φωτογραφικά εστιάζουμε στο δεύτερο μισό της τμήμα και στην δεξιά πλευρά της οδού, όπως την ανεβαίνουμε από την διασταύρωση της οδού Κονδύλη μέχρι τo τέλος της, στη συνοικία Βαρούσι. Πίσω δηλαδή από το κτίριο του ΟΤΕ, όπου εκεί η οδός μοιάζει ήσυχη καθώς είναι μονόδρομος και σε ορισμένο τμήμα πεζόδρομος.
Μετά την οδό Τιουσόν, αριστερά, μπορεί να δει κανείς ένα ενδιαφέρον ανακαινισμένο κτίριο, όπου παλαιότερα λειτούργησε ως οίκος ανοχής και ονομαζότανε το σπίτι της Νίνας. Σταθείτε και θαυμάστε το μπαλκόνι με τα περίτεχνα κιγκλιδώματα και τις θολωτές παραθυρόπορτες.  


Λίγο πιο δίπλα, στο αριθμό 56, δείτε την πρόσοψη ενός συμπαθές τούβλινου διώροφου, όπου σήμερα στεγάζει την ταβέρνα «Κατώγι». Λίγο μετά και μέχρι τον αριθμό 66, ενδιαφέρον παρουσιάζει και μια ωραία συστάδα προσόψεων πέτρινων και τούβλινων κτιρίων, που αναπτύσσονται και ανασυνθέτουν την καθημερινότητα της παλιάς πόλης των Τρικάλων, με μια χαμηλόφωνη περηφάνια. Αυτή η περίκλειστη αίσθηση μοιάζει πιο έντονη και πιο μυστηριακή στην ηρεμία του δρόμου τις ηλιόλουστες Κυριακές.


Αλλά και στη διασταύρωσή της με την οδό Νικοτσαρά υπάρχει ένα γωνιακό, από τα εναπομείναντα γοητευτικά κτίρια του Μεσοπολέμου, που διεκδικεί με επιβλητικότητα την παρουσία του στο χώρο.


Από εκεί και πέρα, το υπόλοιπο τμήμα της οδού Καραϊσκάκη στολίζει ένα πέτρινο διώροφο νεοκλασικό σπίτι και καταλήγει στη συνοικία του Βαρουσίου, όπου την καλωσορίζει από ψηλά το ρολόι του κάστρου των Τρικάλων.

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

Παλιά παιδικά παιχνίδια της αλάνας



Παλιότερα, τα παιδικά χρόνια ήταν γεμάτα με παιχνίδι σε πλατείες, αλάνες και γειτονιές, χωρίς τον πληθωρισμό των δυνατοτήτων του διαδικτύου και της τηλεόρασης. 
Όμως τα ομαδικά παιχνίδια που περάσανε από γενιά σε γενιά, είναι τα παιχνίδια που τα παιδιά μαθαίνουν να παίζουν, να κερδίζουν, να χάνουν, να μοιράζονται και πάνω απ’ όλα να γελάνε! 
Αγόρια και κορίτσια, την ώρα του παιχνιδιού, έβλεπες στα πρόσωπά τους το γέλιο, τη ξενοιασιά, τη χαρά, το μοίρασμα, την ομαδικότητα!


Πριν ξεκινήσουν τα περισσότερα παιχνίδια, έπρεπε να αποφασιστεί ποιος θα παίξει πρώτος. Για το λόγο αυτό λοιπόν τα... «βγάζανε».
Όλα τα ποιηματάκια ξεκινούσαν με το γνωστό, «μπουφ ή πουφ και συνεχίζανε με τα ποιηματάκια:
«Άκατα μάκατα σούκουτου μπε, άμπε φάμπε ντόμινέ, άκατα μάκατα σούκουτου μπε άμπε φάμπε βγε»
 «Α μπε μπα μπλομ, του κίθε μπλομ, α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ μπλιμ μπλομ» 
«Πού θα πας εκεί; Στη Βόρεια Αμερική να βρεις και τον Ερμή που παίζει μουσική».
«Ανέβηκα σ' ένα χωριό και είδα ένα γουρούνι το κοίταξα καλά καλά και σου΄μοιαζε στη μούρη. Γω γω γω, συ συ συ. Το γουρούνι είσαι 'συ!»
«Ένα δύο τρία, πήγα στην Κυρία μου 'δωσε ένα μήλο μήλο δαγκωμένο το 'δωσα στην κόρη έκανε αγόρι το 'βγαλε Θανάση σκούπα και φαράσι».


Τα παιχνίδια που παίζονταν όλη μέρα στις αλάνες ήταν πάρα πολλά.
Δεν ξέρω από πού να αρχίσω και που να τελειώσω... Αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα, αμίλητα ..., Πετάει, πετάει ... ο γάϊδαρος, Η κολοκυθιά, η Τυφλόμυγα, Το κρυφτό, Τα βόλια και τόσα άλλα…
Είναι τόσες πολλές οι παιδικές αναμνήσεις, από χρόνια γεμάτα ξεγνοιασιά, γέλιο, αγάπη και πολύ, πολύ παιχνίδι...που ευτυχώς ορισμένες καταγράφτηκαν σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες και έτσι διασώθηκαν.
Ας θυμηθούμε και μερικά από αυτά τα παιχνίδια μέσα από μια συλλογή παλιών φωτογραφιών. 

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2016

Φιλοσοφικές αναζητήσεις



Στις κατά καιρούς συναντήσεις, τις περισσότερες φορές στο εστιατόριο «Έλατος» επί της οδού Ασκληπιού στα Τρίκαλα, γίνονται εδώ και πολύ καιρό διάφορες φιλοσοφικές συζητήσεις, με προβληματισμούς, ανησυχίες και φιλοσοφικές αναζητήσεις πάνω σε διάφορα θέματα.
Συχνά πυκνά οι παρέες, με τη συνοδεία τσίπουρου – οίνου και μεζέδων, δημιουργούν τις συμποσιακές συνθήκες, θέτουν το θέμα προς συζήτηση και ξετυλίγουν την κουβέντα τους με εμπεριστατωμένες απόψεις και τεκμηριωμένα επιχειρήματα.
Συνήθως υπάρχουν ζητήματα, τα οποία αποκαλούνται «φιλοσοφικά» και εμπλέκονται άμεσα με τα ζητήματα άλλων ειδικών χώρων. Ζητήματα, όπως: κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, οικολογικά, θέματα για την ύπαρξη του Θεού και το ρόλο του στη ζωή, για τη σχέση της ύλης με την ψυχή και το πνεύμα, για την ανθρώπινη συμπεριφορά, για τις ηθικές αξίες, για την ελευθερία, για την αναζήτηση νοήματος στη ζωή και στο Σύμπαν κλπ.
Γνωστά ζητήματα για τα οποία πολλοί ισχυρίζονται και παραδέχονται, ότι δεν έχουν απαντηθεί ξεκάθαρα και είναι δυσεπίλυτα.
Παρουσιάζουμε παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα από έναν στοχαστικό διάλογο που έγινε τέλη Οκτωβρίου του 2016.  Η τριμελής παρέα Βαγγέλης Κρικώνης, Γρηγόρης Σαράφης και Δημήτρης Τσιγάρας, επιχειρούν να προσεγγίσουν το θέμα «Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο ως κυρίαρχη δύναμη στη νέα μορφή του καπιταλισμού».




επικοινωνιστε μαζι μας