Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Ληθαίος ο μέγας


Του Κωνσταντίνου Κατσαρού π. Δημομηχανικού


Έστιν ουν Ληθαίος ποταμός ο περί Τρίκκην εφ ω ο Ασκληπιός γεννηθήναι λέγεται αναφέρει πριν από δύο χιλιάδες χρόνια (τον 1ο αιώνα μ.Χ.) ο μέγας γεωγράφος της αρχαιότητας, Στράβων (ΧΙV 647).   
Τρία χαρακτηριστικά ονόματα (Ληθαίος, Τρίκκη, Ασκληπιός)  που προσδιορίζουν ιστορικά, χρονικά και γεωγραφικά ένα τόπο.  Το αεικίνητο (ύδωρ) υπερβαίνει  το ακίνητο (τόπος) μέσω μιας διαρκούς ροής (ζωής) που γεννά και αναγεννάται από τον θεό της Ιατρικής και χάνεται προς το παρελθόν στην αχλύ της μυθολογίας και συνεχίζεται παραστατικά και αενάως στο διαρκές παρόν. 


Η πόλη είναι παράγωγο του ποταμού και καλούνται ομού και δυαδικά  να πορευτούν αρμονικά στο μέλλον. Παράλληλα αποτελούν και αδιαίρετο όλον και ως εκ τούτου είναι απόλυτα νοητό να συνυπάρχουν αθροιστικά και σύμμετρα, όχι μόνο σαν γεωγραφικές οντότητες, αλλά και σαν πολιτιστικά και αισθητικά στοιχεία, κοινωνίας και περιβάλλοντος,  σε συνθήκες ασφάλειας και  ικανά να παράγουν ποιότητα ζωής, υγείας και αναψυχής.
Για πολλούς λόγους οι στεργιανές πόλεις χτίζονταν κοντά σε ποτάμια και πολλές στην Ευρώπη και αλλαχού τις διασχίζουν κεντρικά (Βουδαπέστη - Δούναβης, Παρίσι - Σηκουάνας, Λονδίνο - Τάμεσης, Ρώμη - Τίβερης, Σεβίλλη - Γκουανταλγκιβίρ, Κάιρο - Νείλος, Σαγκάη - Γιαγκ Τσε κλπ). 
 Άλλες επεκτείνονται  πολεοδομικά ώστε το ποτάμι να βρεθεί πιο κεντροβαρικά στην πόλη (Βιέννη, Λάρισα κλπ).


Τα Τρίκαλα είναι η μοναδική πόλη στην Ελλάδα που την διασχίζει στο κέντρο ποτάμι μόνιμης ροής και παροχής, ο ιστορικός Ληθαίος. 
Αρχή πάντων ύδωρ είπε ο Θαλής και τα σύγχρονα Τρίκαλα, παραλληλίζοντας την φιλοσοφία, έχουν την αρχέγονη αφετηρία ζωής και αυτόν τον πλούτο της δημιουργίας, είναι κτισμένα επί του ύδατος, αφού διασχίζονται και διαβρέχονται από τρία  ποτάμια, Ληθαίος, Αγιαμονιώτης, Κουμέρκης που καταλήγουν ενούμενα στον, περιβάλλοντα την περιοχή από νότια, αργυροδίνη δικαίως καλούμενο, ποταμό Πηνειό. Με την ευρύτερη έννοια της σχετικότητας και με πολλή φαντασία θα μπορούσαν, μυθοπλαστικά, να χαρακτηρισθούν πλωτή και κινούμενη, προς το μέλλον και το όνειρο, πόλη.
                              


Και  ας το πάρει το ποτάμι αν μετουσιώσουμε το πραγματικό στο εικονικό και ρομαντικό, στην ελπίδα και στη χάρη, πόσο λυρισμό και  πόση ποίηση, πόσες εικόνες, πόσα χρώματα και πόσες ευωδιές δεν έχουν οι όρκοι αγάπης, τα νεανικά όνειρα και τα συναισθήματα τόσων ανθρώπων, τόσων παιδιών και τόσων ψυχών, που τα ανάλαφρα νερά του Ληθαίου, με την αέναη κίνησή τους, νωχελικά αρμενίζοντας, ανακατεύονται, γίνονται ένα και τα μεταφέρουν με τους γκριζογάλανους κυματισμούς, στον ωραίο  κόσμο της δροσοστάλαχτης ομορφιάς, και στην παραδεισένια χώρα της πραγμάτωσης των ονείρων! 

επικοινωνιστε μαζι μας