Πέμπτη 31 Μαΐου 2018

«Λογικό αδιέξοδο» Βαλτσινιώτικο παραμύθι



Κάποτε στην κεντρική πλατεία του Βαλτινού σύχναζε ένας περίεργος και ιδιόμορφος τύπος, ο οποίος ισχυρίζονταν και διαλαλούσε προς τους περαστικούς, ότι είχε υπερφυσικές δυνάμεις και ότι ήταν σοφός και μάγος σαν τον θεό.
Αυτό γίνονταν καθημερινά, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώσπου οι άνθρωποι που τον άκουγαν αγανάκτησαν και μια μέρα απαίτησαν να τους αποδείξει ότι, πράγματι αυτά που λέει είναι αλήθεια και ότι όντως είναι σοφός και μάγος σαν τον θεό.
Αυτός ατάραχος και ήρεμος τους απάντησε:
-Βεβαίως, με ποιον τρόπο θέλετε να σας το αποδείξω;
Εκείνοι τότε του είπαν:
-Αφού έχεις υπερφυσικές δυνάμεις και είσαι σοφός και μάγος σαν τον θεό, κάνε να μιλήσει το σιντριβάνι της πλατείας και να μας το πει αυτό, αν πράγματι είσαι αυτό που ισχυρίζεσαι.
-Εντάξει, είπε ο τύπος και απευθύνθηκε αμέσως προς το σιντριβάνι να το επιβεβαιώσει.
Και ω! του θαύματος το σιντριβάνι μίλησε, απάντησε και είπε:
-Όχι, δεν είναι σοφός και μάγος σαν τον θεό…

Τρίτη 29 Μαΐου 2018

Μια συγκλονιστική Έκθεση για τις ανθρώπινες σχέσεις



Μια δασκάλα έβαλε στους μαθητές της να γράψουν μια έκθεση με θέμα: «Τι επιθυμώ πολύ και θα ζητούσα από το θεό να μου το δώσει».
Γράφει λοιπόν ένα παιδί:
«Τι να ζητήσω από το θεό.
Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ. Θέλω να με κάνεις τηλεόραση. Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να έχω τον δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένειά μου γύρω από εμένα. Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω. Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι, χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις. Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δεν λειτουργεί. Όταν είμαι τηλεόραση θα έχω την παρέα του πατέρα μου όταν έρχεται σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος. Και θέλω την μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στεναχωρημένη αντί να με αγνοεί. Θέλω τα αδέρφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ώρες μαζί μου. Θέλω να νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε - πότε, μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα. Και το τελευταίο κάνε με έτσι, ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους. Θεέ μου, δεν ζητάω πολλά, θέλω μόνο να γίνω σαν μία τηλεόραση!».
Η δασκάλα που τη διάβαζε την έκθεση αυτή καθώς βαθμολογούσε, έκλαιγε. Ο σύζυγός της, που συνέπεσε εκείνη τη στιγμή να μπει στο σπίτι, τη ρώτησε.
-Τι συμβαίνει;
Αυτή απάντησε.
-Διάβασε αυτή την έκθεση την έχει γράψει ένας μαθητής μου.
Ο σύζυγος αφού τη διάβασε είπε.
-Θεέ μου, το καημένο το παιδί! Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!
Τότε η δασκάλα τον κοίταξε και είπε.
Αυτή η έκθεση είναι του γυού μας…

Απεβίωσε η Ελένη Φουρτούνη συζ. Γ. Καραγιώργου




Απεβίωσε την Δευτέρα 28 Μαίου 2018 η συγχωριανή μας Ελένη Φουρτούνη, συζυγος Γεωργίου Καραγιώργου, σε ηλικία 69 ετών. Η Ελένη Φουρτούνη του Ευθυμίου και της Στεργιανής γεννήθηκε το 1949 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε και με τον σύζυγό της Γεώργιο Καραγιώργο (από το Μέλιγο), απόχτησαν δύο παιδιά. Τον Παναγιώτη και τον Κώστα.

Σάββατο 26 Μαΐου 2018

Η ουρά του αλόγου



Ο καβαλάρης τ’ άλογο το `χε μες στην καρδιά του.
Που να `βρει φίλο πιο καλό να λέει τα μυστικά του.
Το τάιζε αγριοκρίθαρο, τετράφυλλο τριφύλλι,
στολίδια είχε στη σέλα του με λαμπερό κοχύλι.
Ήταν λευκό, ήταν κάτασπρο, ήταν γοργό και ξύπνιο,
κάλπαζε στα γυμνά βουνά και ξέφευγε απ’ τον ίσκιο.


Μα ένα παλιομεσήμερο, σε μια συκιά από κάτω,
αστρίτης στραβογάμησε και δίνει δαγκωσιά του.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά μα πέρασαν αιώνες
ο καβαλάρης το θρηνεί, χαϊδεύει τους λαγώνες.
«Σύντροφε που ξανοίγεσαι, που χάνεσαι και φεύγεις;
Ας δώσουμε όρκο, με καιρούς να σ’ εύρω ή να μ’ εύρεις».


Σκυφτός γυρνάει στο σπίτι του, σκυφτός την πόρτα ανοίγει,
καρφώνει τα παράθυρα και στο πιοτό το ρίχνει.


Το άλογο στο μεταξύ τα όρνια το τυλίξαν
το σκελετό και την ουρά μονάχα που τ’ αφήσαν.


Περνούσε κι ένας μάστορας που `μαθε στην Κρεμόνα
να φτιάχνει βιόλες και βιολιά που να κρατάνε χρόνια.
Είδε την τρίχα της ουράς άσπρη και μεταξένια,
την πήρε κι έφτιαξε μ’ αυτή δοξάρια ένα κι ένα.


Δυο μήνες έκανε ο νιος ν’ ανοίξει παραθύρι
την Τρίτη την πρωτομηνιά βγαίνει στο πανηγύρι.
Εκεί `ταν λαουτιέρηδες που θέλαν’ παρακάλια
ήτανε κι ένας βιολιτζής που έπαιρνε κεφάλια.
«Γεια και χαρά στου βιολιτζή. Χρήμα πολύ θα δώσω.
Θέλω ν’ ακούσω απ’ τα καλά, μήπως και ξαλαφρώσω».
Δέκα φορές το πέρασε ρετσίνι το δοξάρι,
ταιριάζει στο σαγόνι του, τ’ όργανο με καμάρι,
και σαν αρχίζει δοξαριές, μια πάνω και μια κάτω,
τον κόσμο φέρνει ανάποδα, τη γη μέσα στο πιάτο.
Πετάει με χούφτες τα λεφτά, ο άντρας και χορεύει
ακούγεται χλιμίντρισμα και το μυαλό του φεύγει.

Του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

Μνήμες από τη ζωή στο χωριό «Η πρώτη μέρα στο σχολείο»


Του Χάρη Αγγελή

Οι μνήμες από τη ζωή στο χωριό, με πήγαν στην πρώτη μέρα της σχολικής μου εμπειρίας. Θυμάμαι με νοσταλγία το πατρικό μου σπίτι. Εκεί ζούσα κι εγώ. Ήμουν το πρώτο παιδί της οικογένειας με τα πέντε παιδιά. Κοιμόμουν στην άκρη της στρωματσάδας και πρόσεχα να μην ξεσκεπαστούν τη νύχτα τα μικρά μου αδέρφια. Κουβάλαγα νερό και πήγαινα στο χωράφι. Ήμουν έτοιμος για να πάω στην πρώτη δημοτικού και ήμουν το καμάρι της οικογένειας.
Πολύ χαίρονταν οι μεγάλοι, οι γονείς, που θα μάθαινε γράμματα το πρώτο τους παιδί. Εγώ όμως τα έβλεπα και τα άκουγα αυτά και σφίγγονταν η καρδιά μου, γιατί κανένα από τα μεγαλύτερα παιδιά της γειτονιάς δεν ήθελε να πάει σχολείο. 
Ο δάσκαλος ήταν πολύ αυστηρός, είχε μια βίτσα από κρανιά και χτυπούσε τα παιδιά στις παλάμες. Η σάκα μου όμως ήταν έτοιμη από ένα χρόνο πριν. Την είχε φτιάξει η μάνα μου στον αργαλειό. Πώς να πω τώρα «φοβάμαι το δάσκαλο και δεν θέλω να πάω σχολείο» εγώ που ήμουν «μεγάλος» και με καμάρωνε η οικογένεια.
Εκείνη τη μέρα μόλις χάραξε, πήγα στο παράθυρο, τράβηξα λοξά το κουρτινάκι, έκατσα στα γόνατα, δάγκωνα το μανίκι από το πουκάμισο και κοίταζα το δρόμο σκεφτικός. Περίμενα να φανούν τα άλλα παιδιά για να πάω μαζί τους. Όλα γύρω μου φαίνονταν θολωμένα. Οι κότες τσιμπούσαν τα χορτάρια με το ζόρι, το σκυλί κουλουριασμένο κοιμότανε στο δρόμο, το γκάρισμα του γαιδάρου ήταν βραχνιασμένο, τα φύλλα στα δέντρα ασάλευτα και τα σύννεφα στην ανατολή δεν άφηναν τον ήλιο να φανεί.
Πόσο ήθελα να φύγω στα χωράφια, αλλά τι θα λέγανε οι μεγάλοι, τι θα πούνε οι μικροί… Έπιασα τη σάκα την πέρασα στο κεφάλι μου και στο δεξί μου χέρι από το σχοινί και αυτή κρέμονταν ως το κώλο. Στα βλέμματα των μικρών  αδερφών μου έβλεπα την περηφάνια τους και ένοιωθα τη συμπαράσταση, καταλαβαίνοντας  ότι κάτι μεγάλο θα κάνω, χωρίς να το θέλω, αλλά δεν μπορούσαν να βοηθήσουν.


Οι φωνές των παιδιών από τη γειτονιά με έβγαλαν στο μπαλκόνι.
Ξυπόλυτος, με γαλάζιο βρακί, σκούρο γκρι πουκάμισο με μαύρο κολάρο, κουρεμένος από την προηγούμενη Κυριακή, με το ψαλίδι που κούρευε ο πατέρας το Πάσχα τα αρνιά, ακολούθησα την παρέα φοβισμένος κι άκουγα τη μάνα που έβγαινε λαχανιασμένη από το στάβλο με το καρδάρι στα χέρια, να φωνάζει στους μεγάλους «Προσέξτε και το Χάρη».
Τον κουρνιαχτό στο δρόμο τον ένοιωθα κρύο στις πατούσες. Η σκρόφα της Γιάννους δεμένη κάτω από τη συκιά τραβούσε την αλυσίδα και έσκουζε γιατί ήθελε να φάει. Ο τσούπος πετούσε από παλούκι σε παλούκι, κάθονταν για λίγο έκανε τσούπ- τσουπ και μόλις πλησιάζαμε εμείς τα παιδιά έφευγε παραπέρα.  Ήξερα καλά που ακριβώς έχει το λημέρι του. Δυο μέρες τώρα έστηνα την παγίδα μου στα παλούκια που είχαν τις περισσότερες κουτσιλιές, αλλά ο τσούπος δύσκολα πιάνεται.

Τετάρτη 23 Μαΐου 2018

«Σείστρα σιγής» Εμπνευσμένη μουσικοθεατρική παράσταση στο Πνευματικό Κέντρο Τρικάλων



Ο Σύλλογος Τρικαλινών Ζωγράφων, παρουσίασε, την Τρίτη 22 Μαϊου 2018 στο Πνευματικό Κέντρο Τρικάλων τη μουσικοθεατρική παράσταση «Σείστρα σιγής», βασισμένη στην ποίηση του Νίκου Εγγονόπουλου, σε συνεργασία με το art -café «Σουϊτα».
Ένα μοναδικό θέαμα για την πόλη των Τρικάλων, συνδυασμός και σύμπραξη εμπνευσμένων καλλιτεχνών, που ονειρεύονται, εμπνέονται και δημιουργούν με μοναδικότητα και επαγγελματισμό.
Μια σύμπραξη τρικαλινών δημιουργών που αφορά τη Μουσική, την Ποίηση, τον Λόγο, τον Χορό, την Ζωγραφική.
Πάνω σε μια ιδέα της Βίκης Ιακωβάκη, με πρωτότυπη μουσική του Παναγιώτη Μαγκλάρα, επιχειρήθηκε μια προσέγγιση στο μεγαλείο της ποίησης ενός από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του Υπερρεαλισμού στη Ελλάδα, του Νίκου Εγγονόπουλου, με στόχο πάντα τη βαθύτερη επικοινωνία με την ποίησή του και τη μετάδοσή της με τον πληρέστερο και ουσιαστικότερο τρόπο στους θεατές. Η παράσταση εστίασε στα ποιήματα, στα οποία δίνεται ανάγλυφα η εικόνα της γυναίκας σαν ένας «ομιλών πίνακας», ενώ, ταυτόχρονα, προσπαθεί να αφουγκραστεί το διάχυτο ερωτικό στοιχείο και την ατμόσφαιρα που αναδύει το ποιητικό του έργο.
Οι καλλιτέχνες κατόρθωσαν με τις ερμηνείες και τα έργα τους να αποδώσουν και να αναδείξουν με τον καλύτερο τρόπο την τέχνη τους και ταυτόχρονα να μεταδώσουν στο κοινό μια επιπλέον διάσταση πνευματικότητας και συναισθηματικότητας.

Συντελεστές:
Σύλληψη ιδέας-Επιμέλεια κειμένων-Ερμηνεία: Βίκυ Ιακωβάκη.
Πρωτότυπη μουσική-Μελοποίηση ποιημάτων-Πιάνο: Παναγιώτης Μαγκλάρας.
Πιάνο: Σοφία Λαμπρογιώργου. 
Φλάουτο-Τραγούδι: Λιάνα Μήνια.
Τραγούδι: Αγάθη Λίτσα.
Χορός: Εβίτα Μάνου & Έλενα Ράγγου.
Ενώ, 20 περίπου καλλιτέχνες του Συλλόγου παρουσίασαν έργα πρωτότυπα ή αντίγραφα, εμπνευσμένα από τον Εγγονόπουλο ή από το ρεύμα του υπερρεαλισμού που εκπροσωπεί.
Τα έργα αυτά εκτέθηκαν στην είσοδο της αίθουσας «Δ. Καβράκος» από το πρωί της Τρίτης και κατά τη διάρκεια της παράστασης και από την επομένη θα εκτίθενται στο χώρο της «Σουίτας», μέχρι το τέλος Μαΐου.


Η πρόεδρος του Συλλόγου Τρικαλινών Ζωγράφων, κυρία Μαρία Ζιάκα, εκφράζοντας το πνεύμα του συλλόγου της προλόγισε την εκδήλωση και μεταξύ άλλων επεσήμανε:

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018

Η μέλισσα


Από ώρα στριφογυρίζει πάνω στο κεφάλι μου. Μια στα άνθη της κερασιάς, μια στο ραδιόφωνο και πάλι σε μένα. Οι άλλες ζουζουνίζουν πάνω στο κάτασπρο δέντρο, αυτή πάνω μου. Αν συμβεί, αν, κάποιος απ' τους δυό μας θα πεθάνει. Οι και οι δυό. Εγώ αλλεργικός στο κεντρί κι αυτή χωρίς κεντρί πεθαίνει. Πόλεμος. Στο ραδιόφωνο, κάθε λίγο, οι τρεις αυτοκτονίες σήμερα στη Θεσσαλία. Της εξηγώ με όλους τους τρόπους, δεν αξίζει τέτοιο τέλος. Δες την ομορφιά της άνοιξης, μεγάλο κρίμα. Ίδια η διαδρομή της, τα άνθη, το ράδιο, το κεφάλι μου. Της έλεγα να σταματήσει, να γονιμοποιήσει τις κερασιές, να τις σκαλίσω κι εγώ. Με κοιτούσε παράξενα. Στο ραδιόφωνο η ίδια πρώτη είδηση.
Είχα θυμώσει και με τους τρεις αυτόχειρες. Έκλεισα το κουμπί.
Η μέλισσα σταμάτησε την άχαρη διαδρομή. Τότε κατάλαβα.
Την είδα να πέφτει με πάθος πάνω στο μεγαλύτερο ανθισμένο κλαδί.
Ίσως ο κόσμος να ήταν καλύτερος χωρίς ειδήσεις.

Του Κώστα Κοτρώνη

Κυριακή 13 Μαΐου 2018

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ



Ἦταν κόρη τοῦ βάλτου (καὶ εἶναι ἀκόμα)
Ὁμόθυμη τῆς λεύκας – τοῦ χιονιοῦ ἀδελφὴ
(Τὴ σκόνη τοῦ κάμπου ὕφαινε μὲ τὰ γυμνά της πόδια
Καὶ τὴ ζωή της λίχνιζε στοὺς πέντε ἀνέμους)
Μὰ τώρα ἄνυδρο ποτάμι – κοίτη ἀπὸ ἤχους πένθιμους
Μαίανδρος σκοτεινὸς τοῦ χρόνου
Μ’ ἕνα βουνὸ ἀπὸ μνήμη στὸ κεφάλι της
«Ἄχρηστα πράγματα» – νὰ λέει – ἀμετάπειστα
(Γιὰ ὅλα καὶ γιὰ ὅλους)
Καὶ ἔτσι ἀκριβῶς τὸ ἔλεγε πάντα
Γιατὶ τίποτα δὲν ἤξερε τοῦ κόσμου
Κι οὔτε σὲ θέση ἦταν νὰ μάθει
Ἀλλὰ στὸ τέλος – εἶπα – ἔχει δίκιο
Γιατὶ κι ἐγὼ ποὺ νόμιζα ὅτι μαθαίνω
Κι ἄρχισα νὰ συλλέγω τ’ ἄγνωστα τοῦ κόσμου
Πάλι στὸ ἀρχικὸ σημεῖο πῆρα νὰ γυρίζω
Στὸ ἀνυπόληπτο μηδὲν τῆς γνώσης
(Ἤ μήπως γνώση εἶναι τὸ μηδὲν;)
Μάνα σοφὴ τῆς λέω κι ἄς μὴν τὸ ἤξερες ποτὲ
«Ἄχρηστα πράγματα» – αὐτὴ ἐπαναλαμβάνει
Αὐτὴ ποὺ τίποτα ποτὲ δὲν εἶπε
Κι ἄς τὰ εἰρωνεύεται μὲ τ’ ὄνομά της ὅλα

Του Ηλία Κεφάλα (Ἀπό τὴν συλλογή του ΤΑ ΜΝΗΣΤΡΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ, 2003)
[Στὴν φωτογραφία: Ἡ μάνα του 14 χρονῶν]

Σάββατο 12 Μαΐου 2018

Μια τρικαλινή άρια για τον Δημήτρη Καβράκο


Στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου των Τρικάλων που φέρει το όνομα του παγκόσμιου φήμης βαθύφωνου Δημήτρη Καβράκο έλαβε μέρος μια εξαιρετική μουσική βραδιά με συγκίνηση και αναμνήσεις και θαυμασμό!  


Τα δάκρυα συγκίνησης του Δημήτρη Καβράκου, η κοσμοσυρροή των τρικαλινών και η άψογη μουσική βραδιά, χαρακτήρισαν την τελετή ονοματοδοσίας της αίθουσας του Πνευματικού Κέντρου Τρικάλων με το όνομα του μεγάλου βαθύφωνου.
Ο Δήμος Τρικκαίων ομόφωνα είχε αποφασίσει να αποδοθεί αυτή η τιμή σε έναν τρικαλινός, ο οποίος αποτελεί έναν σύγχρονο ογκόλιθο στο λυρικό τραγούδι παγκοσμίως. Η σχετική τελετή – εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου 27 Ιανουαρίου 2018 στα Τρίκαλα, στο «Πνευματικό Κέντρο Αθανάσιος Τριγώνης».
Ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου απέδωσε αυτό που ένιωσαν οι εκατοντάδες παρευρισκόμενοι:  «Σήμερα η πόλη γιορτάζει! Γιορτάζει για τον τρικαλινό Δημήτρη Καβράκο, για τον παγκόσμιο Δημήτρη Καβράκο. Τον άνθρωπο που ξεκίνησε από τα Τρίκαλα και κατέκτησε τις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου!».
Κι ακόμη περισσότερο: «Η απόδοση αυτή της τιμής με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, είναι νομίζω η ελάχιστη αναγνώριση της συμβολής σου, στον πολιτισμό μας αλλά και στην αναγνώριση των Τρικάλων ως πόλης του πολιτισμού και των τεχνών».



Αφού αναφέρθηκε στην πλειάδα τρικαλινών καλλιτεχνών (Τσιτσάνης, Καλδάρας, Βίρβος, Χρ. Κολοκοτρώνης, Σαμολαδάς, Μητροπάνος), ο Δήμαρχος Τρικκαίων υπενθύμισε τη συμβολή του Δημήτρη Καβράκου στην ανάδειξη νέων τρικαλινών ταλέντων, αλλά και στο ότι δεν ξέχασε ποτέ την καταγωγή του. Κάτι που έγινε και γλαφυρά, με την αναμνηστική πινακίδα του αντλιοστασίου της ΔΕΥΑΤ: εκεί, όπου εργαζόταν ως νέος ο μεγάλος καλλιτέχνης και εκεί, από όπου ξεκίνησε, για να λαμπρύνει όπερες και σκηνές όλου του κόσμου.
Ο δε Δημήτρης Καβράκος, έμφορτος συγκίνησης στην ομιλία του, ευχαρίστησε τον Δήμαρχο και τον Δήμο Τρικκαίων για αυτή τη μέγιστη τιμή. Δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει όλους, όσοι από την παιδική και νεανική του ηλικία, τον βοήθησαν για να ανέβει τα σκαλοπάτια της αναγνώρισης: τους αείμνηστους Γιάννη Μάτη, π. Δήμαρχο Τρικκαίων και Αλέξανδρο Βαμβέτσο, συνταγματολόγο και πολιτικό, την οικογένεια Μπονώτη, τη μητέρα του Χαρίκλεια «που μου έμαθε τις πραγματικές αξίες της ζωής», τα αδέλφια του Μπούλα και Κώστα, τη θεία του Ζωή, την κόρη και τον εγγονό του που ταξίδεψαν από την Ιταλία, τη σύζυγό του Βίκυ και τους συγγενείς του. Επίσης αναφέρθηκε στην απεριόριστη ευγνωμοσύνη του για τους φίλους τρικαλινούς που παραβρέθηκαν και για όσους ταξίδεψαν από την Αθήνα, ευχαρίστησε δημοσίως τους κουμπάρους του Αντώνη και Μπέκυ Μπουτσικάρη, που ήρθαν στα Τρίκαλα από τη Νέα Υόρκη και ήταν χορηγοί της εκδήλωσης. Μίλησε για το παράπονό τους, που δεν γνώρισε τον πατέρα τους, ο οποίος, «όπως έμαθα μεγαλώνοντας, πέθανε σαν ήρωας», ευχαριστώντας τον για τη φωνή που του κληρονόμησε. Επίσης, τη σοπράνο, τότε, Τασία Κασιώλα, με την οποία πρωτοτραγούδησε σε ηλικία μόλις 15 ετών, τμήματα της όπερας «Τροβατόρε».

Παρασκευή 11 Μαΐου 2018

Επιχρωματισμένες παλιές φωτογραφίες εν απουσία Ειρήνης



Συνήθως ξεχνάμε ότι οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες τραβήχτηκαν σε έναν κόσμο, είτε ειρηνικό είτε συγκρουσιακό, γεμάτο χρώματα.
Ο χρωματισμός τους βοηθά να απομακρύνουμε αυτό το εμπόδιο μεταξύ του παρελθόντος και της σύγχρονης οπτικής μας, τραβώντας μας λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα στην οποία ελήφθη η φωτογραφία.
Το χρώμα φέρνει νέα ζωή στις φωτογραφίες, έστω κι αν είναι το χρώμα του πολέμου, και προκαλεί μια ζωντανή νέα προοπτική, αυτή της απουσίας του πολέμου που συνήθως ονομάζουμε Ειρήνη.


Παρουσιάζονται παρακάτω, μια θεματική ενότητα, με επιχρωματισμένες παλιές φωτογραφίες, που αφορά στα χρόνια του πολέμου, της ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ κοινωνιών. 



Τακτικές ή άτακτες στρατιωτικές δυνάμεις που απαθανάτισε ο φακός. Μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ακραία επιθετικότητα, καταστροφή και θνησιμότητα. Μια καθολική και προγονική πτυχή της ανθρώπινης φύσης.

Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

Λέξεις του τόπου μας, από το Γλωσσάρι ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και ευρύτερης περιοχής αυτής. ΗΤΑ - ΘΗΤΑ


Συνεχίζοντας την παρουσίαση μέρους από το λεκτικό – γλωσσολαογραφικό υλικό που αφορά τον τόπο μας, και το οποίο έχει καταγραφεί στο βιβλίο μου με τίτλο: «Γλωσσάρι ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και ευρύτερης περιοχής αυτής», γίνεται μια επιλογή λέξεων που αρχίζουν από τα γράμματα Η και Θ και παρουσιάζονται παρακάτω με αλφαβητική σειρά:

HTA

ηλίαση  η θηλ. ουσ.  πάθηση από υπερβολική ζέστη, θερμοπληξία: τόσις ώρις θέρου όξου στου λιουπύρι  πώς να μην παθς (πάθεις) ηλίαση
ηλιάτσι  του ουδ. ουσ. 1) καλό αποτέλεσμα θεραπείας, ιδίως από πρακτική ιατρική και γιατροσόφια: πήρα του ένα φάρμακου, πήρα τ’άλλου, τίποτι· μόλις πήρα αυτό του βουτάνι , είδα ηλιάτσι  ένα ένα 2) στη φράση πού να ιδείς ηλιάτσι απ’  τεαυτόν; (να ιδείς)
ήμιρους  επίθ. η ήμιρους η ήμιρην του ήμιρου· ο ήμερος
ήπατα  τα ουδ. ουσ.  στη φράση  μι κόπκαν τα ήπατα (φοβήθηκα πάρα πολύ)
ήσκιουμα  του ουδ. ουσ. το ήσκιωμα, η σκιά, το απόσκιο
ησκιουμένους  μετοχ. η ησκιουμένους η ησκιουμένην του ησκιουμένου· λέγεται μεταφ. για άνθρωπο καλοφτιαγμένο, όμορφο (ιδίως για μελαχροινό): αυτός είνι καλός, ησκιουμένους άντρας, αυτήν δεν είνι κι τόσο
ήσκιους  η αρσ. ουσ. 1) η σκιά 2) μεταφ. ο λεπτός, ο αδύνατος άνθρωπος: πώς αδυνάτσι έτσι , μαναχά η ήσκιους τ’ απόμκι (απόμεινε) 3)  για άνθρωπο με όχι καλή εμφάνιση ή όχι καλό χαρακτήρα, όπως στη φράση ντιπ ήσκιου δεν έχει αψλά τ’ (επάνω του)
ήταντους  ήταντην  ήταντου· ήταν τος, την, το· ήταν αυτός, αυτή, αυτό: πού ήταντους κι έρχιτι τώρα; – πού ήταντις ούλις αυτές οι γναίκις;  – πού ήταντα τα πιδγιά
                                                                       ΘΗΤΑ
θάμα  του ουδ. ουσ. το θαύμα· κάθε απότομη και παράξενη είδηση: ακούς ικεί τι θάμα ήταν ν’ακούσου κι αυτό!
θαμαίνουμι  ρ. μεταβ. και αμετάβ. παρατ. θαμαίνουμαν· θαυμάζω, απορώ πάρα πολύ: τουν κοιτάζου τόσην  ώρα που μιγάλουσι τόσο κι θαμαίνουμι – ε, κι συ, σι θαμαίνουμι έτσι  που καντς
θαμπούλα  η θηλ. ουσ. και ως επίρρ.  πολύ πρωί, πριν καλά καλά φέξει: θαμπούλα ακόμα κι μι τη δρουσιά κινούσαμι για θέρο
θαμπουμάρα  η θηλ. ουσ. το θάμπουμα στα μάτια, η θολούρα: κλείνουν τα μάτχια μ’ απ’ τη θαμπουμάρα που έχου (νυστάζω πολύ) – έχου νια θαμπουμάρα τώραεά, δε σι γλέπου απ’ την πείνα (πεινώ πολύ)
θαραπαύου  ρ. μεταβ. αόρ. θαράπαψα  θαραπαύουμι αόρ. θαραπαύκα μετοχ. θαραπαμένους· θεραπεύω – θεραπεύομαι· νιώθω μεγάλη ικανοποίηση, ευχαριστιέμαι πολύ, απολαμβάνω: να καντς καλό για να θαραπάψ (θεραπεύσεις) την ψυχή σ’ – θαραπαύκα φαΐ – θαραπαύκα ύπνου
θάρρ(η)κα  ρ. αόρ. του ρ. θαρρεύου  παίρνω θάρρος, κουράγιο: πιρνούσα δύσκουλα μαναχιά μ’ κι όταν απουλύτχι η γιος μ’ απ’ του στρατό, θάρρκα λίγου κι γω  
θείτσα  η θηλ. ουσ. 1) υποκορ. της λέξης θεία· γυναίκα πολύ στενή συγγενής από μάνα ή πατέρα: η θείτσα μ’ η Βάγγιω – η θείτσα μ’ η Βασίλαινα 2) προσφώνηση κάθε ηλικιωμένης γυναίκας: ρώτσα μνια  θείτσα κι μ’έδειξι απ’ τι πού να πάει  σι κείνου του σπίτι   3) ειρωνικά για κακοντυμένη γυναίκα ή για μεγάλύτερης ηλικίας: ντύνιτι σα θείτσα – αυτός είνι νέους κι αυτήν νια θείτσα  υποκορ. θειτσούλα

Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

Τεχνητή Νοημοσύνη, ευκαιρίες και προκλήσεις - Μιχάλης Μπλέτσας



                                
Ο διάσημος Ελληνοαμερικανός, διευθυντής Πληροφορικής του Media Lab στο πανεπιστήμιο MIT της Μασαχουσέτης και ένας από τους εφευρέτες του υπολογιστή των 100 δολαρίων Μιχάλης Μπλέτσας, τιμά με το έργο του την διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα. H γαλακτοβιομηχανία ΤΥΡΑΣ, με σεβασμό στο έργο του διακεκριμένου Έλληνα επιστήμονα, τον προσκάλεσε στα Τρίκαλα, γενέτειρα του παππού του, για μια ομιλία ανοιχτή στο κοινό της πόλης, την Κυριακή 6 Μαΐου 2018. Το αντικείμενο της ομιλίας του καθηγητή ήταν η Τεχνητή Νοημοσύνη, ευκαιρίες και προκλήσεις.

Τρίτη 8 Μαΐου 2018

Η βράβευση του ποιητή Ηλία Κεφάλα από τον Φ.Ι.ΛΟ.Σ. Τρικάλων




Στην κατάμεστη, από το φιλότεχνο κοινό των Τρικάλων, αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου, απονεμήθηκε το Βραβείο Φιλίας Τρικάλων στον ποιητής Ηλία Κεφάλα.
Η όμορφη αυτή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής, 6-5-2018 στην αίθουσα «Δημήτρης Καβράκος» του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου «Αθανάσιος Τριγώνης», από τον Φ.Ι.ΛΟ.Σ. Τρικάλων και υπό την αιγίδα του Δήμου Τρικκαίων.
Την έναρξη της βραδιάς έκανε ο Αντιπρόεδρος του Φ.Ι.ΛΟ.Σ. (Φιλολογικός Ιστορικός Λογοτεχνικός Σύνδεσμος) Τρικάλων κ. Δημήτριος Κωνσταντινίδης, κάνοντας μια σύντομη αναφορά στο θεσμό του βραβείου φιλίας του συνδέσμου, τονίζοντας ότι πρόκειται για το βραβείο που καθιερώθηκε από το 1986, σε τρικαλινούς δημιουργούς που με το έργο τους τίμησαν και πρόβαλαν την περιοχή των Τρικάλων.
Στη συνέχεια η Πρόεδρος κ. Ναυσικά Μουλά ανέπτυξε την εργογραφία του ποιητή σε ομιλία της με θέμα «Χρώμα χρώματα στα αόρατα όνειρα της αβύσσου».
Ακολούθησε η απονομή του βραβείου Φιλίας 2017 στον Τρικαλινό λογοτέχνη Ηλία Κεφάλα, από την πρώην Πρόεδρο του ΦΙΛΟΣ Τρικάλων κ. Παρασκευή Λάππα-Πουλιανίτη, επί της θητείας της οποίας είχε συμφωνηθεί η απονομή του βραβείου στο τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς.
Μετά τον σύντομο χαιρετισμό από τον τιμώμενο ποιητή Ηλία Κεφάλα, η ορχήστρα του ΔΩΤ απέδωσε με θαυμάσιο και ξεχωριστό τρόπο μελοποιημένα ποιήματα του Ηλία Κεφάλα, σε σύνθεση του μαέστρου του ΔΩΤ Ανδρέα Τσέγα. Τα τραγούδια ερμήνευσαν ο Θωμάς Σιώμος και η Ιφιγένεια Καραγκούνη σε μια εξόχως κορυφαία πολιτιστική βραδιά, την οποία απόλαυσαν πολλοί φιλόμουσοι συμπολίτες που βρέθηκαν στο Πνευματικό Κέντρο Τρικάλων.
Παρακάτω παρουσιάζουμε την αναφορά στο πολυσχιδές έργο του Ηλία Κεφάλα, από την πρόεδρο του Φ.Ι.ΛΟ.Σ., φιλόλογο Ναυσικά Μουλά:

Δευτέρα 7 Μαΐου 2018

Η βάφτιση της Ειρήνης Στάθη



Σε πελάγη ευτυχίας βρίσκονται ο Κώστας Στάθης  και η σύζυγός του Ράνια Πετσοδήμου, καθώς  την Κυριακή 6 Μαΐου 2018, βάφτισαν την μονάκριβη κορούλα τους, ανάμεσα σε φίλους και αγαπημένα πρόσωπα. Το μυστήριο τελέστηκε στην Αγία Ειρήνη Τρικάλων. Τη νεοφώτιστη, που πήρε το όνομα Ειρήνη, προερχόμενο από τη μητέρα του Κώστα Στάθη και γιαγιά της μικρής, Ειρήνη, βάφτισε η φίλη του ζευγαριού Γεωργία Τσιγάρα.

Η εφημερίδα μας εύχεται στο ζευγάρι και στη νονά, να τους ζήσει και καλότυχη η Ειρήνη στη ζωή της!

Κυριακή 6 Μαΐου 2018

Ο Γάμος του Νίκου Μερτσιώτη



Την εκλεκτή της καρδιάς του παντρεύτηκε ο Νίκος Μερτσιώτης, τη Χριστίνα Νικολάου δίνοντας όρκο αιώνιας πίστης και αγάπης.
Το μυστήριο τελέστηκε στον ιερό βυζαντινό ναό Πόρτας Παναγιάς στην Πύλη Τρικάλων, το Σάββατο 5 Μαΐου 2018, ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους. Το ζευγάρι, Νίκο Μερτσιώτη του Χρήστου και της Δέσποινας Τσιγάρα, και Χριστίνα Νικολάου του Γρηγορίου και της Δήμητρας, στεφάνωσε ο κουμπάρος Κωνσταντίνος Κούτσιας.
Μετά το μυστήριο ακολούθησε γλέντι, στο κέντρο «Ονείρων Έπαυλις».


Η εφημερίδα μας εύχεται στο νέο ζευγάρι να ζήσουν ευτυχισμένοι και καλούς απογόνους!


Παρασκευή 4 Μαΐου 2018

Ο πλάτανος



Μοναχικός πανύψηλος πλάτανος, καταμεσής στον κάμπο των αισθήσεων. Δροσερό αεράκι τρεμοπαίζει τα φύλλα του. Ο ίσκιος του ιστορεί τραγούδια των προγόνων. «Στην αγκαλιά μου γέννησε μια μάνα το παιδί της και ήμουν τότε έφηβο κλαρί. Έμεινε δυό μέρες στο κορμί μου. Αγαπηθήκαμε. Ύστερα έφυγε δακρυσμένη. Έτσι ποτίστηκα, έτσι μεγάλωνα. Και με το κλάμα του παιδιού ψήλωσα».
Κάθε μεσημέρι, όταν με καίει ο ήλιος ακουμπάω πάνω του. Κι αυτός μου λέει ιστορίες. Από ανθρώπους περαστικούς, από διαβατάρικα πουλιά, από ζώα και θηρία. Κάποτε γίνεται τρυφερός, μου μιλάει για χαραυγές και ηλιοβασιλέματα, για ξάστερες νύχτες και για μεγάλους έρωτες.
Συνήθως δεν του μιλάω. Απολαμβάνω τον ίσκιο του. Τι να πεις μ' έναν πλάτανο;
Μια μέρα του είπα και τη δικιά μου ιστορία. Σαν των απλών ανθρώπων τις ιστορίες.
Κάποιες φορές τον βαριέμαι. Σήμερα τον φώναξα. Άσε μας ρε πλάτανε! Με τις ιστορίες των άλλων θα ζούμε.
Μετά τον προσκύνησα κι έφυγα.


Του Κώστα Κοτρώνη


Πέμπτη 3 Μαΐου 2018

Θεατρική παράσταση στο Ξυλοπάροικο




Με θέατρο, μουσική γλέντι, χορό, και φαγητό οι Ξυλοπαροικιώτες υποδέχθηκαν την μέρα της πρωτομαγιάς τους επισκέπτες φυσιολάτρες στο χωριό τους.
Στη γιορτή της άνοιξης, η Θεατρική Ομάδα του χωριού, διοργάνωσε εορταστικές εκδηλώσεις με κορυφαία εκδήλωση την Θεατρική παράσταση στο ανοιχτό θέατρο Ξυλοπάροικου.
Η Θεατρική ομάδα του Ξυλοπάροικου Τρικάλων (ηλικίας των μελών από 6 ετών έως 80 ετών), παρουσίασε με συλλογικό πνεύμα και δημιουργία την παράσταση «Η Γκόλφω τα λέει όπως τα βλέπει». 


Μια ζωντανή θεατρική παράσταση με δρώμενα, αυτοσχεδιασμούς,  που ανταποκρίνονται περισσότερο ή λιγότερο σε πραγματικά, αλληγορικά ή συμβολικά δεδομένα. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί που έλαβαν μέρος, εκτός από την αμεσότητα στην επικοινωνία, με την υπεράσπιση και υποστήριξη του ρόλου τους, κατάφεραν να προκαλέσουν συγκίνηση, γέλιο και ευχαρίστηση στο κοινό και να μηδενίσουν την απόσταση ανάμεσα στη σκηνή και την πλατεία.
Μέσα από την απλουστευμένη δραματική δομή και λόγο που ευνοεί την απομνημόνευση, την έντονη συναισθηματική φόρτιση και τις συγκινησιακές καταστάσεις, κατάφεραν να περάσουν τα διαχρονικά και παγκόσμια μηνύματα και να μεταδώσουν τις ιδέες, τις αξίες και τα νοήματα προς τους θεατές.


Δικαίως το κοινό επιβράβευσε τους ηθοποιούς και την παράσταση με τις αυθόρμητες συναισθηματικές αντιδράσεις  και το παρατεταμένο χειροκρότημα.





Τετάρτη 2 Μαΐου 2018

Ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις της λιτάνευσης των Ιερών Εικόνων της Παναγίας και του Αγίου Αθανασίου Βαλτινού



Παρουσία του ιερού κλήρου και προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ πραγματοποιήθηκαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις της Ιεράς Λιτανεύσεως των Ιερών Εικόνων της Παναγίας και του Αγίου Αθανασίου  Βαλτινού, το απόγευμα της Τρίτης 1 Μαΐου 2018 στο Βαλτινό.
Στην αρχή έγινε η υποδοχή της Ιεράς Εικόνας της Παναγίας «ΒΑΛΤΙΝΙΩΤΙΣΣΑΣ» στα προπύλαια του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού. Στη συνέχεια ο Σεβασμιότατος κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ χοροστάτησε στην Ακολουθία του Εσπερινού.
Τέλος μέσα σε πλήθος κόσμου πιστών της τοπικής κοινωνίας οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν με τη λιτάνευση των Ιερών Εικόνων της Παναγίας και του Αγίου Αθανασίου στους δρόμους του χωριού, πέριξ του Ιερού Ναού.


Κατά το μέσον της διαδρομής η πομπή σταμάτησε στην κεντρική πλατεία, όπου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση και ο Σεβασμιότατος μίλησε στο χριστεπώνυμο πλήθος. 
Στη συνέχεια η λιτάνευση των εικόνων ολοκληρώθηκε καταλήγοντας στον ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού.

Η Πρωτομαγιά στην Παναγία Βαλτινού



Πλημμύρισε και φέτος το δάσος της Παναγίας Βαλτινού από τους εκατοντάδες επισκέπτες, που τήρησαν πιστά το έθιμο της φυγής προς την εξοχή για να προϋπαντήσουν τον Μάη....
Από νωρίς το πρωί, υπήρξε η προσέλευση του κόσμου όπου στήθηκαν οι …ψησταριές, με την οργανωτική υποστήριξη του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού. 
Υπό τους ήχους των δημοτικών τραγουδιών και τους χορούς των χορευτικών τμημάτων, οι φυσιολάτρες επισκέπτες, μέσα σε ένα κλίμα χαράς, ευεξίας κι ευωχίας, έφαγαν, ήπιαν χόρεψαν, χάρηκαν και απόλαυσαν τη φύση! Δείτε και το σχετικό βίντεο πατώντας εδώ https://www.facebook.com/zevgarolivado/videos/1549655171824613/




Στο φετινό πρωτομαγιάτικο ραντεβού παραβρέθηκαν και οι «Εθελοντές Τρικάλων» με επικεφαλής τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Τρικκαίων, κ. Μιχάλη Λάππα, που διατηρούν μια αγαστή συνεργασία με τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Βαλτινού.
Αλιεύσαμε από το διαδίκτυο και παρουσιάζουμε παρακάτω τις εντυπώσεις των Εθελοντών Τρικάλων:
«Υπάρχουν μερικές γλυκές στιγμές, που επιβεβαιώνουν πώς η ελληνική κοινωνία έχει ακόμη αντοχές. Οικογένεια, φιλία, παρέα, όλα βρήκαν τη θέση τους!
Μαζί έζησαν την ξεχωριστή αυτή ημέρα, όχι μόνο οι δύο συλλογικότητες αλλά και πλήθος κόσμου, που επέλεξε το υπέροχο και μοναδικού φυσικού κάλλους αλσύλλιο του εξωκκλησιού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Βαλτινό. Η περιοχή μας είναι πραγματικά ευλογημένη, αφού τέτοια υπέροχα μέρη βρίσκονται δίπλα στον σπίτι μας. Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Πολιτιστικό Σύλλογο Βαλτινού και την Πρόεδρο Ζαφείρα  Βογιατζή, για την ζεστή φιλοξενία, την δημοτική ορχήστρα που επέλεξε για να μας κρατήσει συντροφιά μέχρι αργά το απόγευμα, αλλά και τον απαράμιλλο συνεργάτη μας Χρήστο Ιωάννου για την υπομονή του και τη μοναδική τεχνική του στο ψήσιμο καθώς και την προετοιμασία του χώρου».
Καλό μήνα!

Τρίτη 1 Μαΐου 2018

Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι



Η Πρωτομαγιά είναι μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης με πανάρχαιες ρίζες, πλούσια σε εκδηλώσεις σε παλαιότερες εποχές. Το μοναδικό, σχεδόν, έθιμο που εξακολουθεί να μας συνδέει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι Στις μέρες μας η Πρωτομαγιά με το μάζεμα των λουλουδιών για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, ενισχύει τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση, από την οποία οι περισσότεροι, δυστυχώς, έχουμε απομακρυνθεί.


Το στεφάνι κατασκευάζεται με βέργα από ευλύγιστο και ανθεκτικό ξύλο κλήματος ή άλλο και στολίζεται με λουλούδια και κλαδάκια καρποφόρων δέντρων, όπως η αμυγδαλιά, η συκιά και η ροδιά. Ακόμα, διακοσμείται με στάχυα από σιτάρι και κριθάρι, με κρεμμύδι αλλά και σκόρδο για το μάτι. Η χρησιμοποίηση πρασινάδας και όχι τόσο λουλουδιών με σκοπό τη μετάδοση της γονιμότητάς τους είναι το κύριο χαρακτηριστικό των μαγιάτικων συνηθειών. Στον αγροτικό χώρο, μάλιστα, δε θεωρείται απαραίτητο το πλέξιμο στεφανιών.

επικοινωνιστε μαζι μας