Οι περιπέτειες του Βαλτσιώτη «Στην υγειά των άλλων»

 

Κάποτε υπήρχε ένας μεθυσμένος, ο οποίος έπινε εις υγείαν όλων που περνούσαν από την ταβέρνα.

-Κοίταξε τον,  είπε ο Βαλτσιώτης, αυτός άρχισε να πίνει για να ξεχνάει τις δυστυχίες και τα προβλήματά του, αλλά εάν το ποτό δεν υπήρχε, ο άνθρωπος αυτός δεν θα είχε τόσες πολλές δυστυχίες και τόσα πολλά προβλήματα, ώστε να θέλει να τα ξεχάσει με το ποτό.

Παρόλα αυτά αυτός είναι θαυμάσιος άνθρωπος, κοιτάξτε πόσο πολύ αγάπα τους ανθρώπους και πίνει στην υγεία τους!

Μετά από λίγη ώρα ο μεθυσμένος έπεσε κάτω νεκρός από το ποτό.

Να ένας ήρωας της αυταπάρνησης! είπε ξανά ο Βαλτσιώτης. Χαίρε ω γλώσσα γεμάτη από μέλι! Πέθανες ευχόμενη τον κόσμο! Μα βέβαια, ο μακαρίτης είχε δείξει τη μεγαλύτερη ανθρώπινη αυταπάρνηση. Φοβερός αλτρουιστής! Έπινε διαρκώς στην υγειά των άλλων μέχρις ότου κατέστρεψε τη δικιά του!

Η τοιχογραφία (graffiti) στην οικοδομή «Μπλουγούρα»

 

Ολοκληρώθηκε η εντυπωσιακή τοιχογραφία μεγάλης κλίμακας (graffiti) στην πρόσοψη του εμπορικού κέντρου» Μπλουγούρα», επί της οδού Κονδύλη, στην πόλη των Τρικάλων, που απεικονίζει την αναβίωση της παλιάς αγοράς των Τρικάλων και των παλιών επαγγελμάτων, που χάθηκαν στο διάβα του χρόνου.

Η τοιχογραφία αυτή άλλαξε την όψη του γκρίζου  και μουντού τοίχου, αποκτώντας χρώμα και οπτική υπόσταση, ομορφαίνοντας έτσι τον περιβάλλοντα χώρο.

Και βέβαια, οι παλαιότεροι θα θυμούνται, την πρωτοπόρο για την πόλη τοιχογραφία, που υπήρχε παλαιότερα, στον συγκεκριμένο τοίχο της οικοδομής, του καταστήματος «Μπλουγούρα».

Το έργο φιλοτεχνήθηκε από την καλλιτεχνική ομάδα No Limit Styles.

Art direction: Κισκίνης Αλέξανδρος (Ηoodspirit)

Σχέδιο: Ashos. 

Εκτέλεση: Ashos & Ηoodspirit

Η γέφυρα Ρογγίων – Βαλομανδρίου

 

Του Νικολάου Γκόγκου Υποναύαρχος ΠΝ εα, κάτοικος Βαλομανδρίου

Ο Ντάνιελ έφυγε. Πέρασαν σχεδόν 9 βδομάδες από τότε που πέρασε και άφησε πίσω του φοβερές  καταστροφές  και τεράστιες ζημιές  στον Παραπόταμο, τη Φωτάδα και το Βαλομάνδρι. Η κακή ψυχολογία παραμένει. Λίγα σύννεφα στον ουρανό και ο φόβος επανέρχεται. Αν θα επανέλθει παρόμοιο φαινόμενο και πότε, κανένας δεν γνωρίζει.

Γίνονται και συνεχίζονται έργα διορθωτικά/ προστασίας των χωριών μας. Είναι αρκετά όμως: Εμείς στα χωριά μας, μαζί και ο Διπόταμος, τα Ρόγγια, ο Πύργος κ.ά. έχουμε μία γέφυρα που μαζί με το δρόμο, είναι ένα ακόμη ανάχωμα κάθετα στη φυσική ροή του ποταμού. Αυτό δεν βοηθάει την ανεμπόδιστη ροή του ποταμού και προκαλεί τρομερές πιέσεις στα αναχώματα με συνέπεια αυτά να σπάνε και να ξεχειλίζει το νερό στα χωριά μας. Πλημμυρίσαμε το 2016, το ίδιο και το 2023 και δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί στο μέλλον και πότε. Είχαμε προβάλει το 2016 την ανάγκη να επεκταθεί η γέφυρα ανατολικά προς Ρόγγια και δυτικά προς Βαλομάνδρι.  Δεν εισακουστήκαμε. Αντί αυτών έγινε εκβάθυνση της κοίτης του ποταμού και κόπηκαν πολλά πλατάνια. Η κοίτη του ποταμού καλύφθηκε πάλι από τα φερτά υλικά.

Ευτυχώς που φέτος δεν έσπασε το ανάχωμα μεταξύ Φωτάδας και Βαλομανδρίου. Οι συνέπειες θα ήταν πολύ σοβαρότερες. Έσπασε όμως στη γέφυρα, ανατολικά και δυτικά της γέφυρας. Το αποτέλεσμα οδυνηρό για τον Παραπόταμο και τα περισσότερα σπίτια και καλλιέργειες  του Βαλομανδρίου και της Φωτάδας.  Αποκαταστάθηκε ο δρόμος/ανάχωμα σχετικά γρήγορα. Όμως και πάλι δεν ελήφθη μέριμνα για την έστω και προσωρινή ανεμπόδιστη ροή του ποταμού. Εκεί στα σπασίματα θα μπορούσαν να τοποθετηθούν μερικά κιούγκια μεγάλου διαμετρήματος, τουλάχιστον 2 μέτρων. Τα υφιστάμενα 2 κιούγκια προς το μέρος του Βαλομανδρίου είναι πολύ  μικρής διαμέτρου, βαθειά τοποθετημένα, ανεπαρκέστατα  και βουλώνουν από τα φερτά υλικά με την πρώτη κατεβασιά.

Είναι σκόπιμο και αναγκαίο η Περιφερική Ενότητα Τρικάλων να λάβει υπόψη της τις προτάσεις της επιτροπής Βαλομανδρίου, που παραδόθηκαν στον αντιπεριφερειάρχη Τρικάλων κ. Μιχαλάκη και να προτείνει στον πρώτο προγραμματισμό έργων, τη διενέργεια μελέτης για την επέκταση της γέφυρας και να εφαρμόσει τις προτάσεις της.  Η μελέτη  για τη συνολική θωράκιση της Θεσσαλίας θα καθυστερήσει πολύ και θα χρειαστούν πολλά χρήματα για την υλοποίησή της.   

      

Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου 1940 στο Βαλτινό

 

Με σύμμαχο την καλοκαιρία και με κάθε επισημότητα γιορτάστηκε η Εθνική Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 στο Βαλτινό, το Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2023.

Οι εκδηλώσεις απόδοσης τιμής ξεκίνησαν με τον εκκλησιασμό και τη δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού. Ακολούθησε στην κεντρική πλατεία, στο χώρο του Ηρώου, η επιμνημόσυνη δέηση από τον πατέρα Κωνσταντίνο Ζαχαράκη και η κατάθεση στεφάνων από τους εκπροσώπους των τοπικών αρχών, σχολείων, φορέων και συλλόγων παρουσία μαθητών, καθηγητών, διευθυντών σχολείων του Βαλτινού και πλήθος κόσμου.

Στη συνέχεια ακολούθησε η μαθητική παρέλαση.

Οι πεσόντες του Βαλτινού στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, στην Κατοχή και στον Εμφύλιο Πόλεμο

 

Η 28η Οκτωβρίου είναι μία ημέρα τιμής του αντιστασιακού αγώνα και των θυμάτων του, ένας διαχρονικός και αυθεντικός αγώνας του ελληνικού λαού ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό. 

Με αφορμή τον εορτασμό της επετείου 28ης Οκτωβρίου 1940, παρουσιάζουμε παρακάτω τους πεσόντες του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου, που κατάγονταν από το Βαλτινό.

Νεκροί από το Βαλτινό κατά τον Εληνοϊταλικό Πόλεμο, του 1940

Φονευθέντες από το Βαλτινό, σε μάχες ή εκτελεσθέντες από τα στρατεύματα Κατοχής (1941-1944)

Νεκροί του εμφυλίου πολέμου από το Βαλτινό, κατά την περίοδο 1941-1949

Αναμνήσεις από την σχολική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 του Βαλτινού

 

Κάθε χρόνο στο Βαλτινό, στη σχολική κοινότητα, η εθνική επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 αποτελεί ξεχωριστό γεγονός και τιμάται με διάφορες εκδηλώσεις. Οι εκδηλώσεις που γίνονται για τον εορτασμό της επετείου είναι πολλές: σχολικές γιορτές, μαθητική παρέλαση, δοξολογία στο ναό, εκφωνήσεις λόγων, προσκύνημα και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο ηρώων κλπ.

Ας θυμηθούμε κάποιες παλαιότερες μνήμες από γιορτές αυτής της ημέρας, για τη νικηφόρα στρατιωτική αντίσταση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων, στη προέλαση των ιταλικών δυνάμεων στα ελληνοαλβανικά σύνορα.

Οι μαθητές του σχολείου στη δεκαετία του ΄60, ΄70 είχαν τις δικές τους απαραίτητες φροντίδες την παραμονή της γιορτής. Έρεπε να στολίσουν γιορτινά το σχολείο, να κρεμάσουν λίγες χάρτινες σημαιούλες και λίγες χάρτινες ταινίες με τα συνθήματα «ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ», «ΖΗΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940».  Τα αγόρια να πάνε να κόψουν κλαδιά δάφνης για να ετοιμάσουν τα στεφάνια που θα καταθέσουν και να στολίσουν το Σχολείο και την πρόχειρη σκηνή για τα ποιήματα και τα σκετς.

Ανήμερα της επετείου είναι όλοι έτοιμοι για την εκκλησία. Οι μαθητές με το δάσκαλο, τη σημαία και σε γραμμές βηματίζουν τραγουδώντας «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά…», ή το άλλο «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του και τη σκούφια τη ψηλή του, βρε τον φουκαρά…». 

Αλλιώτικο το εκκλησίασμα σήμερα. Κόσμος πολύς, λεβάντα, στάρι για υψώματα. «Χρόνια πολλά», πολλές ευχές, λόγος πανηγυρικός από τον δάσκαλο, που παλιά ελάχιστοι τον καταλάβαιναν. Ακολουθούσε η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο Ηρώων, στο προαύλιο της εκκλησίας.

Μετά την εκκλησία, αμέσως και γρήγορα, όλοι κατευθύνονται στο Σχολείο, όπου ήδη έχουν μαζευτεί κιόλας πολλοί άλλοι. Όλα είναι έτοιμα. Η σκηνή, τα θρανία για τους θεατές. Όλοι οι μαθητές έτοιμοι περιμένουν μισοκρυμμένοι πίσω από τη σκηνή.

Στα πρώτα καθίσματα οι επίσημοι: ο πάπας, ο πρόεδρος, ο γραμματικός... Κάθονται σε καρέκλες ενώ μπροστά τους υπάρχει ένα τραπέζι στρωμένο με δαμάσκηνο τραπεζομάντιλο και ένα ανθοδοχείο με λουλούδια.

Στην πρώτη σειρά κάθονται στα θρανία οι γεροντότεροι, πιο πίσω οι άλλοι όρθιοι.

Η γιορτή αρχίζει. Πρώτα για να απαγγείλουν ποιήματα, «βγαίνουν στη σκηνή» τα μικρά, που πάνε στην πρώτη τάξη και στην πρώτη μικρή:

«Ζήτω ζήτω του σαράντα η γενιά η τιμημένη,
που στη μνήμη της πατρίδας αλησμόνητη θα μένει.
Στον τσολιά και στον φαντάρο η εικοστή ογδόη ανήκει
γιατί αυτοί μας εχαρίσαν με το αίμα τους τη νίκη».

Ακολουθούν γέλια και παλαμάκια.

Ο Παπα-Χρήστος με την αχνή και σιγανή φωνή χειροκροτάει και φωνάζει: «Μπράβο! Μπράβο!».

Ακολουθούν οι μεγαλύτεροι μαθητές της Δευτέρας ή Τρίτης τάξης. Αυτοί έμαθαν να κάνουν και κινήσεις:

«Αεροπόρος θα γενώ (το χέρι σηκώνεται προς τον ουρανό),

στη γη να μην αγγίζω (το χέρι δείχνει τη γη)

να βρίσκομαι στον ουρανό  (το χέρι κουνιέται δεξιά αριστερά, κόβοντας τον αέρα).

τα σύννεφα να σκίζω».   

Παλαμάκια και γέλια πολλά και μπράβο! Μπράβο! από τον παπά και τους επισήμους.

Άλλος μαθητής:

«Γιορτάζει η Πατρίδα, μεγάλη χαρά, σιμά η δόξα μ’ ολάσπρα φτερά …» δεν αντέχει και βάζει τα κλάματα.

Κι άλλη μαθήτρια: «Είμαι εγώ μια Ελληνοπούλα …» δεν μπορεί να συνεχίσει κι αυτή από τα κλάματα.

Και πάλι χειροκροτεί ο κόσμος και πάλι λένε μπράβο! Μπράβο! οι επίσημοι κι ο κόσμος.

Τώρα είναι η σειρά ενός θαρραλέου μικρού μαθητή. Αυτός δεν κλαίει, ίσα-ίσα κρατάει στο χέρι του μια σημαία και φωνάζει πολύ δυνατά:

«Πάντα κι όπου σ’ αντικρίζω, με λαχτάρα σταματώ
και περήφανα δακρύζω ταπεινά σε χαιρετώ. …» Και το χέρι του με την σημαία πάει πίσω, πέρα-δώθε, ανεμίζοντάς την.

Ακολουθεί ένα μικρό διάλειμμα, με τραγούδι ή με χορό.

«Με το χαμόγελο στα χείλη, παν οι φαντάροι μας μπροστά,

και ’γίναν οι Ιταλοί ρεζίλι, γιατί η καρδιά τους δεν βαστά».

Και τώρα ακολουθούν τα ποιήματα των μεγάλων, της Πέμπτης και Έκτης τάξης.

«Κι αν είν’ η Ελλάδα τόση δα, στο χάρτη μια κουκκίδα,

είναι η ωραιότερη στον κόσμο αυτό πατρίδα.

Πάνω σ’ αυτήν το δάχτυλο όλοι οι λαοί ακουμπούνε

και τους παλμούς της λευτεριάς ακούνε  να χτυπούνε.»

Ακολουθούνε κι άλλα, κι άλλα και κάποια στιγμή τελειώνουν. Πάλι παλαμάκια πάλι μπράβο! Μπράβο!  

Τότε ήταν που τα δάκρυα και τα υγρά μάτια κάποιων γερόντων πρόδιδαν την συγκίνηση και τον συναισθηματισμό που προκαλούσαν αυτές οι γιορτές, γιατί έφερναν στην μνήμη τους αναρίθμητες απώλειες και πολύ αίμα που χύθηκε και πότισε τη γη. Το χώμα, όμως, έγινε γόνιμο και γέννησε ύψιστα ιδανικά και αξίες, που μας κατευθύνουν ακόμη και σήμερα και μας δείχνουν τον δρόμο για ένα καλύτερο, δικαιότερο και πιο ανθρώπινο αύριο.

Και πράγματι το έπος του ’40 είναι πρότυπο ομοψυχίας και αποτελεί ζωντανή πηγή εθνικής αυτοπεποίθησης και υπερηφάνειας. 

Η συγκινητική αυτή σχολική γιορτή, με τον απλό, λιτό, αλλά αγνό και αυθόρμητο τρόπο των μικρών μαθητών, με την αθρόα συμμετοχή όλων ανεξαιρέτως των χωριανών, προσέδιδε στην επέτειο λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια και υπηρετούσε επάξια το μήνυμα του ΄40.  

Η γιορτή τελείωνε με τον εθνικό ύμνο και τη ζητωκραυγή: «ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ»!