Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Διακρίσεις μαθητών του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων σε Λογοτεχνικό διαγωνισμό


Μια ακόμη σημαντική διάκριση πέτυχαν μαθητές του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων, αυτή τη φορά στον τομέα της Λογοτεχνίας. Στον Α΄ Λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργανώθηκε κατά το σχολικό έτος 2012 -2013 από τις εκδόσεις «Λογείον» του Δρ Ιωάννη Πλεξίδα, διακρίθηκαν πέντε μαθητές, μεταξύ αυτών και η συγχωριανή μας Παρασκευή Μπαντόλια του Παναγιώτη. Οι διακριθέντες είναι: o Θωμάς Τσιχτής (Β΄ Λυκείου), η Χαρίκλεια Τσιγαρίδα (Γ΄ Γυμνασίου), η Χριστίνα Λιάκου (Β΄ Λυκείου),  η Σταματία Τσιάκαλου (Α΄ Γυμνασίου) και η  Παρασκευή Μπαντόλια (Α΄ Γυμνασίου). Ο διαγωνισμός αφορούσε τη συγγραφή διηγήματος και απευθυνόταν σε μαθητές των σχολείων του νομού Τρικάλων. Τα δεκατέσσερα διηγήματα που βραβεύτηκαν θα κυκλοφορήσουν σε βιβλίο από τις εκδόσεις «Λογείον».


Την ευθύνη του διαγωνισμού για το Μουσικό Σχολείο είχαν οι φιλόλογοι Αγαθοκλής Αζέλης και Γεωργία Κολοβελώνη.

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Φθηνότερο ρεύμα: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την διαδικασία ένταξης στο Μητρώο Ευάλωτων Πελατών


Τα κριτήρια, τις προϋποθέσεις αλλά και τη διαδικασία προκειμένου να ενταχθεί ένας καταναλωτής ηλεκτρικής ενέργειας στην κατηγορία των Ευάλωτων Πελατών, ορίζει σχετική υπουργική απόφαση. Στην κατηγορία εντάσσονται απευθείας όσοι έχουν ήδη ενταχθεί στο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο, ενώ περιθώριο έως στις 15 Ιουλίου έχουν οι ενδιαφερόμενοι που θα υποβάλλουν αιτήσεις για πρώτη εφαρμογή. 
Οι αιτήσεις για ένταξη στο Μητρώο Ευάλωτων Πελατών υποβάλλονται ηλεκτρονικά, απευθείας ή μέσω των προμηθευτών, στην ιστοσελίδα του ΔΕΔΔΗΕ. Οι αιτήσεις θα πρέπει να υποβάλλονται από την 1η Οκτωβρίου έως τη 15η Δεκεμβρίου κάθε έτους για ένταξη που θα πραγματοποιηθεί την 1η Ιανουαρίου του επόμενου ημερολογιακού έτους.
Για την πρώτη εφαρμογή οι αιτήσεις υποβάλλονται έως τις 15.07.2013, ενώ πελάτες, οι οποίοι έχουν ήδη ενταχθεί στο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο, εντάσσονται αυτόματα στο Μητρώο Ευάλωτων Πελατών χωρίς να απαιτείται υποβολή σχετικής αιτήσεως εκ μέρους τους.
Αναλυτικά, οι κατηγορίες, τα κριτήρια και η διαδικασία ένταξης στο μητρώο των Ευάλωτων Πελατών σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση, είναι:
—Έννοια Ευάλωτων Πελατών
1. Ως Ευάλωτοι Πελάτες εννοούνται οι Οικιακοί Πελάτες ηλεκτρικής ενέργειας, κατά την έννοια της περίπτωσης (ιζ) της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του ν. 4001/2011 (εφεξής καλούμενοι «Πελάτες»), και αποκλειστικά σε σχέση με την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας που αφορά σε κάλυψη αναγκών της κύριας κατοικίας τους, εφ’ όσον εντάσσονται σε μία από τις κάτωθι κατηγορίες και εφ’ όσον η συνολική τετραμηνιαία κατανάλωσή τους δεν υπερβαίνει τα όρια κατανάλωσης που προβλέπονται για την αντίστοιχη κατηγορία.

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Το Δημοτικό Σχολείο Δενδροχωρίου (Παπαράτζας) Τρικάλων.


Το Δημοτικό Σχολείο Δενδροχωρίου ιδρύθηκε το 1896. Μέχρι το 1925 το χωριό χρησιμοποιούσε ως σχολείο το «Κουτσέκι», ένα διώροφο πλίθινο κτίριο.
Μετά την δήμευση των περιουσιών του Ευαγγέλου και Κωνσταντίνου Ζάππα έγινε σχολείο, το «Ζάππειο», αφού έριξαν τον επάνω όροφο και κράτησαν το ισόγειο.
Το σχολείο αποτελούνταν από δύο αίθουσες  και γραφείο, το πάτωμα ήταν ξύλινο και είχε υπόγειο, όπου φυλάσσονταν τα ξύλα για το χειμώνα.
Με αυτή τη μορφή εξυπηρετούσε τις σχολικές ανάγκες του χωριού μέχρι το 1970, που άρχισε η λειτουργία του νέου διδακτηρίου, τα εγκαίνια του οποίου έγιναν στις 17-09-1970.
Όταν όμως το σχολείο προάχθηκε σε 3/θέσιο και ιδρύθηκε και νηπιαγωγείο, παρέστη ανάγκη νέων αιθουσών.
Για το σκοπό αυτό το «Ζάππειο» ανακαινίστηκε εκ νέου και διαμορφώθηκε το 1980 για να καλύψει τις υπάρχουσες ανάγκες. Από το 1987 φιλοξενεί και τους μαθητές του δημοτικού σχολείου Ματσουκέικων.


Το 2006 έγινε 4/θέσιο. Μέχρι το 2007 συστεγαζόταν στο ίδιο κτήριο το Νηπιαγωγείο Δενδροχωρίου. Το σχολικό έτος 1940-1941 είχε 107 μαθητές ενώ το 2008-2009 είχε 41 μαθητές.


Το Δενδροχώρι έχει υψόμετρο 120 μέτρα, επιφάνεια 7628 τ.μ., συνορεύει με το Βαλτινό και απέχει από τα Τρίκαλα 15 χλμ. 
Η Κοινότητα Δενδροχωρίου προήλθε από τον τέως δήμο Πιαλίων.
Με το Β.Δ. 29-12-1912, ΦΕΚ Α261/1912 αναγνωρίστηκε ως Κοινότητα Παπαράντζης στην οποία υπάγονταν οι συνοικισμοί Εξάλοφος (Κωσταρελαίϊκα) και Ματσουκέϊκα.
Η λέξη «Παπαράντζα» είναι Σλαβική και σημαίνει δασός με έλος. Αιτία της ονομασίας του χωριού ήταν η ύπαρξη πυκνού δάσους στη περιοχή, το οποίο ήταν πνιγμένο στο νερό τον περισσότερο καιρό.
Το 1928 έγινε η μετονομασία του από «Παπαράντζα» σε «Δενδροχώρι» το οποίο συνιστούσε κοινότητα, μαζί με τους συνοικισμούς «Εξάλοφος» (Κωσταρελαίϊκα) και «Ματσουκέικα».
Σήμερα αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα της περιφερειακής ενότητας Καλλιδένδρου, του Δήμου Τρικκαίων, με πληθυσμό 842 κατοίκους.

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Εκπληκτικά πορτραίτα διάσημων καλλιτεχνών σχεδιασμένα με μολύβι


Τι χρειάζεται ώστε να ζωγραφίσεις τόσο καλά πορτραίτα;
Χαρτί τύπου “Fabriano”, μολύβια 2B και 8B, ανοιχτόχρωμα παστέλ.... αλλά πάνω απ΄ όλα, χρειάζεται πολύ ταλέντο, το οποίο για να αναπτυχθεί χρειάζεται πολλή προσπάθεια και δουλειά.


Φυσικά, ο Πολωνός καλλιτέχνης Krzysztof Lukasiewicz που δημιουργεί μοναδικά πορτρέτα διασημοτήτων σίγουρα το έχει αναπτύξει αναμφίβολα πολύ καλά! 



Παρακάτω παρουσιάζονται μερικά από τα πορτρέτα  του...

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Οι μοιραίοι


Από τους μεγάλους αρχαίους Έλληνες τραγωδούς
Στους ολίγιστους νεοέλληνες κωμωδούς!


Ράβε ξήλωνε - ράβε ξήλωνε
δουλειά να μη τους λείπει
εξουσιολάγνοι φαύλοι
διέλυσαν το σπίτι…



"Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά..."

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Γκραβούρες Καθεδρικών Ναών


Καθεδρικοί Ναοί, αρχιτεκτονικά μνημεία, κατοικίες των θεών, έδρες των αρχιεπισκόπων και χώροι συνάθροισης των πιστών.
Μια συλλογή από γκραβούρες των εντυπωσιακότερων και σημαντικότερων καθεδρικών ναών της Γερμανίας.
Οι Καθεδρικοί Ναοί, αποτέλεσαν και αποτελούν χώροι στέψης Βασιλέων και Βασιλισσών, καθώς και μεγάλα κέντρα έλξης προσκυνητών από όλο τον κόσμο. Οι πιστοί συγκεντρώνονται στο εσωτερικό τους και με ευλάβεια και σεβασμό τελούν την άσκηση της λατρείας τους.
Βρίσκονται σε δεσπόζουσες θέσεις, σε πρωτεύουσες πόλεων και αποτελούν τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά μνημεία τους.
Οι περισσότεροι περιέχουν πλούσιες συλλογές κειμηλίων και λειτουργούν και σαν μουσεία.


Ο Ντομ ή Καθεδρικός Ναός της Κολωνίας, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο φημισμένα οικοδομήματα γοτθικού ρυθμού παγκοσμίως. Είναι ρωμαιοκαθολικός ναός με άγιο προστάτη τον Απόστολο Πέτρο.


Ο καθεδρικός ναός της Ουλμ στην νότια Γερμανία, με ύψος 161,5 μ., είναι ο ψηλότερος ναός του κόσμου. Στο εσωτερικό του ναού, και συγκεκριμένα μέσα στην κόγχη του ιερού, υπάρχουν ξύλινα αγαλματίδια των δέκα Σιβυλλών καθώς και ένα αγαλματίδιο του Πυθαγόρα.

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Τα χιλιάρικα



Μια αναμόχλευση της μνήμης στην εποχή της δραχμής με την παρουσίαση χαρτονομισμάτων των χιλίων δραχμών.
Τα ελληνικά χαρτονομίσματα των χιλίων δραχμών, τα χιλιάρικα, που μαζί με το εθνικό μας νόμισμα θυσιάστηκαν για χάρη του Ευρώ. Του «ευρώ», που δημιούργησε την κρίση και μας έκανε να αναθεωρήσουμε την σιγουριά του και τα επιτεύγματά του…


Αξιόγραφα, γραμμάτια ή υποσχετικές που έφεραν επάνω τους αναγραφόμενη την ονομαστική τους αξία. Εκδόθηκαν από πιστωτικά ιδρύματα – τράπεζες και χρησιμοποιήθηκαν στις συναλλαγές ως χρήμα αξίας χιλίων δραχμών.


Το χιλιάρικο της μεταπολεμικής περιόδου. Κυκλοφόρησε από την Τράπεζα της Ελλάδος το 1950. Από το ψηφιδωτό της Πομπηίας, έργο του Απελλή , απεικονίζει την μάχη της Ισσού. Αποσύρθηκε από την κυκλοφορία στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Η ποιότητα κατασκευής του χαρτονομίσματος για την εποχή του, ήταν εξαιρετικά πρωτοποριακή. Το καλύτερο ίσως ελληνικό χαρτονόμισμα, που κυκλοφόρησε η Τράπεζα της Ελλάδος.

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Ζωγραφίζοντας την Αθήνα σε 2 λεπτά!


Ένας φοιτητής της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας ζωγραφίζει με το πενάκι του την Αθήνα καταγράφοντας τη διαδικασία σε video. Ο Παντελής Τρομπούκης είναι ο καλλιτέχνης που είχε την ιδέα για το Athensketch και όπως λέει o ίδιος:
«Αποφάσισα να απομονώσω ένα τμήμα της Αθήνας και να πειραματιστώ πάνω του. Αφορμή ήταν και μια άσκηση της σχολής, και εδώ θέλω να επισημάνω τα σημαντικά ερεθίσματα που μας δίνει η σχολή Καλών Τεχνών για ένα βήμα παραπάνω στους τρόπους έκφρασής μας. Για το τελικό αποτέλεσμα της προοπτικής πρόσθεσα και κάποιες δικές μου εικόνες από τις γωνίες της Αθήνας.»


Η παλιά Αθήνα μέσα από καρτ ποστάλ!


Οι παλιές φωτογραφίες της Αθήνας πάντα προκαλούν συγκίνηση για όσα έχουν αλλάξει γύρω μας, γι΄αυτά που έφυγαν και δεν πρόκειται να ξανάρθουν. Εικόνες από μια πόλη που αγαπάμε οι περισσότεροι με τα καλά και τα άσχημά της, που πάντα θα έχουμε στην καρδιά μας και πάντα θα ζούμε νοερά μέσα σε αυτήν όλα αυτά που λησμονούμε. Ιστορικά κτήρια, γνωστοί και άγνωστοι δρόμοι, μνημεία αθάνατα στο χρόνο και γωνιές που άλλαξαν δραματικά. 


Προάστια και συνοικίες που δεν θυμίζουν πια σε τίποτα το παρελθόν τους, που τροποποιήθηκαν εξαιτίας της ανάπτυξης, οικιστικής και τεχνολογικής. Η γοητεία πάντως παραμένει και αυτήν αναζητούμε μέσα από τη βόλτα μας αυτή στην παλιά Αθήνα…

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Όταν ήρθε για πρώτη φορά τηλεόραση στο Βαλτινό



Τότε όλα ήταν καλά και ωραία. Υπήρχε νιότη, χρώμα παντού και λουλούδια.
Εμείς τα παιδιά μαθαίναμε τους μήνες από το κάρπισμα των δένδρων.
Στις αλάνες του χωριού που στις άκρες τους φύτρωναν τσουκνίδες και βούζια παίζαμε μπάλα, κρυφτό, κυνηγητό, αλλά και καραγκιόζη.
Εκείνο το καλοκαίρι ήταν η δεύτερη χρονιά που ξαναπαίζαμε καραγκιόζη.
Είχαμε μάθει απ΄ έξω όλη τη διαδικασία, από τους πλανόδιους καραγκιοζοπαίχτες, που κατά καιρούς περνούσαν από το χωριό κι έδιναν παραστάσεις.
Σκαρώναμε λοιπόν, κι εμείς τις δικές μας χάρτινες φιγούρες, φτιάχναμε με ξύλα, βούζια και νάιλον σακούλες τον μπερντέ μας, βρίσκαμε και δυο κεριά για το φωτισμό και με λίγη πρόβα ήταν όλα έτοιμα για την παράσταση.


Εγώ, πιο τολμηρός και πιο παθιασμένος για τέτοιου είδους πράγματα είχα αναλάβει να ενσαρκώνω τις άψυχες φιγούρες, μιμούμενος όσο μπορούσα τις διάφορες φωνές των ηρώων πίσω από τον μπερντέ.
Ο Παγουτάς είχε αναλάβει μαζί με τον Πράτα να κάνουν τους τελάληδες στις γειτονιές του χωριού. Είχαν κατασκευάσει τις αυτοσχέδιες «μοτοσικλέτες τους» με ξύλινες βέργες, πάνω στις οποίες δένανε από ένα συρμάτινο ημικύκλιο και το στολίζανε με διάφορα λουλούδια. Έκαναν πως τις καβαλίκευαν και μιμούμενοι με το στόμα τον ήχο της μοτοσικλέτας, έκαναν, πως γκάζωναν και ξαμολιούνταν ξυπόλυτοι στους χωματένιους δρόμους του χωριού, φωνάζοντας:
«Απόψε στο χωριό θα δείτε τον Καραγκιόζη, Ο Μέγαλέξανδρος και το καταραμένο φίδιιι…».


Πολλές φορές χάζευα βλέποντας τον Πράτα να χώνεται σε κάτι λακκούβες του δρόμου γεμάτες κουρνιαχτό και να κάνει δήθεν πως βουλιάζει. Έβαζε τότε όπισθεν, μαρσάριζε, σπινιάριζε, ξαναμαρσάριζε και μέσα σ΄ αυτό το παιχνίδι της φαντασίας δεν καταλάβαινε ούτε ο ίδιος, πως από μοτοσικλέτα κατέληγε να οδηγεί τρακτέρ μέσα σε δύσβατα και επικίνδυνα χώματα.
Στο τέλος ήταν από πάνω μέχρι κάτω γεμάτος κουρνιαχτό.
Έτσι λοιπόν, το σούρουπο, αφού η γειτονιά μάθαινε για την παράστασή μας, αρχίζαμε και παίζαμε τις διάφορες ιστορίες του καραγκιόζη, στους λιγοστούς μας θεατές, που συνήθως αποτελούνταν από γυναίκες και παιδιά.
Με τις συνηθισμένες ατάκες του Καραγκιόζη , του Χατζατζάρη, του Μπαρμπαγιώργου, του Νιόνιου, του Σταύρακα… σκορπίζαμε σε όλους το γέλιο και το αθώο παιδικό μας παιχνίδι γίνονταν βίωμα στις φτωχικές γειτονιές του χωριού.


Ώσπου, μια μέρα εκεί που ετοιμαζόμασταν πάλι για κάποια παράσταση, έρχεται ο Παγουτάς τρέχοντας «με τη μοτοσικλέτα του» και μου λέει:
Μήτσο, παράτα τα κι έλα να πάμε στο μαγαζί του Βαγγέλη Βότσιου, έφερε τηλεόραση και θα βλέπουμε τσάμπα «σινεμά».
Ανυποψίαστοι και βέβαια ανήμποροι να αντισταθούμε στην εισβολή της εξέλιξης, τα παρατήσαμε γεμάτοι περιέργεια και πήγαμε να δούμε περί τίνος πρόκειται.
Είχε έρθει η πρώτη τηλεόραση στο χωριό!!!

Από τότε δεν ξαναπαίξαμε ποτέ πια καραγκιόζη και κάθε βράδυ μαζευόμασταν όλοι στο μαγαζί και παρακολουθούσαμε τηλεόραση!!!

«Aντίπαλες» ιδεολογίες, ίδια πολιτική


Tου Χρηστου Γιανναρα
Τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, οσοδήποτε συναρπαστικά ή και ιλιγγιώδη, αλλάζουν τις συνθήκες του βίου, τρόπους, συνήθειες, πρακτικές του βίου. Δεν αλλάζουν τη φύση του ανθρώπου. H φύση μένει πάντα φθαρτή και θνητή, πάντα ίδιες οι ενστικτώδεις ενορμήσεις που αντιπαλεύουν τη φθαρτότητα και τη θνητότητα – ορμή της αυτοσυντήρησης, ορμή της κυριαρχίας, ορμή της ηδονής. Πάντα ανοιχτή και η δυνατότητα αντίστασης στη νομοτέλεια των ενστίκτων (όχι ίδια σε όλους, αλλά σε όλους δοσμένη): Δυνατότητα σχετικής ελευθερίας από τις φυσικές αναγκαιότητες, ενεργητικής ετερότητας από τη φυσική ομοείδεια – ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου η ελευθερία, «το κυρίως ανθρώπινον» γνώρισμα.
Oι κάποτε Eλληνες γέννησαν την «πόλιν», την «πολιτικήν τέχνην», γιατί είχαν κοινή και κοινωνούμενη την ανάγκη για προτεραιότητα της ελευθερίας: H ελευθερία πραγματώνεται στη σχέση όχι στη χρήση, η χρήση υπηρετεί το ένστικτο, την υποταγή στην ανάγκη, στη νομοτέλεια της φύσης. Tο άθλημα της σχέσης παράγει την «πόλιν», την ελευθερία από την αναγκαιότητα, τον «πολιτισμό».

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Το τεστ Παπανικολάου δεν είναι γυναικολογική εξέταση


Του Αθανασίου Μπαρτζιώκα
Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος

Μετά λύπης μου διαπιστώνω τα τελευταία χρόνια πως οι περισσότερες εκ των γυναικών που πραγματοποιούν ΤΕΣΤ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ σε προγράμματα μαζικού ελέγχου (μονάδες του ΕΟΠΥΥ, κινητές μονάδες σε πλατείες χωριών ή σε αγροτικά ιατρεία και σε αυτοκινούμενες μονάδες – τροχόσπιτα), θεωρούν πως έχουν ολοκληρώσει πλήρως τον γυναικολογικό τους έλεγχο. Έτσι για πολλά χρόνια δεν επισκέπτονται τον γυναικολόγο τους, με αποτέλεσμα σοβαρά προβλήματα να διαφεύγουν της προσοχής τους. Με αφορμή αυτή τη διαπίστωση θα ήθελα ενημερωτικά να αναφέρω τα εξής.
Είναι αλήθεια πως μαζικά προγράμματα screening με ΤΕΣΤ ΠΑΠ σε διάφορες χώρες του κόσμου που πραγματοποιήθηκαν στο παρελθόν ελάττωσαν την εμφάνιση του καρκίνου του τραχήλου, γιατί αυτός ανιχνεύονταν σε προ-καρκινικά στάδια. Όμως:
1). Το ΤΕΣΤ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ είναι μια εξέταση που σχετίζεται μόνο με τις παθήσεις του τραχήλου της μήτρας και όχι με ολόκληρο το γεννητικό σύστημα της γυναίκας. Στα προγράμματα μαζικού ελέγχου συνήθως οι γυναίκες δεν έρχονται σε επαφή και επικοινωνία με ειδικό γυναικολόγο και δεν τους δίνεται η δυνατότητα να συζητήσουν τυχόν απορίες ή να αναφέρουν συμπτώματα που μπορεί να είναι ιδιαιτέρως σημαντικά για την υγεία τους.
2). Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας, αν και εμφανίζεται σε μικρότερες ηλικίες 35 – 50 ετών, είναι ο τρίτος σε σειρά γυναικολογικός καρκίνος ακολουθώντας τον καρκίνο του ενδομητρίου και των ωοθηκών και μακράν σε συχνότητα εμφάνισης από τον καρκίνο του μαστού που είναι και ο πιο συχνός στο γυναικείο πληθυσμό.
3).Το ΤΕΣΤ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ακόμη και στα εμπειρότερα χέρια, έχει ευαισθησία περίπου 50% - 60%.Αυτό σημαίνει ότι 40 στα 100 ΤΕΣΤ θα έχουν παθολογικά κύτταρα τα οποία για πολλούς λόγους δεν θα γίνουν ορατά. Για το λόγο αυτό πρέπει οι γυναίκες να υποβάλλονται κάθε χρόνο σε αυτή την εξέταση προκειμένου η ευαισθησία της να ξεπερνά το 99 %. Σε μερικές ειδικά περιπτώσεις(γυναίκες στην εμμηνόπαυση) το υλικό που λαμβάνεται δεν είναι επαρκές και πρέπει το ΤΕΣΤ ΠΑΠ να επαναλαμβάνεται σε 2 – 4 μήνες.

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Φωτογραφίες του Αρραβώνα


Άλλη μια σειρά επιχρωματισμένων φωτογραφιών, που αποτελούν μια συλλογή εικόνων από αρραβωνιασμένα ζευγάρια του Βαλτινού στη δεκαετία του 1960.
Παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, όμορφα πορτραίτα αρραβωνιασμένων ζευγαριών από το Βαλτινό που επιχρωματίστηκαν στις «Γραφικές Τέχνες» Δ. Τσιγάρα
και αναδείχθηκαν σε μια άλλη εικαστική άποψη.
Κομψοί και όμορφοι νέοι και νέες, στήθηκαν μπροστά στο φακό, απαθανατίζοντας την ευτυχισμένη στιγμή της ζωής τους, του αρραβώνα που είναι ο προθάλαμος του γάμου.


Τότε που οι νέοι συνήθως γνωρίζονταν με τον αρραβώνα, παντρεύονταν και ζούσαν για μια ολόκληρη ζωή μαζί.
Τότε που ο αρραβώνας είχε σκοπό την πνευματική γνωριμία του ζευγαριού.
Τότε που γίνονταν τα προικοσύμφωνα, δηλαδή καθοριζόταν η προίκα που θα έπαιρνε ο γαμπρός από τη νύφη. Αφού συμφωνούσαν σε όλα και έδιναν υπόσχεση αρραβώνα καθόριζαν έπειτα την ημερομηνία του γάμου.


Τότε που η πεθερά στόλιζε τη νύφη στον αρραβώνα, της έπαιρνε φουστάνι, παπούτσια, κάλτσες και όταν θα παντρευόταν η νύφη όλα αυτά τα δώρα της πεθεράς τα έστηνε στην προίκα της.
Τότε που ο παπάς της ενορίας την ώρα του αρραβώνα διάβαζε την ευχή στο σπίτι, σταύρωνε τα δαχτυλίδια τα οποία ήταν δεμένα με κόκκινη κορδέλα σε άσπρο μαντίλι μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Έπειτα τα περνούσε στους αρραβωνιασμένους και μετά ο κουμπάρος τα άλλαζε. Πολλοί φτωχοί άνθρωποι αυτά τα δαχτυλίδια τα δανείζονταν τις περισσότερες φορές από την εκκλησία την ώρα του μυστηρίου και μετά τα επέστρεφαν.



Τότε που η ζωή, παρά τη φτώχεια, είχε τις δικές της ομορφιές, οι οποίες καθρεφτίζονται, στις φωτογραφίες, στα ευτυχισμένα πρόσωπα των αρραβωνιασμένων ζευγαριών…

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Στο café "LOCAL" οι Trik Band



Κάθε φορά που, οι Trik Band, εμφανίζονται και παίζουν ζωντανά ξαφνιάζουν ευχάριστα... Οι funk διασκευές μαζί με τις έξυπνες επιλογές τους από κλασικά jazz standards δημιουργούν ένα πολύχρωμο ηχητικό μωσαϊκό. Οι latin και swing αναφορές από την ελληνική και ξένη δισκογραφία της δεκαετίας του '50 αλλά και του '80 δίνουν ένα χρώμα νοσταλγίας αλλά και μία διάθεση για κέφι και ασυγκράτητο χορό...
Έτσι, το Σάββατο 15 Ιουνίου 2013, οι Trik Band θα εμφανιστούν στο café «LOCAL», στο Βαλτινό, για να ταξιδέψουν με τα μουσικά τους τρικ... το κοινό τους.
Τα μέλη του συγκροτήματος είναι: 
Vocals-Naya Kouti, Bass Guitar-Konstantinos Lampas, Drums-Michalis Geromichos, Keyboards-Apostolis Spanos, Trombone-Giorgos Aggelakis.

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Γυναικεία πορτραίτα του Βαλτινού της δεκαετίας του 1960





Παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, όμορφα πορτραίτα γυναικών από το Βαλτινό της δεκαετίας του ΄60, που επιχρωματίστηκαν στις «Γραφικές Τέχνες» Δ. Τσιγάρα και αναδείχθηκαν σε μια άλλη εικαστική άποψη, όπου το χρώμα κυριαρχεί και προσδίδει στην παλιά φωτογραφία μια αίσθηση αρχοντιάς και φινέτσας.
Κομψές, νέες, όμορφες γυναίκες, στήθηκαν μπροστά στο φακό, απαθανατίζοντας τα χαρακτηριστικά στοιχεία της προσωπικότητάς τους και την αίγλη μιας παλιάς εποχής.


Η δεκαετία του 1960 ίσως να ήταν η πιο κολακευτική δεκαετία για τη γυναίκα.
Οι γραμμές της μόδας ακολουθούν το κορμί τονίζοντας τα ωραιότερα σημεία του σώματος, το πρόσωπο, το στήθος, τη μέση και την περιφέρεια.
Με βάση, τις ανάγκες καλλωπισμού της γυναικείας φιλαρέσκειας, αλλά και την τάση της μόδας της εποχής κυριαρχούν τα εξής χαρακτηριστικά:
Στα ρούχα κυριαρχούν τα λεπτά υφάσματα, τα πλεχτά, το ζιβάγκο, και τα μικρά εφαρμοστά πουλόβερ. Τα χρώματα είναι παστέλ, ασπρόμαυρο, πουά αλλά και εμπριμέ με λουλούδια.
Τα μαλλιά είναι είτε κοντά, είτε πολύ μακριά, με όγκο και συμμετρία. 


Πέρλες και χρυσοί σταυροί αγκαλιάζουν το λαιμό, δαχτυλίδια στολίζουν τα δάκτυλα, σκουλαρίκια στολίζουν το πρόσωπο και ζώνες τονίζουν τη μέση.
Μα πάνω απ’ όλα ακτινοβολεί η ομορφιά και η νεότητα όλων των γυναικών της εποχής.

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Το Δημοτικό Σχολείο Κάτω Ελάτης Τρικάλων.




Το Δημοτικό Σχολείο Κάτω Ελάτης ιδρύθηκε το 1940 και στεγάστηκε σε κτήριο που είχε χτιστεί το 1938.
Η λειτουργία του σχολείου ήταν σε αναστολή από το σχολικό έτος 2001 – 2002 έως το 2006 – 2007. Το σχολείο καταργήθηκε το 2007 και το αρχείο του βρίσκεται στο Δημοτικό Σχολείο Βαλτινού.
Η κίνηση του μαθητικού δυναμικού ενδεικτικά είχε ως εξής:
Σχολικό έτος        Αριθμός μαθητών
1942-1943                      34
1944-1945                      43
1950-1951                      48
1954-1955                      47
1959-1960                      49
1966-1967                      55
1969-1970                      50
1976-1977                      32
1981-1982                      12
1986-1987                      16
1992-1993                        8
2000-2001                        5


Δάσκαλοι που διατέλεσαν στο Δημοτικό Σχολείο Κάτω Ελάτης ήταν: Κυριακίδης Νίκος (1940-1943), Αστεριάδης Γρηγόριος (1946-1958), Γεωργολιός Κωνσταντίνος (1958-1968), Καραθανάσης Βασίλειος (1962-1965), Σταματία (1966), Καραμπιζιώτης (1967), Μορελά Μαρία (1968-1975), Μηλιώτης Στέφανος (1968-1975) Καμπαγιάννη (1977), Παππάς Αθανάσιος, (1988-1998), Στραγάλης Βασίλειος (1998-2001).
Η Κάτω Ελάτη, διοικητικά, σήμερα, αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Τρικκαίων. Συνορεύει με το Βαλτινό και απέχει από την πόλη των Τρικάλων 11 χιλμ. Έχει υψόμετρο 113 μ.  και σύμφωνα με την απογραφή ο πληθυσμός ανέρχεται στους 440 κατοίκους.



Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Τα σκιάχτρα


Προαιώνιοι φύλακες στα χωράφια, στ' αμπέλια, στα περιβόλια, και στους κάμπους.
Διαχρονικές παρουσίες που οι ρίζες τους χάνονται στα βάθη των αιώνων - συνυφασμένες με την καρποφορία της γης και την τοπική, παραδοσιακή, αγροτική ζωή.
Ακοίμητοι φρουροί, σιωπηλοί αγροφύλακες που με την παρουσία τους αποτρέπουν κάθε «εχθρό». 
 «Γλυπτά», αυτοσχέδια δημιουργήματα της λαϊκής φαντασίας, με φόντο την ύπαιθρο, ταπεινά ανθρώπινα ομοιώματα, που όρισαν στη ζωή τους να «φυλάνε Θερμοπύλες» συμβάλλοντας στην προσπάθεια των ανθρώπων της γης για καλή σοδειά. 


Στόχος τους είναι να αποτρέπουν κάθε επίδοξο εισβολέα που επιβουλεύεται τους ιερούς καρπούς της γης. Να φοβίζουν - «σκιάζουν» - κάθε εναέριο (σπουργίτια, καρακάξες, άλλα πουλιά), αλλά και επίγειο «εχθρό» (αλεπούδες, κουνάβια, ασβούς κ.ά.). 
Στέκουν εκεί καταμεσής ή στην άκρη του χωραφιού, παράξενες φιγούρες, φόβητρο κάθε ιπτάμενου ή επίγειου «εισβολέα» που επιβουλεύεται τον καρπό της σποράς, τον ανθό του δέντρου, τη βλάστηση.
Προστατεύουν τη φυτική παραγωγή (αμπέλια, καλαμπόκια, βερικοκιές, συκιές, ροδιές) από τα πουλιά, αλλά τα βρίσκουμε συχνά και σε μικρές κτηνοτροφικές μονάδες (μαντριά) αφού, συχνά, σ’ αυτές υπάρχει κοτέτσι με πουλερικά ή περιστεριώνας όπου υπάρχουν αυγά που μπαίνουν στο στόχαστρο του «εχθρού».
Συνεργάτες και αγόγγυστοι βοηθοί στην δούλεψη των αγροτών. Στηριγμένα σε πασσάλους ή στους φράχτες των αγρών τα σκιάχτρα, με στητό παράστημα, «φρουροί» παντός καιρού, «υπερασπίζονται σθεναρά» το μόχθο αυτών που τα τίμησαν με την επιλογή τους.


Ντυμένα με αποφόρια, κουρέλια και άλλα ταπεινά άχρηστα υλικά - τα τελευταία χρόνια προστέθηκε το πλαστικό - φορώντας το ψαθάκι ή κάποιο άλλο «σκιάδι», γραφικά και παράξενα, παριστάνουν τους «μπαμπούλες» στα σπουργίτια, ή σε άλλα μεγαλύτερα πουλιά. 

Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Επιχρωματισμένα πορτραίτα του Βαλτινού


Παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, πορτραίτα ανδρών και γυναικών από το Βαλτινό, που επιχρωματίστηκαν στις «Γραφικές Τέχνες» Δ. Τσιγάρα και αναδείχθηκαν σε μια άλλη εικαστική άποψη, όπου το χρώμα κυριαρχεί, χωρίς να χάνεται η αίσθηση της παλαιότητας.
Είναι όλοι Βαλτσινιώτες και αυτή η ιδιότητά τους, τους ενώνει εδώ και πάλι, μετά από τόσο καιρό και τους αθροίζει μαζί σε μια Συλλογή, που σε κάνει να αισθάνεσαι όπως, μπροστά σ’ ένα θαμμένο οικογενειακό άλμπουμ.


Κοιτάζοντας τα πορτρέτα, μπορεί κανείς να ονειροπολήσει και να αναλογιστεί τη σχετικότητα του χρόνου.
Σκιές θα ήταν σήμερα οι άνθρωποι αυτοί στη μνήμη όσων θυμόνταν. Αλλά να, που τώρα με τη επιχρωμάτιση αυτή μεγεθύνονται και μας κοιτάνε χωρίς να μας βλέπουν. 
Λες και θα ξεπηδήσουν από το κάδρο τους και θα μας καλημερίσουν.


Λες και θα μας διηγηθούν την ιστορία τους, για να τους μάθουμε καλύτερα, να τους εμπιστευτούμε, για να μας δείξουν τον τρόπο για το μοιραίο «πέρασμα»... 
Εκεί όπου περπάτησαν εκείνοι... 
Εκεί όπου ζούμε σήμερα εμείς... 
Εκεί όπου θα τρέχουν αύριο οι νεότεροι...

επικοινωνιστε μαζι μας