Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Η Κόρη: Γνωριμία με τα χωριά του τόπου μας



Στην ανατολική πλαγιά του Κόζιακα, σε υψόμετρο 870 μέτρα και 28 χιλιόμετρα απόσταση από τα Τρίκαλα είναι κτισμένος ο συνοικισμός Κόρη.
Η Κόρη που θεωρείται το μπαλκόνι της Θεσσαλίας, με την μοναδική θέα που προσφέρει και τα άφθονα κρύα νερά της, είναι ένα από τα ομορφότερα χωριά των Τρικάλων.
Στη θέση Φτερόλακκα του χωριού βρίσκεται το σπήλαιο Χρυσικότρυπα.
Η κόρη η οποία υπάγεται από το 1928 στην κοινότητα Ξυλοπαροίκου, κατοικείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από Τρικαλινούς, Σαμαρινιώτες στην καταγωγή οι οποίοι ανεβαίνουν εκεί μόνο το καλοκαίρι.


Το όνομα Κόρη προήλθε συμβολικά ως κόρη της Σαμαρίνας. Όμως υπάρχει και ο θρύλος της τοπικής παράδοσης κατά τον οποίο, υπήρχε μια μαγευτική λίμνη στην οποία λούζονταν μια πεντάμορφη νεραϊδογέννητη κι αφρόπλαστη κόρη.
Λέγεται μάλιστα, πως διακρίνεται ακόμα το σημείο από το οποίο χάθηκαν τα νερά της λίμνης, πριν πολλά χρόνια λόγω σεισμού ή καθιζήσεως.

Ελληνική πατέντα για σήμανση δρόμων κερδίζει διεθνή αναγνώριση



Σύντομα μαθήματα ιστορίας παραδίδουν οι πινακίδες σήμανσης οδών που εμπνεύστηκε πριν από δώδεκα χρόνια ο κ. Μάρκος Αρβανίτης.
Η ιδέα για δρόμους, πλατείες και λεωφόρους με «ταυτότητα» είναι απλή και πρωτότυπη ταυτόχρονα: σε κάθε πινακίδα με το όνομα κάθε οδού αναγράφονται επιγραμματικά τα βιογραφικά στοιχεία και απεικονίζεται η μορφή του προσώπου στο οποίο είναι αφιερωμένος ο δρόμος.
Το ίδιο γίνεται και με τους τόπους, αλλά και με τις σημαντικές ημερομηνίες που δίνουν ονόματα σε οδούς και πλατείες.
Ονόματα ηρώων, αγωνιστών, αγίων, χωρών, με επεξηγήσεις, βιογραφικά και χαρακτηριστικά έχουν αποτυπωθεί στις πινακίδες οι οποίες εκτίθενται στον ειδικό χώρο που βρίσκεται στο γραφείο του κ. Αρβανίτη στον Πειραιά. Στο κέντρο κάθε πινακίδας δεσπόζει η μορφή του τιμώμενου προσώπου, ενώ υπάρχει η δυνατότητα να έχει και φωτισμό, ώστε η σήμανση των δρόμων να είναι ευδιάκριτη και το βράδυ.

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Ο ασυνείδητος οδηγός

Βαλτσινιώτικο παραμύθι
του Δημήτρη Τσιγάρα

Εκείνο το απόγευμα στο Βαλτινό έβρεχε. Ο Γιώργος μπήκε στο αυτοκίνητό του και ξεκίνησε για τα Τρίκαλα. Κάτι δουλειές ρουτίνας είχε, θα έκανε και λίγα ψώνια και θα επέστρεφε πάλι στο χωριό. Είχε σχεδόν νυχτώσει όταν πήρε το δρόμο της επιστροφής και λίγο πριν βγει από την πόλη ξαφνικά προβάλει μπροστά του, σχεδόν στη μέση του δρόμου, ένας νεαρός. Με επιδέξιο ελιγμό ο Γιώργος προσπάθησε να τον αποφύγει, φρενάρισε και εγκαίρως, αλλά δυστυχώς το κακό έγινε. Τον παρέσυρε καμιά δεκαριά μέτρα και τον έριξε στην άκρη του δρόμου.
Ταραγμένος άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου του βγήκε για λίγο έξω και κοίταξε γύρω του. Ήταν ερημιά. Μόνο ο νεαρός κείτονταν στην άκρη του δρόμου αιμόφυρτος. Η ασυνήθιστη ερημιά, η βροχή, και το σκοτάδι ήταν για αυτόν καλή ευκαιρία να αποφύγει το μπλέξιμο και τα τραβήγματα του ατυχήματος. Ξαναμπαίνει στο αυτοκίνητό του κάνει έναν γρήγορο έλεγχο γύρω του και φεύγει.
Όταν έφτασε στο Βαλτινό, έβαλε το αυτοκίνητό του στο γκαράζ έκανε και έναν έλεγχο στο σημείο που είχε χτυπήσει τον νεαρό και αφού διαπίστωσε πως ήταν όλα εντάξει μπήκε στο σπίτι του ήρεμος.
Δεν είχε περάσει ούτε καν μια ώρα όταν χτύπησε το τηλέφωνο.
­ -Είστε ο κύριος Γιώργος; ….
-Μάλιστα.
­-Από την αστυνομία σας παίρνουμε, ο γιος σας είχε ένα τροχαίο ατύχημα…

Α.Ε.Τ. – Α. Ο. Βαλτινού: 0 - 1



Την τέταρτη θέση της βαθμολογίας εξακολουθεί να κατέχει το Βαλτινό, που πέτυχε σπουδαία νίκη το Σάββατο 26 -2 – 2011, κερδίζοντας στο γήπεδο των Αγίων Αποστόλων την ομάδα της Α.Ε.Τ. με 0 – 1.
Η ομάδα του Βαλτινού κατάφερε να πάρει το προβάδισμα στο 14 λεπτό με γκολ του Χρήστου Αντωνίου και το σκορ αυτό έμεινε μέχρι το τέλος.


Η βαθμολογία
1.Καστράκι           55
2.Φλαμούλι           48
3.Παραληθαίοι      44
4.Βαλτινό              39
5.Γενέσι                 38
6.Δήμητρα             38
7.Λογγάκι              37
8.ΑΕΤ                     32
9.Μπάρα                32
10.Καλύβια            31
11.Νεοχώρι            29
12.Φήκη                 27
13.Κρύα Βρύση      25
14.Φαρκαδόνα        20
15.Ασκληπιός         20
16.Ένωση Δ/Μ        13
17.Μεγαλοχώρι         5
18.Ελευθεροχώρι     -9





Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Με τη γλώσσα του τόπου μας


Αφηγήσεις, εξιστορήσεις, καταθέσεις βιωμάτων και εμπειριών από ανθρώπους που διατηρούσαν το γλωσσικό μας ιδίωμα ατόφιο, όπως ακριβώς το παρέλαβαν από τους προγόνους μας.
Την παρακάτω αφήγηση μας έκανε ο κ. Νίκος Απόχας, την οποία παρουσιάζουμε ατόφια, χωρίς να αλλάξουμε ή να διορθώσουμε κάτι, διατηρώντας έτσι την ιδιωματική προφορά και την αυθεντικότητα της γλώσσας του τόπου μας.

Τότε τς' κουμπίνες δ'λεύαμαν: τέσσιρις τσιουβαλάδες κι δυο δέτες έξι, ο παραλήπτης εφτά κι ένας μι του τραχτέρι οχτώ.
Είχαμι κι του Στέργιου Ρούση μάγειρα κι έβραζι τα αυγά στου ταψί.
Ερχόμασταν κάνα βολά να φάμι, απ'λες, κολατσιό, τ' αυγά τά'χι στου ταψί, κι τ΄αυγά ήφιρναν τρώυρα μες στου ταψί. Έβαζι τ΄ αυγά στου ταψί κι έπαιζι του κουμπουλόι, τρακ, τρακ, τρακ, τρακ. Τα αυγά έφιρναν γύρα μες στου ταψί.
Τον βλέπει η Κατίνα, απ' λες,
«Ε, ρε Στέργιου, λέει, άσωτες κατσαρόλες έχ'ς, στο ταψί τά 'βαλες τα αυγά να βράσουν»;
«Να χουρεύουν»…, λέει ου Στέργιους. Χα! Χα!

Μια άλλη φορά, πάμι να φάμι. Ο Στέργιους δεν είχι κατεβάσει τα φασόλια ακόμα απ' τη κατσαρόλα, κουβέντιαζι μι τς' γναίκις εκεί στο χωριό, ήταν κοντά στα σπίτια εκεί. Τα φασόλια τά 'ψηνι ακόμα, ψ'λά στου πιτρουγκάζι έβραζαν. Πάμι κάνα βολά… τι να φάμι… Έκατσάμι να φάμι εκεί, τι να φάμι, του φαί έψηνι…

Πάμι μια φορά στο Καρποχώρι. Έπιασε μια βροχή και βλιάζει του τραχτέρι.

Περί Πίστης



Κάποιος γλίστρησε και έπεσε σε έναν γκρεμό. Την ώρα της πτώσης έχει απλώσει τα χέρια του και την τελευταία στιγμή αρπάζεται από ένα εξόγκωμα βράχου. Το εξόγκωμα αρχίζει να τρίζει και να κάνει περίεργους ήχους και ήταν μάλλον βέβαιο ότι δεν θα κρατήσει για πολύ. Στην απόγνωσή του, άρχισε να φωνάζει «Βοήθεια, Βοήθεια» αλλά χωρίς απάντηση. Συνέχισε τότε:
«Καλά δεν υπάρχει κανείς εκεί ψηλά;» και κοιτούσε τον ουρανό. Τελικά ακούστηκε μια φωνή να λέει:
«Εδώ είμαι». Ο κρεμασμένος τότε είπε:
«Ποιος είσαι εσύ;» και η φωνή συνέχισε:
«Είμαι ο Κύριός σου, ο Θεός. Να ‘χεις πίστη». Ο κρεμάμενος απάντησε:
«Έχω πίστη» και τότε η φωνή συνέχισε:
«Τότε άφησε το χέρι σου από το βράχο». Ο κρεμάμενος τότε αφού το σκέφτηκε είπε:
«Μήπως υπάρχει και κανείς άλλος εκεί πάνω;».

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Βαλτσινιώτικες θυμοσοφίες


Μήτσος: -Θέλει σοφία να γνωρίζεις τους άλλους και φώτιση για να γνωρίσεις τον εαυτό σου.
Κίτσος: -Ένας ηλίθιος με υψηλό πόστο μοιάζει με κάποιον στην κορυφή ενός βουνού: Όλα του φαίνονται μικρά και σε όλους φαίνεται μικρός.
Μήτσος: -Πιστεύω πάρα πολύ στην τύχη και έχω ανακαλύψει ότι όσο πιο ευσυνείδητα εργάζομαι τόσο πιο πολύ έχω από αυτήν.
Κίτσος: -Βρες κάτι να αγαπάς να κάνεις και δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια ώρα στη ζωή σου.

Εγκώμιον Αποανάπτυξης



Στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, στη λεκάνη απορροής των νερών του όρους Κόζιακα και ανάμεσα στις αγροτικές κοινότητες Κόκκινου Πύργου, Αγίων Αποστόλων, Ρογγίων, Διπόταμου και Πυργετού βρίσκονται οι φλέβες (κανάλια) με τρεχούμενο νερό ήπιας ροής. Οι φλέβες δημιουργήθηκαν κύρια από φυσικές πηγές (ανάβρες) που με τον καιρό διανοίχθηκαν από τους αγρότες, διοχετεύοντας σ’ αυτές το νερό της βροχής και των αρτεσιανών. Ο μικρός αυτός υγροβιότοπος αποστραγγίζει το νερό της περιοχής, κάνοντας τη γη καλλιεργήσιμη, επικοινωνώντας με τον Κουμέρκη και τον Αγιαμονιώτη ποταμό, οι οποίοι με τη σειρά τους συνδέονται με τους παραποτάμους του Πηνειού,Ανάποδο και Σαλαμπριά .Ψάρια (αγάδες και μυλωνάκια), καραβίδες, καβούρια, χέλια, βίδρες και νερόκοτες ζούσαν στον υγροβιότοπο των φλεβών, ως τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Παράλληλα, υπήρχε μια τοπική διατροφική αυτάρκεια των αγροτών βασιζόμενη στα οικόσιτα ζώα (κότες, πάπιες, γουρούνια, αρνιά, κατσίκια και αγελάδες) και στους κήπους που όλοι μα όλοι καλλιεργούσαν, ενώ συμπλήρωναν τα γεύματα τους με ψάρια και καραβίδες που ψάρευαν στις φλέβες και στα ποτάμια.

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Ο Μύθος του Βαλτινού


Του Δημήτρη Τσιγάρα
Αφήγηση: Σάκης Μπιλιάλης

Αφιερωμένο στην παιδική μας αθωότητα…
και σ’ εκείνους που μας διηγούνταν ιστορίες
το χειμώνα γύρω απ’ τη φωτιά
και τα καλοκαίρια στις αυλές κάτω από τ’ αστέρια.


Ο Μύθος της Κάτω Ελάτης


Του Δημήτρη Τσιγάρα
Αφήγηση: Σάκης Μπιλιάλης

Αφιερωμένο στην παιδική μας αθωότητα…
και σ’ εκείνους που μας διηγούνταν ιστορίες
το χειμώνα γύρω απ’ τη φωτιά
και τα καλοκαίρια στις αυλές κάτω από τ’ αστέρια.


Ο Μύθος της Παπαράντζας


Του Δημήτρη Τσιγάρα
Αφήγηση: Σάκης Μπιλιάλης

Αφιερωμένο στην παιδική μας αθωότητα…
και σ’ εκείνους που μας διηγούνταν ιστορίες
το χειμώνα γύρω απ’ τη φωτιά
και τα καλοκαίρια στις αυλές κάτω από τ’ αστέρια.




Ο Μύθος της Φωτάδας


Του Δημήτρη Τσιγάρα
Αφήγηση: Σάκης Μπιλιάλης

Αφιερωμένο στην παιδική μας αθωότητα…
και σ’ εκείνους που μας διηγούνταν ιστορίες
το χειμώνα γύρω απ’ τη φωτιά
και τα καλοκαίρια στις αυλές κάτω από τ’ αστέρια.




Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Στη ρότα της οδού Ασκληπιού



Στη ρότα της οδού Ασκληπιού
Μουσική σύνθεση: Δημήτρης Τσιγάρας
Στίχοι: Πόπη Μπαλαμώτη – Σπιτά
Τραγούδι: Θωμάς Σιώμος

Μ’ αστραφτερά κινήσαμε ποδήλατα
κι όνειρα πάλλευκα να πάμε στο σταθμό,
του μισεμού το τρένο να προλάβουμε,
στου ρολογιού συντονισμένοι το ρυθμό.

Κάτω απ’ το κάστρο ανάσες του πευκόδασου
σήκωναν κύμα αναθυμιάς στη συντροφιά
κι αυλές και πάρκα ξόμπλιαζαν την άνοιξη
σε κάδρα πλούσια σε ζωντάνια κι ομορφιά.

Κι ω! σαν, χορτάτοι χρώματα, διαβαίναμε
την ίσια ρότα της οδού Ασκληπιού,
στα κλώνια της αλέας μάς προβόδιζε
πράο το πνεύμα ενός θεού ζωοποιού.

Στις ακακίες λες μας καλοστράτιζε
η ανθοπλημμύρα μιας ουράνιας ευωδιάς,
κι αύρα του κάμπου τ’ άρωμά της σκλάβωσε
νωπό για πάντα στα θηκάρια της καρδιάς.

Το σπήλαιο Ανταλλαξίμων



Στην παινεμένη οροσειρά του Κόζιακα, σε ένα μαγευτικό χώρο με θέα τον Θεσσαλικό κάμπο βρίσκεται εδώ και 15.000 χρόνια το μοναδικό του νομού Τρικάλων, σπήλαιο Ανταλλαξίμων.
Ανακαλύφθηκε το 1980 από τους κατοίκους του χωριού, σε απόσταση τριών χιλιομέτρων ΒΔ του οικισμού Ανταλλαξίμων, (υψόμετρο 650 μ.) στη θέση «Μπιστοριές ή μαντριά Γιαννούχου - Μπίνα και Αλεξίου»
Για να κατασκευάσει η φύση αυτό το φυσικό κάλλος χρειάστηκαν αιώνες πολλοί αποθέτοντας σταγόνα - σταγόνα τα όμβρια ή του χιονιού τα ύδατα.


Η διείσδυση προς το εσωτερικό του σπηλαίου γίνεται από μια αδιαμόρφωτη στενή οπή, στην αρχή έρποντας και μετά όρθιος.
Το όλο σπήλαιο έχει τρεις αίθουσες, με υπέροχο διάκοσμο σταλακτιτών και σταλαγμιτών, η μία ωραιότερη από την άλλη.
Οι εντυπωσιακοί σχηματισμοί των σταλαγμιτών και των σταλακτιτών που επί χιλιάδες χρόνια υπομονετικά η φύση του Κόζιακα φιλοτέχνησε δίνουν μια αίσθηση μαγείας και εκπάγλου ομορφιάς.
Οι σταλαγμίτες ανυψώνονται από το έδαφος σε διάφορα σχήματα και σε πολλά σημεία ενώνονται με τους σταλακτίτες.


Η απόθεση ανθρακικού ασβεστίου είναι στο σύνολο ολόασπρη και ελάχιστα σε χρώμα ανοιχτό καφέ και λίγο σκουρότερο. Αισθητή ελαφρά, είναι και η ύπαρξη διοξειδίου του άνθρακα, γιατί το σπήλαιο δεν οξυγονώνεται επαρκώς.
Δυστυχώς όμως για το σπήλαιο, μέχρι σήμερα δεν έγινε καμιά προσπάθεια αξιοποιήσεως από τους αρμόδιους και μένει τουριστικά ανεκμετάλλευτο.


Για να γίνει εκθέσιμο και να προβάλει την περιοχή χρειάζεται την κινητοποίηση των παραγόντων, και των κατοίκων του Νομού για την αξιοποίηση του σπηλαίου. Χρειάζονται να γίνουν πρώτα, πρώτα τα εξής έργα:
1) Η διάνοιξη ενός δρόμου 3.000 μέτρων από τον οικισμό Ανταλλάξιμα μέχρι το σπήλαιο.
2) Η κατάλληλη διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου του σπηλαίου.
3) Η διάνοιξη κανονικής διόδου προς το σπήλαιο.
4) Η ηλεκτροφώτιση ώστε να φωτίζονται οι αίθουσες.
5) Η κατασκευή ξενοδοχειακής μονάδας, η κατασκευή τουριστικών αιθουσών, αναψυκτήριο, χώρος παρκαρίσματος κλπ.
6) Η προβολή και διαφημιστική καμπάνια στα τουριστικά έντυπα.


Τώρα που διοικητικά το σπήλαιο ανήκει στον Δήμο Τρικκαίων, οι αρμόδιοι ας ενεργήσουν για την αξιοποίησή του.

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Ο "Κόζιακας" Το αγέρωχο βουνό της περιοχής μας.


«Στου Κόζιακα τον ίσκιο
και πλάι στον Πηνειό
μες στην καρδιά του κάμπου
Θα ιδείς το Βαλτινό».
Ο συγχωριανός μας φιλόλογος Ευάγγελος Στάθης, στο βιβλίο του «Το Βαλτινό» κάνει μια θαυμάσια περιγραφή για τον Κόζιακα. γεμάτη με εικόνες και συναισθήματα.
Σταχυολογήσαμε ορισμένα και τα παρουσιάζουμε:

Όταν ο ήλιος ανατέλλει, οι χρυσές αχτίδες του «χτυπάν» πρώτα στο όμορφο κι αγέρωχο Κόζιακα (υψ. 1901μ.) και από εκεί αντανακλούν στο χωριό μας…
Μια κορυφογραμμή που κόβει τον ορίζοντα εκεί τόσο απότομα, ώστε να κινεί την περιέργεια των μικρών που ρωτούν: «τι είναι πίσω από κει;» και οι εξυπνότεροι να απαντούν: «Εκεί είναι η Τύρνα και το Λαντζ και πέεερα, πιο μακριά, είναι τα Γιάννενα εκεί παν τα αεροπλάνα που περνάν από δω».

.…Πολύ το αγάπησα αυτό το βουνό, φαντάζομαι το ίδιο να ισχύει και για όλους τους κατοίκους του χωριού μου. Αποτέλεσε σ΄ όλη μου τη ζωή που έζησα στο χωριό (μέχρι τα 25 μου περίπου) σημείο αναφοράς: Εκεί χτυπούσαν πρώτα οι αχτίδες του ανατέλλοντος ηλίου, εκεί έδυε ο βασιλιάς της ημέρας. Αυτό μας έλεγε αν θα βρέξει. Οι παλιακοί έλεγαν: «άμα ιδείς τον Κόζιακα να απολάει στύλια και ποδάρια πέρα, κατά την κορομηλιά, να περιμένεις βροχή». Και δεν έπεφταν έξω. Αυτό μας «έλεγε» πάλι πότε θα καλοκαιρέψει: «όσο ο Κόζιακας θα έχει έστω και μια χούφτα χιόνι, μην περιμένεις άνοιξη και μη γελαστείς και βάλεις ντομάτες στο κήπο, θα τις κάψει το κρύο». Κι είχαν δίκαιο. Το καλοκαίρι, όταν ο ήλιος ανέβαινε λίγο ψηλά (καμιά αξυάλη και κάτι), άμα κοιτούσες το βουνό, το κάμμα «έπαιζε» και έλεγες: «Ωρέ, τι λαμπάδα θα κάνει πάλι σήμερα», «θ΄ ανάψουν τα τσιουγκάνια στο Τόσκεσι», «Θα καεί το πελεκούδι». Όταν πάλι έβρεχε με ήλιο, αν είχες πίσω σου τον ήλιο και κοίταζες το βουνό, έβλεπες ένα τεράστιο ουράνιο τόξο να μπήγει τις δυο άκρες του μέσα στις ράχες του, «χαμηλά χαμπλά», και έλεγες τότε 2-3 φορές: «δόξα τα μαλλιά! δόξα τα μαλλιά! δόξα τα μαλλιά!
Δώρο θεού αυτό το βουνό για το χωριό μας, δώρο θεού για την ομορφιά, τη μεγαλοπρέπεια και τον «ήσκιο» του…


Ο Διακονιάρης



Αφίχθει νωρίς το πρωί, παρκάρισε το αυτοκίνητό του (με ξένες πινακίδες της ημεδαπής) σε παράδρομο του κέντρου.
Άλλαξε τα ρούχα του και φόρεσε την "φόρμα εργασίας", πήρε το μπαστούνι του και ως καλός, ελεύθερος επαγγελματίας έβαλε στον ώμο το ακορντεόν του και πήρε τους δρόμους να διεκδικήσει, επαιτώντας, τον επιούσιο...
Κατά τις 2 περίπου το μεσημέρι, ώρα που σχολούν οι ...υπάλληλοι, ο ευτραφής κύριος πέρασε από κεντρικό φούρνο, ψώνισε, επέστρεψε στο αυτοκίνητό του υπό βροχήν, άλλαξε και επέστρεψε στη βάση του, με το "μεροκάματο".
Αδήλωτο και αφορολόγητο....

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Πλημμύρες από την μεγάλη βροχόπτωση



Οι ισχυρές βροχοπτώσεις που έπληξαν το τελευταίο διήμερο το νομό Τρικάλων είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία προβλημάτων σε αρκετές περιοχές.
Η έντονη χθεσινή βροχόπτωση, έφερε τεράστιο όγκο νερού σε όλα τα ποτάμια του Νομού Τρικάλων με αποτέλεσμα να «φουσκώσουν» όλοι οι παραπόταμοι του Πηνειού. Για ακόμη μια φορά, στα Τρίκαλα αναδεικνύεται η έλλειψη υποδομών που θα μπορούσε να αξιοποιήσει αυτό το νερό για τις ανάγκες του Θεσσαλικού κάμπου.


Ταυτόχρονα ο όγκος του νερού, για ακόμη μια φορά, δημιουργεί πλημμυρικά φαινόμενα σε καλλιεργήσιμες περιοχές του Νομού Τρικάλων.
Στην περιοχή του Παραποτάμου υπερχείλισε ο Πηνειός με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν, σύμφωνα με εκτιμήσεις 300 στρέμματα.
Προβλήματα δημιούργησαν οι βροχοπτώσεις σε Κλοκοτό και Μεγάλα Καλύβια.



Νέα νίκη για τον Α.Ο. Βαλτινού



Ακόμη τρεις βαθμούς πρόσθεσε στη βαθμολογία της η ομάδα του Α. Ο. Βαλτινού κερδίζοντας την ομάδα της Κρύας Βρύσης με 1 – 0.
Ο αγώνας διεξήχθη μέσα στο λασπώδες γήπεδο του Βαλτινού, όπου οι προσπάθειες των ποδοσφαιριστών μέσα στα πολλά νερά έδιναν περισσότερο την εντύπωση ναυμαχίας και όχι ποδοσφαιρικού αγώνα. Το μοναδικό γκόλ της αναμέτρησης πέτυχε ο Γάτσιος, με κεφαλιά στο 30 λεπτό.
Η βαθμολογία
1.Καστράκι            52
2.Φλαμούλι           45
3.Παραληθαίοι      41
4.Βαλτινό              36
5.Γενέσι                 35
6.Δήμητρα             35
7.Λογγάκι              34
8.ΑΕΤ                    32
9.Μπάρα                32
10.Καλύβια             31
11.Φήκη                  26
12.Νεοχώρι             26
13.Κρύα Βρύση      25
14.Ασκληπιός         20
15.Φαρκαδόνα        19
16.Ένωση Δ/Μ        13
17.Μεγαλοχώρι         5
18.Ελευθεροχώρι     -9

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Εικόνες του χωριού

Η σβάρνα

Το πρώτο μου ταξίδι το έκανα με τη σβάρνα, τη σβάρνα την ξύλινη.
Καθισμένος οκλαδόν επάνω στις πλεγμένες λυγαριές που έσερναν δυο ολόλευκα άλογα, ταξίδευα τη σπαρμένη Βαλτσινιώτικη γη.
Ταξίδευα τα αυλάκια, τους δρόμους που είχε ανοίξει με σιδερένια φτερά το αλέτρι.
Τους δρόμους που μέσα τους έκλειναν τον καρπό.
Το μειδίαμα της προσδοκίας και της ελπίδας.


Για τη σβάρνα είχαμε προνοήσει από την άνοιξη.
Με κλαδευτήρια και πριόνια, γυρνούσαμε και ψάχναμε να βρούμε λυγαριές, να βρούμε και να κόψουμε τα λυγερόκορμα βλαστάρια.
Τα φτιάχναμε δεμάτια και τα φέρναμε στο σπίτι, τα καθαρίζαμε από τα φύλλα τους, τα γυρνούσαμε πάνω από τρανή φωτιά για να καψαλιστούν, να μαλακώσουν, να τα στρίψουμε, να τα περάσουμε και να τα πλέξουμε στη σβάρνα μας.
Έτσι μαλακωμένα και υπάκουα τα κλαδιά, μαυρισμένα λίγο πιο πολύ εκεί στη μέση που τσακάγανε, τα έπλεκε ο πατέρας, σαν κοτσίδες μακριές, πάνω σε ξύλινη βάση στενόμακρη, ορθογώνια, τα στερέωνε στις άκρες με ατσαλόσυρμα κι η σβάρνα του σπιτιού μας ήταν έτοιμη.


Έπαιρνε δυο καρφιά μεγάλα, τα κάρφωνε στον τοίχο και την κρέμαγε σαν το παλτό του το καλό, ώσπου να έρθει το φθινόπωρο και η σπορά για να την ξεκρεμάσει.

Πότε συμφέρει το νυχτερινό τιμολόγιο της ΔΕΗ



Διευκρινήσεις προς τους καταναλωτές σχετικά με το νυχτερινό τιμολόγιο της ΔΕΗ που ετέθη σε ισχύ από 1η Ιανουαρίου έδωσε η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας
- Σε περίπτωση που η συνολική κατανάλωση, μέρας και νύχτας, είναι κάτω από 800 κιλοβατώρες το τετράμηνο, το νυχτερινό τιμολόγιο επιφέρει μείωση του λογαριασμού μόνο στην περίπτωση που η νυχτερινή κατανάλωση ξεπερνάει τις 150 kWh το τετράμηνο. Αυτό συμβαίνει γιατί το νυχτερινό επιβαρύνεται και με επιπλέον πάγιο, 4 ευρώ το τετράμηνο.
- Σε περίπτωση που η συνολική κατανάλωση, μέρας και νύχτας, ξεπερνάει τις 800kWh το τετράμηνο, ο πελάτης έχει σε κάθε περίπτωση όφελος από το νυχτερινό τιμολόγιο, ανεξάρτητα από την κατανάλωση κατά τις νυχτερινές ώρες, και παρά τη χρέωση του παγίου. Αυτό προκύπτει γιατί σε περίπτωση που δεν ίσχυε η νυχτερινή χρέωση, ο καταναλωτής θα εντασσόταν στην αμέσως επόμενη κατηγορία (801-1000 Wh το τετράμηνο) και θα ίσχυαν μεγαλύτερες χρεώσεις, με σημαντική επίπτωση στον τελικό λογαριασμό.


Κάθε πελάτης της ΔΕΗ μπορεί να αλλάζει ανά τετράμηνο τιμολόγιο, ανάλογα με την κατανάλωσή του. Για το σκοπό αυτό, η ΡΑΕ κάλεσε τη ΔΕΗ να ενημερώσεις τους πελάτες που κάνουν χρήση του νυχτερινού τιμολογίου, ώστε να διαχειριστούν με ορθολογικό τρόπο το ρεύμα που καταναλώνουν, καθώς και να ενθαρρύνουν τη μεταφορά φορτίου στις ώρες χαμηλής χρέωσης.
Επίσης, η ΔΕΗ οφείλει να ενημερώσει τους πελάτες που επιλέγουν το νυχτερινό τιμολόγιο να το χρησιμοποιούν σωστά, καθώς και να τους δίνει πληροφορίες σχετικά με την πιο συμφέρουσα οικονομικά λύση γι αυτούς.
Επίσης, η ΡΑΕ διευκρινίζει ότι το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο παρέχεται από το σύνολο των προμηθευτών ηλεκτρικής ενέργειας και όχι μόνο από τη ΔΕΗ.

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Αχ, αυτός ο χρόνος...


ΣΥΝΤΟΜΙΑ


Γεννήθηκα σήμερα το ξημέρωμα
έζησα την παιδική μου ηλικία το πρωί
και γύρω στο μεσημέρι
έμπαινα ήδη στην εφηβεία μου.
Και δεν είναι ότι τρόμαξα
που ο χρόνος περνάει τόσο βιαστικά.
Μόνο με ανησυχεί λίγο να σκέφτομαι
ότι ίσως αύριο
να είμαι πολύ γέρος
για να κάνω όλα όσα άφησα σε εκκρεμότητα.

Χόρχε Μπουκάι

Προσευχή και κάπνισμα



Μια φορά, σ’ ένα μοναστήρι, ήταν δύο καλόγεροι που κάπνιζαν πολύ. Αυτό το ελάττωμά τους, δημιουργούσε σοβαρό πρόβλημα κυρίως στις μεγάλης διάρκειας προσευχές. Κουβέντιασαν λοιπόν οι δυο τους το θέμα και αποφάσισαν να πάνε και να ρωτήσουν τον Ηγούμενο. Ο πρώτος καλόγερος διατύπωσε την ερώτησή του με τον εξής τρόπο:
«Άγιε Ηγούμενε, μπορώ να καπνίζω όταν προσεύχομαι»;
Ο Ηγούμενος χωρίς να το σκεφτεί του έδωσε αρνητική απάντηση. Ο δεύτερος διατύπωσε την ερώτηση ανάποδα:
«Άγιε Ηγούμενε μπορώ να προσεύχομαι όταν καπνίζω»;
Ο Ηγούμενος, και πάλι χωρίς να το σκεφτεί, έδωσε στον δεύτερο καλόγερο θετική απάντηση και μάλιστα μετ΄ επαίνων…
Μπορείτε να εντοπίσετε το γιατί;

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Σελίδες από μνήμες του παλιού Βαλτινού.

Το παλιό μπακάλικο του Νικόλα Καραθανάση


Ένα κατάστημα που ήταν συνδεδεμένο, παλιότερα, με τη ζωή των κατοίκων του Βαλτινού, ήταν το μπακάλικο του Νικόλα Καραθανάση. Σ΄ αυτό το μαγαζάκι χτυπούσε ο παλμός της ζωής των κατοίκων για πολλές δεκαετίες.
Άρχισε τη λειτουργία του το 1960, υπό την διεύθυνση του Νικόλαου Καραθανάση και εκεί εργάζονταν όλη η οικογένειά του.
Ήταν για την εποχή του ένα αξιόλογο καφεπαντοπωλείο με ποικίλα προϊόντα, από τρόφιμα και ποτά έως υποδήματα, γυαλικά, εγχώρια προιόντα, είδη οικοδομών και γραφικής ύλης. Είχε και την αντιπροσωπία της μπύρας ΚΑΡΟΛΟΣ ΦΙΞ Α.Ε.


Όλα τα είδη ήταν εκτεθειμένα σε όλες τις μεριές του μπακάλικου μέσα σε ανοιχτά βαρέλια και τσουβάλια, όπως το ρύζι, η ζάχαρη, το αλεύρι δίπλα στη ναφθαλίνη, το στάρι, το τσάι του βουνού, η ποτάσα κ.α.
Στη μέση υπήρχε ένας μεγάλος πάγκος με μια μόστρα (βιτρίνα), μέσα στην οποία ήταν στοιβαγμένα τα κεφαλοτύρια, τα κασέρια, τα σαλάμια αέρος, ενώ δίπλα στον πάγκο το βαρέλι με το τυρί και οι γκαζοτενεκέδες με το βούτυρο. Κάπου στο βάθος υπήρχε ένα μεγάλο τεπόζιτο και αραδιασμένα στη σειρά σιδερένια βαρέλια γεμάτα λάδι κάθε ποιότητας.


Στα ράφια του ήταν τοποθετημένα τα χαρτικά, τα απορρυπαντικά, οι κονσέρβες, τα ποτά κ.α.
Πιο πέρα βαρέλια με κρασί και πλάι σ΄ αυτά άλλο βαρέλι με πετρέλαιο και εκείνες οι στρόγγυλες με αχυρένια πλέξη δαμιτζάνες γεμάτες τσίπουρο και οινόπνευμα, ενώ καταγής υπήρχαν λογιών – λογιών μέτρα, όπως η οκά, η μισή, το κατοστάρι, το πενηνταράκι.
Ενώ μέσα στο χώρο διαχέονταν μια ανάμιχτη μυρωδιά, που προέρχονταν από τον μπακαλιάρο, την ναφθαλίνη, το τσίπουρο, τα τυριά, το πετρέλαιο, τα λουκάνικα, το οινόπνευμα κλπ. Άλλωστε η μυρουδιά ήταν αναπόφευκτη εξ αιτίας αυτών των ετερόκλιτων προϊόντων που υπήρχαν τότε σε κάθε μπακάλικο.


Από το 1969 έως το 1983 την εκμετάλλευση του καφεπαντοπωλείου ανέλαβε ο Ευάγγελος Βότσιος με την οικογένειά του.
Το παλιό καφεπαντοπωλείο λειτουργούσε τώρα παράλληλα και σαν ψησταριά και ουζοπωλείο, καθώς και ως κρεοπωλείο.


Πολλές φορές εκεί σερβίριζαν κρασί, τσίπουρο, και μεζέδες, όπως κοκορέτσι, κεμπάπ, σουβλάκια, ελιές, ντομάτα, τυρί, σαλάμι, αυγά, ψάρι σε κονσέρβα, τηγανητό μπακαλιάρο, κα.
Η πρώτη τηλεόραση στο χωριό εκεί πρωτοεμφανίστηκε και η πελατεία αυξήθηκε κατακόρυφα.
Εκεί υπήρχε και το κοινοτικό τηλέφωνο και εξυπηρετούσε τις τηλεπικοινωνιακές ανάγκες όλων των κατοίκων του Βαλτινού.


Κατά καιρούς την διεύθυνση του καταστήματος την ανέλαβαν διάφοροι επαγγελματίες οι οποίοι το λειτούργησαν πότε σαν ταβέρνα, και πότε σαν καφενείο.
Σήμερα στον χώρο αυτό συνεχίζει να λειτουργεί η ψησταριά – Ταβέρνα του κ. Βασίλη Καλαμπάκα.




Μια διδακτική ιστορία



Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα κατά την Ιταλική κατοχή, σε κάποιο νησί του Ιονίου η ομάδα κατοχής των Ιταλών είχε επιτάξει το Δημαρχείο, που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία του νησιού και το είχε μετατρέψει σε αρχηγείο της. Ο επικεφαλής της ομάδας κατοχής, Ιταλός αξιωματικός είχε θρονιαστεί στο γραφείο του δημάρχου και από το παράθυρό του απολάμβανε τη θέα προς την πλατεία του νησιού. Στο κέντρο της πλατείας υπήρχε μια όμορφη εκκλησία και δίπλα ακριβώς ένα πανύψηλο καμπαναριό με ένα περίτεχνο ρολόι στη μέση. Μάταια περίμενε ο Ιταλός αξιωματικός να το ακούσει να χτυπάει γιατί το ρολόι αυτό είχε εδώ και καιρό σταματήσει λόγω βλάβης...


Ο Ιταλός αισθάνθηκε χρέος του να αποκαταστήσει τη βλάβη και έτσι φρόντισε και έμαθε από το δήμαρχο του νησιού ότι το ρολόι είχε σταματήσει γιατί δεν υπήρχε λάδι για να λαδώσουν τα γρανάζια του. Τότε ο αξιωματικός χωρίς δεύτερη σκέψη πρόσφερε στον δήμαρχο έναν τενεκέ 12 λίτρων, παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, έτσι ώστε να λαδωθούν τα γρανάζια και να δει και πάλι το ρολόι να δουλεύει και πάλι, και να ακούσει την καμπάνα να χτυπάει ρυθμικά την ώρα.


Ο δήμαρχος πήρε το λάδι και το ίδιο βράδυ κάλεσε στο σπίτι του τον ταμία του δημοτικού συμβουλίου και του έδωσε μία νταμιτζάνα με 6 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, λέγοντας του ότι ο Ιταλός αξιωματικός ενδιαφέρετε να δει το ρολόι να δουλεύει και πάλι και πως θα έπρεπε γρήγορα να φτάσει το λάδι στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού.

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Μ' ένα τσιγάρο σέρτικο



Τράβα ρώτησε στην πιάτσα
για να πληροφορηθείς
είμαι σέρτικο παιδί και στα μεράκια μου
τις γυναίκες τις κρεμάω στα μουστάκια μου.


Μ' ένα τσιγάρο σέρτικο
κι ένα σκοπό ζεϊμπέκικο
να σ' ανταμώσω ξεκινώ
Η εκδρομή μονότονη
σκουπίδια και χρυσόσκονη
κι η ζωή μας να βαδίζει πάνω σε συρματόσκοινο.


Πράσινο μπλε του παπαγάλου
κι η μοναξιά στο κόκκινο
Μ' έναν καημό υπόγειο
στον ήλιο στη Μεσόγειο
να σ' ανταμώσω ξεκινώ
Οι φίλοι στα γρανάζια τους
τα φρένα και τα γκάζια τους


κι η Ελλάδα ν' αρμενίζει
με μιαν ελπίδα κόσκινο
Πράσινο μπλε του παπαγάλου
κι η μοναξιά στο κόκκινο.

Πριν πεθάνω κόρη μου θα ήθελα να μαι σίγουρος ότι σου έμαθα:



Να χαίρεσαι τον έρωτα,
να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου,
να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου,
να ενθουσιάζεσαι με την ζωή,
να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις,
να ξέρεις πως αξίζει να σε αγαπάνε,
να λες κάτι η να σωπαίνεις ανάλογα με το τι κρίνεις για σένα σωστό,
να αποκτάς φήμη για τα επιτεύγματα σου,
να αγαπάς και να προσέχεις το κοριτσάκι που έχεις μέσα σου,
να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων,
να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες άλλων,
να μην κυνηγάς το χειροκρότημα αλλά την δικιά σου ικανοποίηση από το γεγονός,
να δίνεις γιατί θέλεις, ποτέ γιατί νομίζεις πως είναι υποχρέωση σου,
να δέχεσαι τους περιορισμούς και την αδυναμία σου χωρίς θυμό,
να μην επιβάλλεις τα κριτήρια σου ούτε να επιτρέπεις να σου επιβάλλουν οι άλλοι τα δικά τους,
να λες το ναι μονάχα όταν το θέλεις και να λες όχι χωρίς ενοχές,
να δέχεσαι την αλλαγή και να αναθεωρείς τις πεποιθήσεις σου,
να γεμίζεις πρώτα το δικό σου ποτήρι και αμέσως μετά το ποτήρι των άλλων,
να σχεδιάζεις το μέλλον αλλά να ζεις το παρόν,
να εμπιστεύεσαι την διαίσθηση σου,
να χαίρεσαι τις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα,
να μην κοιτάς πίσω σου για να δεις ποιος σε ακολουθεί,
να μεγαλώνεις μαθαίνοντας από τις διαφωνίες και τις αποτυχίες σου,
να επιτρέπεις στον εαυτό σου να λύνεται στα γέλια μες στον δρόμο χωρίς ιδιαίτερο λόγο,
και να μην θεοποιείς κανένα και ακόμη λιγότερο.... εμένα!
jorge bucay

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Η κοινοτική πλάστιγγα του Βαλτινού

Εικόνες του Χωριού.

Την εποχή της δεκαετίας του 1960 που όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του χωριού εκτρέφανε ζώα στα σπίτια τους, έγινε επιβεβλημένη η ανάγκη της κατασκευής κοινοτικής πλάστιγγας για το ζύγισμα των ζώων, κατά την αγοραπωλησία τους.
Εκεί ζύγιζαν τα πρόβατα, τα μοσχάρια, τα χοιρινά, τα οποία πωλούσανε οι κάτοικοι στον Ζωέμπορα ή στον χασάπη.


Κάποιος από τους κατοίκους του χωριού, ύστερα από πλειστηρίαση, αναλάμβανε την εκμετάλλευση της πλάστιγγας και έτσι κάθε φορά που χρειάζονταν να ζυγίσουν τα ζώα, ξεκλείδωνε αυτός την πλάστιγγα και ζύγιζε τα ζώα με κάποια ανταμοιβή.
Για το φόρτωμα και το ξεφόρτωμα των ζώων από τα αυτοκίνητα, υπήρχε δίπλα από την πλάστιγγα και μια τσιμεντένια ράμπα η οποία σήμερα δεν υπάρχει.


Σήμερα η πλάστιγγα εξακολουθεί να λειτουργεί αλλά χρησιμοποιείται σπάνια από τους κατοίκους διότι ελάχιστοι είναι αυτοί που εκτρέφουν ζώα.
Οι σύγχρονες ανάγκες της εποχής μας κι ο σημερινός τρόπος ζωής ανέτρεψαν τις αξίες χρησιμότητας και ωφελιμότητας ορισμένων πραγμάτων και σε πολλές περιπτώσεις τα κατέστησαν περιττά και άχρηστα.
Έτσι σήμερα, η κοινοτική πλάστιγγα μένει εκεί, παροπλισμένη και ανώφελη γεμάτη μνήμες από αγοραίες εικόνες και θύμησες του παρελθόντος.


Η ζυγαριά και η φιλοσοφία της
του Γιάννη Κορναράκη
“Χέρια που δεν αρπάξανε, ξένο ψωμί να φάνε, αυτά κρατούνε την τιμή όσο βαριά και να ‘ναι”. Λαϊκή Κρητική σοφία.
Ο ζυγός (ζυγαριά) στις συναλλαγές τις εμπορικές, έχει αναγνωρισθεί από αρχαιοτάτων χρόνων

Η εκδίκηση της ξανθιάς



Ένας δικηγόρος και μια ξανθιά κάθονται δίπλα-δίπλα στο αεροπλάνο κατά τη διάρκεια μιας πολύωρης πτήσης. Ο δικηγόρος γυρίζει και τη ρωτάει αν θα ήθελε να παίξει ένα παιχνίδι για να περάσει η ώρα. Η ξανθιά είναι κουρασμένη και αρνείται ευγενικά.
Ο δικηγόρος επιμένει και της λέει ότι το παιχνίδι είναι πολύ απλό κι ότι έχει πλάκα. Της λέει:
- Θα σου κάνω ερωτήσεις και αν δεν ξέρεις την απάντηση, θα μου δώσεις 5 ευρώ και το ίδιο θα κάνω κι εγώ αν δεν απαντήσω σε μια δική σου ερώτηση.
Η ξανθιά τον κοιτάει κουρασμένα και του ξαναλέει ότι δεν την ενδιαφέρει. Ο δικηγόρος το ξανασκέφτεται και της κάνει άλλη προσφορά:
- Λοιπόν, να σου προτείνω κάτι άλλο. Αν δεν ξέρεις εσύ την απάντηση θα μου δώσεις 5 ευρώ και αν δεν την ξέρω εγώ θα σου δώσω 500 ευρώ.
Η ξανθιά το ξανασκέφτεται και τελικά συμφωνεί να παίξει.
Ο δικηγόρος τη ρωτάει:
- Ποια είναι η απόσταση μεταξύ της γης και της σελήνης;
Η ξανθιά τον κοιτάει και χωρίς να του πει κουβέντα, ανοίγει το πορτοφόλι της και του δίνει 5 ευρώ.
Ο δικηγόρος χαμογελάει και παίρνει τα λεφτά. Τώρα είναι η σειρά της ξανθιάς. Τον ρωτάει λοιπόν:
- Τι είναι αυτό που ανεβαίνει το βουνό με 3 πόδια και το κατεβαίνει με 4 πόδια;
Ο δικηγόρος την κοιτάζει απορημένος. Βγάζει το laptop από την τσάντα του και ψάχνει όλα τα αρχεία του. Θυμωμένος που δε βρίσκει την απάντηση στέλνει e-mail σε όλους τους φίλους του μήπως και πάρει απάντηση. Μάταια όμως, γιατί κανένας δε γνωρίζει.
Μετά από καμιά ώρα που ψάχνει για την απάντηση, ανοίγει το πορτοφόλι του και δίνει στην ξανθιά 500 ευρώ.
Εκείνη τα παίρνει και γυρίζει δίπλα να κοιμηθεί. Ο δικηγόρος φανερά εκνευρισμένος, τη σκουντάει και τη ρωτάει:
- Λοιπόν, τι είναι αυτό που ανεβαίνει το βουνό με 3 πόδια και το κατεβαίνει με 4 πόδια;
Η ξανθιά τον ξανακοιτάει και χωρίς να του πει κουβέντα, ανοίγει το πορτοφόλι της και του ξαναδίνει 5 ευρώ και ξαναπέφτει για ύπνο!

επικοινωνιστε μαζι μας