Είναι μία ρίζα λάπατου που φύτρωσε από μόνη της ελεύθερη και ανεξάρτητη σε μια εξωτερική γωνιά του κήπου μας. Χωρίς να ποτίζεται και να σκαλίζεται έχει τόση δύναμη μέσα της που τροφοδοτεί τον κορμό της συνεχώς με νέα τρυφερά φύλλα κι εμείς άλλο δεν κάνουμε παρά να εμπλουτίζουμε και να αρωματίζουμε με αυτά τις χορτόπιτές μας όλο τον χρόνο. Μακάρι να είχαμε τη δύναμή της, μακάρι να είχαμε την όρεξή της για τη χαρά της ζωής και, κυρίως, μακάρι να είχαμε την ανυποχώρητη εμμονή της για καρποφορία. Άλλωστε ποιο είναι το νόημα της ζωής; Να δίνεις συνεχώς αυτό που μπορείς να δώσεις. Να αγωνίζεσαι εφ’ ω ετάχθης.
Του
Ηλία Κεφάλα
