Στον ιερό ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού, την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2025,
εκφωνήθηκε ο επικήδειος λόγος για τον εκλιπόντα Θεόδωρο Αθάνατο από τον Στέφανο
Βαγγελό, παρουσία συγγενών, φίλων και πλήθους Βαλτινιωτών που ήρθαν να
αποτίσουν τον ύστατο φόρο τιμής. Ο λόγος του Στέφανου Βαγγελού, λιτός και βαθιά
συγκινητικός, ανέδειξε την πολύχρονη προσφορά, την ακεραιότητα και την
ανθρώπινη ευγένεια του Θεόδωρου Αθάνατου, φωτίζοντας στιγμές από τη ζωή και τον
χαρακτήρα του που σημάδεψαν την τοπική κοινότητα. Δημοσιεύεται σήμερα, ως
ελάχιστος φόρος μνήμης και σεβασμού σε έναν άνθρωπο που υπήρξε σημείο αναφοράς
για το Βαλτινό.
Επικήδειος του Στέφανου Βαγγελού
Με
βαθιά θλίψη και πόνο ψυχής αποχαιρετούμε τον Θεόδωρο Αθάνατο, τον
πολυαγαπημένο πατέρα και σύζυγο, τον αξιαγάπητο αδερφό, τον λατρεμένο παππού,
τον αγαπημένο μας συγγενή και φίλο.
Θόδωρε,
το θείο δώρο της ζωής σου διακόπηκε
ξαφνικά. Γνωρίζουμε όλοι πως κανείς μας
δεν είναι αθάνατος. Όμως ο απρόσμενος θάνατος πάντα πληγώνει περισσότερο.
Ταξίδεψες με σκοπό να εγχειριστείς και να επιστρέψεις πιο υγιής. Συνήλθες από
την επέμβαση. Tο επόμενο πρωινό μίλησες με τους δικούς σου. Ήταν τα
τελευταία λόγια σου. Είδες τη χαρά και την ελπίδα στο πρόσωπό τους. Μετά από
λίγο...έσβησες.
Υπάρχουν
στιγμές που η ιατρική επιστήμη κάνει θαύματα. Δυστυχώς εσένα δεν μπόρεσαν να σε
επαναφέρουν στη ζωή. Τη ζωή που τόσο
αγαπούσες να βλέπεις γύρω σου.
Γεννημένος
το 1953 στο Βαλτινό, βιώνοντας τα προβλήματα της φτωχής αγροτικής οικογένειας
ένιωσες την ευθύνη της συνεισφοράς. Βιοπαλαιστής και μαχητής. Σπούδαζες και δούλευες παράλληλα για να
πετύχεις τους στόχους σου. Φοιτητής και
οικοδόμος. Αθλητής στη νιότη,
ποδοσφαιριστής στην ομάδα του Βαλτινού, των Τρικάλων και της Δήμητρας. Αργότερα
λογιστής αλλά και αγρότης. Τελείωνες από
την εταιρία ή την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών και επέστρεφες στις αγροτικές
ασχολίες. Ακόμα και τα τελευταία χρόνια,
ως συνταξιούχος πια, δούλευες με μεράκι, έδινες ζωή στα λουλούδια, τα δέντρα
και τα ζώα της αυλής και γέμιζες χαρά και ικανοποίηση. Ζούσες για να τους
δίνεις ζωή, πάντα εργατικός και δημιουργικός.
Στάθηκες σωστός άνθρωπος, σύντροφος και πατέρας. Πάντα
κοντά στην οικογένεια, ανοίγοντας με τη σύζυγό σου δρόμους στη ζωή των παιδιών
σας χωρίς ποτέ να σταματήσετε να τους νοιάζεστε. Θυμάμαι πολλές φορές να μοιράζεστε μαζί μας τις ανησυχίες σας μα και
τις χαρές και τις επιτυχίες τους και μια κρυφή περηφάνια για τον χαρακτήρα και την
προσωπικότητά τους. Πάνω από όλα, όπως έλεγες, “να είναι καλοί άνθρωποι”.
Για
την καθημερινή ζωή στο χωριό, τις
συνθήκες και τα προβλήματα των ανθρώπων του το ενδιαφέρον σου ήταν αστείρευτο. Στα τέλη της δεκαετίας του
'80 συνέβαλες στην επανεργοποίηση του
Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού. Από τη θέση του προέδρου και σε συνεργασία
με τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και άλλων συγχωριανών πραγματοποιήθηκε
πλήθος πολιτιστικών και ανθρωπιστικών δραστηριοτήτων μεταξύ αυτών
και η ίδρυση της τράπεζας αίματος του
χωριού.
Θεωρούσες
χρέος σου και συμμετείχες πάντα στους
συνδικαλιστικούς αγώνες για τη βελτίωση της ζωής των αγροτών και των
εργαζομένων, στις διαδηλώσεις ενάντια
στους πολέμους και τη γενοκτονία ολόκληρων λαών, στους αγώνες
για την προστασία της φύσης, για ελευθερίες, δικαιώματα και δικαιοσύνη.
Με
αυτές τις αρχές πορεύτηκες στον δρόμο
της ζωής. Νοιαζόσουν πάντα για τους ανθρώπους γύρω σου και ήσουν πρόθυμος να βοηθήσεις. Στάθηκες
ακέραιος και έντιμος. Με οδηγό το σωστό και το δίκιο. Αυτό ήταν και το όραμά
σου: να σταματήσουν οι αδικίες. Να σταματήσει
η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μέσα σε έναν κόσμο ειρηνικό να
επικρατήσει το δίκιο των πολλών,
των απλών ανθρώπων που μοχθούν για τη
ζωή, που παράγουν, εργάζονται, δημιουργούν τα αγαθά ή προσφέρουν υπηρεσίες
για το καλό του κοινωνικού συνόλου,
χωρίς να βλάπτουν κανέναν.
Στις
δυσκολίες της ζωής στεκόσουν όρθιος με ψυχραιμία. Ακόμα και τα τελευταία χρόνια
με κλονισμένη την υγεία σου έπεφτες για
λίγο και σηκωνόσουν πάλι ενεργός και δραστήριος αψηφώντας τους κινδύνους.
Συνηθίζουμε να λέμε πως “Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια”. Μήπως αυτό είχες στον νου σου πριν λίγες μέρες,
σκαρφαλωμένος στα κλαδιά τους για να τα φροντίσεις. Μήπως αυτό να επιδίωκες, να
φύγεις όρθιος χωρίς να κουράσεις αυτούς
που τόσο αγαπούσες.
Για
την οικογένειά σου, τους συγγενείς σου, τους
καλούς φίλους σου, τους ανθρώπους που σε αγαπήσαμε, είναι δύσκολος ο αποχωρισμός. Θα κρατήσουμε
την παρουσία σου ζωντανή ανάμεσά μας και θα σε θυμόμαστε πάντα.
Καλό
ταξίδι, Θόδωρε, στη γειτονιά των αγαπημένων φίλων και συγγενών που έφυγαν, στη
γειτονιά “των αγγέλων”.
