Αυγατίσαμε!!!

 

Λένε πως, «όταν μοιράζεσαι τη χαρά, αυτή διπλασιάζεται. Και, όταν μοιράζεσαι τον πόνο, αυτός μετριάζεται».

Χθες βράδυ λοιπόν, Αυγατίσαμε!!!

Χθες βράδυ στην πόλη των Τρικάλων, ακούστηκε πάλι ένα κλάμα μωρού, σαν αυτά τα κλάματα που φέρνουν χαρά κι ευτυχία στα σπίτια όλων των ανθρώπων. Ήταν το πρώτο κλάμα της δεύτερης εγγονής μου.

Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση, η οικογένειάς μας καλωσορίζει την δεύτερη εγγονή μας στον κόσμο! Το μικρό κορίτσι ήρθε στη ζωή μας για να μας γεμίσει με απέραντη ευτυχία και αγάπη. Η γέννησή της αποτελεί ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία μας, και όλοι ανυπομονούμε να την δούμε να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται με την ίδια χαρά και τρυφερότητα που μας έχει γεμίσει η πρώτη μας εγγονή.

Αυτή η στιγμή είναι γεμάτη από συναισθήματα υπερηφάνειας και ευγνωμοσύνης, καθώς η οικογένειά μας μεγαλώνει και γίνεται ακόμα πιο δυνατή. Το πρόσωπο της μικρής μας, γεμάτο αθωότητα και αίσθηση ελπίδας, είναι το πιο πολύτιμο δώρο που μπορούσαμε να λάβουμε.

Η πρώτη μας εγγονή έχει αποκτήσει ένα υπέροχο αδελφάκι, και το μέλλον τους μαζί θα είναι γεμάτο από παιχνίδια, γέλια και αμέτρητες όμορφες στιγμές. Είμαστε έτοιμοι να την αγαπήσουμε και να την στηρίξουμε με όλη μας την καρδιά, δίνοντάς της όλα όσα χρειάζεται για να μεγαλώσει ευτυχισμένη και γεμάτη αγάπη.

Η νέα εγγονή μας είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαμε να φανταστούμε, και είμαστε γεμάτοι από ευγνωμοσύνη για αυτή τη μαγική στιγμή της ζωής μας.

Δημήτρης Τσιγάρας 

Αναμένοντας το ευχάριστο γεγονός

 

Αναμένοντας το ευχάριστο γεγονός, η ψυχή γίνεται σαν λιβάδι πριν από την άνοιξη· κοιμάται ακόμη στο χρώμα του χειμώνα, μα μέσα της φουσκώνουν ήδη οι ρίζες, σαν να γνωρίζουν ότι έρχεται η στιγμή της ανθοφορίας.

Η αναμονή είναι μισή χαρά και μισή αγωνία. Είναι ένας δρόμος που δεν τον περπατάς μόνο με τα βήματα, αλλά και με τις σκέψεις που επιστρέφουν ξανά και ξανά στο ίδιο σημείο, όπως το κύμα που χτυπάει στην ακτή. Κι όσο πλησιάζει εκείνη η ώρα, τόσο το μέλλον γίνεται πιο φωτεινό, πιο απτό, σαν να φέρνει ήδη το χαμόγελό του.

Υπάρχει μια γλυκιά ένταση στην καρδιά, ένα σκίρτημα που μοιάζει με τον παλμό των πουλιών όταν ετοιμάζονται να πετάξουν. Η προσμονή δεν είναι κενό, είναι μια αόρατη γέφυρα που μας σηκώνει πάνω από τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Είναι υπόσχεση, σαν άρωμα που προηγείται του λουλουδιού, σαν μουσική που την ακούς πριν ακόμη παιχτεί.

Κι έτσι, αναμένοντας το ευχάριστο γεγονός, μαθαίνουμε να ζούμε πιο αργά, να ακούμε πιο προσεκτικά, να προσέχουμε ακόμη και τη σιωπή. Γιατί στην ουσία, αυτό που μας χαρίζει η αναμονή είναι το θαύμα της ελπίδας· το γεγονός δεν είναι μόνο αυτό που έρχεται, αλλά κι εκείνο που ήδη μας μεταμορφώνει, ενώ ακόμη το περιμένουμε.

13ο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης – Μια βραδιά λόγου και συγκίνησης στα Τρίκαλα

 

Με μια ποιητική επίγευση αποχαιρέτησε φέτος το καλοκαίρι, καθώς το βράδυ της 28ης Αυγούστου το θεατράκι του Ληθαίου ποταμού στα Τρίκαλα φιλοξένησε το 13ο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης. Κάτω από τον νυχτερινό ουρανό και δίπλα στα νερά του ποταμού, οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να ακούσουν και να μοιραστούν ποιήματα, σε μια γιορτή του λόγου και της έμπνευσης.

Στη βραδιά συμμετείχαν σημαντικοί δημιουργοί: Σταύρος Ζαφειρίου, Γεωργία Κολοβελώνη, Παρασκευή Αλέξη, Απόστολος Γουγουλάκης, Ελένη Αλεξίου, Ηλίας Κεφάλας, Zita Iszó (Ουγγαρία/Τσεχία) και Σωκράτης Καμπουρόπουλος. Οι φωνές τους έπλεξαν έναν διάλογο με το κοινό, αναδεικνύοντας την πολυφωνία της σύγχρονης ποίησης και τη δύναμή της να αγγίζει βαθιά τον άνθρωπο.

Ήταν μια όμορφη βραδιά γεμάτη λέξεις, εικόνες και συναισθήματα, την οποία απόλαυσε πλήθος κόσμου, επιβεβαιώνοντας ότι η ποίηση εξακολουθεί να αποτελεί ζωντανό κομμάτι της συλλογικής μας εμπειρίας.

Θερμά συγχαρητήρια στην υπέροχη και δημιουργική ομάδα της “Θράκας” για την άρτια διοργάνωση και τη συνέχιση ενός θεσμού που έχει καθιερωθεί ως σημείο αναφοράς για την ποιητική ζωή της Θεσσαλίας.