Ιστορικές σελίδες από την ποδοσφαιρική ομάδα του Βαλτινού. (Μέρος 1ον)

Με στόχο τη διέγερση της μνήμης και το ξύπνημα συναισθημάτων, από το τοπικό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, αντλούμε και παρουσιάζουμε επιλεκτικά, από το βιβλίο «Ιστορία του Αθλητικού Ομίλου Βαλτινού» του Δημήτρη Τσιγάρα, διάφορες αθλητικές σελίδες, που σημάδεψαν τον θεσμό και την εποχή.

Η ιστορία της ομάδας του Α.Ο. Βαλτινού

Στην εποχή της «αθωότητας», στον τόπο μας, η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο, ως παιχνίδι, άρχισε σταδιακά σε διάφορα επίπεδα. Στην αρχή, οι νέοι και οι ενήλικες, παρέες παρέες έπαιζαν φιλικά παιχνίδια, με λιγότερους ή περισσότερους από έντεκα παίκτες, σε ένα οποιουδήποτε μεγέθους γήπεδο, με δύο διαθέσιμα αντικείμενα για τη σήμανση του τέρματος.

Τα πρώτα ενθυμήματα του ποδοσφαίρου στο χωριό μας ανάγονται στη μετεμφυλιακή εποχή. Πρώτα «γήπεδα» οι αλάνες, η πλατεία «Γελαδαριά», τα «κλούρια», ο χώρος μπροστά στην εκκλησία, ο χώρος πίσω από τον μύλο, τα «πλατάνια» και το ζευγαρολίβαδο. Για μπάλα ποδοσφαίρου χρησιμοποιούσαν κάποια υποτυπώδη, καμωμένη από κουρέλια και πανιά, ή λαστιχένια, ενώ την ποδοσφαιρική τους στολή, αποτελούσαν τα καθημερινά τους ρούχα. Για παπούτσια χρησιμοποιούσαν είτε κάποια θερινά, όσοι διέθεταν, είτε τα καβουτσούκια τους, είτε έπαιζαν εντελώς ξυπόλυτοι.

Οι ποδοσφαιρικοί όροι ήταν αγγλόφωνοι και προφέρονταν δυνατά «σουτ», «φάουλ», «αράουτ», «κόρνερ», «γκολ»…

Το 1958 συγκροτήθηκε η πρώτη ομάδα ποδοσφαίρου του χωριού, η οποία λειτουργούσε υποτυπωδώς. Αγωνίζονταν σε «φιλικά» παιχνίδια με άλλα διπλανά χωριά.

Στη διοργάνωση των ποδοσφαιρικών συναντήσεων με τα διπλανά χωριά γίνονταν διάφοροι αγώνες ποδοσφαίρου, που δημιουργούσαν μια ευχάριστη αίσθηση και ένα κλίμα ευεξίας και εκτόνωσης.

Εκείνη την εποχή, τα παιχνίδια είχαν μεγάλο ενδιαφέρον. Μπορεί οι αγώνες να ήταν φιλικοί, αλλά το γόητρο ήταν αυτό που έδινε μια άλλη αίγλη.

Πολλές φορές όμως αυτοί οι αγώνες κατέληγαν σε ξυλοδαρμούς και σε πεδία μάχης.

Δεκαετία του 1960

Στη δεκαετία του 1960 την διοργάνωση των αγώνων στο τόπο μας την αναλάμβαναν διάφοροι ιδιώτες. Αθλοθετούσαν ένα βραβείο (Κύπελλο) και όριζαν τους αντιπάλους και την ημερομηνία διεξαγωγής του αγώνα.

Σημαντική προσφορά στο ποδόσφαιρο, τη δεκαετία του 1960, ήταν η διοργάνωση αγώνων κυπέλλου ΚΡΕΣΣΟΥ. Σ’ αυτή τη διοργάνωση, το 1966, συμμετείχαν 14 χωριά, με τις ομάδες τους, από τον νομό Τρικάλων.

Η ομάδα Βαλτινού στο κύπελο "Κρέσσου"

Το Βαλτινό μετά από πολλούς αγώνες, έφτασε στον τελικό αντιμετωπίζοντας την ομάδα του Μικρού Κεφαλόβρυσου, μέσα στο Εθνικό στάδιο των Τρικάλων, όπου και έχασε με τέρματα 2 - 1.

Στην εφημερίδα «Τρικαλινά Νέα» της 30 Απριλίου1966 διαβάζουμε:

«Την Τετάρτην ο τελικός αγών για το πρωτάθλημα Β. Κρέσσου Μεταξύ Βαλτινού - Κεφαλόβρυσου

Την 4μ.μ. της προσεχούς Τετάρτης θα διεξαχθεί στο στάδιο Διαγόρας ο τελικός αγών για το πρωτάθλημα του ωρολογοποιού Βασ. Κρέσσου το οποίο ωργανώθη μεταξύ των ανεπισήμων ομάδων των χωριών μας.

Εις τον τελικόν κατέληξαν οι ομάδες του Βαλτινού και του Κεφαλοβρύσου μετά από 30 περίπου αγώνες που διεξήχθησαν μεταξύ 14 ομάδων.

Εις την νικήτριαν ομάδα του αγώνος της Τετάρτης θα απονεμηθούν υπό του κ. Βασ. Κρέσσου ως έπαθλο μία πλήρη ποδοσφαιρική στολή (μπλούζες, παντελονάκια, παπούτσια κλπ) δι’ ένδεκα ποδοσφαιριστάς.

Θα πρέπει να θεωρηθεί ως αξιέπαινος δια την τόνωσιν του ποδοσφαίρου και την ανακάλυψιν νέων ποδοσφαιριστών δια την ομάδα των Τρικάλων η προσπάθεια αυτή του κ. Κρέσσου ο οποίος υποβάλλεται και εις κόπους και εις δαπάνας αφιλοκερδώς με μοναδικόν σκοπόν την κατεύθυνσιν αυτήν και νομίζομεν ότι το παράδειγμα του κ. Κρέσσου θα πρέπει να εύρη και άλλους μιμητάς δια το καλόν του τοπικού μας ποδοσφαίρου».

Η ομάδα του Μικρού Κεφαλοβρύσου

Ενώ στην ίδια εφημερίδα «Τρικαλινά Νέα» της 10ης  Μαΐου 1966 διαβάζουμε:

«Το μικρό Κεφαλόβρυσο κατέκτησε το πρωτάθλημα Βασιλείου Κρέσσου».

Διεξήχθη προχθές Κυριακή και ώρα 09:30 π.μ. εις το στάδιον της πόλεως μας ο τελευταίος αγών για το πρωτάθλημα του ωρολογοποιού Βασιλείου Κρέσσου, μεταξύ των ανεπίσημων ομάδων, Μικρού Κεφαλόβρυσου και Βαλτινού.

Νικήτρια του αγώνος, τον οποίον παρακολούθησαν μεταξύ άλλων ο βουλευτής κ. Αντωνίου, αθλητικοί παράγοντες και πλήθος κόσμου, και πρωταθλήτρια ανεδείχθη η ομάς του Μικρού Κεφαλόβρυσου με σκορ 2-1 και παρέλαβε από τον κ. Βασίλη Πελίγκο τας αθλοθετηθείσας υπό του κυρίου Βασιλείου Κρέσσου 11 ποδοσφαιρικάς στoλάς πλήρες.

Ο κ. Πελιγκος κατά την παράδοση των στολών ομίλησε και προς τους παίκτες της νικήτριας ομάδας.

Τον αγώνα διεύθυνε επιτυχώς ο κύριος Κουτσάγιας».

Την ίδια εποχή η ομάδα των Τρικάλων αγωνίζεται, με πολύ καλές επιδόσεις, στην Α΄ εθνική κατηγορία και το στάδιο Τρικάλων κατακλύζεται κάθε Κυριακή από φιλάθλους.  Ο φιλαθλητισμός, ως ένστικτο κοινωνικό, σιγά σιγά αρχίζει να γενικεύεται καθώς η ανάγκη ικανοποίησής του, οδηγούσε τους φιλάθλους στα γήπεδα.

Όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε στο γήπεδο παρακολουθούν τους αγώνες κολλημένοι στα μικρά φορητά ραδιόφωνα  και ζούνε την ένταση και τον παλμό των παιχνιδιών, από την αναμετάδοση και τη φωνή του σπήκερ.

Οι συναισθηματικές μεταπτώσεις των φιλάθλων, οι έντονες συγκινήσεις, τα κορυφαία προσωπικά τους συναισθήματα, οι αναπάντεχες χαρές και πίκρες δημιουργούν ένα είδος εξάρτησης με το άθλημα και πολλοί είναι εκείνοι που φανατίζονται. 

Η γοητεία του ποδοσφαίρου, αρχίζει να αποκτά ιδιαίτερη δυναμική, όχι μόνο στο νομό Τρικάλων αλλά σε ολόκληρη τη χώρα και το ίδιο το ποδόσφαιρο ως θέαμα,  αλλά και ως άθλημα, αποτελεί μια καινούργια, για την ελληνική κοινωνία, ψυχαγωγική δραστηριότητα.

Έτσι, αρκετά συχνά, συνήθως τις Κυριακές και τις αργίες, διοργανώνονταν ποδοσφαιρικοί αγώνες τοπικών ομάδων σε χωριά και πόλεις, τους οποίους παρακολουθούσε αρκετός κόσμος.