Ο
κόσμος άλλαξαν, άλλαξαν κι οι καιροί. O tempora
o mores! (Ω καιροί, ω ήθη).
Ε,
σ’ όλα αυτά και σ’ άλλα τέτοια πετάει το μυαλό των γέρων, και καλά κάνει και
πετάει.
Εκεί
πέταξε και το δικό μου και έγραψα τούτα δω. Τα έγραψα έτσι, άτακτα, όπως μού ’ρχονταν.
Και τι πειράζει στο κάτω κάτω;
Την
κουρασμένη ψυχή του αγρότη και του κτηνοτρόφου που χείμαζαν τέσσερις μήνες
έρχονταν να την ανακουφίσει η Άνοιξη. Πρώτος μήνας της Άνοιξης ο Φλεβάρης. Με
τον μήνα αυτόν ή με το πρώτο δεκαήμερο του Μάρτη συμπίπτουν οι Απόκριες και το
καρναβάλι. Οι Απόκριες αποτελούσαν τις πρώτες ανοιξιάτικες γιορταστικές
εκδηλώσεις.
Ο
κόσμος χαλούσε. Με τη διασκέδαση, τις συνεστιάσεις, τα πλούσια τραπέζια και τα
φιλέματα, τόνωνε τους συγγενικούς και φιλικούς δεσμούς των κατοίκων του χωριού.
Πλούσια
φαγητά, μασκαρέματα, διασκέδαση, ξεφαντώματα αυθόρμητα, όχι σαν σήμερα. Και
κοινωνικές επισκέψεις. Τα αγγόνια επισκέπτονταν τους παππούδες, τα κουμπαράκια
τους νονούς, οι νιόπαντροι τους γονείς τους. (Για τις Αποκριές θα επανέλθω και θα σας τις περιγράψω εκτενέστερα σε άλλη ανάρτηση).
Μετά ο λαός περίμενε πώς και πώς τον Μάρτη και
γι’ αυτό τον καλωσόριζε με την χαρμόσυνη εκφώνηση «πριτς Μαρτάκη μ’ τά ’βγαλα
τα προβατάκια μ’». Και μαζί μ’ αυτόν καλωσόριζε και την Άνοιξη.
Μικροί
και μεγάλοι, γεωργοί και κτηνοτρόφοι, κτιστάδες, ψαράδες, κεραμαράδες,
ξεχύνονταν με χαρά και κέφι στη φύση και στις δουλειές τους.
Η Άνοιξη. Α!, η Άνοιξη ήταν αλλιώς. Τότε
έρχονταν σιγά σιγά, μέρα με τη μέρα, όχι όπως σήμερα. Σήμερα έχουμε δυο εποχές,
χειμώνα και καλοκαίρι. Μόλις σταματούν τα κρύα, αρχίζουν αμέσως οι ζέστες.
Κατά
τον Φλεβάρη ντροπαλά - ντροπαλά άρχιζε να ανοίγει τα λουλούδια της η αμυγδαλιά.
Και δειλά - δειλά ακολουθούσαν να πρασινίζουν με το φύλλωμά τους όλα τα δέντρα
και όλη γενικά η φύση να γίνεται χλοερή. Άρχιζαν να κινάν τα νερά τους οι
φλέβες και τα ποτάμια. Τότε και τα βατραχάκια άρχιζαν τη συναυλία τους με την
μελωδική τους φωνή βρεκεκέξ κουάξ κουάξ βρεκεκέ βρεκεκέ βρεκεκέξ!
Ξεθάρρευαν
κι οι τσομπαναραίοι κι άρχιζαν να βγάζουν τα πρόβατά τους για βοσκή. Κοπάδια με
προβατίνες που τις ακολουθούσαν τα αρνάκια τους πηδώντας και χορεύοντας.
Βουκολική και ειδυλλιακή σκηνή. Και άλλα ζώα, βοοειδή, ιπποειδή, μικρά και
μεγάλα.
Μοσχάρια,
πουλάρια, κατσίκια, σκυλιά τσοπανόσκυλα, όλα.
Όλος
ο κόσμος έξω, μικροί, μεγάλοι, άντρες, γυναίκες, παιδιά. Όλοι στις εργασίες
τους, στα χωράφια, στα ζώα, στις δουλειές τους ο καθένας.
Κι
ο καιρός σύμμαχός τους.
Κι
η φύση τη δουλειά της. Ξυπνούσε από τον πολύμηνο λήθαργο και οργίαζε.
