Υπάρχει μια μαγεία στον αριθμό τρία. Πέρα από την υπόθεση της θρησκευτικής Αγίας Τριάδας έχουμε ένα σωρό λαϊκά παραμύθια που ξεκινούν την αφήγησή τους με βάση τον αριθμό τρία: Ήταν τρία βασιλόπουλα, ήταν τρία αδέρφια κλπ με προτίμηση ο μικρότερος να είναι ο ριγμένος της κάθε υπόθεσης, αλλά στο τέλος να βγαίνει νικητής και μεγαλόκαρδος. Ακόμα: ήταν τρεις δρόμοι, τρεις δοκιμασίες, τρεις ευχές και πάει λέγοντας, Τέτοια ατελείωτα μου ήλθαν στο μυαλό όταν είδα τα τρία αυτά δέντρα στα λιβάδια της Αταλάντης και στάθηκα να τα φωτογραφήσω, λέγοντας μέσα μου: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρία δέντρα… Και τι λέει, λοιπόν, η παράσταση των δέντρων (μάλλον καραγάτσια) εδώ; Αν πρόκειται για τρία αδέρφια, βλέπω αμέσως τον ριγμένο της υπόθεσης. Αλλά γιατί να είναι μόνο αυτό; Ταιριάζει καλύτερα να το δούμε ως μαμά, μπαμπάς και παιδί, μια μολπή δηλαδή της φύσης στην έννοια της οικογένειας ή ό,τι άλλο τελικά προτιμάει ο καθένας μας.
Του Ηλία Κεφάλα
