Η ελπίδα ξαναγεννήθηκε

 Διήγημα του Δημήτρη Τσιγάρα

Η Μαρία ήταν μια γυναίκα που ζούσε μια ήρεμη ζωή στο χωριό. Ήταν 38 ετών, και είχε δύο μικρά παιδιά, τον Βασίλη και τη Λίτσα. Η ζωή της ήταν γεμάτη από τις καθημερινές μικρές χαρές – το πρωινό γέλιο των παιδιών, τα σαββατιάτικα παιχνίδια στον κήπο και τις συζητήσεις με τον σύζυγό της τον Χρήστο. Όλα αυτά την έκαναν να νιώθει πλήρης, και η ζωή της έμοιαζε να κυλάει ομαλά.

Όμως κάποια στιγμή, άρχισε να αισθάνεται μία αδιόρατη ενόχληση στο στήθος. Στην αρχή την απέδωσε στην κούραση ή σε κάποια αλλαγή στον οργανισμό της. Όταν όμως η ενόχληση δεν έφυγε, αποφάσισε να επισκεφτεί το γιατρό. Ο γιατρός, μετά από μια σειρά εξετάσεων, της ανακοίνωσε τη χειρότερη δυνατή διάγνωση: καρκίνος του μαστού.

Η Μαρία πάγωσε. Όλες οι εικόνες της καθημερινότητας, τα γέλια των παιδιών της, τα όνειρα για το μέλλον, όλα έμοιαζαν να καταρρέουν γύρω της. Η ασθένεια αυτή ήταν μια ξαφνική και αμείλικτη απειλή για τη ζωή της. Παρόλο που ο γιατρός της είπε ότι η διάγνωση ήταν σε αρχικό στάδιο και υπήρχε μια καλή πιθανότητα θεραπείας, η λέξη «καρκίνος» ήταν αρκετή για να την τρομάξει βαθιά.

Τα πρώτα βράδια, η Μαρία ξαγρυπνούσε, σκεπτόμενη τι θα γινόταν με τα παιδιά της αν εκείνη δεν ήταν πια κοντά τους. Η σκέψη αυτή την κυρίευε, και ο φόβος την κατέτρωγε. Ωστόσο, ήξερε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσει την ασθένεια με θάρρος. Μόνο έτσι θα είχε την ελπίδα να νικήσει.

Η θεραπεία άρχισε σύντομα. Χημειοθεραπεία, ακτινοβολίες και συνεχείς εξετάσεις. Η Μαρία ένιωθε το σώμα της να καταρρέει σιγά-σιγά, αλλά η ψυχή της ήταν πιο δυνατή από ποτέ. Όταν ένιωθε ότι δεν είχε δύναμη να συνεχίσει, σκεφτόταν τα παιδιά της και τον Χρήστο, που ήταν πάντα δίπλα της, της προσέφεραν αγάπη και υποστήριξη χωρίς όρους. Η αγάπη τους ήταν το πιο ισχυρό της όπλο.

Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα, η Μαρία ανακάλυψε ξανά την αξία της ζωής και της καθημερινότητας. Άρχισε να εκτιμά ακόμα και τα μικρότερα πράγματα – τη χαρά ενός καφέ το πρωί, την αγκαλιά των παιδιών της, τη χαμογελαστή φιγούρα του Χρήστου, που ήταν πάντα εκεί, έτοιμος να τη στηρίξει.

Πέρασαν μήνες δύσκολων θεραπειών, πολλές φορές η Μαρία αισθανόταν ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει, όμως πάντα υπήρχε κάτι μέσα της που την κρατούσε ζωντανή. Ήταν η θέληση να ζήσει. Να ζήσει για τα παιδιά της, για τη ζωή της, για τα όνειρα που δεν ήθελε να αφήσει πίσω.

Και τελικά, η μέρα που περίμενε με αγωνία ήρθε. Ο γιατρός της, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του, της ανακοίνωσε ότι είχε θεραπευτεί. Ο καρκίνος είχε υποχωρήσει και η κατάσταση ήταν σταθερή.

Η Μαρία, με δάκρυα στα μάτια, δεν μπορούσε να πιστέψει την είδηση. Είχε περάσει μέσα από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ζωής της, αλλά η δύναμη της αγάπης, της υποστήριξης της οικογένειάς της και η προσωπική της επιμονή την είχαν οδηγήσει στην πολυπόθητη νίκη.

Όταν επέστρεψε σπίτι, τα παιδιά της έτρεξαν να την αγκαλιάσουν και να της πουν πόσο την αγαπούν. Εκείνη έσκυψε και τους φίλησε αναστενάζοντας με ανακούφιση. Η ζωή της είχε ξαναρχίσει.

Η Μαρία δεν ήταν πια η ίδια γυναίκα που ήταν πριν. Είχε γίνει πιο δυνατή, πιο γεμάτη από ευγνωμοσύνη για την κάθε μέρα που ζούσε. Και ήξερε ότι, όποιο κι αν ήταν το μέλλον, θα το αντιμετώπιζε με θάρρος, γιατί είχε ήδη νικήσει το μεγαλύτερό της φόβο.

Έκλεισε η αυλαία του ερασιτεχνικού Πρωταθλήματος της ΕΠΣΤ

 

Τελείωσε το Πρωτάθλημα της Γ΄ ερασιτεχνικής κατηγορίας της ΕΠΣ Τρικάλων όπου αγωνίζονταν η ομάδα του ΑΟ Βαλτινού, η οποία κατέκτησε την τρίτη θέση στον Βαθμολογικό Πίνακα.

Ο Πρόεδρος της Ομάδας του Α. Ο. Βαλτινού κ. Ηλίας Καραθανάσης έκανε την παρακάτω δήλωση:

«Άλλη μια ποδοσφαιρική σεζόν έφτασε στο τέλος της!

Μια σεζόν όπου προσπαθήσαμε φέτος να φτιάξουμε μια ανταγωνιστική ομάδα αντάξια της ιστορίας του Α.Ο.Β. και νομίζω πως τα καταφέραμε, καθώς μέχρι τα μέσα Μαρτίου βρισκόμασταν στην κορυφή της βαθμολογίας έχοντας 11 μήνες αήττητοι

Σίγουρα στο τέλος αυτή η ομάδα αδίκησε τον εαυτό της, καθώς θα μπορούσε να πετύχει κάτι καλύτερο, αλλά μικρή σημασία έχει αυτό, καθώς μας χάρισε όμορφες στιγμές.

Ως πρόεδρος του Αθλητικού Ομίλου Βαλτινού θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά τον πρόεδρο της κοινότητας Βάιο Τσιγάρα, που ήταν δίπλα στην ομάδα σε ότι χρειαζόμασταν, και οικονομικά, και με τον θεσμικό του ρόλο, αλλά και σαν ποδοσφαιριστής.

Τους προπονητές μας Παναγιώτη Καρρά και Νίκο Μανούρα, για την άψογη συνεργασία που είχαμε

Ένα μεγάλο ευχαριστώ επίσης στον Κώστα Ριζαργιώτη, που παρόλο που δεν είχε κανένα ρόλο μέσα στη διοίκηση, έβαλε πολλά χρήματα από το υστέρημα του για ότι χρειαζόταν η ομάδα. Τον φροντιστή του γηπέδου μας Άγγελο Τσιγάρα.

Τους αρχηγούς μας ,Ηλία Μάμαλη και Ανδρέα Σταμούλη, που εκτός από ποδοσφαιριστές, βοήθησαν και οικονομικά για άλλη μια χρονιά την ομάδα.

Τον αντιπρόεδρο της ομάδας Στέργιο Ρούση, που παρόλο που δεν ήταν κοντά μας, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, δεν άφησε ποτέ την ομάδα μόνη και βοήθησε όσο μπορούσε, πάντα οικονομικά.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους χορηγούς μας, αλλά και στον κόσμο του Βαλτινού που μας στήριξε φέτος.

Και τέλος ευχαριστώ όλους του ποδοσφαιριστές για την φετινή πορεία, αλλά ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στους ποδοσφαιριστές: Αχιλλέα Καμέα, Αργύρη Περιστέρη, Βησσαρίων Γιώτα, Νίκο Σταμούλη, Αλέξανδρο Φαρμάκη, Κυπριανό Κοθρά και Γιάννη Περνέζα, που μέχρι τελευταία στιγμή πάλεψαν να τελειώσει ομαλά η σεζόν για τον Α.Ο.Β.

Μέσα σ’ αυτή την χρονιά εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι έγιναν και πολλά σπουδαία πράγματα.

Πρώτα απ όλα το σημαντικότερο ήταν η ίδρυση της Ακαδημίας ποδοσφαίρου Βαλτινού, με μεγάλο χορηγό τον Παναγιώτη Γεωργούλα με την εταιρεία Geogreen.

Επίσης το γήπεδο μας απέκτησε πλέον σύγχρονο φωτισμό με την μεγάλη χορηγία και την προσωπική εργασία του Αθανασίου Γεωργίου, τον οποίο ευχαριστούμε για άλλη μια φορά από καρδιάς».

Με εκτίμηση ο πρόεδρος του Αθλητικού Ομίλου Βαλτινού

Ηλίας Ε. Καραθανάσης