Σύμφωνα με τον μύθο, ο
Τάνταλος ήταν γιός του Δία και βασιλιάς της Φρυγίας.
Αν και ενοχλούσε τους
θεούς με διάφορους τρόπους, ωστόσο ήταν πάντα καλοδεχούμενος στον Όλυμπο.
Κάποτε, θέλοντας να εντυπωσιάσει και να κάνει επίδειξη προς τους ανθρώπους, αλλά και να δοκιμάσει τους θεούς, τους κάλεσε σε γεύμα. Σκότωσε το πρωτότοκο γιο του, τον Πέλοπα, τον διαμέλισε και έβρασε τα κομμάτια του για να τα προσφέρει στους θεούς. Οι Ολύμπιοι κατάλαβαν μεμιάς τι είχε συμβεί εκτός από τη Δήμητρα η οποία παραπλανήθηκε και έφαγε λίγο από τον ώμο του αγοριού.
Εξοργισμένος ο Δίας
ανάστησε τον Πέλοπα και τον Τάνταλο τον έριξε στα Τάρταρα καταδικάζοντάς τον,
στο μαρτύριο της αιώνιας πείνας και διψάς: Τον έριξε μέσα σε μια λίμνη με
καθαρό νερό, μέχρι το πηγούνι και τον εξανάγκασε να στέκεται όρθιος, αλλά όποτε
ήθελε να σκύψει για να πιει νερό, η στάθμη της λίμνης κατέβαινε πολύ χαμηλά, κι
έτσι δεν μπορούσε να το φτάσει. Επάνω από τη λίμνη κρέμονταν κλαδιά φορτωμένα
με πεντανόστιμα λαχταριστά φρούτα. Όποτε ο Τάνταλος προσπαθούσε να τα πιάσει, ο
άνεμος τα σήκωνε ψηλότερα, χωρίς να μπορεί να τα αγγίξει.
Η μοίρα του Ταντάλου έγινε παράδειγμα σε όσους έμπαιναν στον πειρασμό να ενοχλήσουν τους θεούς.
Σύμφωνα με μία άλλη παραλλαγή του μύθου ο Δίας κάποτε υποσχέθηκε στον Τάνταλο να του δώσει ό,τι ήθελε. Ο Τάνταλος του ζήτησε να ζει μία επίγεια ζωή όπως ζούσαν οι θεοί στον Όλυμπο. Ο Δίας εξοργίστηκε με αυτή την επιθυμία του Ταντάλου, αλλά επειδή του το είχε υποσχεθεί, του πραγματοποίησε την επιθυμία. Ωστόσο, κρέμασε μία πέτρα πάνω στο κεφάλι του Ταντάλου ώστε να μην μπορεί να απολαμβάνει τα υλικά αγαθά, που διέθετε. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος προσπαθεί να μοιάσει στους θεούς συνιστά ύβρι, που οδηγεί στην τιμωρία του ανθρώπου από τους θεούς.
Το αμάρτημα του Ταντάλου
και το μαρτύριο του
Το αμάρτημα του Ταντάλου
και το μαρτύριό του
συνένοχοι πληρώνουμε
καθείς το μερτικό του.
Θυσία και βορρά μαζί
δώσαμε τα παιδιά μας
θηρεύοντας ασύδοτα
κι άπληστα τ’ όνειρά μας.
Και τώρα που όλα τα 'χουμε
-μα τίποτα δικό μας-
αμφιταλαντευόμαστε
γύρω από τον εαυτό μας.
Τ.Δ.
