Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Οι οδοντοτεχνίτες, Κώστας Αγγελής και Γιώργος Ριζαργιώτης



Οδοντοτεχνίτης είναι ο ειδικευμένος τεχνικός που κατασκευάζει, επισκευάζει ή τροποποιεί τεχνητές οδοντικές προσθήκες όπως οδοντοστοιχίες, γέφυρες, στεφάνες και άλλα βοηθητικά ή υποκατάστατα των δοντιών.
Από το Βαλτινό υπάρχουν δύο επαγγελματίες οδοντοτεχνίτες που ασχολούνται πολλά χρόνια με το επάγγελμα αυτό.


Πρόκειται για τον κ. Κώστα Αγγελή και τον κ. Γιώργο Ριζαργιώτη οι οποίοι διατηρούν οδοντιατρικά εργαστήρια στην πόλη των Τρικάλων.
Στα εργαστήριά τους φτιάχνουν με ακρίβεια τεχνητά δόντια από μέταλλα, πλαστικό ή πορσελάνη και κορώνες δοντιών. Κατασκευάζουν προσωρινές αποκαταστάσεις δοντιών, κινητές (μασέλες) και ακίνητες προσθετικές (γέφυρες), ολικές οδοντοστοιχίες, εκμαγεία ορθοδοντικών εργασιών, κινητούς ή ακίνητους ορθοδοντικούς μηχανισμούς όλων των ειδών κλπ.


Ο οδοντοτεχνίτης Κώστας Αγγελής μας ξενάγησε στο εργαστήριό του και μας επισήμανε τα εξής για το επάγγελμά του:
«Η εργασία του οδοντοτεχνίτη είναι κουραστική για τα μάτια και το σώμα, καθώς απαιτεί πολύωρη προσήλωση στο κατασκευαζόμενο αντικείμενο. Πρόκειται για εργασία ατομική και καθιστική, κατά το μεγαλύτερο διάστημα, και συχνά παρουσιάζονται ιδιαιτερότητες και δυσκολίες, ανάλογα πάντα με την περίπτωση.


Ο οδοντοτεχνίτης, χρειάζεται να έχει επιδεξιότητα και ακρίβεια στην εκτέλεση λεπτών χειρωνακτικών εργασιών, καλή όραση και καλαισθησία. Επειδή η εργασία του στοχεύει στη βελτίωση της λειτουργικότητας, της υγιεινής και της αισθητικής της στοματικής κοιλότητας, οφείλει να είναι υπεύθυνος και προσεκτικός κατά την εκτέλεσή της και να εκτιμά το γεγονός ότι το προϊόν της δουλειάς του, συνεπάγεται υψηλό κόστος για τον πελάτη.
Χρειάζεται να διαθέτει επιδεξιότητα και ακρίβεια στην εργασία του, ώστε να εφαρμόζει σωστά τις παραγγελίες του οδοντίατρου.


Η δουλειά του οδοντοτεχνίτη περιλαμβάνει μετακινήσεις από το εργαστήριο προς τα ιατρεία των οδοντιάτρων, με τα οποία συνεργάζεται.
Στο περιβάλλον του εργαστηρίου, εργάζεται με δυνατό φωτισμό, αλλά αρκετά ανθυγιεινό, καθώς επικρατούν οσμές από τα υλικά που χρησιμοποιεί και σχετικά υψηλές θερμοκρασίες από τους κλίβανους ή τους βραστήρες που μεταχειρίζεται.


Ακόμη, χρειάζεται να είναι παρατηρητικός, να διακρίνει με ευκολία μορφές και χρώματα, να διαθέτει επικοινωνιακές δεξιότητες επειδή συνεργάζεται άμεσα με άλλους επαγγελματίες όπως οδοντίατρους και πελάτες, ή άλλους οδοντοτεχνίτες.
Για να εκτελέσουν αυτές τις εργασίες, χρησιμοποιούν εργαλεία, όργανα, ηλεκτροκίνητα μηχανήματα (εργαστηριακούς κινητήρες, κλίβανους, φυγόκεντρες μηχανές, ηλεκτρολύσεις και άλλα) και διάφορα υλικά (μέταλλα, κεραμικές ουσίες, πορσελάνη κλπ).


Για την εξάσκηση του επαγγέλματος, και την δημιουργία εργαστηρίου, σήμερα χρειάζονται ορισμένες προϋποθέσεις. Απαιτούνται ειδικές γνώσεις, πτυχίο του τμήματος Τεχνολόγων Οδοντοτεχνικής Τ.Ε.Ι., και άδεια άσκησης επαγγέλματος η οποία χορηγείται από την Περιφέρεια.
Για το συγκεκριμένο επάγγελμα υπάρχουν δυσκολίες για την εξεύρεση εργασίας ή την εξασφάλιση υψηλών αποδοχών. Όταν όμως ένας οδοντοτεχνίτης καθιερωθεί, έχει πολύ καλές αποδοχές».

«Ο θησαυρός του Αλή Πασά - Θρύλοι και ιστορία»


Άρθρο της Τρικαλινής συγγραφέως Μαρούλα Κλιάφα με αφορμή τις ανασκαφές στα Τρίκαλα για την αναζήτηση θησαυρού του Αλή- πασά.

 Ο φημολογούμενος θησαυρός του Αλή πασά, αποτελούσε από πάντοτε ευρύ πεδίο για εικασίες και θρύλους. Την παλαιότερη μνεία σχετικά με τους θησαυρούς του Αλή πασά την βρίσκουμε σε μια αναφορά του Γενικού Προβλεπτή της Κέρκυρας προς τον Δόγη με ημερομηνία 16-4-1792 η οποία μας πληροφορεί ότι «ο Αλή πασάς έχει την οικογένειά του και τους θησαυρούς του στο Τεπελένι». ( Κ. Μέρτζος. « Ανέκδοτα περί Αλή πασά»). Την ίδια πληροφορία επαναλαμβάνει το 1812 ο περιηγητής Χόλλαντ και στη συνέχεια πολλοί άλλοι».
Πρόσφατα, εκδόθηκε από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών το διασωθέν αρχείο του Αλή πασά. Αν και από το αρχείο δεν προκύπτουν στοιχεία για τον φημολογούμενο θησαυρό του Αλή πασά, η εισαγωγή στην εν λόγω έκδοση του καθηγητή Βασίλη Παναγιωτόπουλου είναι αρκετά διαφωτιστική.


Κατά τη διάρκεια της πολεμικής σύγκρουσης του Σουλτάνου Μαχμούτ Β΄ με τον Αλή πασά, η οποία διήρκησε σχεδόν δυο χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος του θησαυρού του Αλή πασά σε νομίσματα χρησιμοποιήθηκε για να καλυφθεί η διατροφή και μισθοδοσία των στρατιωτικών δυνάμεων του Αλή και των γιών του Μουχτάρ, Βελή και Σαλήχ.
Οι πολύτιμοι όμως λίθοι ήταν δύσκολο, υπό τις συνθήκες της πολιορκίας, να εκποιηθούν αλλά και να μεταφερθούν σε ασφαλή κρυψώνα. Τελευταία στα ρωσικά αρχεία βρέθηκε μια αναφορά του Θανάση Βάγια- με ημερομηνία 1827- προς τον Ρώσο πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη στην οποία περιγράφει τις τελευταίες ώρες της πολιορκίας.

επικοινωνιστε μαζι μας