Το δέος που ανέκαθεν προκαλούσε η θάλασσα με τα χαώδη βάθη της, την απεραντοσύνη της και το ευμετάβλητο των νερών της ενέπνεαν και εμπνέουν κάθε λογής θρύλους.
Κι όπως οι απλοϊκές φαντασίες των λαών είχαν και έχουν την τάση να προσωποποιούν τους φόβους τους και με τις δεισιδαιμονίες τους να κατασκευάζουν ιστορίες πάμπολλοι μύθοι μ’ ένα πλήθος από κόρες των κυμάτων κι άλλα όντα φοβερά και τρομερά ή ειρηνικά, φιλικά και πράα στοιχειώνουν τις ελληνικές θάλασσες.
Δεν έχουν τελειωμό οι αναφορές για θαλάσσια δαιμόνια στους θρύλους και τις παραδόσεις του λαού, πλούτος τεράστιος, ωστόσο βρίσκετε σκορπισμένος σ’ όλη την Ελλάδα για τη Γοργόνα και το Μεγαλέξανδρο.