Νερά
πολλά, άσπρα από τους αφρούς της ορμής, πράσινα από τα δάκρυα των δέντρων,
κόκκινα από το αίμα της όχθης, καφέ από το πέπλο της γης. Ακούραστα,
κατηφορίζουν τις πλαγιές των βουνών, σιγοτραγουδώντας το τραγούδι της ζωής.
Στις πηγές και στις όχθες των ποταμών και των χειμάρρων που σχηματίζουν,
κατοικούν νεράιδες. Για τους Βλάχους και τους Σαρακατσαναίους, είναι άλλοτε
όμορφες με μακριά μαλλιά και λευκά φορέματα και το σούρουπο μπορείς να ακούσεις
τα τραγούδια και τα γέλια τους. Άλλοτε είναι μαυροφορεμένες σε σκοτεινά σημεία
και χαράδρες, που αν τύχει και τις συναντήσεις σου παίρνουν τη μιλιά.
Από
την αρχαιότητα ακόμα, τα ποτάμια και οι χείμαρροι είχαν θεϊκή υπόσταση και
ατίθασο πνεύμα. Αποπνέανε θαυμασμό για την ομορφιά τους αλλά και σεβασμό και
φόβο για τη δύναμη και την ορμή τους. Οι ντόπιοι, στην προσπάθειά τους να
δαμάσουν την άγρια φύση τους, προκειμένου να μετακινούνται οι ίδιοι και τα ζώα
τους, γεφύρωσαν τις όχθες τους. Επιστράτευσαν τεχνίτες από τις διπλανές
περιοχές και χρησιμοποίησαν την πέτρα, μια πρώτη ύλη που βρίσκεται σε αφθονία
στα γύρω βουνά.
Το
αποτέλεσμα εντυπωσιακό. Δεκάδες πανέμορφα πέτρινα γεφύρια, πραγματικά έργα
τέχνης. Σε απόλυτη αρμονία με το φυσικό περιβάλλον, σαν να υπήρχαν εκεί από
πάντα μαζί με τα ποτάμια και τις χαράδρες, αναπόσπαστο κομμάτι του τρικαλινού
τοπίου. Η μορφή τους, το μέγεθος και ο αριθμός των τόξων τους διαφέρει, ανάλογα
με το πλάτος του ποταμού, τον όγκο των νερών και φυσικά, τη δεξιότητα
του πρωτομάστορα. Στην περιοχή των Τρικάλων είναι συνήθως μονότοξα λόγω
των στενών ποταμών.
Το
μεγαλείο και η ομορφιά τους δίνουν την εντύπωση ότι δεν στερεώθηκαν από
ανθρώπινο χέρι αλλά με την παρέμβαση κάποιας ανώτερης δύναμης που για τον
εξευμενισμό της, η λαϊκή μυθοπλασία κάνει λόγο για ανθρωποθυσίες στο θεμελίωμά
τους. Έτσι, το καθένα είναι συνδεδεμένο και με έναν θρύλο. Απαντώνται κρυμμένα
σε κατάφυτες ρεματιές, σε στενώματα ποταμών και σε χαμηλώματα φαραγγιών,
ακουμπισμένα σε βράχους, στεριωμένα στο χείλος γκρεμών, με τα περίτεχνα τόξα
τους απλωμένα από τη μια άκρη ως την άλλη.
Κάποτε,
ένωναν μονοπάτια και δρόμους, συνέδεαν πόλεις και χωριά, έσμιγαν ανθρώπους και
πολιτισμούς. Διασφάλιζαν τη μεταφορά των καραβανιών και τη διακίνηση των
εμπορευμάτων σε τόπους μακρινούς. Πλέον, στέκουν αγέρωχα στους αιώνες, ως
θύμησες άλλων εποχών, γεφυρώνοντας μας με το παρελθόν και διηγώντας μας τις
ιστορίες τους.
Πέτρινα Γεφύρια
Νομού Τρικάλων
Στο
νομό Τρικάλων σώζονται 20 πέτρινα γεφύρια από τα οποία στην πλειονότητά τους βρίσκονται στον ορεινό όγκο. Το καθένα έχει την ομορφιά του και την ιστορία του.
Από αυτά ξεχωρίζουν η Γέφυρα του Αγίου Βησσαρίωνα και η Γέφυρα
της Παλαιοκαρυάς στην περιοχή της Πύλης. Στην περιφέρεια της Καλαμπάκας
διακρίνονται η Γέφυρα της Σαρακίνας, η Γέφυρα του Ψύρρα και
τα γεφύρια του Ασπροποτάμου. Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζουν
τα γεφύρια του Χατζηπέτρου και της Πύρρας μεταξύ των χωριών Περτούλι,
Νεραϊδοχώρι και Πύρρα.
Πηγή:
https://madeintrikala.gr
