Ανοίγοντας
το βιβλίο της μνήμης μας, πέσαμε στη σελίδα για τους παλιούς ξυλουργούς,
μαραγκούς, επιπλοποιούς του Βαλτινού, που δραστηριοποιήθηκαν και άσκησαν το
επάγγελμά τους κατά την χρονική περίοδο της δεκαετίας του 1960 έως το 2000.
Από
τους πρωτοπόρους μαραγκούς του Βαλτινού υπήρξε ο Στέφανος Βερβέρας, ο οποίος
έστησε το ξυλουργείο του παραπλεύρως της οικίας του και ασκούσε την τέχνη του
εκεί για πολλά χρόνια.
Η
πριονοκορδέλα, η μπλάνη, η γωνιάστρα ήταν τα κυριότερα μηχανήματα που υπήρχαν
στον χώρο, ενώ σ’ ένα μεγάλο πάγκο, βρισκόταν τα διάφορα εργαλεία σκαρπέλα, ξυλοφάια, τρίφτες, ροκάνια, πριόνια, σφυριά, τανάλιες, κατσαβίδια και αμέτρητα
καρφιά και βίδες διαφόρων μεγεθών.
Στην
οικογενειακή επιχείρηση εργάζονταν όλοι η οικογένεια, από το πρωί μέχρι το
βράδυ, ενώ κατά καιρούς απασχολούνταν εκεί και διάφοροι εργατοτεχνίτες.
Έκοβαν
κορμούς δέντρων και τους έσχιζαν στην πριονοκορδέλα, έβγαζαν τάβλες, δοκάρια, καδρόνια
και κατασκεύαζαν συνήθως, παλέτες, τελάρα (κασάκια) για τυροκομεία και διάφορα άλλα χρηστικά είδη.
Η τέχνη του ξυλουργού για να την εξασκήσει κανείς χρειάζεται, αντίληψη, ακρίβεια, επιμονή, αντοχή στα ροκανίδια, στην ξυλόσκονη και στις μυρουδιές των διαφόρων λούστρων, μα πάνω απ’ όλα χρειάζεται αγάπη και μεράκι.
Ένα
άλλο εργαστήριο που λειτούργησε κι αυτό ως οικογενειακή επιχείρηση ήταν το
ξυλουργείο του Γιάννη Δήμου. Εκεί κατασκευάζονταν, κυρίως κουφώματα, πόρτες,
παραθυρόφυλλα, ντουλάπες, ντουλάπια κατοικιών κ.α.
Τέλος, σε
έναν χώρο, λίγο έξω από το χωριό, υπήρχε και το ξυλουργείο του Λάζαρου Αγγελή. Ο
Λάζαρος Αγγελής ήταν εξαιρετικός τεχνίτης - μαραγκός, ο οποίος κατασκεύαζε κυρίως κουφώματα
για πόρτες και παράθυρα, κρεβάτια και διάφορα άλλα χρηστικά είδη και χρήσιμα οικιακά έπιπλα.
