Η ελληνική κοινότητα, ο κοινοτισμός, είναι θεσμοί και
διαδικασίες που διαμορφώθηκαν εξελικτικά στην πορεία του ελληνισμού σε
συγκεκριμένες ιστορικές περιστάσεις η σημασία και ο ρόλος των οποίων
αναδείχτηκαν κυρίως κατά την περίοδο της Οθωμανικής επικυριαρχίας.
Αν και συγκροτήθηκαν ως σύστημα εκπροσώπησης και λειτουργίας των τοπικών ελληνικών κοινωνιών, κατά κανόνα μέσω του θεσμού της Δημογεροντίας, εντούτοις η κοινότητα και ο κοινοτισμός υπήρξαν κατά τη χρονική εκείνη περίοδο σημείο αναφοράς συσπείρωσης και συνοχής του ελληνικού στοιχείου και αυτόνομης λειτουργίας, στο πλαίσιο του ευρύτερου σχηματισμού της αυτοκρατορίας.
Αν και συγκροτήθηκαν ως σύστημα εκπροσώπησης και λειτουργίας των τοπικών ελληνικών κοινωνιών, κατά κανόνα μέσω του θεσμού της Δημογεροντίας, εντούτοις η κοινότητα και ο κοινοτισμός υπήρξαν κατά τη χρονική εκείνη περίοδο σημείο αναφοράς συσπείρωσης και συνοχής του ελληνικού στοιχείου και αυτόνομης λειτουργίας, στο πλαίσιο του ευρύτερου σχηματισμού της αυτοκρατορίας.