Την
Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2025, στις 19:00, στην πλατεία Αγίου Αθανασίου Βαλτινού.
«Η αναγνώριση μιας οποιασδήποτε προσφοράς προς τον τόπο αποτελεί έναν μοχλό για
την κινητοποίηση του ηθικού δυναμικού του τόπου μας.»
Με
αυτά τα λόγια, τα οποία διαχρονικά εμπνέουν και καθοδηγούν, η Τοπική Κοινότητα
Βαλτινού, ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο πήραν την
πρωτοβουλία να διοργανώσουν μια σεμνή αλλά ουσιαστική τιμητική εκδήλωση
αποχαιρετισμού για τον πατέρα Κωνσταντίνο Ζαχαράκη, με αφορμή την ολοκλήρωση
της 48χρονης ιερατικής του διακονίας στην ενορία του Αγίου Αθανασίου Βαλτινού.
Η
πρωτοβουλία αυτή δεν αποτελεί απλώς μια εθιμοτυπική χειρονομία, αλλά πράξη
ευγνωμοσύνης και σεβασμού προς έναν άνθρωπο που σημάδεψε ανεξίτηλα την
πνευματική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή του χωριού. Αναδεικνύει παράλληλα τη
συλλογική συνείδηση και την ενότητα των φορέων του τόπου, που αναγνωρίζουν πως
η μνήμη και η τιμή σε μια τόσο σπουδαία προσωπικότητα αποτελεί παρακαταθήκη για
τις νεότερες γενιές.
Ο
πατήρ Κωνσταντίνος Ζαχαράκης υπηρέτησε με αφοσίωση και αυταπάρνηση την ενορία
του Αγίου Αθανασίου από το 1977 έως σήμερα. Δεν υπήρξε μόνο ο λειτουργός των
μυστηρίων, αλλά και ο καθοδηγητής, ο παρηγορητής, ο συμβουλάτορας κάθε ενορίτη.
Στάθηκε δίπλα στους ανθρώπους του χωριού στις χαρές και στις λύπες τους,
στοργικά και αθόρυβα, αποτελώντας αληθινό ποιμένα και συμπαραστάτη.
Γεννημένος
το 1944 στο Διπόταμο Τρικάλων, ο πατήρ Κωνσταντίνος, έγγαμος με την Αγγελική
και πατέρας έξι παιδιών, χειροτονήθηκε ιερέας το 1975. Από τότε μέχρι σήμερα,
με απλότητα, αμεσότητα και ανιδιοτέλεια, πρόσφερε το πνευματικό του έργο,
μεταλαμπαδεύοντας με το λόγο και το παράδειγμά του τις αξίες της αρετής και του
χριστιανισμού.
Η
μακρόχρονη προσφορά του αναγνωρίστηκε τόσο από την Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης και
Σταγών, με την απονομή του οφικίου του Οικονόμου, όσο και από τον Δήμο
Καλλιδένδρου, που το 2002 του απέδωσε τιμητική διάκριση για το ήθος και την
κοινωνική του παρουσία.
Η
τιμητική εκδήλωση που διοργανώνουν από κοινού οι φορείς του χωριού, αποτελεί
επιστέγασμα μιας σχέσης ζωής ανάμεσα στον ποιμένα και το ποίμνιο. Μια
αναγνώριση που υπερβαίνει το πρόσωπο και αποκτά συλλογική διάσταση, διότι
εκφράζει την αξία της μνήμης, της ευγνωμοσύνης και της πίστης στον άνθρωπο και
την προσφορά του.
Με
τον αποχαιρετισμό αυτόν, το Βαλτινό καταθέτει την αγάπη και την τιμή του προς
τον πατέρα Κωνσταντίνο, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τη δύναμη της κοινότητας να
τιμά και να εμπνέει μέσα από το παράδειγμα των άξιων ανθρώπων της.
