Διήμερο Κινηματογραφικό Εργαστήριο

«Κινηματογραφώντας τον Υδάτινο Κόσμο: Η ρευστότητα της φύσης και της κοινωνίας»

Με εισηγητή τον σκηνοθέτη Βασίλη Λουλέ

Μουσείο Τσιτσάνη, Τρίκαλα  21–22 Νοεμβρίου 2025

Το διήμερο κινηματογραφικό εργαστήριο «Κινηματογραφώντας τον Υδάτινο Κόσμο: Η ρευστότητα της φύσης και της κοινωνίας» ολοκληρώθηκε με επιτυχία στο Μουσείο Τσιτσάνη στα Τρίκαλα, στις 21 και 22 Νοεμβρίου 2025. Με εισηγητή τον διεθνώς αναγνωρισμένο σκηνοθέτη Βασίλη Λουλέ, δημιουργό ταινιών όπως Μια μεγάλη οικογένεια, Συναντήσεις με τη μητέρα μου Λέλα Καραγιάννη, Φιλιά εις τα παιδιά και Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί, το εργαστήριο συγκέντρωσε ομάδα είκοσι συμμετεχόντων που επιθυμούσαν να εμβαθύνουν στη γλώσσα του κινηματογράφου μέσα από μια ιδιαίτερη θεματική: τον «Υδάτινο Κόσμο».

Το εργαστήριο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους, με θεματικό άξονα «Ποτάμια: Ζωής Ευεργέτες». Η διοργάνωση έγινε από το Ελληνικό Δίκτυο Δήμων με Ποτάμια, σε συνεργασία με τον Δήμο Τρικκαίων και με τη χρηματοδότηση του Πράσινου Ταμείου. Στόχος ήταν να αναδειχθεί όχι μόνο η οικολογική και πολιτισμική σημασία των ποταμών, αλλά και η βαθύτερη σχέση τους με την ανθρώπινη ιστορία και καθημερινότητα.

Προβολές, ανάλυση και βιωματική προσέγγιση

Το πρόγραμμα του εργαστηρίου ήταν πολυεπίπεδο και εμπλουτισμένο με δραστηριότητες που αξιοποίησαν την εμπειρία και τη διδακτική μέθοδο του Βασίλη Λουλέ. Οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν προβολές επιλεγμένων ταινιών, οι οποίες άνοιξαν δρόμους για συζήτηση και ερμηνευτική προσέγγιση της έννοιας της «ρευστότητας», της φύσης, του χρόνου, της μνήμης, αλλά και της ίδιας της κοινωνίας.

Ακολούθησε ανάλυση κινηματογραφικών αποσπασμάτων, όπου αναδείχθηκαν ζητήματα αφήγησης, σύνθεσης της εικόνας και κινηματογραφικής ματιάς. Παράλληλα, οι βιωματικές ασκήσεις έδωσαν την ευκαιρία στους συμμετέχοντες να αναπτύξουν την παρατηρητικότητα και την ευαισθησία τους ως δημιουργοί, εστιάζοντας στη λεπτομέρεια, στη σχέση ανθρώπου και τοπίου, και στον τρόπο με τον οποίο ένα φυσικό στοιχείο -όπως το νερό - μπορεί να λειτουργήσει ως αφηγηματικός πυρήνας.

Πρακτικό μέρος: ο Ληθαίος ως πρωταγωνιστής

Στο πρακτικό σκέλος του εργαστηρίου, οι συμμετέχοντες πραγματοποίησαν ντοκιμαντερίστικες λήψεις στον Ληθαίο ποταμό, το υδάτινο στοιχείο που διατρέχει την πόλη των Τρικάλων. Με καθοδήγηση από τον εισηγητή, εξερεύνησαν τρόπους καταγραφής της ροής, του ήχου, της κινητικότητας και της ποιητικής δυναμικής του τοπίου. Παράλληλα, εργάστηκαν στην καταγραφή προφορικών μαρτυριών, όπως αυτή της συγγραφέως Τούλας Τίγκα, συνδέοντας το φυσικό περιβάλλον με τη συλλογική μνήμη, τις προσωπικές ιστορίες και τις κοινωνικές αναγνώσεις που συνοδεύουν το ποτάμι.

Η μεθοδολογία του Βασίλη Λουλέ, εμπλουτισμένη από την πολυετή εμπειρία του σε εργαστήρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αλλά και από την εκτενή περιοδεία του σε 32 πανεπιστήμια των ΗΠΑ και του Καναδά, έδωσε στο διήμερο χαρακτήρα ουσιαστικής μαθησιακής διεργασίας. Οι συμμετέχοντες ήρθαν σε επαφή με πρακτικά εργαλεία που μπορούν να αξιοποιήσουν τόσο σε καλλιτεχνικές όσο και σε εκπαιδευτικές ή ερευνητικές εφαρμογές.

Στόχοι και αποτελέσματα

Κεντρικός στόχος του εργαστηρίου ήταν η καλλιέργεια «ενός άλλου βλέμματος», ενός βλέμματος που διαβάζει πίσω από τις επιφάνειες, που κατανοεί τη ρευστότητα ως μεταφορά και ως πραγματικότητα, που προσεγγίζει τις ιστορίες των ανθρώπων με ευαισθησία και κινηματογραφική ποιητικότητα.

Οι συμμετέχοντες, μέσα από θεωρητική και πρακτική εξάσκηση, απέκτησαν πολύτιμες δεξιότητες:

-γνώρισαν νέες μεθόδους αφήγησης και καταγραφής,

-εξάσκησαν τη φαντασία και την ερευνητική τους ματιά,

-έμαθαν να χρησιμοποιούν το υδάτινο στοιχείο ως αφετηρία δημιουργίας,

-και δημιούργησαν υλικό που μπορεί να αποτελέσει βάση για μελλοντικές καλλιτεχνικές ή εκπαιδευτικές δράσεις.

Το εργαστήριο στο Μουσείο Τσιτσάνη αποτέλεσε μια ζωντανή και δημιουργική συνάντηση ανθρώπων με κοινό ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο και την τέχνη της παρατήρησης. Παράλληλα, ανέδειξε το ποτάμι όχι μόνο ως φυσικό πόρο, αλλά και ως αφηγηματικό και κοινωνικό σύμβολο , έναν «ευεργέτη ζωής», όπως εύστοχα ονομάζει το Φεστιβάλ τους ποτάμιους άξονες της Ευρώπης.

Σε μια εποχή όπου η φύση και η κοινωνία βρίσκονται σε συνεχή μεταμόρφωση, ο κινηματογράφος γίνεται το εργαλείο εκείνο που μας επιτρέπει να δούμε, να αισθανθούμε και να ξανασκεφτούμε τον κόσμο μέσα από τη ρευστότητά του. Το διήμερο των Τρικάλων απέδειξε πως η τέχνη μπορεί ακόμη να προσφέρει χώρο για συλλογική εμπειρία, δημιουργική έμπνευση και βαθύτερη κατανόηση της πραγματικότητας που μας περιβάλλει.

Ακολουθεί φωτορεπορταζ: