Παλιό ξεχασμένο σπίτι του
τρικαλινού κάμπου. Χωριάτικο σπίτι για πολυμελή οικογένεια, όπως ήταν κάποτε οι
οικογένειες στη Θεσσαλία, καθώς τα παιδιά συγκατοικούσαν με τους γονείς τους κι
έκαναν τη μία οικογένεια μέσα στην άλλη. Συνήθως το ισόγειο προοριζόταν για τα
ζώα και ο όροφος για τους ανθρώπους. Εδώ κατοικήθηκε και το ισόγειο και γι’
αυτό συμπεραίνω ότι υπήρχαν πολλά μέλη στην οικογένεια. Σήμερα, παρά την ύπαρξη
της διακρινόμενης κεραίας, το σπίτι αυτό έχει εγκαταλειφθεί. Παραμένει όμως
ένας σιωπηλός μάρτυρας της οικονομικής ευρωστίας της οικογένειας, αν προσέξουμε
τα καλοδιατηρημένα διακοσμητικά μοτίβα και την ποικιλία των χρωμάτων, τα οποία
βεβαίως δεν μπορούσαν ποτέ να υπερκεράσουν την παντοδύναμη ώχρα, που τα
υποβαστάζει και τα αναδεικνύει. Αυτό το κατακίτρινο χρώμα έχει παρθεί από τη
θερινή πεδιάδα, ίσως κατευθείαν μέσα από την καρδιά των σιτοβολώνων και των
ώριμων καλαμποκιών.
