Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

«Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό και το καράβι ναύτη»



Σεπτέμβρης και ο τρύγος στο Βαλτινό άρχισε. Μια αγροτική εργασία που πηγάζει από τα βάθη της αρχαιότητας και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη λατρεία του Θεού του κρασιού, του κεφιού και της χαράς, Διονύσου. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τα μοναδικά βιώματα του τρύγου. Βέβαια, τα παλαιότερα χρόνια ο τρύγος είχε περισσότερο τη μορφή πανηγυριού, γίνονταν με μεγάλη προετοιμασία και σε καθορισμένες ημέρες. Οι ημέρες εκείνες ήταν ξεχωριστές, ήταν ημέρες γλεντιού και χαράς.
Όμως και σήμερα έχουν παραμείνει πάρα πολλά στοιχεία από την διαδικασία του τρύγου και την παρασκευή του κρασιού και του τσίπουρου και γι’ αυτό εξακολουθεί να γίνεται με κέφι και ευχαρίστηση.
Η εποχή ήρθε, τα σταφύλια ωρίμασαν και ήδη γυάλιζαν πάνω στις κληματαριές. Ο βαθμός ωριμότητας ελέγχεται είτε εμπειρικά με δοκιμή στη γεύση, είτε με χημικές μεθόδους όπως είναι η πυκνομέτρηση (γραδάρισμα), όταν έχουμε να κάνουμε με σταφύλια που προορίζονται για παραγωγή κρασιού.


Ο Αντώνης με τον Μάκη είχαν προετοιμαστεί από την προηγούμενη και το πρωί της Κυριακής ήταν στο ραντεβού τους για να τρυγήσουν το αμπέλι. Πάνε τώρα δυο τρία χρόνια που ασχολούνται με τα κρασοστάφυλα και γνωρίζουν πολύ καλά την δουλειά.
Με ακονισμένα τα κλαδευτήρια, διαθέσιμα τα τελάρα, και πλυμένα τα βαρέλια πρωί - πρωί ξεκίνησαν τον τρύγο.
Το αμπέλι είναι μικρό, αλλά σχεδόν κάθε σειρά έχει και μια ποικιλία σταφυλιού, Μοσχάτο, Σαββατιανό, Ροδίτης...


Σιγά - σιγά τα τελάρα γεμίζουν με τσαμπιά από σταφύλια, που και πού κάνει την εμφάνισή της καμιά μέλισσα ή σφήκα αλλά οι τρυγητάδες είναι εξοικειωμένοι και δεν πτοούνται. Μέχρι το μεσημέρι το αποτελείωσαν.


επικοινωνιστε μαζι μας