Με
αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, που εορτάζεται
κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου, τιμούμε σήμερα, τα πρόσωπα και το έργο τους,
των δύο αξιόλογων ποιητών του τόπου μας, οι οποίοι με την ποίησή τους βοηθούν
την κοινωνία να ανακαλύψει και να ενισχύσει την ταυτότητά της.
Ο
λόγος για τον Ηλία Κεφάλα και την Γεωργία Κολοβελώνη.
Ο Ηλίας Κεφάλας είναι Έλληνας ποιητής. Κατάγεται από τα Τρίκαλα όπου σήμερα ζει και εργάζεται. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και δημόσια διοίκηση στην Αθήνα. Έχει γράψει ποίηση, δοκίμιο, πεζογραφία και λογοτεχνία για παιδιά, ενώ ασκεί λογοτεχνική και εικαστική κριτική σε περιοδικά λόγου και τέχνης.
Ο
Ηλίας Κεφάλας αποφάνθηκε με μια προσέγγιση για τον ορισμό της Ποίησης:
«Η ποίηση ως μία αόριστη έννοια υψηλής
αισθητικής είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Όταν είμαστε μπροστά σε κάτι
πολύ ωραίο αποφαινόμαστε με θαυμασμό, λέγοντας: «μα αυτό είναι ποίημα!». Κι όμως
δεν είναι. Η ποίηση είναι κάτι άλλο, πιο υψηλό, πιο θαμπό, λιγότερο
συγκεκριμένο, αλλ’ ωστόσο κυριαρχικό. Διαχέεται σαν διάφανη αχλύ και
συλλαμβάνεται από λέξεις φωτισμένες με πλάγιο τρόπο. Ανάμεσα σε πολλές
δυσκολίες προσεγγίσεώς της έχει και τη δυσκολία του να μη μπορεί να ορισθεί.
Επειδή είναι παντού και είναι απ’ όλα. Την ποίηση μπορεί κανένας να τη νιώσει
μόνο. Κι ενώ πολλοί λίγοι κατανοούν τη λειτουργία της, πάρα πολλοί τη
διακονούν. Να μια αντινομία, ακόμα, που ενισχύει το μυστήριο της ποίησης. Δημιουργείται
στις αναβαθμίδες του λόγου και υψώνεται ως υπαρκτική ακίδα μέσα από τα άμεσα ή
έμμεσα συμφραζόμενα των στίχων που κτίζουν ένα ποίημα. Αλλά και πάλι είναι μία
απάντηση όχι σφαιρική, αλλά μερική. Μια κάτοψη ορισμένων ακμών του πρίσματός
της. Η ποίηση δεν είναι μαθηματικό πρόβλημα για να λυθεί. Ας περπατήσουμε τα
πολύμορφα πεδία της και ας αφεθούμε στη μυστηριακή της απόλαυση, χωρίς να τη
θεωρούμε γρίφο. Η ανάγνωσή της μοιάζει με υγρασία που διαποτίζει ένα χαρτί και
όλο προχωράει, όλο προχωράει, μέχρι να μας κατακλύσει εντελώς. Ακούτε: «α
μπέμπα μπλομ του κίθε μπλόμ»». Τι όμορφο, κι ας μην καταλαβαίνουμε τίποτα».
Παρακάτω παραθέτουμε δύο ποιήματα από τους συντοπίτες μας ποιητές, Ηλία Κεφάλα και Γεωργία Κολοβελώνη.
Πλημμυρισμένος Πηνειός Του Ηλία Κεφάλα
Εκεί
που κυλούσε ράθυμος ο ποταμός
Ξάφνου
-να- χαμός στον ουρανό
Σφοδρές
βροχές μ’ ανέμους και χαλάζια
Αναστημένοι
χείμαρροι και γράνες
Τρέξαν
να στριμωχθούν στις φλέβες του
Κι
εκείνος φούσκωσε κι απλώθηκε φωνάζοντας
«Τώρα
κι εγώ θα το γλεντήσω»
Κι
αμέσως πήδηξε τις όχθες του σαν έφηβος
Σαν
άλογο που λύθηκε από τα σκοινιά του
Βίαιος
μπήκε σε πόλεις και χωριά
Κουβέντα
πιάνοντας με υπόγεια και πλατείες
Κι
όταν κουράστηκε να τριγυρνά
Στην
θρηνωδούσα κοίτη του και πάλι
Τεμπέλικα αποσύρθηκε
Του
πήρε μέρες μέχρι να μαζευτεί εντελώς
Κι
ύστερα πια χορτάτος
Αφοσιώθηκε
ξανά στο αρχαίο ταξίδι του
Έχοντας υλικό να νοσταλγεί για χρόνια
Γραφέας
του φυσικού έπους, Εκδόσεις Θράκα, 2021
Η
Γεωργία Κολοβελώνη γεννήθηκε στα Τρίκαλα, όπου και ζει. Σπούδασε Φιλολογία στο
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Κατέχει δύο Μεταπτυχιακούς τίτλους
σπουδών. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Άνυδρο τοπίο Της Γεωργίας Κολοβελώνη
κάτι
μέρες όπως αυτή
που
η σήψη απλώνεται στην πόλη
ο
αέρας μυρίζει φορμόλη
οι
γάτες μαδάνε
στα
πλακάκια της κουζίνας
εσύ
χαμογελάς από τη λήθη
κι
ο θάνατος με βγάζει στο σφυρί
για μιαν αυταπάτη βεβιασμένης ζήσης
το
μυαλό μου εκρήγνυται σε κόκκους χρώματος
από
την παλέτα σου στο υπόγειο
την ξεχασμένη
κάτι
μέρες τέτοιες
θέλω
να κλείσω τον κόσμο όλο σε μια λέξη
να μουτζουρώσω βάναυσα το αδηφάγο λευκό
μα
δεν έχω στάλα μελάνι
στον ουρανίσκο
Μελάνι
στον ουρανίσκο, Εκδόσεις Μελάνι, 2015
