Στη μάχη της σποράς, στη μάχη της σοδειάς

Εποχή της σποράς και οι αγρότες, έξω στα χωράφια, ραίνουν με τον ιδρώτα τους τη μήτρα της μάνας γης.

Η διαδικασία, λίγο- πολύ, γνωστή. Από νωρίς το φθινόπωρο οι γεωργοί καίνε τις καλαμιές, που έχουν μείνει στα χωράφια για να καταστραφούν τα ζιζάνια και μόλις πιάσουν οι πρώτες βροχές αρχίζει το όργωμα, που γίνεται με τα τρακτέρ. Ακολουθεί το σβάρνισμα όπου με ειδικά μηχανήματα, που τοποθετούν στα τρακτέρ, τις σβάρνες, σπάζουν τους σβώλους που δημιουργούνται με το όργωμα. Στη συνέχεια με τη σπαρτική μηχανή ρίχνουν το σπόρο  μαζί με το λίπασμα.  Η διαδικασία της σποράς διαρκεί μέχρι τα Χριστούγεννα.

Κάποιες φορές όμως, η σπορά γίνεται και με τα χέρια όπως τα παλιά χρόνια, τότε που δεν υπήρχαν οι μηχανές και χρησιμοποιούσαν αντί γι’ αυτές τα ζώα.

Όταν άρχιζαν οι πρώτες βροχές και μαλάκωνε το χώμα οι γεωργοί ξεκινούσαν με το όργωμα του χωραφιού. Το αλέτρι ήταν ξύλινο και αργότερα μεταλλικό και το έδεναν συνήθως σε ένα ή δυο άλογα, ή σε δυο βόδια. Στο όργωμα πρόσεχαν να πατάει το ένα ζώο μέσα στο διπλανό αυλάκι, για να γίνεται  ίσιο το όργωμα. 

Αφού τελείωνε το όργωμα, έριχναν το σπόρο με το χέρι. Το σπόρο τον είχαν μέσα σε ένα «δισάκι» (διπλό σάκο), ένα σάκο μπροστά και έναν πίσω, που στη μέση είχε ένα άνοιγμα, για να το κρεμάνε στο λαιμό. Όταν άδειαζε λίγο ο μπροστινός σάκος, έφερναν μπροστά τους τον πίσω σάκο, για να μην κουράζονται από το μεγαλύτερο βάρος του. Αυτό συνεχιζόταν μέχρι να αδειάσουν οι σάκοι, οπότε τους ξαναγέμιζαν. Μόλις τελείωνε η σπορά, για να σκεπαστεί ο σπόρος με χώμα, σβάρνιζαν στο χωράφι. Χρησιμοποιούσαν ξύλινες σβάρνες και τα τελευταία χρόνια σιδερένιες. Μπορούσαν να σπείρουν 2 – 3 στρέμματα την ημέρα.

Σήμερα, οι μηχανές αντικατέστησαν τη χειρονακτική εργασία των γεωργών.

Από 2-3 στρέμματα που έσπερναν την ημέρα παλιότερα, τώρα πιο ξεκούραστα σπέρνουν  30-40. Νέες ποικιλίες σιταριού τους δίνουν περισσότερο καρπό και τα λιπάσματα βοηθούν θεαματικά στην ανάπτυξη των σιτηρών.

«Αγρότη, αφέντη, δουλευτή, τη μάχη σαν κερδίσεις

και τα γεννήματα της γης μπροστά σου αντικρίσεις,

του μόχθου σου η πληρωμή, το οργίασμα της φύσης,

σαν έρθει εκείνη η στιγμή, που είναι να θερίσεις».