Ιστορίες πορτρέτων

Κάνοντας μια επιλογή φωτογραφιών από μορφές καθημερινών ανθρώπων του χωριού μας, με κριτήριο την ίδια την ρομαντική ματιά ως αντιστάθμισμα της πολιτικής και κοινωνικής σκληρότητας που αντικρίζουμε γύρω μας, διακρίναμε τη δυνατότητα δημιουργίας ενός συνόλου εικόνων που με ελάχιστη παρέμβαση τείνουν να γίνουν έργα τέχνης.

Αυτό που βλέπουμε ως τελικό αποτέλεσμα είναι τα πρόσωπά τους, το βλέμμα τους.

Κάθε φωτογραφία που αποτυπώθηκε στον φακό έχει το δικό της φορτίο. Είτε το φιλοξενείς είτε το εγκαταλείπεις, αυτό υπάρχει.

Δεν είναι βέβαια η καλλιτεχνική αξία του πορτρέτου εκείνο που μετράει παρατηρώντας αυτές τις εικόνες, αλλά η ανάγκη να αιχμαλωτιστεί η βραχύβια επικοινωνία, είτε επιτυγχάνεται είτε μένει μετέωρη είτε προσπερνάει.

Γιατί στην πραγματικότητα, αυτές οι εικόνες αποτυπώνουν και τον εσωτερικό τους κόσμο που αφορά περισσότερο τους ίδιους και όλα εκείνα τα μικρά πράγματα που τους ορίζουν, τα ρούχα τους, η κόμη τους, τα νιάτα τους, οι εικόνες που στιγματίζουν την μνήμη και τη ζωή, ο πόνος, οι λύπες και οι χαρές τους.
Από την άλλη, αυτή η καλλιτεχνική ματιά μπορεί να χαρακτηριστεί και να ειδωθεί ως μελέτη χαρακτήρων που μπορεί να αναλυθεί ως ένα αυτοβιογραφικό κολλάζ ανθρώπινης μνήμης. Έτσι όπως φτιάχνεται η εικόνα της καθημερινότητας ενός απλού ανθρώπου που μεταφέρει τη γνήσια δύναμη και τη ζωντανή ματιά, πρόθυμη πάντα να κατανοήσει και να αγκαλιάσει τον κόσμο.

Προσθέτοντας σ’ αυτά τα πορτρέτα και τις αναμνήσεις, ως συναισθηματική πυξίδα, θα μπορούσε να είναι μια συγκινητική αφιέρωση στα πρόσωπα που έγιναν αναμνήσεις μέσα από τις εικόνες τους, ένας φόρος τιμής στον απλό άνθρωπο, μια ωδή στις εφήμερες εικόνες που καταπίνει η θάλασσα της λήθης.